wileńskich, dwa.
Muszkietów kością sadzonych, wileńskich, para.
Ruszniczka krótka jedna. Ładowniczka aksamitna, czerwona. Zbroje
Zbroja złocista z szyszakiem, karwaszami, narańczagami i nakolankami jedna.
Zbrój polerowanych, z szyszakami, narańczagami i karwaszami, sześć.
Siodeł husarskich, falendyszowych, 12.
Siodło półszkarłaciem kryte jedno, stare.
Mieczyków dwa.
Pałaszów dwa.
Żelazo mediolańskie jedno, nie oprawione.
Głównia szabla, prosto oprawna.
Turskie łuki dwa.
Jarczak błękitny, rdemance? kryty, po brzegach srebra trochę. Rzeczy drobniejsze
Kadłubek zabity, z przywilegiami, listami, regestrami etc., snadź wołoskimi.
Baryłko cenowe, oliwne.
Flasza cenowa, garncowa
wileńskich, dwa.
Muszkietów kością sadzonych, wileńskich, para.
Ruszniczka krótka jedna. Ładowniczka aksamitna, czerwona. Zbroje
Zbroja złocista z szyszakiem, karwaszami, narańczagami i nakolankami jedna.
Zbrój polerowanych, z szyszakami, narańczagami i karwaszami, sześć.
Siodeł husarskich, falendyszowych, 12.
Siodło półszkarłaciem kryte jedno, stare.
Mieczyków dwa.
Pałaszów dwa.
Żelazo mediolańskie jedno, nie oprawione.
Głownia szabla, prosto oprawna.
Turskie łuki dwa.
Jarczak błękitny, rdemance? kryty, po brzegach srebra trochę. Rzeczy drobniejsze
Kadłubek zabity, z przywilegiami, listami, regestrami etc., snadź wołoskimi.
Baryłko cenowe, oliwne.
Flasza cenowa, garncowa
Skrót tekstu: InwKorGęb
Strona: 115
Tytuł:
Inwentarz mienia ruchomego książąt Koreckich z lat 1637-1640
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1637 a 1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
! Allicit, ut devoret.
ECHINUS Jeż Ryba, kolcami jak ziemski uarmowany, którego na kawałki porąbawszy, a w morze wrzuciwszy, znowu się zrasta i żyję. Namalowany był na pogrzebie Margraffa de Villa z inskrypcją: Et discerptus, instauratur.
ENSIS, albo Gladius, lub Ksifias, po Wlosku Pesce Spada, tojest Mieczyk, Ostropysk Ryba, że pysk ma ostro-kończysty, z oboch o Rybach osobliwych
szczęk jak Miecz, którym sieci przecina, Okręty dziurawi. Wieloryba jednak i tak uarmowana boi się, zaraz swoje oręże pyskowe w piasek zanurzając; a tak Wieloryb przezeń przepływa, bez lezyj siebie i jego. Największe są w
! Allicit, ut devoret.
ECHINUS Ież Ryba, kolcami iak ziemski uarmowany, ktorego na kawałki porąbawszy, á w morze wrzuciwszy, znowu się zrasta y żyię. Namalowany był na pogrzebie Margraffa de Villa z inskrypcyą: Et discerptus, instauratur.
ENSIS, albo Gladius, lub Xiphias, po Wlosku Pesce Spada, toiest Mieczyk, Ostropysk Ryba, że pysk ma ostro-kończysty, z oboch o Rybach osobliwych
szczęk iak Miecz, ktorym sieci przecina, Okręty dziurawi. Wieloryba iednak y tak uarmowána boi się, zaraz swoie oręże pyskowe w piasek zanurzaiąc; á tak Wieloryb przezeń przepływa, bez lezyi siebie y iego. Naywiększe są w
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 625
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
morskim nazywa się gdyż nosi skorę na sobie na stop ośm, niby tarcze: na głowie dźwiga włócznię róg i szyszak. Albertus Magnus l. 24. O Rybach Historia Naturalna.
URTICA ryba morska, do skały się zawsze przylepia kto go dotknie ręką, sparzy się jak pokrzywą.
XIPHIAS inaczej Gladius, ensis, alias mieczyk ryba, na dziesięć łokci długa w morzu Sycylijskim. Tak nazwana, iż pyskiem jak szpadą kończystym statki na morzu dziurawi, i kamienie wierci. Jest skurą, a pod tą, łuską pokryta. Schottus. O RZECZACH CZOŁGAIĄCYCH się, albo o WĘZACH osobliwych selectissima ścienda.
RZeczy po ziemi czołgające się ordynaryjne są jadem zarażone
morskim názywa się gdyż nosi skorę na sobie na stop ośm, niby tarcze: na głowie dzwiga włocznię rog y szyszak. Albertus Magnus l. 24. O Rybach Historyia Naturalna.
URTICA ryba morska, do skały się zawsze przylepia kto go dotknie ręką, sparzy się iak pokrzywą.
XIPHIAS inaczey Gladius, ensis, alias mieczyk ryba, na dziesięć łokci dluga w morzu Sycyliyskim. Tak nazwana, iż pyskiem iak szpadą kończystym statki na morzu dziurawi, y kamienie wierci. Iest skurą, á pod tą, łuską pokryta. Schottus. O RZECZACH CZOŁGAIĄCYCH się, albo o WĘZACH osobliwych selectissima scienda.
RZeczy po ziemi czołgaiące się ordynariyne są iadem zarażone
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 312
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
głowie mając koronę otwartą z piór pięknych do góry stojących, w ręku miał turybularz, którym czynił kadzenie Bałwanowi, potym wziąwszy tuwalnią ołtarz obcierał. Wychodził potym do Kolegów swoich, tam czynił pokutę biczując się aż do krwie. Arcykapłan tenże wstępował na jakieś theatrum, stołków do siedzenia pełne, tam usiadłszy, nogę sobie mieczykiem ostrym kaliczył, tak twarz i głowę krwią z nogi płynącą smarował, i ów mieczyk, czyli lancet zawieszał in testimonium w Kościele, jakich tam mnóstwo wisiało; bo się już zażywanego brać nie godziło, tylko nowy sprawowali. Na rok cztery razy pościli tameczni Kapłani, czystość chowali; stąd wielu kastratów było, obserwowali abstynencją
głowie maiąc koronę otwartą z piór pięknych do góry stoiących, w ręku miał turybularz, ktorym czynił kadzenie Bałwanowi, potym wziąwszy tuwalnią ołtarz obcierał. Wychodził potym do Kollegow swoich, tam czynił pokutę biczuiąc się aż do krwie. Arcykapłan tenże wstępował na iakieś theatrum, stołkow do siedzenia pełne, tam usiadłszy, nogę sobie mieczykiem ostrym kaliczył, tak twarz y głowę krwią z nogi płynącą smarowáł, y ow mieczyk, czyli lancet zawieszał in testimonium w Kościele, iakich tam mnostwo wisiało; bo się iuż zażywanego brać nie godziło, tylko nowy sprawowali. Na rok cztery razy pościli tameczni Kapłani, czystość chowali; ztąd wielu kastratow było, obserwowali abstynencyą
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 573
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
którym czynił kadzenie Bałwanowi, potym wziąwszy tuwalnią ołtarz obcierał. Wychodził potym do Kolegów swoich, tam czynił pokutę biczując się aż do krwie. Arcykapłan tenże wstępował na jakieś theatrum, stołków do siedzenia pełne, tam usiadłszy, nogę sobie mieczykiem ostrym kaliczył, tak twarz i głowę krwią z nogi płynącą smarował, i ów mieczyk, czyli lancet zawieszał in testimonium w Kościele, jakich tam mnóstwo wisiało; bo się już zażywanego brać nie godziło, tylko nowy sprawowali. Na rok cztery razy pościli tameczni Kapłani, czystość chowali; stąd wielu kastratów było, obserwowali abstynencją od wina. Ofiary czynili z trzech rzeczy: 1. z ziela Coca, 2
ktorym czynił kadzenie Bałwanowi, potym wziąwszy tuwalnią ołtarz obcierał. Wychodził potym do Kollegow swoich, tam czynił pokutę biczuiąc się aż do krwie. Arcykapłan tenże wstępował na iakieś theatrum, stołkow do siedzenia pełne, tam usiadłszy, nogę sobie mieczykiem ostrym kaliczył, tak twarz y głowę krwią z nogi płynącą smarowáł, y ow mieczyk, czyli lancet zawieszał in testimonium w Kościele, iakich tam mnostwo wisiało; bo się iuż zażywanego brać nie godziło, tylko nowy sprawowali. Na rok cztery razy pościli tameczni Kapłani, czystość chowali; ztąd wielu kastratow było, obserwowali abstynencyą od wina. Ofiary czynili z trzech rzeczy: 1. z zielá Coca, 2
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 573
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
używali w lekarstwach/ nie bez wielkiego błędu. Bo acz poniejakiej części może mu być podobny kształtem/ ale skutkami by namniej. I skąd niektórzy zowią go po dzisiejsze czasy fałszywym zielem Tatarskim/ jako i Łacinnicy Acorum falsum. a Grekowie Pseudo Acorum. Z naszych też niektrozy mianują go Koińskim korzeniem/ od podobieństwa. Niektórzy Mieczykiem Leśnym/ albo płonnym Żółtym. Księgi Pierwsze.
Kosaciec żółto rozmaitych farb. Iris lutea variegata.
Kosacieć Kalcedoński. Iris Chalcedonica maior variegata.
Kosaciec dwakroć kwitnący. Iris biflora Lusitanica. Astragalites Aetij. Kosaciec wodny albo płonny. ROZDZIAŁ II.
Spatula frendita Xiris. Wandtleusskraut.
KOsaciec wodny albo smrodliwy i płonny/ ma liście
vżywáli w lekárstwách/ nie bez wielkiego błędu. Bo ácz ponieiákiey częśći może mu bydź podobny kształtem/ ále skutkámi by namniey. Y skąd niektorzy zowią go po dźiśieysze czásy fałszywym źielem Tátárskim/ iáko y Łácinnicy Acorum falsum. á Grekowie Pseudo Acorum. Z nászych też niektrozy miánuią go Koińskim korzeniem/ od podobienstwá. Niektorzy Mieczykiem Leśnym/ álbo płonnym Zołtym. Kśięgi Pierwsze.
Kosaćiec żołto rozmáitych farb. Iris lutea variegata.
Kosaćieć Kálcedonski. Iris Chalcedonica maior variegata.
Kosaćiec dwákroć kwitnący. Iris biflora Lusitanica. Astragalites Aetij. Kosaćiec wodny álbo płonny. ROZDZIAŁ II.
Spatula frendita Xiris. Wandtleusskraut.
KOsáćiec wodny álbo smrodliwy y płonny/ ma liśćie
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 16
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
i połamane w głowie spają. Odszczepione wyciągają. Wzroku
Wzrok mdły a barzo osłabiały/ dla zbytnich zimnych wilgotności/ posila z korzenia proch z winem pijąc. Postrzałom.
Postrzały tak z rusznice jako i z łuków.
Trzaski/ Szkła/ Darnie/ i inne rzeczy w ciele tkwiące/ bez wszelakiego bólu wyciąga/ jako i mieczyk/ przydawszy do tego miedzianego wytrzysku/ abo piany miedzianej/ trzecią część/ a piątą prochu z korzonków Centurii/ to Centurii/ to miodem zaczyniwszy plastrować. Dios. Ociekłości.
Któregokolwiek członku ociekłość/ z ognistym przymiotem/ rozpędza korzeń tego ziela z octem plastowany. Dios. Ślezienie.
Ślezione nabrzmiałą i twardą zmiękcza i trawi
y połamáne w głowie spaią. Odsczepione wyćiągáią. Wzroku
Wzrok mdły á bárzo osłábiáły/ dla zbytnich źimnych wilgotnośći/ posila z korzenia proch z winem piiąc. Postrzałom.
Postrzały ták z rusznice iáko y z łukow.
Trzaski/ Skłá/ Darnie/ y ine rzeczy w ćiele tkwiące/ bez wszelákiego bolu wyćiąga/ iáko y mieczyk/ przydawszy do tego miedźianego wytrzysku/ ábo piány miedźiáney/ trzećią część/ á piątą prochu z korzonkow Centuriey/ to Centuriey/ to miodem záczyniwszy plastrowáć. Dios. Oćiekłośći.
Ktoregokolwiek członku oćiekłość/ z ognistym przymiotem/ rospądza korzen tego źiela z octem plastowány. Dios. Sleźienie.
Sleźione nábrzmiáłą y twárdą zmiękcza y trawi
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 18
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
takiej piękności swej gubic. lecz ona mówiła: uroda którą widzisz ziemia jest/ proch/ z sczasem się mieni/ i odchodzi jako kwiat więdniejąc: a dobra one/ które Chrystus statecznym i cierpliwym obiecał/ trwają na wieki. Wtym jeden starosta nazwany Chursasaden poradził Cesarzowi: każ uczynić cztery koła z straszliwemi żelazmi/ ostrymi mieczyki i nożmi/ które w oczach jej obracać kazem: tedy się ich przelęknie/ i na to co ty chcesz zezwoli/ abo tak więc zginie. Podobało się to okrutnikowi/ i kazał do trzeciego dnia jeszcze pannie w więzieniu być. Zgotowano ony koła i wywiedzioną pannę nimi straszono/ obracając je w oczu jej.
tákiey pięknośći swey gubic. lecz oná mowiłá: urodá ktorą widźisz źiemiá iest/ proch/ z zczásem sie mieni/ y odchodźi iáko kwiát więdnieiąc: á dobrá one/ ktore Chrystus státecznym y ćierpliwym obiecał/ trwáią ná wieki. Wtym ieden stárostá názwány Chursásáden porádźił Cesárzowi: każ uczynić cztery kołá z strászliwemi żelázmi/ ostrymi mieczyki y nożmi/ ktore w oczách iey obrácáć kazem: tedy sie ich przelęknie/ y ná to co ty chcesz zezwoli/ ábo ták więc zginie. Podobáło sie to okrutnikowi/ y kazał do trzeciego dniá iescze pánnie w więźieniu być. Zgotowano ony kołá y wywiedźioną pánnę nimi strászono/ obracáiąc ie w oczu iey.
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 122
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
