Boży przeciwko sobie pobudzało: Bóg wielkiego zuchwalstwa i złości, której ludzie pełni byli, już dalej scierpieć nie mogąc, na Sem zwołał Niebiany, aby z nimi radził o wytraceniu narodu ludzkiego. Powieść Siódma.
A Co gdy Ociec Saturna Potomek wielkiego Sam obaczył/ z swojego Zamku wysokiego/ Westchnął: i wspominając niewdzięczne potrawy Likaońskiego stołu/ a prze świeżość sprawy Jeszcze nie ogłoszone/ głębokie w tej mierze Zamysły/ i Jowisza godne gniewy bierze/ I rady swej zwoływa: Jakoż ci co beli Wezwani/ bez mieszkania wszyscy się stawieli/ B Jest droga która zawsze sama górą chodzi/ Znaczna dobrze kiedy się Niebo wypogodzi/ Mleczną ją dla białości
Boży przećiwko sobie pobudzało: Bog wielkiego zuchwálstwá y złośći, ktorey ludzie pełni byli, iuż dáley zćierpieć nie mogąc, ná Sem zwołał Niebiány, áby z nimi rádził o wytráceniu narodu ludzkiego. Powieść Siodma.
A Co gdy Oćiec Sáturná Potomek wielkiego Sam obaczył/ z swoiego Zamku wysokiego/ Westchnął: y wspomináiąc niewdźięczne potrawy Lykáońskiego stołu/ á prze świeżość spráwy Ieszcze nie ogłoszone/ głębokie w tey mierze Zamysły/ y Iowiszá godne gniewy bierze/ Y rády swey zwoływa: Iákoż ći co beli Wezwáni/ bez mieszkániá wszyscy się stáwieli/ B Iest drogá ktora záwsze sámá gorą chodźi/ Znáczna dobrze kiedy się Niebo wypogodźi/ Mleczną ią dla białośći
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 13
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Nomen de Relligione superbum Vsurpant, quanquam sanctis à Patribus ortos Se iactent, ouium molli sub vellere fraudes Mente Lycaonias seruant, et crimine sordent, Quod speciem virtutis habens, scelus omne coronat To jest/ Ci wszelaką pobożność sobie przypisują/ Świętych się potomkami Ojców być mianują. Zwierzchu owce pokornej wełną obleczeni/ A wewnątrz Likaońskiej zdrady napełnieni. Która kształt pobożności mając/ to sprawuje/ Iż wszelkiej niezbożności rodzaj koronuje. Kościele Rzymskim. explic. Prophe. Method. Mantuanus lib. 3. calamita. o teraźniejszym Garanza mona. in summa concil.
O tymże i Garanza Mnich pisze. Abusus et peruersae opiniones irrepserunt in Ecclesiam Dei. To
Nomen de Relligione superbum Vsurpant, quanquam sanctis à Patribus ortos Se iactent, ouium molli sub vellere fraudes Mente Lycaonias seruant, et crimine sordent, Quod speciem virtutis habens, scelus omne coronat To iest/ Ci wszeláką pobożność sobie przypisuią/ Swiętych się potomkámi Oycow być miánuią. Zwierzchu owce pokorney wełną oblecżeni/ A wewnątrz Lykáonskiey zdrády nápełnieni. Ktora kształt pobożnośći máiąc/ to spráwuie/ Iż wszelkiey niezbożnośći rodzay koronuie. Kosćiele Rzymskim. explic. Prophe. Method. Mantuanus lib. 3. calamita. o teráźnieyszym Garanza mona. in summa concil.
O tymże y Gáránzá Mnich pisze. Abusus et peruersae opiniones irrepserunt in Ecclesiam Dei. To
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 72v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
czynił to/ że się działy znamiona i cuda przez ręce ich. 4. I rozerwało się mnóstwo miejskie: i byli jedni z Żydami/ a drudzy z Apostołami. 5. A gdy się wzburzyli i Poganie i Żydzi z Książęty swoimi/ aby je zelżyli i ukamionowali: 6. Zrozumiawszy to, uciekli do miast Likaońskich/ do Listry i do Derby i do okolicznej krainy. 7. A tam kazali Ewangelią. 8
. A Mąż niektóry w Listrze chory na nogi siedział/ będąc chromy z żywota matki swojej/ który nigdy nie chodził. 9. Ten słuchał Pawła mówiącego; który nań pilnie patrząc i widząc iż miał wiarę żeby
cżynił to/ że śię dźiały známioná y cudá przez ręce ich. 4. Y rozerwáło śię mnostwo miejskie: y byli jedni z Zydámi/ á drudzy z Apostołámi. 5. A gdy śię wzburzyli y Pogánie y Zydźi z Kśiążęty swojimi/ áby je zelżyli y ukámionowáli: 6. Zrozumiawszy to, ućiekli do miast Lykáońskich/ do Lystry y do Derby y do okolicżney krájiny. 7. A tám kazáli Ewángelią. 8
. A Mąż niektory w Listrze chory ná nogi śiedźiał/ będąc chromy z żywotá mátki swojey/ ktory nigdy nie chodźił. 9. Ten słuchał Páwłá mowiącego; ktory nań pilnie pátrząc y widząc iż miał wiárę żeby
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 141
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
