39 fatis insperatis cessit w domu ip. Trzebińskiego, dnia 5 Septembris na nieuleczoną zapadłszy chorobę, którą zowią miserere. Anno 1720. Bawiłem się rozmaicie majętności objeżdżając. Na starostwo brasławskie wjechałem 9 Augusti in frequentia ipanów obywatelów tamecznych, których przez dni cztery częstowałem. Zostałem posłem na sejm z ip. Mirskim marszałkiem brasławskim. Syn mój cadem die wjechał na starostwo mińskie per cessionem odemnie za konsensem jego królewskiej mości. Item z Mińska został posłem z ip. Mickiewiczem. Zimą ubiłem trzech tylko niedźwiedzi, bom więcej nie miał osaczonych. Do Królewca jeździłem z córkami mojemi Petronellą i Brygidą. Z Rohotnej wyjechaliśmy
39 fatis insperatis cessit w domu jp. Trzebińskiego, dnia 5 Septembris na nieuleczoną zapadłszy chorobę, którą zowią miserere. Anno 1720. Bawiłem się rozmaicie majętności objeżdżając. Na starostwo brasławskie wjechałem 9 Augusti in frequentia jpanów obywatelów tamecznych, których przez dni cztery częstowałem. Zostałem posłem na sejm z jp. Mirskim marszałkiem brasławskim. Syn mój cadem die wjechał na starostwo mińskie per cessionem odemnie za konsensem jego królewskiéj mości. Item z Mińska został posłem z jp. Mickiewiczem. Zimą ubiłem trzech tylko niedźwiedzi, bom więcéj nie miał osaczonych. Do Królewca jeździłem z córkami mojemi Petronellą i Brygidą. Z Rohotnéj wyjechaliśmy
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 173
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
Kotowski marszałek mozyrski i inni, a ip. Michał Sapieha koniuszy i generał artylerii w. księstwa lit., syn hetmański z armatą wzięty i ludem ognistym na parol. Przy nim Michał Wojna starosta brasławski, wielki przyjaciel mój, spokojny i nigdy nie mieszający się, ale indifferenter mający się, pokuszony, wzięty; także Mirski chorąży brasławski człowiek młody i grzeczny, Kurowicz rotmistrz węgierski, kiedy nec prece, nec pretio odproszeni być nie mogli, i łzy biskupa wileńskiego (którego mało nie zabili) nihil effecerunt, mimo parol, mimo jus civilitatis, mimo charitatem proximi, czego i dzikie nad niewolnikiem nie praktykują narody, słowem nieludzko, immaniter,
Kotowski marszałek mozyrski i inni, a jp. Michał Sapieha koniuszy i generał artylleryi w. księstwa lit., syn hetmański z armatą wzięty i ludem ognistym na parol. Przy nim Michał Wojna starosta brasławski, wielki przyjaciel mój, spokojny i nigdy nie mieszający się, ale indifferenter mający się, pokuszony, wzięty; także Mirski chorąży brasławski człowiek młody i grzeczny, Kurowicz rotmistrz węgierski, kiedy nec prece, nec pretio odproszeni być nie mogli, i łzy biskupa wileńskiego (którego mało nie zabili) nihil effecerunt, mimo parol, mimo jus civilitatis, mimo charitatem proximi, czego i dzikie nad niewolnikiem nie praktykują narody, słowem nieludzko, immaniter,
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 208
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
, Chorążego Płockiego, Tomasza Podolskiego, Sędziego Ziemskiego Ciechanowskiego; Adama Wilkowskiego, Sędziego Ziemskiego Sochaczewskiego; Każymierza Rudzińskiego, Podczaszego Czerskiego; Franciszka Mielżyńskiego, Kasztelanica Srzemskiego; Jana Chryzostoma Radojewskiego. Z W. X. L. Benedykta Wolskiego, Pisarza Grodzkiego Wileńskiego, Ludwika chomińskiego, Marszałka Oszmiańskiego; Zygmunta Bokieja Ciwuna trockiego; Jozefata Mirskiego, Chorążęgo Bracławskiego; Jakuba Estko, Stolnika, i Pisarza Grodzkiego Kowieńskiego; Stefana Haraburdę, Łowczego Nowogrodzkiego; Stanisława Tyszkowskiego, Podstolego Brześciańskiego; Antoniego Oskierkę, Marszałka Możyskiego. Przysięga Senatorska.
JA NN: przysięgam P. Bogu Wszechmogącemu w Trójcy Z. jedynemu, iż będąc z Senatu do Sądów Traktatem Warszawskim naznaczony, przeciwko
, Chorążego Płockiego, Tomasza Podolskiego, Sędźiego Ziemskiego Ciechanowskiego; Adama Wilkowskiego, Sędźiego Ziemskiego Sochaczewskiego; Każimierza Rudźińskiego, Podczaszego Czerskiego; Franćiszka Mielżyńskiego, Kasztelanica Srzemskiego; Jana Chryzostoma Radoiewskiego. Z W. X. L. Benedykta Wolskiego, Pisarza Grodzkiego Wileńskiego, Ludwika chomińskiego, Marszałka Oszmiańskiego; Zygmunta Bokieia Ciwuna trockiego; Jozefata Mirskiego, Chorążęgo Bracławskiego; Iakuba Estko, Stolnika, y Pisarza Grodzkiego Kowieńskiego; Stefana Haraburdę, Łowczego Nowogrodzkiego; Stanisława Tyszkowskiego, Podstolego Brześćiańskiego; Antoniego Oskierkę, Marszałka Możyskiego. Przyśięga Senatorska.
JA NN: przyśięgam P. Bogu Wszechmogącemu w Troycy S. iedynemu, iż będąc z Senatu do Sądow Traktatem Warszawskim naznaczony, przećiwko
Skrót tekstu: TrakWarsz
Strona: E2v
Tytuł:
Traktat Warszawski dnia trzeciego Nowembra 1716 roku zkonkludowany
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1717
nie rozmnażali/ ale aby Chrześcijańskiego zażywali. Cóż tedy mieczytom abo bożnicom Tatarskim czynić? czy cierpieć ich? nie. czy rozwalać? Tak. Słowo mówię do wszytkich. Tollite malum è medio vestri, et manus vestras sanctificabitis. Czynili to zacni i święci Biskupi/ iż pogańskie kościoły znosili i obalali. Święty Mikołaj Biskup Mirski/ wiele kościołów pogańskich obalił/ d. na żadną się bojaźń ludzką nie oglądając. A osobliwie kościół Diany/ nad który wszytko miasto Mirskie/ nic piękniejszego nie miało/ który Mikołaj święty/ wielką liczbę młodych i mocnych ludzi zebrawszy/ nietylko z wierzchu rozsypał/ ale i z fundamentów rozebrał/ a pogaństwo których wielka
nie rozmnażáli/ ále áby Chrześćiáńskiego záżywáli. Coż tedy miecżytom ábo bożnicom Tatárskim cżynić? cży ćierpieć ich? nie. cży rozwáláć? Ták. Słowo mowię do wszytkich. Tollite malum è medio vestri, et manus vestras sanctificabitis. Cżynili to zacni y święći Biskupi/ iż pogáńskie kośćioły znośili y obáláli. Swięty Mikolay Biskup Mirski/ wiele kośćiołow pogańskich obálił/ d. ná żadną się boiaźń ludzką nie oglądáiąc. A osobliwie kośćioł Dyány/ nád ktory wszytko miásto Mirskie/ nic pięknieyszego nie miáło/ ktory Mikolay święty/ wielką licżbę młodych y mocnych ludźi zebrawszy/ nietylko z wierzchu rozsypał/ ále y z fundámentow rozebrał/ á pogaństwo ktorych wielka
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 24
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
. Słowo mówię do wszytkich. Tollite malum è medio vestri, et manus vestras sanctificabitis. Czynili to zacni i święci Biskupi/ iż pogańskie kościoły znosili i obalali. Święty Mikołaj Biskup Mirski/ wiele kościołów pogańskich obalił/ d. na żadną się bojaźń ludzką nie oglądając. A osobliwie kościół Diany/ nad który wszytko miasto Mirskie/ nic piękniejszego nie miało/ który Mikołaj święty/ wielką liczbę młodych i mocnych ludzi zebrawszy/ nietylko z wierzchu rozsypał/ ale i z fundamentów rozebrał/ a pogaństwo których wielka liczba tam była/ nic o to mówić ani czynić nie śmieli. O ś. Marcinie Biskupie Turońskim piszą/ e. iż kilka pogańskich
. Słowo mowię do wszytkich. Tollite malum è medio vestri, et manus vestras sanctificabitis. Cżynili to zacni y święći Biskupi/ iż pogáńskie kośćioły znośili y obáláli. Swięty Mikolay Biskup Mirski/ wiele kośćiołow pogańskich obálił/ d. ná żadną się boiaźń ludzką nie oglądáiąc. A osobliwie kośćioł Dyány/ nád ktory wszytko miásto Mirskie/ nic pięknieyszego nie miáło/ ktory Mikolay święty/ wielką licżbę młodych y mocnych ludźi zebrawszy/ nietylko z wierzchu rozsypał/ ále y z fundámentow rozebrał/ á pogaństwo ktorych wielka licżbá tám byłá/ nic o to mowić ani cżynić nie śmieli. O ś. Marćinie Biskupie Turońskim piszą/ e. iż kilká pogáńskich
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 24
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
litewskiego gracko ubity. 19. Ruszyłem się po mszy świętej do Słucka, gdziem stanął o 5. nad wieczorem. 20. Przybyli do nas goście IM panowie Grabowscy, starosta ducki z żoną de domo Różycką, oberszlejtnant pińskiego regimentu i porucznik wojsk pruskich, rodzeni bracia, przy tym IM pan Jan Jabłoński oberszlejtnant mirskiego regimentu z żoną de domo Wańkowiczówną i IM pani Krasińska starościna homelska. 21. Wziąłem wiadomość o szczęśliwym brata mego hetmana tu w Litwę przybyciu. 22. Pożegnali mnie ichmościowie panowie Grabowscy, IM pan oberszlejtnant i sama, i IM pani Krasińska starościna homelska, bywszy. Tegoż dzień cały do drogim czynił przygotowanie,
litewskiego gracko ubity. 19. Ruszyłem się po mszy świętej do Słucka, gdziem stanął o 5. nad wieczorem. 20. Przybyli do nas goście JM panowie Grabowscy, starosta ducki z żoną de domo Różycką, oberszlejtnant pińskiego regimentu i porucznik wojsk pruskich, rodzeni bracia, przy tym JM pan Jan Jabłoński oberszlejtnant mirskiego regimentu z żoną de domo Wańkowiczówną i JM pani Krasińska starościna homelska. 21. Wziąłem wiadomość o szczęśliwym brata mego hetmana tu w Litwę przybyciu. 22. Pożegnali mnie ichmościowie panowie Grabowscy, JM pan oberszlejtnant i sama, i JM pani Krasińska starościna homelska, bywszy. Tegoż dzień cały do drogim czynił przygotowanie,
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 32
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
się stawiwszy, tak gładko usnął, że drgnąć nogą żadną nie potrafił. Bogu bądź chwała, że szwanku Iliniczowskiego ratował, który lat temu sto z górą, dziedzicznym tego hrabstwa będąc panem, w borku Hola nazwanym od takowej zginął bestii, dawszy sobie dawniej z książąt jednym skrypt na przeżycie, vigore którego dotąd też hrabstwo mirskie posydujemy. 10. Fest świętego Wawrzyńca powinnym odprawiłem trybem. 11. Pół figarni, widząc ją zgodniejszą na hauptwach, przegrodzić kazałem, dwoje drzwi w niej z okien wybiwszy. 12. Kazerny dla ludzi z folwarku tutejszego, naznaczywszy na on insze miejsce, gdzie być mają, wytknąłem, kazawszy na okrążenie
się stawiwszy, tak gładko usnął, że drgnąć nogą żadną nie potrafił. Bogu bądź chwała, że szwanku Iliniczowskiego ratował, który lat temu sto z górą, dziedzicznym tego hrabstwa będąc panem, w borku Hola nazwanym od takowej zginął bestii, dawszy sobie dawniej z książąt jednym skrypt na przeżycie, vigore którego dotąd też hrabstwo mirskie posydujemy. 10. Fest świętego Wawrzyńca powinnym odprawiłem trybem. 11. Pół figarni, widząc ję zgodniejszą na hauptwach, przegrodzić kazałem, dwoje drzwi w niej z okien wybiwszy. 12. Kazerny dla ludzi z folwarku tutejszego, naznaczywszy na on insze miejsce, gdzie być mają, wytknąłem, kazawszy na okrążenie
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 46
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
dla nichże akademii uczynią i wielu zawstydzą szlachty, dziesiątej części tych ściencji nieumiejących. 13. Przybyła tu WYM pani Grabowska starościna wisztyniecka z synową swą, starościną dudzką i synem drugim oberszlejtnantem pińskiego regimentu, chcąc się wyprosić z obwieszczenia, którem dał na hrabstwo moje kojdanowskie. Diariusz podróży mej pod tytułem niejakiego dworzanina lub barona Mirskiego a die 10. februari zaczęty roku 1756 Februarius
13. Po wytchnieniu dni kilku z podróży litewskiej tu aż do Krakowa ruszyłem się w imię boskie w dalszą, to jest mimo Bielany klasztor i kościół o. o. karmelitów na Miedniki, dobra IM pana wojewody sierardziego, na śmierdzącą o. o. dominikanów karczmę
dla nichże akademii uczynią i wielu zawstydzą szlachty, dziesiątej części tych ściencji nieumiejących. 13. Przybyła tu WJM pani Grabowska starościna wisztyniecka z synową swą, starościną dudzką i synem drugim oberszlejtnantem pińskiego regimentu, chcąc się wyprosić z obwieszczenia, którem dał na hrabstwo moje kojdanowskie. Diariusz podróży mej pod tytułem niejakiego dworzanina lub barona Mirskiego a die 10. februari zaczęty roku 1756 Februarius
13. Po wytchnieniu dni kilku z podróży litewskiej tu aż do Krakowa ruszyłem się w imię boskie w dalszą, to jest mimo Bielany klasztor i kościół o. o. karmelitów na Miedniki, dobra JM pana wojewody sierardziego, na śmierdzącą o. o. dominikanów karczmę
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 160
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
łaskawych. Przyrzekszy tedy zadość czynić rozkazowi ich pańskiemu, miałem honor pożegnać, rękę ucałowawszy całej ich pańskiej familii. Na samym tedy pożegnaniu te byli słowa: Prosim tu więcej tak incognito nie bywać, gdyż te dystynkcje, które ci, mój książę, należą, być ci świadczone nie mogą, gdyż pod tytułem barona Mirskiego będąc, zgardziłeś onemi samochcąc. 22. Powtórnie był u mnie książę jegomość Czartoryjski wojewodzic ruski, żegnając mię, z którego poznaję, że człek będzie z niego rzetelny i, daj Boże, jak wymrą starzy, by imiona nasze z sobą zgodnie żyli, inszym fasonem interesa traktując jak ci tych czasów. 23.
łaskawych. Przyrzekszy tedy zadość czynić rozkazowi ich pańskiemu, miałem honor pożegnać, rękę ucałowawszy całej ich pańskiej familii. Na samym tedy pożegnaniu te byli słowa: Prosim tu więcej tak incognito nie bywać, gdyż te dystynkcje, które ci, mój książę, należą, być ci świadczone nie mogą, gdyż pod tytułem barona Mirskiego będąc, zgardziłeś onemi samochcąc. 22. Powtórnie był u mnie książę jegomość Czartoryjski wojewodzic ruski, żegnając mię, z którego poznaję, że człek będzie ź niego rzetelny i, daj Boże, jak wymrą starzy, by imiona nasze z sobą zgodnie żyli, inszym fasonem interesa traktując jak ci tych czasów. 23.
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 169
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
Grabski Podkomorzy Łęczycki, Zieliński Podczaszy Płocki, Kruszewski POdczaszy Bielski, Wizgierd Pisarz Grodzki Wileński, Horodeński Wojski Wiliński, Suchodolski Porucznik, Palędzki, Marcinkiewicz Sędzia Upicki, Domasławski, Dzierzek, Kramkowski, Wujakowski, Podkański Chorąży, Prokopowicz, Strzyżewski Romer Skarbnik Sandomierski, Szydłowski Chorąży, Płocki, Piasecki Chorąży Czerniechowski, Brzośniowski Skarbnik Zyto- mirski, Maliński Chorąży Gostyński, Brzeziński Chorąży Nurski, Kobyłecki, Ciężkowski, Horaim Podczaszy Wileński, Sulitrowski, Suchodolski i inni wielu recenter z Królewca tu przybywszy dnia 30 April. u Najjaś. Króla Imci Salutationis et Recognitionis partitim przy prezencyj II. WW. Ichmściów PP. Mniszcha Marszałka W. Koron. Sapiehy Kanclerza W.
Grabski Podkomorzy Łęczycki, Zielinski Podczaszy Płocki, Kruszewski POdczaszy Bielski, Wizgierd Pisarz Grodzki Wilenski, Horodenski Woyski Wilinski, Suchodolski Porucznik, Palędzki, Marćinkiewicz Sędźia Upicki, Domasłáwski, Dźierzek, Kramkowski, Wuiakowski, Podkáński Chorąży, Prokopowicz, Strzyżewski Romer Skarbnik Sendomirski, Szydłowski Chorąży, Płocki, Piasecki Chorąży Czerniechowski, Brzośniowski Skarbnik Zyto- mirski, Malinski Chorąży Gostyński, Brzeźiński Chorąży Nurski, Kobyłecki, Cieszkowski, Horaim Podczaszy Wilenski, Sulitrowski, Suchodolski y inni wielu recenter z Krolewcá tu przybywszy dnia 30 April. u Nayiáś. Krola Jmci Salutationis et Recognitionis partitim przy prezencyi II. WW. Ichmściow PP. Mniszcha Marszałka W. Koron. Sapiehy Kanclerza W.
Skrót tekstu: GazPol_1736_94
Strona: 4
Tytuł:
Gazety Polskie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jan Milżewski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1736
Data wydania (nie wcześniej niż):
1736
Data wydania (nie później niż):
1736
