quantum ille. Nec sumptus consumitur . Jako manna kolorem swoim podobna była do popiołu/ a zdała się przecię jako źrzenica w oku: Tak kto z pokorą tego niebieskiego chleba pożywa/ jest miłym Panu Bogu/ i strzeże go jako źrzenice oka swojego. A kto się zaś godnie do tego chleba nie przygotuje/ tak jest mierzły Panu Bogu/ jakoby kłoł w źrzenicę oka jego Boskiego. Jako manna zamykała w sobie wszelkie smaki/ na co jeno sobie człowiek pomyślił. Tak ten Sakrament Naświętszy/ ma w sobie wszytkie smaki/ których jeno święci Pańscy w niebie zażywają: bo się tu pod osobami chleba i wina prawdziwe ciało Boga wcielonego zamyka/ na
quantum ille. Nec sumptus consumitur . Iáko mánná kolorem swoim podobna byłá do popiołu/ á zdáłá się przećię iáko źrzenicá w oku: Ták kto z pokorą tego niebieskiego chlebá pożywa/ iest miłym Pánu Bogu/ y strzeże go iáko źrzenice oká swoiego. A kto się záś godnie do tego chlebá nie przygotuie/ ták iest mierzły Pánu Bogu/ iákoby kłoł w źrzenicę oká iego Boskiego. Iáko mánná zámykáłá w sobie wszelkie smáki/ ná co ieno sobie człowiek pomyślił. Ták ten Sákráment Naświętszy/ ma w sobie wszytkie smaki/ ktorych ieno święći Páńscy w niebie záżywáią: bo się tu pod osobámi chlebá y winá prawdźiwe ćiáło Bogá wćielonego zámyka/ ná
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 39
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
mojej odmianie Zły urąga, a dobry kiwa głową na nią. Widzę grzecznych, pomyślę: i jam też miał takich; Jeśli opak: nie miałem ja tak lada jakich. Zgoła gdzie pojźrę, wszędy okazja płaczu: Leżę sercem, jako tram przybity na traczu, Póki śmierć tego forsztu, bo mi żywot mierznie, Rzeką łez ustawicznych do trumny nie zerznie; Ba, wątpię, mrąc bez dzieci, mrąc sirotą, że mię I potka; bodaj nago wrzucił kto pod ziemię. Rzadkiż dziś miłosierdzie pokaże nad żywym; Daleko mniej nad martwym trupem nieszczęśliwym. Ufam synowej mojej, że nie spasie kruki: Mnie pogrzebie, wychowa
mojej odmianie Zły urąga, a dobry kiwa głową na nię. Widzę grzecznych, pomyślę: i jam też miał takich; Jeśli opak: nie miałem ja tak leda jakich. Zgoła gdzie pojźrę, wszędy okazyja płaczu: Leżę sercem, jako tram przybity na traczu, Póki śmierć tego forsztu, bo mi żywot mierznie, Rzeką łez ustawicznych do trumny nie zerznie; Ba, wątpię, mrąc bez dzieci, mrąc sirotą, że mię I potka; bodaj nago wrzucił kto pod ziemię. Rzadkiż dziś miłosierdzie pokaże nad żywym; Daleko mniej nad martwym trupem nieszczęśliwym. Ufam synowej mojej, że nie spasie kruki: Mnie pogrzebie, wychowa
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 277
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
strzały, I stać w miejscu cały dzień jako cel przed działy. Patrząc, gdy drugich niosą, słysząc świst nieluby, Oczy w górę podnosić, Bogu czynić śluby, (Stanie-ć za śmierć strach śmierci, owszem jeszcze gorzej; Bo sto razy umiera, jeśli tam kto tchórzy), Nie dziw, że mierznie wojna naszym galantomom, Którzy samym nawykszy od młodości domom, Słuchają, rychło w polu będzie po harapie, Rychło im kto potrzebę przyniesie na mapie; Więc żołnierzów obmawiać i hetmanów szczypać. Da kopę na on pobór; długoż, prawi, sypać Darmo będziem pieniądze? Wierę zdaniem mojem, Jużby czas Ukrainę widzieć
strzały, I stać w miejscu cały dzień jako cel przed działy. Patrząc, gdy drugich niosą, słysząc świst nieluby, Oczy w górę podnosić, Bogu czynić śluby, (Stanie-ć za śmierć strach śmierci, owszem jeszcze gorzéj; Bo sto razy umiera, jeśli tam kto tchórzy), Nie dziw, że mierznie wojna naszym galantomom, Którzy samym nawykszy od młodości domom, Słuchają, rychło w polu będzie po harapie, Rychło im kto potrzebę przyniesie na mapie; Więc żołnierzów obmawiać i hetmanów szczypać. Da kopę na on pobór; długoż, prawi, sypać Darmo będziem pieniądze? Wierę zdaniem mojem, Jużby czas Ukrainę widzieć
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 53
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
/ czci/ służby twojej: to pogróżkami to karaniem/ to dobrodziejstwy/ to obietnicami/ to pociechami/ chcąc mię liche stworzenie twe sobie i z-sobą mieć/ sobie przybrać/ oczyścić/ uspokoić/ ubogacić/ i wiecznością chwały twojej nasycić.
Kontentuję się tobą samym i jednym a najwyższym dobrem moim mój Panie: mierznie mi świat ten/ i to wszytko co na nim jest/ abo od ciebie na nim mam/ te honory/ dostatki/ uciechy. Ciebie samego tylko szukam/ pragnę; kocham/ tobie służyć pragnę. Odmiatam to wszytko cokolwiek mi do ciebie Boga mego przeszkadza/ co mię od ciebie dzieli: a to wszytko/
/ czći/ służby twoiey: to pogrożkámi to karániem/ to dobrodźieystwy/ to obietnicámi/ to poćiechámi/ chcąc mię liche stworzenie twe sobie i z-sobą mieć/ sobie przybrác/ oczyśćić/ vspokoić/ vbogáćić/ i wiecznośćią chwáły twoiey násyćić.
Kontentuię się tobą sámym i iednym á náywyższym dobrem moim moy Pánie: mierznie mi świát ten/ i to wszytko co ná nim iest/ ábo od ćiebie ná nim mam/ te honory/ dostátki/ vćiechy. Ciebie sámego tylko szukam/ prágnę; kocham/ tobie służyć prágnę. Odmiátam to wszytko cokolwiek mi do ćiebie Bogá mego przeszkadza/ co mię od ćiebie dźieli: á to wszytko/
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 2
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
przez serdeczną a synowską bojaźń Bożą: kto się abowiem Boga boi obrazić/ i komu miłość i cześć/ i wola jego serdecznie smakuje/ temu żadna pokusa nie jest straszna/ żadna trudność nie jest trudna/ żadna uciecha tego świata nie jest smaczna ani droga/ ale wszytko w-Bogu umiłowanym ginie/ tonie/ i mierznie. Dlategoć ono Apostoł Paweł święty/ wszytko stworzenie na rękę wyzywa/ nie pojedynkiem tylko/ ale i razem wszytko/ samą tylko miłością Chrystusa JEzusa Boga swego uzbrojony/ i umocniony; mężnym tedy miłość Bożą czyni/ która umacnia człowieka do czynienia dobrze/ do cierpienia przeciwności /do zwyciężania i deptania grzechów/ i nałogów/
przez serdeczną á synowską boiaźń Bożą: kto się ábowiem Bogá boi obráźić/ i komu miłość i cześć/ i wola iego serdecznie smákuie/ temu żadna pokusa nie iest strászna/ żadna trudność nie iest trudna/ żadna vćiechá tego świátá nie iest smáczna áni droga/ ále wszytko w-Bogu vmiłowánym ginie/ tonie/ i mierznie. Dlategoć ono Apostoł Páweł święty/ wszytko stworzenie ná rękę wyzywa/ nie poiedynkiem tylko/ ále i rázem wszytko/ sámą tylko miłośćią Chrystusá IEzusá Bogá swego vzbroiony/ i vmocniony; mężnym tedy miłość Bożą czyni/ ktora vmacnia człowieká do czynienia dobrze/ do ćierpienia przećiwnośći /do zwyćiężánia i deptania grzechow/ i nałogow/
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 195
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
/ i istoto istoty mojej/ i odpoczynku ducha mego/ proszę oderwijże mię od wszelkiego stworzenia/ a przenieś do siebie/ żeby mi nieodmiennie odpoczywać godziło się w-tobie.
4. Boże mój domeczku mój/ skłonienie i łożeczko serca mego/ żywy zdroju radości mojej/ jasna światłości oczu moich; oto mi wszytko brzydnie i mierznie/ a ty sam tylko jesteś celem/ końcem/ gniazdem moim. O niechże tobą/ o niechże w-tobie się zanurzę/ pogrążę/ i zagubię szczęśliwym potopem/ ożywiającym zginieniem/ znajdującym zgubieniem.
5. O mój Boże pierwszy/ jedyny/ zupełny początku mój/ zrzodło bytności mojej/ morze wszytkich dostatków moich/
/ i istoto istoty moiey/ i odpoczynku duchá mego/ proszę oderwiyże mię od wszelkiego stworzenia/ á przenieś do śiebie/ żeby mi nieodmiennie odpoczywáć godźiło się w-tobie.
4. Boże moy domeczku moy/ skłonienie i łożeczko sercá mego/ żywy zdroiu rádośći moiey/ iásna świátłośći oczu moich; oto mi wszytko brzydnie i mierznie/ á ty sam tylko iesteś celęm/ końcem/ gniazdem moim. O niechże tobą/ o niechże w-tobie się zánurzę/ pogrążę/ i zágubię szczęśliwym potopem/ ożywiáiącym zginieniem/ znáyduiącym zgubienięm.
5. O moy Boże pierwszy/ iedyny/ zupełny początku moy/ zrzodło bytnośći moiey/ morze wszytkich dostátkow moich/
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 328
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
