swoich podstrzegaczów/ miał wswoich mękach naśmiewce/ przy śmierci urągacze. Patrz jako zamiłował? Czytaj tegoż Ojca ś. Serm: 11. in Cantica. Idzie dalej Wojciech ś. O duszy o grzesznej Sam Bóg pieczą ima/ Diabłu ją odejma: Gdzież to sam króluje/ Tam ją ksobie przyjmuje. Lania ta błogosławiona zaranna (tak Chrystusa Pana tytułuje w jednym Psalmie Dawid ś.) Jelonek ten ukochany porwał się do jam/ i maclochów wężowych/ i gadzin rozmaitych/ aby z nich powyciągał jadowite wszytkie żmije/ a strawił je wszytkie ogniem miłości swojej. Ściągnął dziś rękę swoję/ po Jana obtoczonego gadziną grzechu pierworódnego/
swoich podstrzegáczow/ miał wswoich mękách naśmiewce/ przy śmierći vrągácze. Pátrz iáko zámiłował? Czytay tegoż Oycá ś. Serm: 11. in Cantica. Idźie dáley Woyćiech ś. O duszy o grzeszney Sam Bog pieczą ima/ Dyabłu ią odeyma: Gdźież to sam kroluie/ Tám ią ksobie przyimuie. Lániá tá błogosłáwiona záránna (ták Chrystusá Páná tytułuie w iednym Psálmie Dawid ś.) Ielonek ten vkochány porwał się do iam/ y máclochow wężowych/ y gádźin rozmáitych/ áby z nich powyćiągał iádowite wszytkie żmiie/ á strawił ie wszytkie ogniem miłośći swoiey. Sćiągnął dźiś rękę swoię/ po Iáná obtoczonego gádźiną grzechu pierworodnego/
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 21
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
, Kiedy in defectu kul żelaznych, zażywają ołowianych, które połową cięższe) Prochu tyle do Armaty potrzeba, ile kule ważą 7. Wodlewaniu Armat nowej mody i formy, na jeden funt kuli, rachuje się 160 funtów kruszcu, do całej Kartauny Do Pułkartauny 180 funtów, do Kwart Kartauny 135. funtów. Wsamym tym laniu radzi Hieronimus Ruselli, do 160. funtów Miedzi, 10 Cyny 8 funtów Mosiądzu przydawać, bo od Cyny kruszec twardnieje, Mosiądz zaś cynę i Miedz współ wiąże, i mocy im przydaje, aby mogły ogień i moc lepiej sustinere, i glansu nabyć. Doskonali Puszkarze i cekwarci, radzą do 100 funtów Miedzi,
, Kiedy in defectu kul żelaznych, zażywaią ołowianych, ktore połową cięższe) Prochu tyle do Armaty potrzeba, ile kule ważą 7. Wodlewaniu Armat nowey mody y formy, na ieden funt kuli, rachuie się 160 funtow kruszcu, do całey Kartauny Do Pułkartauny 180 funtow, do Kwart Kartauny 135. funtow. Wsamym tym laniu radzi Hieronymus Ruselli, do 160. funtow Miedzi, 10 Cyny 8 funtow Mosiądzu przydawać, bo od Cyny kruszec twárdnieie, Mosiądz záś cynę y Miedz wspoł wiąże, y mocy im przydáie, aby mogły ogień y moc lepiey sustinere, y glansu nábyć. Doskonali Puszkarze y cekwarci, radzą do 100 funtow Miedzi,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 239
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
alboli też cale w letniej wodzie unurzywszy/ tak ją postawisz/ aby ścieki ostatek wody/ i osiakneła. W cieple ją jednak chowając jeszcze trochę/ dlatego w płótno uwinąć aby ciepła dotrzymała. I tak wosk gotowy/ ciepły jedną na to zostawioną dziurą/ (na wierzchu głowy, naprzykład) wlać. W laniu jednak na to pamiętaj: że gdy forma duża/ nie trzeba tego abyś całą formę woskiem napełnił/ ale wlawszy znaczną część jaką/ weś formę w rękę/ i trochę potrzymawszy/ poczynaj wylewać nazad wosk powoli/ oraz w koło obracając/ w ręku formę jakoby przez wszystkie strony wylewając. A tak wewnątrz oblejesz
alboli też cále w letniey wodźie unurzywszy/ ták ią postawisz/ áby śćieki ostátek wody/ i ośiaknełá. W ćieple ią iednak chowaiąc ieszcze trochę/ dlátego w płotno uwinąć áby ćiepłá dotrzymała. I tak wosk gotowy/ ćiepły iedną na to zostáwioną dziurą/ (ná wierzchu głowy, náprzykłád) wláć. W laniu iednák ná to pamiętáy: że gdy forma dużá/ nie trzebá tego abyś cáłą formę woskiem nápełnił/ ále wláwszy znáczną część iáką/ weś formę w rękę/ i trochę potrzymawszy/ poczynáy wylewáć názád wosk powoli/ oraz w koło obracáiąc/ w ręku formę iákoby przez wszystkie strony wylewáiąc. A tak wewnątrz obleiesz
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 149
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
Wierzbinę wolą bluscz w Wolności: Wolą twarde wyspanie/ by nie żyć w ciężkości. Wspaniali Lwi LIBISCY/ obyczaje swoje Wolą grube ponosić/ a niźli podwoje Cesarskie pełne ukłon/ mieć na się łaskawe. Wola zdobycz zabieżną niż gotową strawę. Niedźwiedz on KALEDOŃSKI miłuje pustynią/ Poniechałby i tanców aby miał jaskinią. I Lanie odbiegają szopy choć utkanej/ By się pasły w Wolności przy Jutrzence ranej. Zając w domu chowany ziarny dość czystemi/ Uchodziby w swobodzie żył z drużami swemi Dla Wolności opaczny Rak nogi pozbywa/ Lis stępicą skarany przez ogona bywa. I Papuga nie mowną zostaćby wolała/ Chociaż też w małym ciele/ by jedno
Wierzbinę wolą bluscz w Wolnosći: Wolą twárde wyspánie/ by nie żyć w ćięszkośći. Wspániáli Lwi LIBISCY/ obyczáie swoie Wolą grube ponośić/ á niźli podwoie Cesárskie pełne vkłon/ mieć ná się łáskáwe. Wola zdobycz zábieżną niż gotową stráwę. Niedźwiedz on KALEDONSKI miłuie pustynią/ Poniechałby y tancow áby miał iáskinią. Y Lánie odbiegáią szopy choc vtkáney/ By sie pásły w Wolnośći przy Iutrzence ráney. Záiąc w domu chowány ziárny dość czystemi/ Vchodźiby w swobodźie żył z drużámi swemi Dlá Wolnośći opaczny Rák nogi pozbywa/ Lis stępicą skarány przez ogoná bywa. Y Pápugá nie mowną zostáćby woláłá/ Choćiasz też w máłym ćiele/ by iedno
Skrót tekstu: WitkWol
Strona: Bv
Tytuł:
Złota wolność koronna
Autor:
Stanisław Witkowski
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
niej vczynił, z pieniędzy także brania kvitowal, a Piotr Kilar to vslyszawszy groszem oblozyl w pamięc. (p. 282)
409. Kupno Vrbana Kilnara z wdową Kulową Janową, której imię było Ksienia — Tasz to pomieniona Ksienia, wdowa Janowa Kulowa, stanąwszy dobrowolnie zeznała, iż przedała zagrodę swego trzymania po mężu swoim lanie pomienionym Vrbanowi Kinlarowi za grzywien osm, ale iż nim do zapissu doszlo, tenże to Vrban Kienlar vsiadszy na tej zagrodzie budowaniem się wpopravie baviąc, Pan w to weyrzawszy pozwolił do zapissu grzywien dwie do teyze sumy wyższy pomienionej, z której to zagrody tasz wdowa się wyrzeka tak sama z siebie jako od dziatek swych
nieÿ vczÿnił, z pieniędzy takze brania kvitowal, a Piotr Kilar to vslÿszawszÿ groszem oblozyl w pamięc. (p. 282)
409. Kupno Vrbana Kilnara z wdową Kulową Ianową, któreÿ imię było Xienia — Tasz to pomieniona Xienia, wdowa Ianowa Kulowa, stanawszÿ dobrowolnie zeznała, isz przedała zagrodę swego trzÿmania po męzu swoim lanie pomienionÿm Vrbanowi Kinlarowi za grzÿwien osm, ale isz nim do zapissu doszlo, tenze to Vrban Kienlar vsiadszy na teÿ zagrodzie budowaniem się wpopravie baviąc, Pan w to weÿrzawszy pozwolił do zapissu grzÿwien dwie do teÿze summÿ wÿzszy pomienioney, z któreÿ to zagrodÿ tasz wdowa sie wÿrzeka tak sama z siebie iako od dziatek swÿch
Skrót tekstu: KsKomUl
Strona: 46
Tytuł:
Księga gromadzka wsi Komborska Wola
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Komborska Wola
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1604 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1604
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
, po co się nań spieszy, Czyli po żywot, czy po śmierć, którą mu Za przyściem groził Marynarz do domu O jego eksces. Więc się bojąc tego, Żeby na gardło nie nastąpił jego, Tedy nieborak, ciężkim żalem zdjęty, Pod sztabą siedząc łańcuchem przypięty, Począł serdecznie z gwałtownym łez laniem Płakać i ryczeć z wielkiem narzekaniem Tak, aż w okręcie same kwilił ściany I żal swój głosił uszom niesłychany, Że niemal wszyscy ludzie z nim płakali, A z jego łzami swoje łzy mieszali. Których gdy długo dla żalu wielkiego Wstrzymać nie mogli, w ostatku do niego Wyszedszy — pośli z dobrej woli sami Do
, po co się nań spieszy, Czyli po żywot, czy po śmierć, którą mu Za przyściem groził Marynarz do domu O jego eksces. Więc się bojąc tego, Żeby na gardło nie nastąpił jego, Tedy nieborak, ciężkim żalem zdjęty, Pod sztabą siedząc łańcuchem przypięty, Począł serdecznie z gwałtownym łez laniem Płakać i ryczeć z wielkiem narzekaniem Tak, aż w okręcie same kwilił ściany I żal swój głosił uszom niesłychany, Że niemal wszyscy ludzie z nim płakali, A z jego łzami swoje łzy mieszali. Których gdy długo dla żalu wielkiego Wstrzymać nie mogli, w ostatku do niego Wyszedszy — pośli z dobrej woli sami Do
Skrót tekstu: BorzNaw
Strona: 198
Tytuł:
Morska nawigacyja do Lubeka
Autor:
Marcin Borzymowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1662
Data wydania (nie wcześniej niż):
1662
Data wydania (nie później niż):
1662
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Roman Pollak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Morskie
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
dla swej potężnej Istności/ barziej przenika/ niżli Polej. Przeto do wszystkiego jest potężniejszy. Gal. Płodu martemu.
Płód martwy i żywota wyciąga i wywodzi/ tak podkurzeniem swym/ jako naparzeniem otworu łona. Albo i w trunku używany. Dios. Jelenie tego ziela użytek pokazali
Piszą/ że w Krecie Kozy dzikie albo Lanie i Jelenie/ strzałami od Myślwców postrzelone/ pozbywają z siebie postrzałów/ tym się Dyptanem pasąc. Dios. Purguje żywot.
Purguje żywoty czyści/ samym sokiem żywot nacierając/ abo też z jęczmienną mąką zaczyniony plastrując.
Samo ziele zjuszone/ a na rany w ciele będące przykładane/ w którychby albo kule/ żeleźca/
dla swey potężney Istnośći/ bárźiey przenika/ niżli Poley. Przeto do wszystkiego iest potężnieyszy. Gal. Płodu martemu.
Płod martwy y żywotá wyćiąga y wywodźi/ tak podkurzeniem swym/ iáko nápárzeniem otworu łoná. Albo y w trunku vżywány. Dios. Ielenie tego źiela vżytek pokazáli
Piszą/ że w Krećie Kozy dźikie álbo Lánie y Ielenie/ strzałámi od Myslwcow postrzelone/ pozbywáią z śiebie postrzałow/ tym sie Dyptanem pásąc. Dios. Purguie żywot.
Purguie żywoty czysći/ sámym sokiem żywot naćieráiąc/ ábo też z ięczmienną mąką záczyniony plastruiąc.
Sámo źiele ziuszone/ a ná rany w ćiele będące przykłádáne/ w ktorychby álbo kule/ żeleźcá/
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: K
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
ciekącą. Także Tok wszelaki skądkolwiek zawściąga. Wrzodom złym.
Wrzody i rany złe/ a do gojenia trudne zawiera i goi. Rozsądek.
Jest drugie tym imieniem ziele u Pliniusza nazwane/ ale temu nie podobne. wszakoż do zastanowienia Ciekączek i Biegunek jest też użyteczne. Z kąd/ jako i drugie/ nazwiska dostało. Lania broń/ albo Jelenie Oki/ Rozdział 36.
Elaphoboscum. Ophioctonum. Ophiogenium. Olus ceruinum. Ceruiocellus. Cerui pabulum.Hirtz pastenach Hirtz aug. Hirtz morellen. Hirtz kraut. DWojaki mamy Laniejbronie rodzaj. Ogródny i Polny. Ogródny korzenia jest długiego/ białego/ z niewielą odnóżek: Smaku przyjemnego/ słodkiego/ i
ćiekącą. Tákże Tok wszeláki skądkolwiek záwśćiąga. Wrzodom złym.
Wrzody y rány złe/ á do goienia trudne záwiera y goi. Rozsądek.
Iest drugie tym imięniem źiele v Pliniuszá názwáne/ ále temu nie podobne. wszákoż do zástánowienia Ciekączek y Biegunek iest też vżyteczne. Z kąd/ iáko y drugie/ nazwiská dostáło. Lánia broń/ álbo Ielenie Oki/ Rozdźiał 36.
Elaphoboscum. Ophioctonum. Ophiogenium. Olus ceruinum. Ceruiocellus. Cerui pabulum.Hirtz pastenach Hirtz aug. Hirtz morellen. Hirtz kraut. DWoiáki mamy Lánieybronie rodzay. Ogrodny y Polny. Ogrodny korzeniá iest długiego/ białego/ z niewielą odnożek: Smáku przyiemnego/ słodkiego/ y
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 129
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
włoskim/ wysokiego/ kolankowatego/ od których równo z obu stron parami gałązki pochodzą: W wierzchu okołki podobne Barszczowym: Żółto kwitnące/ jako Kopr ogródny. Nasienie takież/ jeno to obszerniejsze i więtsze. Tę niektórzy Jelenim okiem zowią. Zielnik D. Symona Syrenniusa. Liście. Kłącze. Kwiat. Nasienie.
Druga Lania broń/ Korzeniem/ liściem/ rozgą/ kwiatem/ ogródnej jest podobna. To tylko różności jest miedzy nimi/ że ta we wszystkiem jest mniejsza/ do tego/ że do kuchennego albo stołowego używania/ jako ogródna/ nie przychodzi. Ktemu/ w skutkach lekarskich ta jest potężniejsza/ niżli domowa. Miejsce.
PIerwsza w
włoskim/ wysokiego/ kolankowátego/ od ktorych rowno z obu stron parámi gáłąski pochodzą: W wierzchu okołki podobne Barsczowym: Zołto kwitnące/ iáko Kopr ogrodny. Naśienie tákież/ ieno to obszernieysze y więtsze. Tę niektorzy Ielenim okiem zowią. Zielnik D. Symoná Syrenniusá. Liśćie. Kłącze. Kwiát. Naśienie.
Druga Lánia broń/ Korzeniem/ liśćiem/ rozgą/ kwiátem/ ogrodney iest podobna. To tylko roznośći iest miedzy nimi/ że tá we wszystkiem iest mnieysza/ do tego/ że do kuchennego álbo stołowego vżywánia/ iáko ogrodna/ nie przychodźi. Ktemu/ w skutkách lekárskich tá iest potężnieysza/ niżli domowa. Mieysce.
PIerwsza w
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 130
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
go z trochą ciepłego wina/ albo z Rumienkową/ abo z tegoż ziela wodką.
Inym też wyższej pomienionym chorobom jest użyteczny. (Tab.) Zielnik D. Symona Syrenniusa/ Rozsądek.
To ziele nazwiska u nas/ jako i u Greków i Łacinników dostało/ od skutków/ i wynalesców. Bo Jelenie i Lanie będąc od wężów na paszach swych zarażnoe/ przez używanie jego/ o czym się wyżej przypomniało/ z siebie jadu pozbywają/ i tak się przez nie co śmierci zachowują i bronią. Co ludzie bacząc/ do podobnych jadów i trucizn/ jęli go używać/ imię mu dawszy Laniej bronie.
Mylą się niepomału/ którzy
go z trochą ćiepłego winá/ álbo z Rumienkową/ ábo z tegoż źiela wodką.
Inym też wysszey pomienionym chorobom iest vżyteczny. (Tab.) Zielnik D. Symoná Syrenniusá/ Rozsądek.
To źiele názwiská v nas/ iáko y v Grekow y Láćinnikow dostáło/ od skutkow/ y wynalescow. Bo Ielenie y Lánie będąc od wężow ná paszách swych záráżnoe/ przez vżywánie iego/ o czym sie wyżey przypomniáło/ z śiebie iádu pozbywáią/ y ták sie przez nie co śmierći záchowuią y bronią. Co ludźie bacząc/ do podobnych iádow y trućizn/ ięli go vżywáć/ imię mu dawszy Lániey bronie.
Mylą sie niepomáłu/ ktorzy
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 132
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
