wszakże i niebo na też wota swoje konkluzją podaje: ziema losy rzuca/ a niebo przywitaniem swych Cesarzów ostatni los/ głosem swym Viuat et fiat Cesar konkluduje. Tego Cesarza słowo pospolite było. Dominus prouidebit. Opatrzył też ten Pan Ojczyznę onych umiejętnym gubernatorem/ wiernym praw i wolności stróżem/ gorliwym Chrześcijaństtwa patronem/ miłościwym mecenatem/ litościwym niedołężnych opiekunem/ a wszytkich panem/ wszytkich Ojcem/ którego. Nemo vidit in acie et periculo timidum; nemo post victoriam tumidum, nemo victoriâ victum; sed vbiq; hostium, vbiq; sui semper ipsi.us victoriae victorem. Najasniejszy Domie Rakuski mam za to/ że w tyani inwidniej czyjej/ ani
wszákże y niebo ná też wotá swoie konkluzyą podáie: źiemá losy rzuca/ á niebo przywitániem swych Cesárzow ostátni los/ głosem swym Viuat et fiat Cesar konkluduie. Tego Cesarzá słowo pospolite było. Dominus prouidebit. Opátrzył też ten Pan Oyczyznę onych vmieiętnym gubernatorem/ wiernym praw y wolnośći strożem/ gorliwym Chrześćiáństtwá patronem/ miłośćiwym mecenatem/ litośćiwym niedołężnych opiekunem/ á wszytkich pánem/ wszytkich Oycem/ które^o^. Nemo vidit in acie et periculo timidum; nemo post victoriam tumidum, nemo victoriâ victum; sed vbiq; hostium, vbiq; sui semper ipsi.us victoriae victorem. Naiásnieyszy Domie Rákuski mam zá to/ że w tỹáni inwidniey czyiey/ áni
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 28
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
do twego jednak niech ma wstęp pokoju.
Gdzie jeśli z chęcią twój go wzrok przywita, ochota mu stąd uroście okfita, że jeśli mu dni Bóg dalszych udzieli, sławić cię więcej, więcej się ośmieli.
Aza z podrostem twym i ten róść będzie, zwłaszcza pod takim gdy bokiem usiądzie. Miał Maro, mieli drudzy Mecenaty, i miewał dowcip wieniec swój przed laty.
Więc przydzie ten wiek, przydą czasy twoje, gdy ramię dzielne, sposobne do zbroje pokażesz krwawy na pobój gotowe, gdzie cię powiodą chorągwie orłowe.
I dojdziesz twego imienia pradziadów, prostym ich tropem dogoniwszy śladów, bądź to, gdzie zimny Tryjony wóz toczy, bądź otomańskiej
do twego jednak niech ma wstęp pokoju.
Gdzie jeśli z chęcią twój go wzrok przywita, ochota mu stąd uroście okfita, że jeśli mu dni Bóg dalszych udzieli, sławić cię więcej, więcej się ośmieli.
Aza z podrostem twym i ten róść będzie, zwłaszcza pod takim gdy bokiem usiędzie. Miał Maro, mieli drudzy Mecenaty, i miewał dowcip wieniec swój przed laty.
Więc przydzie ten wiek, przydą czasy twoje, gdy ramię dzielne, sposobne do zbroje pokażesz krwawy na pobój gotowe, gdzie cię powiodą chorągwie orłowe.
I dojdziesz twego imienia pradziadów, prostym ich tropem dogoniwszy śladów, bądź to, gdzie zimny Tryjony wóz toczy, bądź otomańskiej
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 22
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
