, na parol, na układne asekuracyje i pozorne słowa, ale jej pewnie nie odbiorę, chyba utraciwszy drugą na figle i wykręty matackie. A cóż rozumieć i mówić o całości publicznej, gdy się jej przez jaką okoliczność choć jedna tylko takowa tyczyć może osoba? Jak się ma mieć dobrze dobro pospolite, gdzie szalbirze, matacze, wykrętarze i fakcjanci wchodzą, interesa mieszają, zawodzą i różnym faktorują językiem. Tymi upadek pospolity stoi tak dalece, że najliczniejszą czasem rzetelnych i podciwych ludzi partyją dźwignąć się rzecz zdesperowana nie wydoła. Nieczęsto bowiem tysiąc rydlów ustanowi wodę, którą zdradliwa w grobli srebra żywego rozleje partykułka. Zgoła w publicznych i partykularnych okolicznościach trudne
, na parol, na układne asekuracyje i pozorne słowa, ale jej pewnie nie odbiorę, chyba utraciwszy drugą na figle i wykręty matackie. A cóż rozumieć i mówić o całości publicznej, gdy się jej przez jaką okoliczność choć jedna tylko takowa tyczyć może osoba? Jak się ma mieć dobrze dobro pospolite, gdzie szalbirze, matacze, wykrętarze i fakcyjanci wchodzą, interesa mieszają, zawodzą i różnym faktorują językiem. Tymi upadek pospolity stoi tak dalece, że najliczniejszą czasem rzetelnych i podciwych ludzi partyją dźwignąć się rzecz zdesperowana nie wydoła. Nieczęsto bowiem tysiąc rydlow ustanowi wodę, którą zdradliwa w grobli srebra żywego rozleje partykułka. Zgoła w publicznych i partykularnych okolicznościach trudne
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 188
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
i galantomem, kto w lubieżnej zbytkuje akcji albo francy dostanie; oszczędnym, kto sknyrą; jowialistą, kto wszetecznym albo szalbierzem, czyli błaznem; zacnym i delikatnego urodzenia pańskiego, kto próżniakiem; szlachcicem, kto z szablą; dworzaninem, kto z wołoską chodzi czupryną; żołnierzem, kto baby trapi; statystą, kto przewrotnym mataczem; wielkim i godnym panem, kto prawa nie słucha; zgoła podciwym, kto niecnotą. Rej między ludźmi lada jakimi albo draganów i Wołochów na opresyją szlachecką i duchowieństwa po wsiach, miasteczkach i powiatach wodzić, ta jest pańska tymi czasy funkcja, a przedtem ciężka infamija i obelga była imienia tyczyć się w jakikolwiek sposób łez
i galantomem, kto w lubieżnej zbytkuje akcyi albo francy dostanie; oszczędnym, kto sknyrą; jowialistą, kto wszetecznym albo szalbierzem, czyli błaznem; zacnym i delikatnego urodzenia pańskiego, kto próżniakiem; szlachcicem, kto z szablą; dworzaninem, kto z wołoską chodzi czupryną; żołnierzem, kto baby trapi; statystą, kto przewrotnym mataczem; wielkim i godnym panem, kto prawa nie słucha; zgoła podciwym, kto niecnotą. Rej między ludźmi lada jakimi albo draganów i Wołochów na opresyją szlachecką i duchowieństwa po wsiach, miasteczkach i powiatach wodzić, ta jest pańska tymi czasy funkcyja, a przedtem ciężka infamija i obelga była imienia tyczyć się w jakikolwiek sposób łez
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 193
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
żon, a innej żadnej w tejże materyj decyzyj i Dekretu jego niemasz. Druga, ktoby tyle głów z Sycylii aż do Rzymu znosił do sadzawki Papieskiej? czyż nie mieli Sycylijczykowie tyle Morza, jezior, rzek, stawów, sadzawek? co by za racja była takowego zarybienia sadzawki Papieskiej? Jak ci Magdeburscy matacze i Autor Alvearii poznał, że to były dzieci z łoża nieuczciwego? czy na czolach ich napisane to czytali, ci effrontes niewinności szarpacze? takiej Historyj czemuby Jan Diakon, Beda, Sigiebertus, Ado, Freculphus Kronikarże Czy mieli przedtym Księża żony?
niewspomnieli, szpetniejszych nieopuściwszy? kłamstwo to kłamstwo Heretyków: nic
żon, á inney żadney w teyże materyi decyzyi y Dekretu iego niemasz. Druga, ktoby tyle głow z Sycylii aż do Rzymu znosił do sadzawki Papiezkiey? czyż nie mieli Sycyliyczykowie tyle Morza, iezior, rzek, stawòw, sadzawek? co by za racya była takowego zarybienia sadzawki Papiezkiey? Iak ci Magdeburscy matacze y Autor Alvearii poznał, że to były dzieci z łoża nieuczciwego? czy na cżolach ich napisane to czytali, ci effrontes niewinności szarpacże? takiey Historyi cżemuby Ian Diakon, Beda, Sigiebertus, Ado, Freculphus Kronikarże Czy mieli przedtym Xieża żony?
niewspomnieli, szpetnieyszych nieopuściwszy? kłamstwo to kłamstwo Heretykow: nic
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 22
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
. Ioa: 11. Iż był zdrajcą Ojczyzny podając ją pod jarzmo pogańskie/ venient Romani et tollent Regnum. Zdrajcą Cesarskim czyniąc się Królem. Ioa: 19. Qui Regem se facit, contradicit Caesari. Luc: 23. Zakazując mu powinnej dani i czynszów płacić/ hunc invenim9 prohibentem tributa dare Caesari. Buntownikiem/ mataczem/ zwodzicielem/ nowych/ Ojczyźnie/ Kościołowi/ i obrządkom przeciwnych praw wynalazcą. Ibid: Hunc invenimussubverentem gentem nostram. Tułaczem/ bez domu/ bez roli/ świegotliwym/ próżnującym/ a tylko na zwodzenie prostego a do tumultów skłonnego ludu pracującym biegunem. Ibid: Commovet populum docens per universam Iudeam etc. Kuglarzem/
. Ioa: 11. Iż był zdráycą Oyczyzny podáiąc ią pod iárzmo pogáńskie/ venient Romani et tollent Regnum. Zdráycą Cesarskim czyniąc się Krolem. Ioa: 19. Qui Regem se facit, contradicit Caesari. Luc: 23. Zákázuiąc mu powinney dáni y czynszow płáćić/ hunc invenim9 prohibentem tributa dare Caesari. Buntownikiem/ mátaczem/ zwodźicielem/ nowych/ Oyczyźnie/ Kośćiołowi/ y obrządkom przećiwnych práw wynálázcą. Ibid: Hunc invenimussubverentem gentem nostram. Tułaczem/ bez domu/ bez roli/ świegotliwym/ prożnuiącym/ á tylko ná zwodzenie prostego á do tumultow skłonnego ludu prácuiącym biegunem. Ibid: Commovet populum docens per universam Iudeam etc. Kuglarzem/
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 322
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
/ gdzie nie mogli przez wyklinanie i poprzysięganie/ które Łacinnicy Egzorcyzmami zowią/ od Kapłanów Żydowskich/ być wolni/ samym dotknieniem bywali wyswobodzeni.
Drugi skutek tego ziela/ był zły i szkodliwy/ że za dotknieniem śmierci domieszczało. Więcej o nim żaden nie pisał. Rozsądek.
Z tego opisania Józefowego Baarasa/ uczynili szalbierze i matacze/ po świecie się tułający/ baśni/ przyszywając go do Pokrzyku swego. O czym się też przypomni w tymże Pokrzyku niżej.
Koniec Ksiąg Pierwszych
/ gdźie nie mogli przez wyklinánie y poprzyśięgánie/ ktore Láćinnicy Exorcyzmámi zowią/ od Kápłanow Zydowskich/ bydź wolni/ sámym dotknieniem bywáli wyswobodzeni.
Drugi skutek tego źiela/ był zły y szkodliwy/ że zá dotknieniem śmierći domiesczáło. Więcey o nim żaden nie pisał. Rozsądek.
Z tego opisánia Iozephowego Báárásá/ vczynili szálbierze y mátácze/ po świećie się tułáiący/ báśni/ przyszywáiąc go do Pokrzyku swego. O czym się też przypomni w tymże Pokrzyku niżey.
Koniec Kśiąg Pierwszych
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 336
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
tak wojewoda musiał się wrócić, nie chcąc podawać in periculum osoby swojej. Potrzeba wiedzieć, że wojewoda krakowski zdrowemi radami swemi magnum momentum dodawać konfederacji tarnogrodzkiej, i lubo tam żadni senatorowie nie byli admissibiles, on jednak wielki tam fawor miał; dla tego w wielkiej (a prawdziwej) suspicji był u dwom, i insi matacze podchlebcy dworscy psowali mu łaskę u króla. ROK 1716.
§. 4. A Sasi nomine owego traktatu rawskiego, choć nie był od marszałka podpisany, wydali uniwersały po całej Polsce sub data 20 Januarii, a miejsce komisoriatu napisawszy Lwów, aby possessores bonorum wydawali po 14 tynfów z dymu, lubo im tylko było owym
tak wojewoda musiał się wrócić, nie chcąc podawać in periculum osoby swojéj. Potrzeba wiedzieć, że wojewoda krakowski zdrowemi radami swemi magnum momentum dodawać konfederacyi tarnogrodzkiéj, i lubo tam żadni senatorowie nie byli admissibiles, on jednak wielki tam fawor miał; dla tego w wielkiéj (a prawdziwéj) suspicyi był u dwom, i insi matacze podchlebcy dworscy psowali mu łaskę u króla. ROK 1716.
§. 4. A Sasi nomine owego traktatu rawskiego, choć nie był od marszałka podpisany, wydali uniwersały po całéj Polsce sub data 20 Januarii, a miejsce komisoryatu napisawszy Lwów, aby possessores bonorum wydawali po 14 tynfów z dymu, lubo im tylko było owym
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 257
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
prawa Kędy miał Wojska zasłużone zwinąć, Co większa przy tej granicy nie stawa Ale chcąc i Nas zgubić i sam zginąć W większe się rzeczy zabiera i wdawa Nie mógł Pisauru, nie mógł Rzymu minąć Skąd gdy go zaden zastęp nie żasłania Senat, Pospólstwo, Szlachtę powygania XLIV I zwerbowawszy Kuriona sobie Zdrajcę Ojczyzny, Rycerstwa matacza Czyni, co tylko w jego jest podobie Ustawy gwałci, zwyczaje wywraca O Konsulaty nie prosi w Osobie Ale z pogrozką swe imprezy wtacza Których, jeśli mu zbronią czyniąc prawnie Dobije się on orężem ich jawnie. XLV. Niedba, chociaż go Rzym Dekretem tępi I zdrajcą własnej nazywa Ojczyny Ani się płaczem pospólstwa zasępi Ani
prawa Kędy miał Woyska zasłużone zwinąć, Co większa przy tey granicy nie stawa Ale chcąc y Nas zgubić y sam zginąć W większe śię rzeczy zabiera y wdawa Nie mogł Pisauru, nie mogł Rzymu minąć Zkąd gdy go zaden zastęp nie żasłania Senat, Pospolstwo, Szlachtę powygania XLIV I zwerbowawszy Kuriona sobie Zdraycę Oyczyzny, Rycerstwa matacza Czyni, co tylko w iego iest podobie Vstawy gwałci, zwyczaie wywraca O Konsulaty nie prośi w Osobie Ale z pogrozką swe imprezy wtacza Ktorych, ieśli mu zbronią czyniąc prawnie Dobije śię on oręzem ich iawnie. XLV. Niedba, chociaż go Rzym Dekretem tępi I zdraycą własney nazywa Oyczyny Ani śię płaczem pospolstwa zasępi Ani
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 13
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
roto, Ani po was sprawoty z przeszłej straży chcemy, Albowiem, co się działo, wszytko dobrze wiemy. Jezus ten, któregośmy na śmierć dali godnie Za widome bluźnierstwa i plugawe zbrodnie, Jako to miasto mieszał diabelskimi dziwy, Jako ludzi omamiał, tuszę, wiecie i wy; Jako się czynił Bogiem, będący mataczem, Umiejąc czarnoksięskie charaktery. Za czem, Że i przy grobie jego były jakie cuda, Zwyczajnie, diabeł bierze po śmierci, komu da Za żywota na rękę, do piekielnych dworów. Widzicie między nami tak wiele doktorów, Mistrzów w Piśmie uczonych, kapłanów i księży; Tu się wszyscy zgadzamy: wżdy nam go spienięży
roto, Ani po was sprawoty z przeszłej straży chcemy, Albowiem, co się działo, wszytko dobrze wiemy. Jezus ten, któregośmy na śmierć dali godnie Za widome bluźnierstwa i plugawe zbrodnie, Jako to miasto mieszał diabelskimi dziwy, Jako ludzi omamiał, tuszę, wiecie i wy; Jako się czynił Bogiem, będący mataczem, Umiejąc czarnoksięskie charaktery. Za czem, Że i przy grobie jego były jakie cuda, Zwyczajnie, diaboł bierze po śmierci, komu da Za żywota na rękę, do piekielnych dworów. Widzicie między nami tak wiele doktorów, Mistrzów w Piśmie uczonych, kapłanów i księży; Tu się wszyscy zgadzamy: wżdy nam go spienięży
Skrót tekstu: PotZmartKuk_I
Strona: 627
Tytuł:
Dialog o zmartwychwstaniu pańskim.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
