NAEMA ABO WIERSZ ZAŁOSNY Na Smierc Wielmożnego Pana, JEgo M. P. MATVSA ODLVDKA, KSIAZECIA VLTAYSKIEGO. Wielkiego Hetmana Lotrowskiego. Przez jednego Kompana jego z miłości napisany i na swiat podany. Pisano to pod dachem /na onej vlicy/ Gdźie ten mieszkał nieboszczyk w świńskiej gnojownicy. A śiedzący /stojący/ na rolej orano/ Czarnym gnojem /widłami/ na brozdy kidano. Na pożałowanie wszytkiej Braciej Cechowej. Do czytelnika.
Któżkolwiek mijasz, poczekaj, czytając: Lament pogrzebny kupić wolą mając Pana Matysa. Lecz jeśli źle będzie, Nie gań go wszędzie.
Popraw, co możesz, jeśli lepiej umiesz, Abo się o tym ze mną porozumiesz
NAEMA ABO WIERSZ ZAŁOSNY Na Smierc Wielmoznego Pana, IE^o^ M. P. MATVSA ODLVDKA, KSIAZECIA VLTAYSKIEGO. Wielkiego Hetmana Lotroẃskiego. Przez iednego Kompana iego z milosci napisany y na sẃiat podany. Pisáno to pod dáchem /ná oney vlicy/ Gdźie ten mieszkał niebosczyk w świńskiey gnoiownicy. A śiedzący /stoiący/ ná roley orano/ Czarnym gnoiem /widłámi/ na brozdy kidano. Ná pożáłowánie wszytkiey Bráciéy Cechowey. Do czytelnika.
Ktożkolwiek mijasz, poczekaj, czytając: Lament pogrzebny kupić wolą mając Pana Matysa. Lecz jeśli źle będzie, Nie gań go wszędzie.
Popraw, co możesz, jeśli lepiej umiesz, Abo sie o tym ze mną porozumiesz
Skrót tekstu: WierszŻałBad
Strona:
Tytuł:
Naema abo wiersz żałosny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
aż do miast które są w około onego zabitego. 3. A któreby miasto bliższe było onego zabitego/ tedy wezmą Starszy miasta onego/ jałowicę z stada/ którą jeszcze nie robiono/ a która nie ciągnęła w jarzmie: 4. I zawiodą starszy tego miasta/ onę jałowicę w dolinę kamienistą/ gdzie nigdy nie orano/ ani siano/ i utną tam szyję jałowicy w onej dolinie. 5. Zatym przydą Kapłani/ Synowie Lewiego: bo je obrał Pan Bóg twój/ aby mu służyli/ i żeby błogosławili w imieniu Pańskim/ a według uznania ich/ kończyć się ma każdy spory każda rana: 6. Także wszyscy Starszy miasta
áż do miast ktore są w około onego zábitego. 3. A ktoreby miásto bliższe było onego zábitego/ tedy wezmą Stárszy miástá onego/ jáłowicę z stádá/ ktorą jeszcze nie robiono/ á ktora nie ćiągnęłá w járzmie: 4. Y záwiodą stárszy tego miástá/ onę jáłowicę w dolinę kámienistą/ gdźie nigdy nie orano/ áni śiano/ y utną tám szyję jáłowicy w oney dolinie. 5. Zátym przydą Kápłani/ Synowie Lewiego: bo je obrał Pan Bog twoj/ áby mu służyli/ y żeby błogosłáwili w imieniu Páńskim/ á według uznánia ich/ kończyć śię ma káżdy spory káżda ráná: 6. Tákże wszyscy Stárszy miástá
Skrót tekstu: BG_Pwt
Strona: 207
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Powtórzonego Prawa
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
i do sposabiania ich ku nawróceniu; i do nabywania zwyczaju w mowie i w obyczaich ludzkich: zaczym się potym ułacnia kazanie: gdyż owi jeśli sami nie znidą się na kazanie/ mogą być jednak tłumaczami kaznodziejom; i częstokroć Pan Bóg zażywał posługi niektórych żołdatów z pożytkiem znacznym. Nad morzem naszym mają Casztyliani przy brzegu Afrykkim Orano Mazzalchibir/ i Melilę: A Portugalczykowie mają Tanger/ Septę: a za wąskim morzem Zibilterre mają Mezagan: w Etiopiej mają San Giorgio della mina: Mają też mocną habitacją w mieście Z. Saluatorys, przednim królestwa Kongo/ i w Cumbibie krainie Angolskiej: i przebywszy Caput Bone spei/ trzymają fortece i Colonie w
y do sposabiánia ich ku náwroceniu; y do nábywánia zwyczáiu w mowie y w obyczáich ludzkich: záczym się potym vłácnia kazánie: gdyż owi iesli sámi nie znidą się ná kazánie/ mogą bydź iednák tłumáczámi káznodźieiom; y częstokroć Pan Bog záżywał posługi niektorych żołdatow z pożytkiem znácznym. Nád morzem nászym máią Cásztyliani przy brzegu Africkim Orano Mázzálchibir/ y Melilę: A Portogálczykowie máią Tánger/ Septę: á zá wąskim morzem Zibilterrae máią Mezágán: w Etyopiey máią San Giorgio della mina: Máią też mocną hábitátią w mieśćie S. Saluatoris, przednim krolestwá Congo/ y w Cumbibie kráinie Angolskiey: y przebywszy Caput Bonae spei/ trzymáią fortece y Coloniae w
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 235
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Pola jarzynne dla niesposobności gruntów, piasków i gór tylko przez połowę jarzyną zasiane. Wysiano jarki kor. n-ro 8, jęczmienia kor. 31, owsa kor. 311, grochu kor. 10, lnu kor. 1 w. 2, konopi kor. 2. Ogrody zasiane, zasadzone, wypelone. Ugoru bardzo mało orano, nawozy wpół wywiezione. D. Wysiew na Tynwałdzie. — Zyta kor. 730, jęczmienia kor. 58, owsa kor. 405, grochu kor. 12, jarki kor. 8, gryki kor. 7, lnu kor.3½. Ugór przez połowę zaorany. Gnój z staniów i chlewów wywieziony, w
Pola jarzynne dla niesposobności gruntów, piasków i gór tylko przez połowę jarzyną zasiane. Wysiano jarki kor. n-ro 8, jęczmienia kor. 31, owsa kor. 311, grochu kor. 10, lnu kor. 1 w. 2, konopi kor. 2. Ogrody zasiane, zasadzone, wypelone. Ugoru bardzo mało orano, nawozy wpół wywiezione. D. Wysiew na Tynwałdzie. — Zyta kor. 730, jęczmienia kor. 58, owsa kor. 405, grochu kor. 12, jarki kor. 8, gryki kor. 7, lnu kor.3½. Ugór przez połowę zaorany. Gnój z staniów i chlewów wywieziony, w
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 150
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
, tylko jedna łączka w jarzynie, która się utrzymała. Żyta bardzo lichego składów 147, jęczmienia składów 65, owsa składów 96, taterki składów 45, grochu, którego tylko sama wika, szkła-
dów 21, prosa zagonów 29, rzepiku składów 9 i lubo to zboże rachowane na składy, ale tylko na jarzynę jest orano w składy, na insze zaś zboże w zagony, w każdym zagonie po skib 4. 25 Piwonice (część)
Oddaje się imp. Małachowskiemu, skarbnikowi czerniechowskiemu, Grzegorz postylion z rolą zagrodniczą i chałupą.
Drugi Wojciech grabarz także z rolą zagrodniczą. Którzy robią dni 3 w tydzień ręczną robotą.
Także Karolka, komornica
, tylko jedna łączka w jarzynie, która się utrzymała. Żyta bardzo lichego składów 147, jęczmienia składów 65, owsa składów 96, taterki składów 45, grochu, którego tylko sama wika, skła-
dów 21, prosa zagonów 29, rzepiku składów 9 i lubo to zboże rachowane na składy, ale tylko na jarzynę jest orano w składy, na insze zaś zboże w zagony, w każdym zagonie po skib 4. 25 Piwonice (część)
Oddaje się jmp. Małachowskiemu, skarbnikowi czerniechowskiemu, Grzegorz postylion z rolą zagrodniczą i chałupą.
Drugi Wojciech grabarz także z rolą zagrodniczą. Którzy robią dni 3 w tydzień ręczną robotą.
Także Karolka, komornica
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 73
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
