kufa małmazjowa, na łokci 47. Z końca rogu uczyniono roztruchan, co wiadro wina niesie; kto go oraz wypije, dobry pijanica. Jest rząd z Bucefała Aleksandrowego i buława (z)złota arabskiego. Zwierciadło, które z Troje przywieziono, w którym Helena się przeglądała. Organy abo pozytyw, co w nim sześć klawiatur i sześci organistów zagra. Sztuki malarza Apelesa tak buczne, ze jakoby natura wykształtowała. Inszych rzeczy do wierzenia niepodobnych co niemiara, zgoła nie żal tam być kiedy.
(26) 1609. W Notesi, za Czarnkowem, rybitw ułowił pstrąga tak wielkiego, że go ledwie uniósł aż do Skwirzyny, tam go celnik kupił
kufa małmazyowa, na łokci 47. Z końca rogu uczyniono roztruchan, co wiadro wina niesie; kto go oraz wypije, dobry pijanica. Jest rząd z Bucefała Aleksandrowego i buława (z)złota arabskiego. Zwierciadło, które z Troje przywieziono, w którym Helena się przeglądała. Organy abo pozytyw, co w nim sześć klawiatur i sześci organistów zagra. Sztuki malarza Apellesa tak buczne, ze jakoby natura wykształtowała. Inszych rzeczy do wierzenia niepodobnych co niemiara, zgoła nie żal tam być kiedy.
(26) 1609. W Notesi, za Czarnkowem, rybitw ułowił pstrąga tak wielkiego, że go ledwie uniósł aż do Skwirzyny, tam go celnik kupił
Skrót tekstu: SzemTorBad
Strona: 290
Tytuł:
Z nowinami torba kursorska
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
różność w głosach/ różność też musi być i w pisaniu.
Wieleż jest tych tonów?
Cztery. 1. Dyscant, głos to jest najwyższy. 2. Alt, już trochę niższy. 3. Tenor, średni/ jakim pospolicie ludzie mówią. 4. Bas, ten zaś najniższy/ co jednak lepiej uznasz z klawiatury/ gdy te Claues z uderzenia brzmiące będziesz uważał.
Jakoż się Dyscant pisze?
Dwojako. Kiedy nisko/ i wysoko/ to inaczej.
A jakoż kiedy nisko?
Jako niżej widzisz/ znaczą go bowiem na liniej i nanizszej signaturą taką ¤ jaka jest in Scala vocum, na liniej ¤ i będzie tak notami napisano.
rożność w głosách/ rożność też muśi bydź y w pisániu.
Wieleż iest tych tonow?
Cztery. 1. Discant, głos to iest naywyzszy. 2. Alt, iuż trochę niższy. 3. Tenor, średni/ iákim pospolićie ludźie mowią. 4. Bas, ten záś nayniższy/ co iednák lepiey vznasz z kláwiátury/ gdy te Claues z vderzenia brzmiące będźiesz vważał.
Jákoż się Discant pisze?
Dwoiáko. Kiedy nisko/ y wysoko/ to inácżey.
A iákoż kiedy nisko?
Iáko niżey widźisz/ znácżą go bowiem ná liniey y nanizszey signáturą táką ¤ iáká iest in Scala vocum, ná liniey ¤ y będźie ták notámi napisano.
Skrót tekstu: GorMuz
Strona: b4v
Tytuł:
Tabulatura muzyki
Autor:
Jan Aleksander Gorczyn
Drukarnia:
Piątkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
muzyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1647
Data wydania (nie wcześniej niż):
1647
Data wydania (nie później niż):
1647
znaczą go bowiem na liniej i nanizszej signaturą taką ¤ jaka jest in Scala vocum, na liniej ¤ i będzie tak notami napisano. o całym głosie.
Dyscant niski.
To napisanie tak rozumieć trzeba/ iż na tej na nizszej liniej jest napisana litera ¤ która jako brzmi/ i jako się ma śpiewać/ zrozumiej z klawiatury/ uderzywszy w tę stronę ¤ z linijką/ od której poczynając zrozumiesz i inszych znaków głosy/ które miałyby być według nas napisane tak.
Dla czegoż to nie tak piszą, tak że iż tylko linij pięć?
ZE tak snadniej/ bo gdyby miał zawsze ut, re, mi, etc. abo a
znácżą go bowiem ná liniey y nanizszey signáturą táką ¤ iáká iest in Scala vocum, ná liniey ¤ y będźie ták notámi napisano. o cáłym głośie.
Discant niski.
To nápisánie ták rozumieć trzebá/ iż ná tey ná nizszey liniey iest nápisána literá ¤ ktora iáko brzmi/ y iáko sie má śpiewáć/ zrozumiey z kláwiátury/ vderzywszy w tę stronę ¤ z liniyką/ od ktorey pocżynáiąc zrozumiesz y inszych znákow głosy/ ktore miáłyby bydź według nas nápisáne ták.
Dla czegosz to nie ták piszą, ták że iż tylko liniy pięć?
ZE ták snádniey/ bo gdyby miał záwsze vt, re, mi, etc. ábo a
Skrót tekstu: GorMuz
Strona: A5
Tytuł:
Tabulatura muzyki
Autor:
Jan Aleksander Gorczyn
Drukarnia:
Piątkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
muzyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1647
Data wydania (nie wcześniej niż):
1647
Data wydania (nie później niż):
1647
odmianie.
Widzisz iż ta nota na nanizszej liniej jest nota litery c. która sama przez się jest c. więc ta druga/ ponieważ przed nią jest krzyżyk/ znaczy iż ta nota jest Semitonium/ abo pół głos/ i wymawia się przeto na tej liniej już przez cis, która jako brzmi/ uderz w czarną klawiaturę na instrumencie naznaczoną tą literą cis, a zrozumiesz/ bo te czarne clauise, Semitonia znaczą: i dla tegoż kiedy brzmi/ jakoby nie cały głos był słyszeć/ co lepiej zrozumiesz zadoświadczeniem/ i częstym powtarzaniem.
O drugiej liniej.
Na drugiej liniej widysz/ iż jest nota która e znaczy/ więc iż
odmiánie.
Widźisz iż tá notá ná nanizszey liniey iest notá litery c. ktora sámá przez się iest c. więc tá druga/ poniewász przed nią iest krzyżyk/ znácży iż tá notá iest Semitonium/ ábo puł głos/ y wymawia sie przeto ná tey liniey iuż przez cis, ktora iáko brzmi/ vderz w cżarną kláwiáturę ná instrumenćie náznácżoną tą literą cis, á zrozumiesz/ bo te cżarne clauise, Semitonia znácżą: y dla tegoż kiedy brzmi/ iákoby nie cáły głos był słyszeć/ co lepiey zrozumiesz zádoświádcżeniem/ y cżęstym powtarzániem.
O drugiey liniey.
Ná drugiey liniey widisz/ iż iest notá ktora e znácży/ więc iż
Skrót tekstu: GorMuz
Strona: b8v
Tytuł:
Tabulatura muzyki
Autor:
Jan Aleksander Gorczyn
Drukarnia:
Piątkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
muzyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1647
Data wydania (nie wcześniej niż):
1647
Data wydania (nie później niż):
1647
lepiej zrozumiesz zadoświadczeniem/ i częstym powtarzaniem.
O drugiej liniej.
Na drugiej liniej widysz/ iż jest nota która e znaczy/ więc iż nie przed tą jest b/ ale przed drugą/ przetoż się prosto przez e śpiewa/ a ta zaś druga co Semitonium znaczy/ przez dys, a ta ma swoję klawiaturę czarną także/ kiedy na instrumencie. O trzeciej liniej, f o głosie odmiennym.
Na tej liniej widzisz iż jest nota sama/ i druga z krzyżykiem/ pamiętajże/ iż się zawsze ta wedle krzyżyka na tej liniej/ wymawia przez sylabę fis, jako i pod rygą widzisz napisano.
O czwartej liniej g
lepiey zrozumiesz zádoświádcżeniem/ y cżęstym powtarzániem.
O drugiey liniey.
Ná drugiey liniey widisz/ iż iest notá ktora e znácży/ więc iż nie przed tą iest b/ ále przed drugą/ przetoż się prosto przez e śpiewa/ á tá záś druga co Semitonium znácży/ przez dis, á tá ma swoię kláwiáturę cżarną tákże/ kiedy ná instrumenćie. O trzećiey liniey, f o głośie odmiennym.
Ná tey liniey widźisz iż iest notá sáma/ y druga z krzyżykiem/ pámiętayże/ iż się záwsze tá wedle krzyżyká ná tey liniey/ wymawia przez syllabę fis, iáko y pod rygą widźisz nápisano.
O czwartey liniey g
Skrót tekstu: GorMuz
Strona: b8v
Tytuł:
Tabulatura muzyki
Autor:
Jan Aleksander Gorczyn
Drukarnia:
Piątkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
muzyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1647
Data wydania (nie wcześniej niż):
1647
Data wydania (nie później niż):
1647
Abyś aplikaturę gryfów rozumiał/ i one czynić rękami umiał.
Cóż to jest aplikatura Gryfów?
W Przód wiedz iż to jest gryf słowo Niemieckie/ rozumie się po Polsku siąg/ od siągania palcami/ aplikatura zaś słowo łacińskie/ na Polskie używanie żepsowane/ rozumie się składanie siągów abo palców/ według nauki i potrzeby na Klawiaturze: to jest/ abyś umiał/ którymi palcami Tercją/ Kwintę/ Sekstę/ na Klawiaturze uderzać.
Jakoż te palce składać?
W Prawdzieć mnie piszącemu/ trudno takie przekładania i aplikacje wypisać/ gdyż tego więcej się ze zwyczaju wszyscy uczą/ a niżeli z pisma; jednak abyś i w tym ukontentowany został
Abyś ápplikáturę gryffow rozumiał/ y one czynić rękámi vmiał.
Coż to iest ápplikáturá Gryfow?
W Przod wiedz iż to iest gryff słowo Niemieckie/ rozumie się po Polsku śiąg/ od śiągánia pálcámi/ ápplikáturá záś słowo łáćińskie/ ná Polskie vżywánie żepsowáne/ rozumie się skłádánie śiągow ábo pálcow/ według náuki y potrzeby ná Kláwiáturze: to iest/ ábyś vmiał/ ktorymi pálcámi Tercyą/ Kwintę/ Sextę/ ná Kláwiáturze vderzáć.
Iákoż te pálce skłádáć?
W Prawdźieć mnie piszącemu/ trudno tákie przekłádánia y ápplikácye wypisáć/ gdyż tego więcey się ze zwyczáiu wszyscy vczą/ á niżeli z pismá; iednák ábyś y w tym vkontentowány został
Skrót tekstu: GorMuz
Strona: E2v
Tytuł:
Tabulatura muzyki
Autor:
Jan Aleksander Gorczyn
Drukarnia:
Piątkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
muzyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1647
Data wydania (nie wcześniej niż):
1647
Data wydania (nie później niż):
1647
W Przód wiedz iż to jest gryf słowo Niemieckie/ rozumie się po Polsku siąg/ od siągania palcami/ aplikatura zaś słowo łacińskie/ na Polskie używanie żepsowane/ rozumie się składanie siągów abo palców/ według nauki i potrzeby na Klawiaturze: to jest/ abyś umiał/ którymi palcami Tercją/ Kwintę/ Sekstę/ na Klawiaturze uderzać.
Jakoż te palce składać?
W Prawdzieć mnie piszącemu/ trudno takie przekładania i aplikacje wypisać/ gdyż tego więcej się ze zwyczaju wszyscy uczą/ a niżeli z pisma; jednak abyś i w tym ukontentowany został/ podajęć tu Fuzy Mordentów/ abo Not prędkich teksty/ na lewą i prawą rękę uczynione/
W Przod wiedz iż to iest gryff słowo Niemieckie/ rozumie się po Polsku śiąg/ od śiągánia pálcámi/ ápplikáturá záś słowo łáćińskie/ ná Polskie vżywánie żepsowáne/ rozumie się skłádánie śiągow ábo pálcow/ według náuki y potrzeby ná Kláwiáturze: to iest/ ábyś vmiał/ ktorymi pálcámi Tercyą/ Kwintę/ Sextę/ ná Kláwiáturze vderzáć.
Iákoż te pálce skłádáć?
W Prawdźieć mnie piszącemu/ trudno tákie przekłádánia y ápplikácye wypisáć/ gdyż tego więcey się ze zwyczáiu wszyscy vczą/ á niżeli z pismá; iednák ábyś y w tym vkontentowány został/ podáięć tu Fuzy Mordentow/ ábo Not prędkich texty/ ná lewą y práwą rękę vczynione/
Skrót tekstu: GorMuz
Strona: E2v
Tytuł:
Tabulatura muzyki
Autor:
Jan Aleksander Gorczyn
Drukarnia:
Piątkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
muzyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1647
Data wydania (nie wcześniej niż):
1647
Data wydania (nie później niż):
1647
