szedł, nie spodziewając się od nich żadnej pomocy, rozkazali. Ja w wielkiej turbacji będąc, uprosiłem, aby mi pozwolono jechać do Pińska, szukając intercesji św. Bobolego. Byłem w Pińsku nabożny i właśnie wtenczas, kiedy komunikowałem, znaleziono kapitana Dawo takowym sposobem, że gdy przyszedł do wsi jednej, Kartuzji Bereskiej, i przeziębiony położył się za piecem w karczmie, tedy w tejże wsi towarzysz husarski, egzekwujący prowiant, obaczył go za piecem i poznawszy go, wziął i przywiózł do wojska naszego, do Swierznia, gdyż wojsko nasze od Opola ruszyło się Poleszem w województwo nowogródzkie. Byłem tedy w Swierzniu od aresztu
szedł, nie spodziewając się od nich żadnej pomocy, rozkazali. Ja w wielkiej turbacji będąc, uprosiłem, aby mi pozwolono jechać do Pińska, szukając intercesji św. Bobolego. Byłem w Pińsku nabożny i właśnie wtenczas, kiedy komunikowałem, znaleziono kapitana Dawo takowym sposobem, że gdy przyszedł do wsi jednej, Kartuzji Bereskiej, i przeziębiony położył się za piecem w karczmie, tedy w tejże wsi towarzysz husarski, egzekwujący prowiant, obaczył go za piecem i poznawszy go, wziął i przywiózł do wojska naszego, do Swierznia, gdyż wojsko nasze od Opola ruszyło się Poleszem w województwo nowogródzkie. Byłem tedy w Swierzniu od aresztu
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 97
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
z saniami furmana i pojechałem na
całą noc do Częstochowy. Byłem po drodze w Gidlach, gdzie u dominikanów jest obraz Najświętszej Panny, cudowny, maleńki, kamienny. Tam mszy św. słuchawszy, poszedłem niedaleko do klasztoru kartuzów, gdzie znalazłem księdza Cydzika, mego znajomego, który był prokuratorem ekonomicznym w Kartuzji Bereskiej za przeorostwa księdza Góreckiego. Który ksiądz Górecki, że nie chciał pożyczyć pieniędzy znacznej sumy Sapiezie, wojewodzie smoleńskiemu, sukcesorowi fundatorów swoich, panu stratnemu i zadłużonemu, oskarżył go wojewoda przed generałem kartuskim o dy sypać ją dóbr i sum klasztornych. Ksiądz Górecki był wielki uczciciel gości i na publikach bywał, dobrym winem i
z saniami furmana i pojechałem na
całą noc do Częstochowy. Byłem po drodze w Gidlach, gdzie u dominikanów jest obraz Najświętszej Panny, cudowny, maleńki, kamienny. Tam mszy św. słuchawszy, poszedłem niedaleko do klasztoru kartuzów, gdzie znalazłem księdza Cydzika, mego znajomego, który był prokuratorem ekonomicznym w Kartuzji Bereskiej za przeorostwa księdza Góreckiego. Który ksiądz Górecki, że nie chciał pożyczyć pieniędzy znacznej sumy Sapiezie, wojewodzie smoleńskiemu, sukcesorowi fundatorów swoich, panu stratnemu i zadłużonemu, oskarżył go wojewoda przed generałem kartuskim o dy sypać ją dóbr i sum klasztornych. Ksiądz Górecki był wielki uczciciel gości i na publikach bywał, dobrym winem i
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 359
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Był Doktorem Paryskim, Remeńskim Kanonikiem. Na pogrzebie Doktora Paryskiego z urny się porywającego, trzy kroć wymawiającego że sprawiedliwym Sądem Bożym oskarżony, osądzony, potępiony, przeląkłszy się świat, pożegnał, z sześciu innemi towarzyszami, samo siódmy: od Hugona w postaci siedmiu gwiadz do nóg swych padających we śnie widziany, z łaski jego Kartuzję puszczą, na górach otrzymał. Potym udał się na pogranicze Kalatryji w Wsoszech na puszczy Squillacus z innemi osiadł towarzyszami, w Klasztorze Z. Stefana; gdzie umarł Roku 1101. i tam leży cudami sławny. Bruno z Imienia jest, jedno co wydatny. O SS. Relikwiach.
BONIFACJUSZA Męczennika 14. Maja. W
Był Doktorem Paryzkim, Remeńskim Kanonikiem. Na pogrzebie Doktora Paryzkiego z urny sie porywaiącego, trzy kroć wymawiaiącego że sprawiedliwym Sądem Bożym oskarżony, osądzony, potępiony, przeląkłszy się swiat, pożegnał, z sześciu innemi towarzyszami, samo siòdmy: od Hugona w postaci siedmiu gwiadz do nog swych padaiących we śnie widziany, z łaski iego Kartuzyę puszczą, na gôrach otrzymał. Potym udał się na pogranicże Kalatryii w Wsoszech na puszczy Squillacus z innemi osiadł towarzyszami, w Klasztorze S. Stefana; gdzie umarł Roku 1101. y tam leży cudami sławny. Bruno z Imienia iest, iedno co wydatny. O SS. Relikwiach.
BONIFACYUSZA Męcżennika 14. Maia. W
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 128
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
tym Biskupstwie sławne miejsca niedaleko Miasta Stafelstenium Opactwo Langheim Cisterciensów, i Opactwo Banteńskie OO. Benedyktynów. W Biskupstwie zaś Wircebugskim Opactwo sławne Benedyktyńskie Banz na gorze przy Menus rzece; a drugie Cella Dei superior ichże. Cella Dei inferior, jest Papien Kanoniczek. Eberacum jest bogate Cisterców Opactwo nad rzeką Mittel Eberach. Osteim jest Kartuzja. Teres Opactwo Benedyktyńskie, Neustratt nad Mejnem ichże tamże Opactwo
W Cyrkule tym Frankońskim, jest Dominium Krzyżaków, alias Miasto Mergentemium z Powiatem, jakom opisał. Tu powinien rezydowac Magister Ordinis Teutonici, alias Krzyżacki, nosząc Insigne albo Order Zakonu, Krzyż czarny na białym polu. Jest Princeps Imperii, wyżej siada nad
tym Biskupstwie sławne mieysca niedaleko Miasta Staffelstenium Opactwo Langheim Cisterciensow, y Opactwo Bánthenskie OO. Benedyktynow. W Biskupstwie zaś Wircebugskim Opáctwo sławne Benedyktyńskie Banz na gorze przy Menus rzece; a drugie Cella Dei superior ichże. Cella Dei inferior, iest Papien Kanoniczek. Eberacum iest bogate Cistercow Opactwo nad rzeką Mittel Eberach. Ostheim iest Kartuzya. Theres Opactwo Benedyktyńskie, Neustrátt nad Meynem ichże tamże Opactwo
W Cyrkule tym Frankońskim, iest Dominium Krzyżákow, alias Miasto Mergenthemium z Powiatem, iakom opisał. Tu powinien rezydowac Magister Ordinis Teutonici, alias Krzyżacki, nosząc Insigne albo Order Zakonu, Krzyż czarny na białym polu. Iest Princeps Imperii, wyżey siada nad
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 264
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
. ostatniego tamecznego Książęcia Dominikanem zostającego, ea lege Filipowi Walezjuszowi przedanej, aby Królewicz najstarszy Francuski zwał się i był Książęciem Delfinatu, te są miejsca osobliwe: Miasto Vienne, to jest Wienna Allobrogów, dla dystynkcyj à Vienna Austriaca, albo od Widnia w Austryj. Gracjanopol vulgò Grenoble teraz jest Stolicą Delfinatu. Tu jest Wielka KARTUZJA między wysokiemi położona górami, przy źrzodle Isary na granicach Burguńskich, pierwsze mieszkanie Z. Brunona Fundatora Kartuzjanów, teraz Generała Zakonu tegoż rezydencja i miejsce Kapituły co rocznie się w Maju agitującej. EUROPA. O Królestwie Francuskim
Dziesiąta Francuska Prowincja zowie się po Francusku Provenc, po Łacinie Provincia, per Excellentiam tak rzeczona od Rzymian
. ostatniego tamecznego Xiążęcia Dominikanem zostaiącego, ea lege Filippowi Walezyuszowi przedaney, aby Krolewicż naystarszy Fráncuski zwáł się y był Xiążęciem Delfinátu, te są mieysca osobliwe: Miasto Vienne, to iest Wienna Allobrogow, dla dystinkcyi à Vienna Austriaca, albo od Widnia w Austryi. Gracyanopol vulgò Grenoble teraz iest Stolicą Delfinatu. Tu iest Wielka KARTUZYA między wysokiemi położoná gorámi, przy źrzodle Isary ná gránicach Burguńskich, pierwsze mieszkanie S. Brunoná Fundatorá Kartuzyanow, teráz Generáła Zákonu tegoż rezydencya y mieysce Kapituły co rocznie się w Maiu agituiącey. EUROPA. O Krolestwie Francuskim
Dźiesiąta Fráncuska Prowincya zowie się po Fráncusku Provenc, po Łacinie Provincia, per Excellentiam tak rzeczoná od Rzymian
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 56
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
sławę świątobliwości. ś. Hugona Biskupa Grationopolitańskiego z natchnienia Ducha Bożego/ udali się do niego/ jego wspomożenia i rady szukając. Siedm tedy mężów do Biskupa za wodzem Ducha ś. przyszli/ których Biskup ś. nie tylko wdzięcznie/ ale i uczciwie przyjął: i czego żądali uczynił. Za jego bowiem radą i pomocą Kartuzjej pustynią wzięli i pobudowali: Roku Pań: 1084. Ten Biskup ś. (którego potym Innocentius Papież Kanonizował) otymże czasie widział przez sen/ na tejże pustyni jakoby Pan Boży sobie mieszkanie budował/ a iż siedm gwiazd prowadziły go na to miejsce/ to jest ta siedm mężów. Petrus Sutor Cartusianus libro de vita
sławę świątobliwośći. ś. Hugoná Biskupá Grátionopolitáńśkiego z nátchnienia Duchá Bożego/ vdáli sie do niego/ iego wspomożenia y rády szukáiąc. Siedm tedy mężow do Biskupá zá wodzem Duchá ś. przyszli/ ktorych Biskup ś. nie tylko wdźięcznie/ ále y vczćiwie przyiął: y czego żądáli vczynił. Zá iego bowiem rádą y pomocą Kártuzyey pustynią wźięli y pobudowáli: Roku Páń: 1084. Ten Biskup ś. (ktorego potym Innocentius Papież Kánonizował) otymże czásie widźiał przez sen/ ná teyże pustyni iákoby Pan Boży sobie mieszkánie budował/ á iż śiedm gwiazd prowádźiły go ná to mieysce/ to iest tá siedm mężow. Petrus Sutor Cartusianus libro de vita
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 362
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
imć, chcąc widzieć pałac gubernatorski w Milanie, powrócił tamtędy jedną swą karocą, i za tąż okazją był u gubernatora duchi di Feria, chociaj go on już był z wieczora pożegnał. Jako był z tego kontent Hiszpan trudno powiedzieć. Byliśmy tego dnia w Pawii na noc, wyboczywszy trochę dla widzenia sławnej onej kartuzji. Ja znowu w tej kompanii furierem i spendytorem.
22. Rano mszy wysłuchawszy i grób ś. Augustyna nawiedziwszy, gdyśmy na wóz mieli wsiadać, znowu przybiegł pocztą poseł od książęcia parmeńskiego i od kardynała Farnezego, któremu gdy prywatną królewic dał audiencją, znowu onej prośby, którą w Milanie
czynił, powtórzył, imieniem
jmć, chcąc widzieć pałac gubernatorski w Milanie, powrócił tamtędy jedną swą karocą, i za tąż okazyą był u gubernatora duchi di Feria, chociaj go on już był z wieczora pożegnał. Jako był z tego kontent Hiszpan trudno powiedzieć. Byliśmy tego dnia w Pawii na noc, wyboczywszy trochę dla widzenia sławnéj onéj kartuzyi. Ja znowu w téj kompanii furyerem i spendytorem.
22. Rano mszy wysłuchawszy i grób ś. Augustyna nawiedziwszy, gdyśmy na wóz mieli wsiadać, znowu przybiegł pocztą poseł od książęcia parmeńskiego i od kardynała Farnezego, któremu gdy prywatną królewic dał audyencyą, znowu onéj proźby, którą w Milanie
czynił, powtórzył, imieniem
Skrót tekstu: PacOb
Strona: 97
Tytuł:
Obraz dworów europejskich
Autor:
Stefan Pac
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Kazimierz Plebański
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zygmunt Schletter
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1854
; tu wjachawszy na górę tak zboża jako też owoce, orzechy, nic nie dojrzałe a wyżej jeszcze na górach kędy śniegi zawsze leżą, rok od roku: zowią się te góry Alpes maritimes. Tuśmy zażyli drogi srodze złej kamienistej, a potem jachaliśmy znowu z góry milę wielką á la grande Chartreuse, (Kartuzja) do jednego miejsca między skałami, w srogiej jaskini pustej, kędy S. Bruno pokutował i na tem miejscu kościół teraz i klasztor srodze wielki Ojców Cartuzjanów, jakoż się to miejsce zowie Cartuzją. Wjazd do tej Cartuzjej skądeśmy przyjachali, jakoby umyślnie skala się rozdwoiła jako wrota jakie, srodze wysoka, które tak
; tu wjachawszy na górę tak zboża jako też owoce, orzechy, nic nie dojrzałe a wyżej jeszcze na górach kędy śniegi zawsze leżą, rok od roku: zowią się te góry Alpes maritimes. Tuśmy zażyli drogi srodze złej kamienistej, a potem jachaliśmy znowu z góry milę wielką á la grande Chartreuse, (Kartuzja) do jednego miesca między skałami, w srogiej jaskini pustej, kędy S. Bruno pokutował i na tem miescu kościół teraz i klasztor srodze wielki Ojców Cartuzjanów, jakoż się to miesce zowie Cartuzją. Wjazd do tej Cartuzjej zkądeśmy przyjachali, jakoby umyślnie skala się rozdwoiła jako wrota jakie, srodze wysoka, które tak
Skrót tekstu: GawarDzien
Strona: 122
Tytuł:
Dziennik podróży po Europie Jana i Marka Sobieskich
Autor:
Sebastian Gawarecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1646 a 1648
Data wydania (nie wcześniej niż):
1646
Data wydania (nie później niż):
1648
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wincenty Dawid
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Redakcja "Wędrowca"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1883
