z tąd się Emblemata wydają barzo kosztowne. Drzwi albo wrota Kościelne/ są spizowe. Tuż zaraz/ przy wielkich drzwaich/ stoi czworo koni/ spizowych/ dobrym złotem pozłoczonych/ pamiątkę Cesarza Barbarossy wyrażających/ na lewy ręce wszedszy do Kościoła/ jest Crucyfiks na Ołtarzu/ na który (jako powiadają) miał jeden Grać albo kartownik cisnąć kamieniem/ tak dalecze że się krwią zalał/ i jeszcze do tych czas/ każdego Roku/ gdy ten dzień przyjdzie/ krew z siebie wydaje. Przed wielkim Ołtarzem/ ziemia jest poszacka z wielkiego kamienia/ w kwadrat mieszanego marmuru położona/ na kształt wody/ naturalnym sposobem uczyniony/ także na pamiątkę Barbarossy i z
z tąd się Emblemata wydáią bárzo kosztowne. Drzwi álbo wrotá Kośćielne/ są spizowe. Tuż záraz/ przy wielkich drzwáich/ stoi czworo koni/ spizowych/ dobrym złotem pozłoczonych/ pámiątkę Cesárzá Bárbárossy wyrażáiących/ ná lewy ręce wszedszy do Kośćiołá/ iest Crucyfix ná Ołtarzu/ ná ktory (iáko powiádáią) miáł ieden Gráć álbo kártownik ćisnąć kámieniem/ ták dálecze że się krwią zálał/ y ieszcze do tych czas/ káżdego Roku/ gdy ten dźień przyidźie/ krew z śiebie wydáie. Przed wielkim Ołtarzem/ źiemiá iest poszacka z wielkiego kámienia/ w kwádrat mieszánego mármuru położona/ ná kształt wody/ náturálnym sposobem vczyniony/ tákże ná pámiątkę Bárbárossy y z
Skrót tekstu: DelicWłos
Strona: 23
Tytuł:
Delicje ziemie włoskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
że sobie czyta
Powie- działem wyżej/ że niektórzy karty/ warcaby i kostki radzi grawają. Taka gra uszłaby poniekąd/ mogłaby być cierpiana/ i niebyła by przeciw Bogu/ gdyby się jeno drugich dla uciechy/ i czasu sposobnego bez zaniedbania powołania/ i bez pożądliwości zysku działa. Lecz iż się pospolicie Kartownicy (Kosterowie) z chciwości zysku grą zabawiają; przetoż jest to grzech śmiertelny/ i naduszy szkodliwy: I ma mu każdy w powołaniu swoim/ nie chceli sumienia swego obrazić/ mir wypowiedzieć. Cesarz Justynianus in authent. de S. S. Episc. par. Interdum, etc. rozkazuje wysokiego i
że sobie czyta
Powie- dźiałem wyżey/ że niektorzy kárty/ wárcáby y kostki rádźi grawáią. Táka grá uszłáby poniekąd/ mogłáby bydz ćierpiána/ y niebyłá by przećiw Bogu/ gdyby śię ieno drugich dla ućiechy/ y czásu sposobnego bez zániedbánia powołánia/ y bez pożądliwośći zysku dźiałá. Lecz iż śię pospolicie Kártownicy (Kosterowie) z chćiwośći zysku grą zábáwiáią; przetoż iest to grzech śmiertelny/ y náduszy szkodliwy: Y ma mu káżdy w powołániu swoim/ nie chceli sumienia swego obráźić/ mir wypowiedźieć. Cesarz Iustinianus in authent. de S. S. Episc. par. Interdum, etc. roskázuie wysokiego y
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Tiiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
a iż już sam grać nie mógł/ Przyjaciółom swym/ co go w chorobie nawiedzali/ grać kazał/ i onym się grającym przypatrował. O przeklęte granie/ które człowieka do tego przywodzisz/ że więcej o tobie/ a niżeli o Bogu myśli/ i dla ciebie do ubóstwa i nędze przychodzi! Czego doznał on (Kartownik/Ko- stera) który wszystko/ co miał/ przez granie utracił; a nie mając nic jedno Chałupę biedną/ dachówkę z niej pozdejmował i przedał/ aby tylko pieniądze na grę był mieć mógł. Bernardynus Senensis Serm. 42. Kwadrag. powiada: Didici á fide digno relatore, etc. Zrozumiałem z jednego
á iż iuż sam gráć nie mogł/ Przyiaćiołom swym/ co go w chorobie náwiedzáli/ gráć kazał/ y onym śię gráiącym przypátrował. O przeklęte gránie/ ktore człowieká do tego przywodźisz/ że więcey o tobie/ á niżeli o Bogu myśli/ y dla ćiebie do ubostwá y nędze przychodźi! Czego doznał on (Kártownik/Ko- sterá) ktory wszystko/ co miał/ przez gránie utráćił; á nie máiąc nic iedno Cháłupę biedną/ dáchowkę z niey pozdeymował y przedał/ áby tylko pieniądze ná grę był mieć mogł. Bernardinus Senensis Serm. 42. Quadrag. powiáda: Didici á fide digno relatore, etc. Zrozumiałem z iednego
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Uv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
co miał/ przez granie utracił; a nie mając nic jedno Chałupę biedną/ dachówkę z niej pozdejmował i przedał/ aby tylko pieniądze na grę był mieć mógł. Bernardynus Senensis Serm. 42. Kwadrag. powiada: Didici á fide digno relatore, etc. Zrozumiałem z jednego wiary godnego Męża o jakimsi Graczu (Kartowniku/ Kosterze) który/ gdy wszystko przegrał/ żeby we grze sadził które potym przegrał/ i one sobie z gęby powybijać dał. A drugi utraciwszy we grze wszystko/ o żonę grał/ którą także przegrał/ i chciał ją temu/ który wygrał/ oddać; i byłoby się to stało/ gdyby się niekotre
co miał/ przez gránie utráćił; á nie máiąc nic iedno Cháłupę biedną/ dáchowkę z niey pozdeymował y przedał/ áby tylko pieniądze ná grę był mieć mogł. Bernardinus Senensis Serm. 42. Quadrag. powiáda: Didici á fide digno relatore, etc. Zrozumiałem z iednego wiáry godnego Mężá o iákimśi Graczu (Kártowniku/ Kosterze) ktory/ gdy wszystko przegrał/ zeby we grze sádźił ktore potym przegrał/ y one sobie z gęby powybiiáć dał. A drugi utráćiwszy we grze wszystko/ o żonę grał/ ktorą tákże przegrał/ y chćiał ią temu/ ktory wygrał/ oddáć; y byłoby śię to stáło/ gdyby się niekotre
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Uv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
kompani przysiędą. Konika miej dobrego, umiej go szanować, Gdy go stracisz, o kiju ze dworu wędrować. Ludzkości u podwiki, jak możesz, nie szukaj, Przyjachawszy do karczmy, obyczajnie stukaj. Mądrego błaznem zowią, mądrym niemądrego, Najlepszym wysiekańca, choć jest nie dobrego. Nabożnego człowieka zowią skrupulatem, Kosterę, kartownika namilejszym bratem. Obżarstwa się wystrzegaj, nie pij gębą błota, Częstokroć jest pijanych takowa robota. Pokornym bądź, kiedy cię potężny obskoczy, Jeżeli hardo poczniesz, goleniec wytłoczy. Qwartą gęby nie mierzaj, przeklęta ślepucha, Wypiwszy jej oktawę, zaśniesz jako mucha. Rozmowy z panią nie strój, ani żartów w nocy,
kompani przysiędą. Konika miej dobrego, umiej go szanować, Gdy go stracisz, o kiju ze dworu wędrować. Ludzkości u podwiki, jak możesz, nie szukaj, Przyjachawszy do karczmy, obyczajnie stukaj. Mądrego błaznem zowią, mądrym niemądrego, Najlepszym wysiekańca, choć jest nie dobrego. Nabożnego człowieka zowią skrupulatem, Kosterę, kartownika namilejszym bratem. Obżarstwa się wystrzegaj, nie pij gębą błota, Częstokroć jest pijanych takowa robota. Pokornym bądź, kiedy cię potężny obskoczy, Jeżeli hardo poczniesz, goleniec wytłoczy. Qwartą gęby nie mierzaj, przeklęta ślepucha, Wypiwszy jej oktawę, zaśniesz jako mucha. Rozmowy z panią nie strój, ani żartów w nocy,
Skrót tekstu: ObDworBad
Strona: 220
Tytuł:
Obiecadło dworskie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
nie wcześniej niż 1630
Data wydania (nie wcześniej niż):
1630
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
, A w Sczerzyczu na rokach, w Ećchowie furią. W Warszawie mazowieckim pacierzem ją zowią, A w Bochni kalibłoto; mędrszy rzymską mową Fakundią jakoby udatniej przezwali, Iż prędko w oracją każdego obali. W Proszowicach, piekielnym tażbierkiem dziadowie, A zaś wnętrznym kożuszkiem owi, co w Rzeszowie. Kapłani rożą solis, ale kartownicy Sianem, owi brandwain zaś białoskornicy. Tak dajczman, chcąc rzec vinum, to on fenum zowie, Z tej miary ją też sianem mianują Niemcowie. Pomnię dobrze ich słowa, kiedy mnie nią czcili, Pipat tominatio fenestra, mówili. Litwa winco, a Węgrzy egetbor zgadzają, Inszym ludziom palonym winem nazywają. 18A
, A w Sczerzyczu na rokach, w Ećchowie furyą. W Warszawie mazowieckim pacierzem ją zowią, A w Bochni kalibłoto; mędrszy rzymską mową Fakundyą jakoby udatniej przezwali, Iż prędko w oracyą każdego obali. W Proszowicach, piekielnym tażbierkiem dziadowie, A zaś wnętrznym kożuszkiem owi, co w Rzeszowie. Kapłani rożą solis, ale kartownicy Sianem, owi brandwain zaś białoskornicy. Tak dajczman, chcąc rzec vinum, to on fenum zowie, Z tej miary ją też sianem mianują Niemcowie. Pomnię dobrze ich słowa, kiedy mie nią czcili, Pipat tominatio fenestra, mówili. Litwa winco, a Węgrzy egetbor zgadzają, Inszym ludziom palonym winem nazywają. 18A
Skrót tekstu: WodGorzBad
Strona: 2
Tytuł:
Wodka albo gorzałka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
w gąsiorze, abo w kunie, przez noc i dzień siedzieć.
18 Z tej okazji skarga była i ta, iż poddam zszedłszy się do karczmy, miasto trunku przystoinego i posiedzenia uczciwego kartami się o piniądze bawią, skąd ukrzywdzenia jeden drugiego, swary, hałasy, połebkowania i bicia niechrzescianskie pochodzą i bywają, tedy tych
kartowników 30 plag postronkiem ostrem skarać przy gromadzie, a kaczmarz abo i kaczmarka pozwalając im i nie broniąc grania kart, winy parę talerów ma dać do dwora, jeśli im abo sama kart doda, abo ichze własne porwawszy im nie spali, w komin abo w piec wrzuciwszy, co aby koniecznie czyniła, teraz nakazujemy pod winą
w gąsiorze, abo w kunie, przez noc y dzien siedziec.
18 Z tey okaziey skarga była y ta, yz poddam zszedłszy się do karczmy, miasto trunku przystoinego y posiedzenia uczciwego kartami się o piniądze bawią, zkąd ukrzywdzenia ieden drugiego, swary, hałasy, połebkowania y bicia niechrzescianskie pochodzą y bywaią, tedy tych
kartownikow 30 plag postronkiem ostrem skarac przy gromadzie, a kaczmarz abo y kaczmarka pozwalaiąc im y nie broniąc grania kart, winy parę talerow ma dac do dwora, iesli im abo sama kart doda, abo ichze własne porwawszy im nie spali, w komin abo w piec wrzuciwszy, co aby koniecznie czyniła, teraz nakazuiemy pod winą
Skrót tekstu: SprawyCzerUl
Strona: 400
Tytuł:
Sprawy sądowe poddanych klasztoru OO. Karmelitów w Czernej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Czerna
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1663 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1663
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
