pewnie rozumiej. Impudicum et incessus ostendit, et manus mota, et relatus ad caput digitus. Naostatek/ ponieważ i noga pisze jakaby była głowa/ jaki animusz; przystojnie zaprawdę powiedziałem że szlachcica Polskiego testes virtutis mają być nogi. Te abowiem sprawiedliwego nam ukażą. gdy rozumu usłuchawszy krzywdy żadnemu czynić nie pomagą. Cierpliwego gdy do zemsty nie skwapliwe. szczodrobliwego/ gdy nie tylko tym co fortuna dała/ brata swego ochotnie/ ale i z każdej miary ratować będą gotowe/ Animuszu wspaniałego/ gdy nie zyskowi szpetnemu; ale sławie nieśmiertelnej służyć się pokażą. Te wyświadcza/ jeśli w nim bojaźń Boża (bez której żaden na świecie
pewnie rozumiey. Impudicum et incessus ostendit, et manus mota, et relatus ad caput digitus. Náostátek/ ponieważ y nogá pisze iákaby byłá głowá/ iáki ánimusz; przystoynie záprawdę powiedźiałem że szláchćicá Polskiego testes virtutis máią być nogi. Te abowiem spráwiedliwego nam vkażą. gdy rozumu vsłuchawszy krzywdy żadnemu czynić nie pomagą. Cierpliwego gdy do zemsty nie skwápliwe. sczodrobliwego/ gdy nie tylko tym co fortuná dáłá/ brátá swego ochotnie/ ále y z káżdey miáry rátowáć będą gotowe/ Animuszu wspániáłego/ gdy nie zyskowi szpetnemu; ále sławie nieśmiertelney służyć się pokażą. Te wyświadcza/ ieśli w nim boiazń Boża (bez ktorey żaden ná świećie
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: K4
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
poddał kondycją i umową/ aby go zażywał nie na inny wydatek jedno na dostąpienie końca/ i kresu tego/ na chwałę i usługę Boskiemu Majestatowi jego/ a zatym na zbawienie swoje. 3. Stąd to idzie naprzód/ że tego nam poddanego stworzenia/ tyle tylko zażywać mamy/ ile nam do dostąpienia kresu tego pomagą. Ile zaś nam przeszkadzą/ wszelkim się sposobem chronić i wiarować powinniśmy. Każdeć stworzenie samo w sobie dobre jest/ ale nie zawsze/ nie każdemu/ nie każdego czasu zdrowe pomocne i użyteczne. Jako więc na rzemieślniczym jakim warstacie różne jest narzędzie; każde dobre/ wyprawne/ ale w pracy i robocie
to tylko
poddał kondycyą y umową/ aby go zażywał nie ná inny wydatek iedno ná dostąpienie końcá/ y kresu tego/ ná chwałę y usługę Boskiemu Máiestátowi iego/ á zatym ná zbáwienie swoie. 3. Ztąd to idźie náprzod/ że tego nam poddanego stworzenia/ tyle tylko zażywać mamy/ ile nám do dostąpieniá kresu tego pomágą. Ile zaś nám przeszkádzą/ wszelkim się sposobem chronić y wiarować powinńiśmy. Każdeć stworzenie samo w sobie dobre iest/ ale nie zawsze/ nie każdemu/ nie każdego czásu zdrowe pomocne y użyteczne. Iako więc ná rzemieślniczym iákim warstáćie rożne iest nárzędźie; każde dobre/ wyprawne/ ale w pracy y roboćie
to tylko
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 18
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
