przystępowała, zawsze komunikant jeden przed komunią zniknął, żeby się jej nie dostał; a ona twierdziła, iż z rąk ją przyjmowała Anielskich. Króle, Cesarze, Papieże, listownie jej się Modlitwom polecali. Nakoniec około Roku 1546. ku sobie Magdalena przychodzić poczęła, podczas wizyty Klasztoru nasiebię zeznała tę nieprawość, dana do karceresu. Czart jej osobę tym czasem w Chórze reprezentował; czym obruszone Zakonnice, o jej wygnanie z klasztoru usilnie starały się. Ale gdy Magdalena surową uczyniła pokutę, do takiej Boskiej przyszła łaski, że co przedtym zmyślone, potym prawdziwe czyniła Cuda. Maiolus ex Cassiodoro Renio.
Czart przeklęty różne ma swoje Imiona, z skutków
przystępowała, zawsze komunikant ieden przed kommunią zniknął, żeby się iey nie dostał; á ona twierdziła, iż z rąk ią przyimowała Anielskich. Krole, Cesarze, Papieże, listownie iey się Modlitwom polecali. Nakoniec około Roku 1546. ku sobie Magdalena przychodzić poczeła, podczas wizyty Klasztoru násiebię zeznała tę nieprawość, dana do kárceresu. Czart iey osobę tym czasem w Chorze reprezentował; czym obruszone Zakonnice, o iey wygnanie z klasztoru usilnie starały się. Ale gdy Mágdalená surową uczyniła pokutę, do takiey Boskiey przyszłá łáski, że co przedtym zmyślone, potym prawdziwe czyniła Cuda. Maiolus ex Cassiodoro Renio.
Czart przeklęty rożne ma swoie Imioná, z skutkow
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 209
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
/ żałując tego żęście tak uczynili/ a ujźrzycie pomoc Bożą nad wami. I tak się wszytko stało/ jako się oni w tym błędzie swym obaczyli/ i znowu Naświętszej Pannie służyć poczęli/ zaraz od onego czasu wielkiego pokoja zawsze zażywali. A ten Mnich który tej złej rady początkiem był/ przez kilka miesięcy dany byłdo karceres/ na ukaranie grzechu swego. Petrun Damianus ad Fratres Gamuni Eremo konstyturos. Gości przyjmowanie. Gości przyjmowanie. Przykład I. Iż nie dobrą intencią szatana/ jeden gdy w osobie pielgrzyma do domu przyjął/ syna w ogień wrzuconego stracił. 279.
BISkup ś. Fortunatus z jednego opętanego szatana wyrzucił/ zły duch gdy tyż
/ żáłuiąc tego żęśćie ták vczynili/ á vyźrzyćie pomoc Bożą nád wámi. Y ták sie wszytko sstáło/ iáko sie oni w tym błędźie swym obaczyli/ y znowu Naświętszey Pánnie służyć poczęli/ záraz od onego czásu wielkiego pokoiá zawsze záżywáli. A ten Mnich ktory tey złey rády początkiem był/ przez kilká mieśięcy dány byłdo kárceres/ ná vkaránie grzechu swego. Petrun Damianus ad Fratres Gamuni Eremo constituros. Gośći przyimowánie. Gośći prziymowánie. PRZYKLAD I. Iż nie dobrą intencią szátáná/ ieden gdy w osobie pielgrzymá do domu przyiął/ syna w ogień wrzuconego stráćił. 279.
BISkup ś. Fortunatus z iednego opętánego szátáná wyrzućił/ zły duch gdy tyż
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 307
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
które syna zostawiła i dwie pannie w klasztorze zwierzynieckim. Jarosz pojął Chotomskę, z którą Stanisława zostawił. Druga siostra była za panem Zaleskim, zszedł już ten dóm w wieluńskiej ziemi. Piotr albo Zygmunt, dwoje imion miał, był Franciszkanem, a potem apostatą, jako umarł? niewiedzieć, opinija, że gdzieś w karceresie ojców Franciszkanów. Walenty ożenił się był, steriliter umarł. Trzebińska zostawiła syna kawalera gdzieś Stanisława i księdza kanonika łaskiego, sama była poszła za Grzymałę Stanisława Wolskiego. Jankowska syna zostawiła pod Opocznem w Jankowicach; Stanisław ożenił się syn Jaroszów, pojął Brzeskę, ma z nią potomstwo.
Czwarta córka Kłobukowska, ta Jana urodziła w
które syna zostawiła i dwie pannie w klasztorze zwierzynieckim. Jarosz pojął Chotomskę, z którą Stanisława zostawił. Druga siostra była za panem Zaleskim, zszedł już ten dóm w wieluńskiej ziemi. Piotr albo Zygmunt, dwoje imion miał, był Franciszkanem, a potém apostatą, jako umarł? niewiedzieć, opinija, że gdzieś w karceresie ojców Franciszkanów. Walenty ożenił się był, steriliter umarł. Trzebińska zostawiła syna kawalera gdzieś Stanisława i księdza kanonika łaskiego, sama była poszła za Grzymałę Stanisława Wolskiego. Jankowska syna zostawiła pod Opoczném w Jankowicach; Stanisław ożenił się syn Jaroszów, pojął Brzeskę, ma z nią potomstwo.
Czwarta córka Kłobukowska, ta Jana urodziła w
Skrót tekstu: KoniecZRod
Strona: 202
Tytuł:
Rodowód
Autor:
Zygmunt Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
