głupia żyła wspina, Co raz ją dyscypliną nieborak wycina, Karze niesforny członek z zadkiem w onym czesie. Aż co dalej, to gorzej: i boli, i chce się. Dopiero gdy po uszy w zimną wodę skoczy, Ledwie go do wieczora mnichowsko rozmoczy. 412. STRUSIE JAJE
Gdy w kościele kunowskim jedna pani klęczy, Obaczy strusie jaje we srebrnej obręczy. Więc nie wiedząc, co było, każe pannie, głupia, Pytać się w zakrystyjej, jeśli to kość trupia. Słyszy panna od klechy i ukłoni mu się. Przyszedszy: „Mościa pani, jest to jaje strusie.” A ta, ciężko westchnąwszy: „Pewnie relikwija
głupia żyła wspina, Co raz ją dyscypliną nieborak wycina, Karze niesforny członek z zadkiem w onym czesie. Aż co dalej, to gorzej: i boli, i chce się. Dopiero gdy po uszy w zimną wodę skoczy, Ledwie go do wieczora mnichowsko rozmoczy. 412. STRUSIE JAJE
Gdy w kościele kunowskim jedna pani klęczy, Obaczy strusie jaje we srebrnej obręczy. Więc nie wiedząc, co było, każe pannie, głupia, Pytać się w zakrystyjej, jeśli to kość trupia. Słyszy panna od klechy i ukłoni mu się. Przyszedszy: „Mościa pani, jest to jaje strusie.” A ta, ciężko westchnąwszy: „Pewnie relikwija
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 364
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
haftowany szczeroperłami, dała i sukienkę tabinową ze złotym kwiatem. — Tegoż roku Jej Mć Pani Wojciechowa Bogumiła z Domasławia, Zarczyńska, dała kapę aksamitną czerwoną ze złotemi pasamonami. — Tegoż roku J.M. P. Stanisław Złotkowski, na oczy chory, dał tablicę srebrną, na której sam przed Najświętszą Panną klęczy, a przed nim okulary leżą. -— Tegoż roku J.M. P. Aleksander Blinstrup srebrną tablicę z tym napisem: Sub Tuum praesidium confugimus.
Roku Pańskiego 1651. Jej Mć Pani Dorota z Moszczonnego, Rościszewska ze Skrwina, przyszedszy do zdrowia po chorobie, oddała srebrną tablicę, którą w chorobie obiecała
haftowany szczeroperłami, dała i sukienkę tabinową ze złotym kwiatem. — Tegoż roku Jej Mć Pani Wojciechowa Bogumiła z Domasławia, Zarczyńska, dała kapę aksamitną czerwoną ze złotemi pasamonami. — Tegoż roku J.M. P. Stanisław Złotkowski, na oczy chory, dał tablicę srebrną, na której sam przed Najświętszą Panną klęczy, a przed nim okulary leżą. -— Tegoż roku J.M. P. Aleksander Blinstrup srebrną tablicę z tym napisem: Sub Tuum praesidium confugimus.
Roku Pańskiego 1651. Jej Mć Pani Dorota z Moszczonnego, Rościszewska ze Skrwina, przyszedszy do zdrowia po chorobie, oddała srebrną tablicę, którą w chorobie obiecała
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 306
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Sub Tuum praesidium confugimus.
Roku Pańskiego 1651. Jej Mć Pani Dorota z Moszczonnego, Rościszewska ze Skrwina, przyszedszy do zdrowia po chorobie, oddała srebrną tablicę, którą w chorobie obiecała. — Tegoż roku przysłano ode dworu książęcia IMci Stanisława Radziwiła kanclerza W. Ks. L. tabliczkę srebrną, na której osoba męska klęczy przed Naświętszą Panną, z tym napisem: Monstra te esse Matrem.
Tegoż roku urodzony Piotr Paprocki dał ślubowaną złocistą tablicę z tym napisem:
TIBI
Maxima post Deum Consolatrix afflictorum
TUIS
In magna animi afflictione Precibus recreatus
Parvum hoc magnae gratitudidinis votum
Ad Sacram Sieprcensem Aram appendi curavi
PETRUS PAPROCKI
Gente JASTRZĘBIEC, Terrae Dobrinensis Incola
Anno
Sub Tuum praesidium confugimus.
Roku Pańskiego 1651. Jej Mć Pani Dorota z Moszczonnego, Rościszewska ze Skrwina, przyszedszy do zdrowia po chorobie, oddała srebrną tablicę, którą w chorobie obiecała. — Tegoż roku przysłano ode dworu książęcia JMci Stanisława Radziwiła kanclerza W. Ks. L. tabliczkę srebrną, na której osoba męska klęczy przed Naświętszą Panną, z tym napisem: Monstra te esse Matrem.
Tegoż roku urodzony Piotr Paprocki dał ślubowaną złocistą tablicę z tym napisem:
TIBI
Maxima post Deum Consolatrix afflictorum
TUIS
In magna animi afflictione Precibus recreatus
Parvum hoc magnae gratitudidinis votum
Ad Sacram Sieprcensem Aram appendi curavi
PETRUS PAPROCKI
Gente JASTRZĘBIEC, Terrae Dobrinensis Incola
Anno
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 306
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
i ułożenie męża dobrego znaczy, rzyźwość lubić i uroda zaleca, wszytko troje, choćby więcej nie było, do miłości niewoli i pociąga”. Jakoż tak jest, ale cnoty reputacji męża przyzwoitej kawałka nie znajdziesz, dosyć przecie na tym, że się JejMci bardzo i nad zamiar upodobał, bo jej u nóg sudanno klęczy, słówka cukruje, po dworsku do wyrozumienia anatomizuje, pulsów pod kolanami maca, aby potem wiedział, w którą żyłkę uderzyć, albo gust przed czasem nasyciwszy do woli, w czasie przyzwoitym na ochwat i oskominę w niedołędze pauzował, zgoła obmierzł i zdysgustował. Jakoż widziemy po te czasy obfite tego wszytkiego skutki, gdzie
i ułożenie męża dobrego znaczy, rzyźwość lubić i uroda zaleca, wszytko troje, choćby więcej nie było, do miłości niewoli i pociąga”. Jakoż tak jest, ale cnoty reputacyi męża przyzwoitej kawałka nie znajdziesz, dosyć przecie na tym, że się JejMci bardzo i nad zamiar upodobał, bo jej u nóg sudanno klęczy, słówka cukruje, po dworsku do wyrozumienia anatomizuje, pulsów pod kolanami maca, aby potem wiedział, w którą żyłkę uderzyć, albo gust przed czasem nasyciwszy do woli, w czasie przyzwoitym na ochwat i oskominę w niedołędze pauzował, zgoła obmierzł i zdysgustował. Jakoż widziemy po te czasy obfite tego wszytkiego skutki, gdzie
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 257
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
czytać słowa z Klaudiana.
Herculem magni celebrent labores. Inskrypcje Firlejowskie
Na końcu drugim tej ulicy wperspektywie wskale artificiose elaborowanej, jest Święty Piotr Apostoł pokutujący, przy kogucie z inskrypcją.
Niewiast to zdrada, Ze Piotr upada, Lecz przy kogucie W wielkiej pokucie Tego żałuje.
Nad skałą zaś w której Piotr Z. klęczy i kościół Rzymski Watykański wyrobiony napis taki: Super hanc Petram aedificabo Ecclesiam meam. Po bokach zaś było, 1. Piotra zwał skałą Chrystus Pan stałą; Na nim strukturę, Krzyża figurę, Wieczną wystawił, Swój Zakon wsławił. 2. Tu Obróć oko. Westchnij głęboko; Zabolej z Piotrem, Ze jesteś, Łotrem
czytać słowa z Klaudiana.
Herculem magni celebrent labores. Inskrypcye Firleiowskie
Na końcu drugim tey ulicy wperspektywie wskale artificiose elaborowaney, iest Swięty Piotr Apostoł pokutuiący, przy kogucie z inskrypcyą.
Niewiast to zdrada, Ze Piotr upada, Lecz przy kogucie W wielkiey pokucie Tego żałuie.
Nad skałą zaś w ktorey Piotr S. klęczy y kościoł Rzymski Watykański wyrobiony napis taki: Super hanc Petram aedificabo Ecclesiam meam. Po bokach zaś było, 1. Piotra zwał skałą Chrystus Pán stałą; Na nim strukturę, Krzyża figurę, Wieczną wystáwił, Swoy Zakon wsławił. 2. Tu obroć oko. Westchniy głęboko; Zaboley z Piotrem, Ze iesteś, Łotrem
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 545
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Który ludzi zwyczajnie miał słuchać spowiedzi: „A to Veni Creator — pokaże mu — siedzi.” Wróciwszy się chłopiec: „Już jest — rzecze — Mość Panie. Przyszedł Veni Creator, będzie miał kazanie.” „Widziałeś go?” „Widziałem, z bardzo wielką brodą. Pan młody przed ołtarzem klęczy z panną młodą.” Rozśmiawszy się, posyłam sługę; ten mię sprawi, Że jeszcze za godzinę ksiądz mszej nie odprawi. Ledwiem się mógł w kościele zatrzymać, dla grzechu, Widząc pod kazalnicą przeora, od śmiechu. 103 (N). O BIAŁYCHGŁOWACH
Ktoś do jadowitego niewiastę jaszczura Przyrównał; pytam, czemu
Który ludzi zwyczajnie miał słuchać spowiedzi: „A to Veni Creator — pokaże mu — siedzi.” Wróciwszy się chłopiec: „Już jest — rzecze — Mość Panie. Przyszedł Veni Creator, będzie miał kazanie.” „Widziałeś go?” „Widziałem, z bardzo wielką brodą. Pan młody przed ołtarzem klęczy z panną młodą.” Rozśmiawszy się, posyłam sługę; ten mię sprawi, Że jeszcze za godzinę ksiądz mszej nie odprawi. Ledwiem się mógł w kościele zatrzymać, dla grzechu, Widząc pod kazalnicą przeora, od śmiechu. 103 (N). O BIAŁYCHGŁOWACH
Ktoś do jadowitego niewiastę jaszczura Przyrównał; pytam, czemu
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 577
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
skrzynię nowego dźwigamy przymierza. Wy do szkatuł, do szabel, a my do pacierza. Polityk: Po kacie, Dobrodzieju! musi tu coś chybić: Tak się nas więcej będzie modlić niżeli bić? Jedenaście pokoleń Żydów szło do bitwy, Na kazanium to słychał, jedno do modlitwy; Jeszcze powiem dziwniejszą: jeden Mojżesz klęczy, A sześćkroć sto tysięcy tym się bije ręczej. Już my się będziemy bić, ile że też z szkoły Zawsze w wojsku obaczy żołnierzów na poły. Waszeć, kiedy nie chcecie z nami na koń wsiadać, Więc się chciejcie do płacy żołnierzom przykładać. Szanujmy się jak bracia, rachujmy jak Żydzi. Od krztu,
skrzynię nowego dźwigamy przymierza. Wy do szkatuł, do szabel, a my do pacierza. Polityk: Po kacie, Dobrodzieju! musi tu coś chybić: Tak się nas więcej będzie modlić niżeli bić? Jedenaście pokoleń Żydów szło do bitwy, Na kazanium to słychał, jedno do modlitwy; Jeszcze powiem dziwniejszą: jeden Mojżesz klęczy, A sześćkroć sto tysięcy tym się bije ręczej. Już my się będziemy bić, ile że też z szkoły Zawsze w wojsku obaczy żołnierzów na poły. Waszeć, kiedy nie chcecie z nami na koń wsiadać, Więc się chciejcie do płacy żołnierzom przykładać. Szanujmy się jak bracia, rachujmy jak Żydzi. Od krztu,
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 650
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
moi mili/ Nie miałemci takiej chwili/ Symfonie
Jaka się tej nocy stała/ Z czego ziemia radość brala: Panna Syna cudownego/ Porodziła niebieskiego: Roża piękna i Lilia/ Zbawiciela nam powija. Dziś pasterze wykrzykają/ Piękne głosy wydawają. Grają w dudki i multanki/ Drudzy czynią wywijanki. Na kolanach osieł z wołem Klęczy przed nim/ a my kołem I z muzyką i z pieśniami/ Z Aniołami/ z pastuszkami/ Uderzajmy czołem śmiele/ W człowieczym go widząc ciele/ Żeby przyjął nas do siebie/ A po śmierci stawił w niebie. Symfonia Dwudziesta Czwarta
PANNA przeczysta SYNA porodziła/ Pociechę znaczną światu objawiła. Wielkie to cuda iże PANNA
moi mili/ Nie miałemći tákiey chwili/ Symphonie
Iáka sie tey nocy stáłá/ Z cżego źiemiá rádość brálá: Pánná Syná cudownego/ Porodźiłá niebieskiego: Roża piękna y Lilia/ Zbáwićielá nam powijá. Dźiś pásterze wykrzykáią/ Piękne głosy wydawáią. Gráią w dudki y multánki/ Drudzy cżynią wywijánki. Ná kolánach ośieł z wołem Klęcży przed nim/ a my kołem I z muzyką y z pieśniámi/ Z Anyołami/ z pástuszkámi/ Vderzaymy cżołem śmiele/ W cżłowiecżym go widząc ćiele/ Zeby przyiął nas do śiebie/ A po śmierći stáwił w niebie. Symphonia Dwudźiesta Czwarta
PANNA przecżysta SYNA porodźiłá/ Poćiechę znacżną świátu obiáwiłá. Wielkie to cudá iże PANNA
Skrót tekstu: ŻabSymf
Strona: D4v
Tytuł:
Symfonie anielskie
Autor:
Jan Żabczyc
Drukarnia:
Marcin Filipowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1631
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1631
. 54. Obraz świętej Cecylii w ramkach kalamburowych, kamieńmi sadzonych, na kształt ołtarzyka. K. 55. Obrazek świętego Franciszka de Sales, w ramkach filigranowych. A. 56. Kropielniczka filigranowa kamieńmi sadzona, w środku obrazek Trzech Królów. K. 57. Obrazek Pana Jezusa z krzyżem, święty Jan przed nim klęczy, w ramkach filigranowych kamieńmi sadzonych. J. 58. Obrazek Panny Marii Pana Jezusa przytulającej, święty Jan za nimi, w ramkach filigranowych, kamieńmi sadzonych K. 59. Kropielniczka filigranowa, kamieńmi sadzona, w środku obrazek świętego Jana, na puszczy każącego. J. 60. Obrazek Wniebowzięcia Panny Marii w ramkach filigranowych
. 54. Obraz świętey Cecylji w ramkach kalamburowych, kamieńmi sadzonych, na kształt ołtarzyka. K. 55. Obrazek świętego Franciszka de Sales, w ramkach filagranowych. A. 56. Kropielniczka filagranowa kamieńmi sadzona, w środku obrazek Trzech Królów. K. 57. Obrazek Pana Jezusa z krzyżem, święty Jan przed nim klęczy, w ramkach filagranowych kamieńmi sadzonych. J. 58. Obrazek Panny Marji Pana Jezusa przytulającey, święty Jan za nimi, w ramkach filagranowych, kamieńmi sadzonych K. 59. Kropielniczka filagranowa, kamieńmi sadzona, w środku obrazek świętego Jana, na puszczy każącego. J. 60. Obrazek Wniebowzięcia Panny Marij w ramkach filagranowych
Skrót tekstu: InwWilan
Strona: 69
Tytuł:
Inwentarz generalny klejnotów, sreber, galanterii i ruchomości różnych tudzież obrazów, które się tak w Pałacu Wilanowskim jako też w Skarbcach Warszawskich J.K.Mci znajdowały [...]
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Urządzenie pałacu wilanowskiego za Jana III
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Czołowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1937
Laura, żona jego, w ramach czarnych 225. Obrazów para nowych, na jednym Lot wsparłszy się przy dzbanku, na drugim bankier czerwone złote liczy, obadwa bez ram 226. Obraz deska malowana, na nim kopersztych Holendra z Holenderką przy dzbanku bez ramy 227. Obraz bankiet króla Asverusa, a Aman przed królową Ester klęczy, ręce załamujący, w ramach rżniętych, złocistych 228. Obraz pikturę reprezentujący, w ramach złocistych, rżniętych 229. Obraz Nativitatis Christi na marmurze czarnym, w ramkach rżniętych, złocistych 280. Obraz rżnięty słoniowej kości, lwów szczwanie reprezentujący, na aksamicie czarnym, w ramach czarnych 231. Obraz holenderski na którym bydło,
Laura, żona jego, w ramach czarnych 225. Obrazów para nowych, na jednym Lot wsparłszy się przy dzbanku, na drugim bankier czerwone złote liczy, obadwa bez ram 226. Obraz deska malowana, na nim kopersztych Holendra z Holenderką przy dzbanku bez ramy 227. Obraz bankiet króla Asverusa, a Aman przed królową Ester klęczy, ręce załamujący, w ramach rżniętych, złocistych 228. Obraz pikturę reprezentujący, w ramach złocistych, rżniętych 229. Obraz Nativitatis Christi na marmurze czarnym, w ramkach rżniętych, złocistych 280. Obraz rżnięty słoniowey kości, lwów szczwanie reprezentujący, na aksamicie czarnym, w ramach czarnych 231. Obraz holenderski na którym bydło,
Skrót tekstu: InwWilan
Strona: 77
Tytuł:
Inwentarz generalny klejnotów, sreber, galanterii i ruchomości różnych tudzież obrazów, które się tak w Pałacu Wilanowskim jako też w Skarbcach Warszawskich J.K.Mci znajdowały [...]
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Urządzenie pałacu wilanowskiego za Jana III
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Czołowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1937
