Apelacją nie sądzi żadnego duchownego żaden sędzia i przełożony świetski. Do Narodu Ruskiego. Iż władza nakazywania Synodów powszechnych należy Biskupowi Rzymskiemu.
PRzytym błąd ciężki jest i owo/ w nas przez tegoż Filaleta umówiony/ władze nakazywania Synodów przywłaszczać Królom i Cesarzom. Jeśli prawami Cerkiewnymi Sobory pomiestne Episkopowie i Metropolitańskie/ od Episkopów i Metropolitanów a nie od Królów i Cesarzów składane być/ uchwalone są i nakazane: pogotowiu do Kładania Synodów powszechnych świetska władza/ nie Królewska ni Cesarska nic niema. Ale ma do tego władza zwierchniejsza duchowna. Za jaką po wszytkie siedm powszechne Synody od wszytkiej Cerkwie znany był Biskup Rzymski: do którego jak wszytek powszechny Rząd Cerkiewny
Appellácyą nie sądźi żadnego duchownego żaden sędźia y przełożony świetski. Do Narodu Ruskiego. Iż władza nákázywánia Synodow powszechnych należy Biskupowi Rzymskiemu.
PRzytym błąd ćiężki iest y owo/ w nas przez tegoż Philaletá vmowiony/ władze nákázywánia Synodow przywłaszczáć Krolom y Cesárzom. Ieśli práwámi Cerkiewnymi Sobory pomiestne Episkopowie y Metropolitáńskie/ od Episkopow y Metropolitanow á nie od Krolow y Cesárzow skłádáne bydź/ vchwalone są y nákazáne: pogotowiu do Kładánia Synodow powszechnych świetska władza/ nie Krolewska ni Cesárska nic niema. Ale ma do tego władza zwierchnieysza duchowna. Zá iáką po wszytkie śiedm powszechne Synody od wszytkiey Cerkwie znány był Biskup Rzymski: do ktorego iák wszytek powszechny Rząd Cerkiewny
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 56
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
wzrok służebnikowi Ujmuje i przywraca tu Mikołajowi. PO Narodzeniu Pańskim Roku czterdzieści ósmego/ zeszłej z świata (który kto tak utitułował/ snadź naprawdziwej światłość poglądał rzeczy/ i odmienie nie podległej) albo racej z ciemności do świata wiecznego/ celebrowalismy Fest Przeczystej Bogarodzice w MOnastyru Pieczarskim Kijowskim/ w którym gdy począł Świętobliwie w Bogu do Metropolitanów Ruskich JOB BORECKI Metropilita przeszły/ z żyjącemi jeszcze i teraz świętobliwemi Episkopami Awramiuszem/ Eacidem Stagońskim/ i Izajaszem Borysłowiczem/ tudzież i z innemi w Cerkwi ś. Roksolańskiej Prałatami/ Pieśni pogrzebne piać/ ślepiec jedem na imię Mikołaj z Krzemieńca/ dobrze przedtym do Monastyra z towarzyszem swym Tomaszem z tegoż Krzemieńca zaszły: po
wzrok służebnikowi Vymuie y przywraca tu Mikołáiowi. PO Národzeniu Páńskim Roku czterdzieśći osmego/ zeszłey z świátá (ktory kto ták vtitułował/ snadź náprawdźiwey świátłość poglądał rzeczy/ y odmienie nie podległey) álbo rácey z ćiemności do świátá wiecznego/ celebrowálismy Fest Przeczystey Bogárodźice w MOnástyru Pieczárskim Kiiowskim/ w ktorym gdy począł Swiętobliwie w Bogu do Metropolitánow Ruskich IOB BORECKI Metropilitá przeszły/ z zyiącemi ieszcze y teraz świętobliwemi Episkopámi Awrámiuszẽ/ AEácidem Stágońskim/ y Izáiaszem Borysłowiczem/ tudźież y z innemi w Cerkwi ś. Roxoláńskiey Práłatámi/ Pieśni pogrzebne piać/ ślepiec iedẽ ná imię Mikołay z Krzemieńcá/ dobrze przedtym do Monastyrá z towárzyszem swym Thomaszem z tegoż Krzemieńcá zászły: po
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 175.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Przeczystej taki/ jaki mieli sami Święci Apostołowie na ten czas/ jaki Święci Nikodem z Józefem grzebiąc Zbawiciela świata/ powtórzy podjąć oczy/ po wtóre rzetelne same ogląda świce/ dzięki ze wszystkiego serca uczyni Matce Bożej/ i trzeci raz pochyli się/ a tam skropiwszy oświecone zrzenice łzami dobrze/ gdy je podniesie/ Bogu miłego Metropolitana z Przewielebniejszymi obaczy Epistopami/ i ze wszystkim Clerem Cerkiewnym odzianych w szaty urzędów i każdego respondujace/ miedzy temi chce widzieć spowiednika swego; nie mogąc jednak dla tłumu ludzi z uciśnieniem pocisnął się/ i w twarz zaszedł onemu/ więc jakom rzekł z głosu już twarz poznawa i uważa/ skąd i ochłodę nie mniejszą
Przeczystey táki/ iáki mieli sámi Swięći Apostołowie na ten czas/ iáki Swięći Nikodem z Iozefem grzebiąc Zbáwićielá świátá/ powtorzy podiąć oczy/ po wtore rzetelne sáme ogląda swice/ dźięki ze wszystkie^o^ sercá vczyni Mátce Bożey/ y trzeći raz pochyli się/ á tám skropiwszy oswiecone zrzenice łzámi dobrze/ gdy ie podnieśie/ Bogu miłe^o^ Metropolitaná z Przewielebnieyszymi obaczy Epistopámi/ y ze wszystkim Clerem Cerkiewnym odźianych w száty vrzędow i káżdego responduiace/ miedzy temi chce widźieć spowiedniká swego; nie mogąc iednák dla tłumu ludźi z vciśnieniem pocisnął się/ y w twarz zászedł onemu/ więc iákom rzekł z głosu iuż twarz poznawa y vważa/ zkąd y ochłodę nie mnieyszą
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 176.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
udają, ale niech się pierwej przed swoim własnym Biskupem, albo przed kim oni za pozwoleniem Biskopim zachcą, sprawa toczy. A któryby nad to uczynił. Kanonnym paenam podlega. A jeśli Kleryk z swoim albo z drugim Biskupem sprawę będzie miał, Sądem Synodu Prowincjalnego sądzony ma być. A jeżeli z samem tej Prowincji Metropolitanem Biskup albo Kleryk sprawę jaką będzie miał, do Eksarchy Doaecesiej onej, albo do stolice Konstantynopolskiej królującego miasta niech idzie, a przed nią niech się sądzi. Toż i 57. tegoż Synodu opowiada. A 28. tegoż Koncylium i 36. szóstego Zboru równe Przełożeństwa godności Konstantynopolskiemu z Rzymskim w sprawach Cerkiewnych oddawa
vdáią, ále niech się pierwey przed swoim własnym Biskupem, álbo przed kim oni zá pozwoleniem Biskopim záchcą, sprawá toczy. A ktoryby nád to vcżynił. Canonnym paenam podlega. A iesli Klerik z swoim álbo z drugim Biskupem spráwę będzie miał, Sądem Synodu Prouincialnego sądzony ma być. A ieżeli z sámem tey Prouinciey Metropolitánem Biskup albo Klerik spráwę iáką będzie miał, do Exarchy Doaecesiey oney, álbo do stolice Konstantinopolskiey kroluiącego miástá niech idźie, á przed nią niech sie sądzi. Toż y 57. tegoż Synodu opowiáda. A 28. tegoż Concylium y 36. szostego Zboru rowne Przełożenstwá godnośći Konstántynopolskiemu z Rzymskim w spráwách Cerkiewnych oddawa
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 42v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
większa ma usum Palii z wełny białej formowanego, krzyże czarne po sobie mającego, który na ramionach na wierzchu wszystkiego aparatu nosić mają, in signum, że Oves perditas mają szukać i humeris portare. Jest to znak Pontificalis Officii plenitudinem znaczący według Arnolda Korwina in Aphorismis Iuris Canonici. Dany bywa Palliusz ten Patriarchom, Arcybiskupom, Metropolitanom i niektórym Biskupom, jako to Bamberskiemu w Niemczech, co mu sprawili w Rzymie Święci Henryk i Cunegunda Cesarz i Cesarzowa. O Palliusz namienieni Archi-Prałaci mają się w Rzymie starać intra tres menses od swojej Konsekracyj: nosić go tylko mają w dni Solenne, w swoich tylko Diecezjach; a zaś vita suncti, z niemiż
większa ma usum Palii z wełny białey formowánego, krzyże czarne po sobie maiącego, ktory ná rámionách ná wierzchu wszystkiego apparatu nosić maią, in signũ, że Oves perditas maią szukać y humeris portare. Iest to znák Pontificalis Officii plenitudinem znáczący według Arnolda Korwina in Aphorismis Iuris Canonici. Dany bywá Palliusz ten Patryarchom, Arcybiskupom, Metropolitanom y niektorym Biskupom, iáko to Bamberskiemu w Niemczech, co mu spráwili w Rzymie Swięci Henryk y Cunegunda Cesarz y Cesarzowa. O Palliusz namienieni Archi-Prałaci maią się w Rzymie starać intra tres menses od swoiey Konsekrácyi: nosić go tylko maią w dni Solenne, w swoich tylko Diecezyach; á zaś vita suncti, z niemiż
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 149
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
OCIEC Święty z PRYMASÓW, to jest Pierwszych w którym Królestwie i Prowincyj Arcy-Prałatów, którzy by nad Arcybiskupami i Biskupami w tymże Królestwie i Prowincyj, prym mieli, et Iure Primatiali sądzili nie które Causas; mieli moc Coronandi Króla i Królowę. Według Wigandta Primas y Patriarcha in effectu nihil differunt, nisi solo titulo. METROPOLITANI zaś nie co innego są, tylko Arcybiskupi, albo Biskupi, á Metropoli, to jest odStołecznego Miasta w jakiej Prowincyj nazwani, Iure Metropolitico do drugich Biskupów należący, którzy się zowią SUFRAGANEI, albo Com-Provinciales Episcopi, że Arcybiskupowi Metropolitańskiemu w pracach Duchownych suffragantur, i że implent Provinciam, to jest funkcją Pasterską, w swoich
OCIEC Swięty z PRYMASOW, to iest Pierwszych w ktorym Krolestwie y Prowincyi Arcy-Práłatow, ktorzy by nad Arcybiskupami y Biskupami w tymże Krolestwie y Prowincyi, prym mieli, et Iure Primatiali sądźili nie ktore Causas; mieli moc Coronandi Krola y Krolowę. Według Wigandta Primas y Patriarcha in effectu nihil differunt, nisi solo titulo. METROPOLITANI zaś nie co innego są, tylko Arcybiskupi, albo Biskupi, á Metropoli, to iest odStołecznego Miasta w iakiey Prowincyi nazwani, Iure Metropolitico do drugich Biskupow nálezący, ktorzy się zowią SUFFRAGANEI, albo Com-Provinciales Episcopi, że Arcybiskupowi Metropolitańskiemu w prácach Duchownych suffragantur, y że implent Provinciam, to iest funkcyą Pasterską, w swoich
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 150
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
co innego są, tylko Arcybiskupi, albo Biskupi, á Metropoli, to jest odStołecznego Miasta w jakiej Prowincyj nazwani, Iure Metropolitico do drugich Biskupów należący, którzy się zowią SUFRAGANEI, albo Com-Provinciales Episcopi, że Arcybiskupowi Metropolitańskiemu w pracach Duchownych suffragantur, i że implent Provinciam, to jest funkcją Pasterską, w swoich Diecezjach. Metropolitani mieć powinni, jeżeli nie więcej, to ad minimum 10. albo 11. Miast w swojej Prowincyj, a tak à Metro aliàs od wymiaru Miast Metropolitani zowią się, jako ipso nomine sonant, według Korwina Kanonisty.
Jeszcze Papież wszystkie Kwestie, Dubia o Świętej Wierze decyduje: Przeciwne nauki, i Herezje wyklina: BISKUPÓW
co innego są, tylko Arcybiskupi, albo Biskupi, á Metropoli, to iest odStołecznego Miasta w iakiey Prowincyi nazwani, Iure Metropolitico do drugich Biskupow nálezący, ktorzy się zowią SUFFRAGANEI, albo Com-Provinciales Episcopi, że Arcybiskupowi Metropolitańskiemu w prácach Duchownych suffragantur, y że implent Provinciam, to iest funkcyą Pasterską, w swoich Dyecezyach. Metropolitani mieć powinni, ieżeli nie więcey, to ad minimum 10. albo 11. Miast w swoiey Prowincyi, á tak à Metro aliàs od wymiaru Miast Metropolitani zowią się, iako ipso nomine sonant, według Korwiná Kanonisty.
Ieszcze PAPIEZ wszystkie Kwestye, Dubia o Swiętey Wierze decyduie: Przeciwne nauki, y Herezye wykliná: BISKUPOW
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 150
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
pieczętowało Miasto) przydał swoje trzy Herbowne góry, z gwiazdą, dał na to Diploma pełne pochwał Magistratu tamecznego, jako patet z Okolskiego, et ex archivo Miasta.
Dwóch to Miasto ma Arcybiskupów, i Biskupa vulgò Episkopa trzeciego, z racyj trojakich Religionis Obrządków, to jest Łacińskich, Ormiańskich, Greckich, aliàs ma Arcybiskupa Metropolitana Ritus Latini, z Halicza Roku 1414. za licencją Jana XXII. Papieża, a kooperacją Władysława Jagiełła Króla Polskiego tu przeniesionego; który Król, Katedralny Kościół tutejszy, i 10. fundował Kanoników. Inni Kazimierzowi Wielkiemu Archikatedry Lwowskiej fundationem przypisują. Gdzie w samym rynku piękny Pałac z wygodnemi i obszernemi pokojami (ne dicam Kamienicę
pieczętowało Miasto) przydał swoie trzy Herbowne gory, z gwiazdą, dał ná to Diploma pełne pochwał Magistratu tamecznego, iako patet z Okolskiego, et ex archivo Miastá.
Dwoch to Miasto ma Arcybiskupow, y Biskupa vulgò Episkopa trzeciego, z rácyi troiakich Religionis Obrządkow, to iest Łacińskich, Ormiańskich, Greckich, aliàs ma Arcybiskupa Metropolitana Ritus Latini, z Halicza Roku 1414. zá licencyą Ianá XXII. Papieża, á kooperácyą Władysławá Iagiełła Krola Polskiego tu przeniesionego; ktory Krol, Katedrálny Kościoł tuteyszy, y 10. fundowáł Kanonikow. Inni Kazimierzowi Wielkiemu Archikatedry Lwowskiey fundationem przypisuią. Gdźie w samym rynku piękny Pałac z wygodnemi y obszernemi pokoiami (ne dicam Kamienicę
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 314
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Czwartej części, Księgi pierwsze.
Lecz abyśmy pokazali/ w jakichby terminach była wiara ś. w tej prowincji/ nie od rzeczy będzie przypatrzyć się Tumom i Katedralnym Kościołom w niej: władza bowiem Biskupów i Kapituł po wielkiej części zatrzymała tam tę trochę wiary/ co jeszcze została. Niemiecka tedy ziemia ma 7. Metropolitanów abo Arcybiskupów/ a ci są/ Magdeburski/ Treuirski/ Moguncki/ Koloński/ Salcburgski/ Bezanzoński/ i Praski. Arcybiskupstwo Magdeburskie z kościołami przednimi swymi/ jako w Masborgu/ w Masbergu/ w Namborgu/ w Nawelburgu/ w Brandelburgu/ w Lubku/ w Seuerynie/ w Seburgi/ w Celuich/ w Racemburgu (
Czwartey częśći, Kśięgi pierwsze.
Lecz ábysmy pokazáli/ w iákichby terminách byłá wiárá ś. w tey prouinciey/ nie od rzeczy będźie przypátrzyć się Thumom y Káthedrálnym Kośćiołom w niey: władza bowiem Biskupow y Kápituł po wielkiey częśći zátrzymáłá tám tę trochę wiáry/ co iescze zostáłá. Niemiecka tedy źiemiá ma 7. Metropolitanow ábo Arcibiskupow/ á ći są/ Mágdeburski/ Treuirski/ Moguncki/ Koloński/ Sálcburgski/ Bezánzoński/ y Práski. Arcibiskupstwo Mágdeburskie z kośćiołámi przednimi swymi/ iáko w Másborgu/ w Másbergu/ w Námborgu/ w Nawelburgu/ w Brándelburgu/ w Lubku/ w Seuerinie/ w Seburgi/ w Celuich/ w Rácemburgu (
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 13
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
kościołach Kolegiatskich: i dała im też przy tytułach starych godności/ opatrzenia i przywileje: ale obróciła to wszytko na Luterany/ i na Kalwinisty: lecz więcej na tych/ a niż na owych: i rozkazała też/ aby wedle postanowienia ojca jej/ Biskupi byli stanowieni ode dwu abo ode trzech Biskupów przytomnych/ za dozwoleniem Metropolitana/ i za listem królowej. Lecz gdy nie było w królestwie Biskupów/ ani Arcybiskupów Katolickich/ którzyby im w tym chcieli służyć/ a heretyckich także żadnych tam nie było/ uciekli się do mocy Parlamentowej/ aby przez nią urzędy świeckie to odprawiły/ coby mieli Biskupi odprawować: przetoż zwano takie duchowne Biskupami
kośćiołách Collegiátskich: y dáłá im też przy titułách stárych godnośći/ opátrzeniá y przywileie: ále obroćiłá to wszytko ná Lutherany/ y ná Kálwinisty: lecz więcey ná tych/ á niż ná owych: y roskazáłá też/ áby wedle postánowienia oycá iey/ Biskupi byli stánowieni ode dwu ábo ode trzech Biskupow przytomnych/ zá dozwoleniem Metropolitaná/ y zá listem krolowey. Lecz gdy nie było w krolestwie Biskupow/ áni Arcybiskupow Kátholickich/ ktorzyby im w tym chćieli służyć/ á haeretyckich tákże żadnych tám nie było/ vćiekli się do mocy Párlámentowey/ áby przez nię vrzędy świeckie to odpráwiły/ coby mieli Biskupi odpráwowáć: przetoż zwano tákie duchowne Biskupámi
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 54
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
