wielkie/ Casztel czerwony/ Argenton/ Ściatrę/ Sancerrę/ Mehun/ Aignan/ a wszytkich tam rachują 33. miast murowanych. Francja. Pierwsze księgi. ALVERNIA.
DZieli się na nizszą i wysszą/ tamtej głową jest Z. Floros, a tej Clarusmons: tamta jest wszytka górzysta/ obfitsza w bydło/ a w mleczno/ a niż w zboże: a ta ma to wszytko/ co tylo może kraina która tameczna rodzić/ jako wino/ zboża/ szafrany/ ryby rozmaite/ miody/ kleje/ lasy/ ma nie mało kasztelów/ i familij zacnych. Clarusmons leży na gorze łacno przystępnej/ otoczona miejscy i górami pokrytemi winnicami/ i
wielkie/ Casztel czerwony/ Argenton/ Sciatrę/ Sancerrę/ Mehun/ Aignan/ á wszytkich tám ráchuią 33. miast murowánych. Fráncia. Pierwsze kśięgi. ALVERNIA.
DZieli się ná nizszą y wysszą/ támtey głową iest S. Floros, á tey Clarusmons: támtá iest wszytká gorzysta/ obfitsza w bydło/ á w mleczno/ á niż w zboże: á tá ma to wszytko/ co tylo może kráiná ktora támeczna rodźić/ iáko wino/ zboża/ száfrány/ ryby rozmáite/ miody/ kliie/ lásy/ ma nie málo kásztelow/ y fámiliy zacnych. Clarusmons leży ná gorze łácno przystępney/ otoczona mieyscy y gorámi pokrytemi winnicámi/ y
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 37
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
a w szerz 160. mil Włoskich. Ma wiele dolin i gór. Doliny są barzo żyzne: góry też acz brzegi mają barzo przykre; jednak wierzchy ich porównają w zieloności i wesołości z wielą rozkosznych pol: przetoż tam pasą wiele bydła. Ma wielki dostatek mięsa domowego i zwierzyny/ masła/ serów/ i mleczna wszelakiego. Bierze wielką wesołość i pożytki też nie mniejsze z wiela wielkich jezior/ które ją dzielą. Przedniejsze są owe Konstantskie/ u Zurycht/ u Lucerny/ i u Genewy. Niektórzy rozumieją/ jakoby ta Prowincja miała być nawyższa we wszystkiej Europie/ abowiem w niej zaczynają się rzeki barzo wielkie/ i które daleko idą
á w szerz 160. mil Włoskich. Ma wiele dolin y gor. Doliny są bárzo żyzne: gory też ácz brzegi máią bárzo przykre; iednák wierzchy ich porownáią w źielonośći y wesołośći z wielą roskosznych pol: przetoż tám pásą wiele bydłá. Ma wielki dostátek mięsá domowego y źwierzyny/ másłá/ serow/ y mleczná wszelákiego. Bierze wielką wesołość y pożytki też nie mnieysze z wiela wielkich ieźior/ ktore ią dźielą. Przednieysze są owe Konstántskie/ v Zuricht/ v Lucerny/ y v Genewy. Niektorzy rozumieią/ iákoby tá Prouincia miáłá być nawyższa we wszystkiey Europie/ ábowiem w niey záczynáią się rzeki bárzo wielkie/ y ktore dáleko idą
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 106
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Gambea: a przeciw niemu króluje nad rzeką Sanegą/ ów król Tombuti: jest to królestwo sławne w Afryke. Ma imię od przedniego swego miasta/ w którym jest 12000 domów/ abo raczej bud z gliny i z słomy porobionych. Wylewanie rzeki bogaci to Państwo w zboże/ w pastwiska/ w bydło/ i w mleczno: ale fruktów tam niemasz inszych (jako też ani w pobliskich krainach) oprócz Toro podobnego kasztanom/ ale trochę smaku gorzkiego. Ródzą się tam konie/ ale nie wielkie: woły tam przywodzą z Barbarii. Miasto monety/ używają macic od pereł morskich/ których 400 idzie za dukat. Zjeżdżają się do tego miasta
Gámbea: á przećiw niemu kroluie nád rzeką Sánegą/ ow krol Tombuti: iest to krolestwo sławne w Africe. Ma imię od przedniego swego miástá/ w ktorym iest 12000 domow/ ábo ráczey bud z gliny y z słomy porobionych. Wylewánie rzeki bogáći to Páństwo w zboże/ w pástwiská/ w bydło/ y w mleczno: ále fruktow tám niemász inszych (iáko też áni w pobliskich kráinách) oprocz Toro podobnego kásztanom/ ále trochę smaku gorzkiego. Rodzą się tám konie/ ále nie wielkie: woły tám przywodzą z Bárbáriey. Miásto monety/ vżywáią máćic od pereł morskich/ ktorych 400 idźie zá dukat. Zieżdżáią się do tego miástá
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 248
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
tak się żywi z czeladzią swą/ Ormianie odprawują obrządki Boskie językiem swym/ aczkolwiek mówią na różnych miejscach różnymi językami: a w Konstantynopolu tak się przyzwyczaili Tureckiej mowie/ iz zaledwie umieją Pacierz po Ormiańsku. Wiele mają spolnych błędów zinszymi natiami sekty Dioscorowej: lecz właśnie ich są/ poświęcać samo wino/ jeść jajca i mleczno w wieczor w Sobotę wielką/ jeść mięsa w każdy piątek miedzy wielkąnocą i Bożym wstąpieniem. Zwiastowanie panny Mariej odprawują 6. dnia Kwietnia: a narodzenie Pana Chrystusowe 6. dnia Stycznia: O czyścienie Panny Mariej 14. Lutego: Przemienienie Pańskie 14. dnia Augusta. Powiadają i twierdzą iż Pan Chrystus prożen był afektów/
ták się żywi z czeládźią swą/ Ormiánie odpráwuią obrządki Boskie ięzykiem swym/ áczkolwiek mowią ná rożnych mieyscách rożnymi ięzykámi: á w Constántynopolu ták się przyzwyczáili Tureckiey mowie/ iz záledwie vmieią Paćierz po Ormiáńsku. Wiele máią spolnych błędow zinszymi nátiámi sekty Dioscorowey: lecz własnie ich są/ poświącáć sámo wino/ ieść iáycá y mleczno w wieczor w Sobotę wielką/ ieść mięsá w káżdy piątek miedzy wielkąnocą y Bożym wstąpieniem. Zwiástowánie pánny Máriey odpráwuią 6. dniá Kwietniá: á narodzenie Páná Chrystusowe 6. dniá Styczniá: O czyśćienie Pánny Máryey 14. Lutego: Przemienienie Páńskie 14. dniá Augustá. Powiádáią y twierdzą iż Pan Chrystus prożen był áffektow/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 161
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
refów 3, krojów 2, lemieszów 3, coftów 3, cofalników 2 a, kółek okowanych 1, radło 1, do którego radlić starych 2, złych; kroje, lemiesze i radlice przerobić tylko się godzą. Lądów z stalnicami 2, kosów dobrych 2, starych kosów 3. Statki drewniane. — Fletów do mleczna dobrych n-ro 82, kłodów do kapusty 2, dzieża do chleba wielka 1, węborków par 2, szkopów do dojenia 4, balia do twarogu 1, kierzniów: mała i wielka 2, baron do masła robienia 1, kopanek: wielka i mała 2, koryto do słodzin w sieni 1, kocioł o 2 węborkach
refów 3, krojów 2, lemieszów 3, coftów 3, cofalników 2 a, kółek okowanych 1, radło 1, do którego radlić starych 2, złych; kroje, lemiesze i radlice przerobić tylko się godzą. Lądów z stalnicami 2, kosów dobrych 2, starych kosów 3. Statki drewniane. — Fletów do mleczna dobrych n-ro 82, kłodów do kapusty 2, dzieża do chleba wielka 1, węborków par 2, szkopów do dojenia 4, balia do twarogu 1, kierzniów: mała i wielka 2, baron do masła robienia 1, kopanek: wielka i mała 2, koryto do słodzin w sieni 1, kocioł o 2 węborkach
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 30
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
zaporą drewianną, drugie bez zawiasów; pod jednym dachem. Budynek za wrotami o 2 izbach i o 2 kominach, w wiązarek, nie oblepiony, ani połacony, ani poszyty; za nim piec do palenia wapna, przy którym tarcic 6. Inwentarz na Junoszu. — Summa krów 17. Statki mleczne: fletów do mleczna 75, kubłów z żelaznymi pałąkami 3, węborków do wody 2, balijów do wytłaczania serów 2, balijów z nakrywkami każda o 3 węborkach — 8, kierzniów do robienia masła: jedna większa, druga mniejsza — 2, baran z tłukiem na walcu żelaznym 2, szkopków 3, faska do śmietany 1, beczka do
zaporą drewianną, drugie bez zawiasów; pod jednym dachem. Budynek za wrotami o 2 izbach i o 2 kominach, w wiązarek, nie oblepiony, ani połacony, ani poszyty; za nim piec do palenia wapna, przy którym tarcic 6. Inwentarz na Junoszu. — Summa krów 17. Statki mleczne: fletów do mleczna 75, kubłów z żelaznymi pałąkami 3, węborków do wody 2, balijów do wytłaczania serów 2, balijów z nakrywkami każda o 3 węborkach — 8, kierzniów do robienia masła: jedna większa, druga mniejsza — 2, baran z tłukiem na walcu żelaznym 2, szkopków 3, faska do śmietany 1, beczka do
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 33
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
cale okna nie masz. W tej izbie czeladnej z tarcic alkierzyk przybudowany, należycie opatrzony, w nim okien 2 w ołów dobre. Z tej izby komora, drzwi do niej na zawiasach żelaznych z wrzeciądzem. Z tej komory drzwi na zawiasach żelaznych na podwórze; w tej komorze przed lat czterema restaurowany z schodkami drewnianymi do mleczna sklepik. W izbie piec gospodarski kachelkowy, prosty, kominek w kwadrat murowany, ława pod oknem długa, druga ława poprzeczna na palach, polic prostych 2, szafa do naczenia na zawiasach żelaznych bez zamku i kłódki. Sień dobra w lepiankę, w sieni był stół dobry dębowy, desi- deratur ławka; drzwi dwoje na
cale okna nie masz. W tej izbie czeladnej z tarcic alkierzyk przybudowany, należycie opatrzony, w nim okien 2 w ołów dobre. Z tej izby komora, drzwi do niej na zawiasach żelaznych z wrzeciądzem. Z tej komory drzwi na zawiasach żelaznych na podwórze; w tej komorze przed lat czterema restaurowany z schodkami drewnianymi do mleczna sklepik. W izbie piec gospodarski kachelkowy, prosty, kominek w kwadrat murowany, ława pod oknem długa, druga ława poprzeczna na palach, polic prostych 2, szafa do naczenia na zawiasach żelaznych bez zamku i kłotki. Sień dobra w lepiankę, w sieni był stół dobry dębowy, desi- deratur ławka; drzwi dwoje na
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 80
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
ławy 2, podłoga dobra z tarcic, posowa z tarcic. Z tej izby do komory drzwi na zawiasach i hakach żelaznych, z wrzeciądzem i skoblem, okien w niej 1 w ołów, dobre. Z tej komory drzwi do ogroda na zawiasach i hakach żelaznych, z zaporą drewnianą; z tych drzwi jest sklepik do mleczna, do którego drzwi na zawiasach i hakach żelaznych z wrzeciądzem i skoblem, w tej izbedce okno w drewno złe. Z tej izdebki wyszedłszy, są drzwi, do izdebki na zawiasach i hakach żelaznych, z skoblem, wrzeciądzem, klamką i hantabką. W tej izdebce piec kachelkowy prosty, zły, kominek lepiony. Z
ławy 2, podłoga dobra z tarcic, posowa z tarcic. Z tej izby do komory drzwi na zawiasach i hakach żelaznych, z wrzeciądzem i skoblem, okien w niej 1 w ołów, dobre. Z tej komory drzwi do ogroda na zawiasach i hakach żelaznych, z zaporą drewnianą; z tych drzwi jest sklepik do mleczna, do którego drzwi na zawiasach i hakach żelaznych z wrzeciądzem i skoblem, w tej izbedce okno w drewno złe. Z tej izbedki wyszedłszy, są drzwi, do izdebki na zawiasach i hakach żelaznych, z skoblem, wrzeciądzem, klamką i hantabką. W tej izdebce piec kachelkowy prosty, zły, kominek lepiony. Z
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 91
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
należy z włóki jednej. Z posiadła zaś każdego robią tłuki dni 3 na strawie pańskiej. Komornice robią tłuki na strawie pańskiej po dniu jednym. F. Ordynaria ratajów. — Ma każdy myta fl. 12, żyta kor. 12, jęczmienia kor. 3, grochu kor. 2, piwa beczkę 1, na mleczno krowę albo fl. 10, na okrasę świnię albo fl. 1 s. Powinność ich orać od roztopu do zamrozu; jak zamarznie, młócą w stodole pańskiej na korzec jedenasty, a chłopiec robi co mu każą. Ordynaria ogrodników. — Ma każdy myta fl. 10, żyta kor. 10, jęczmienia kor.
należy z włóki jednej. Z posiadła zaś każdego robią tłuki dni 3 na strawie pańskiej. Komornice robią tłuki na strawie pańskiej po dniu jednym. F. Ordynaria ratajów. — Ma każdy myta fl. 12, żyta kor. 12, jęczmienia kor. 3, grochu kor. 2, piwa beczkę 1, na mleczno krowę albo fl. 10, na okrasę świnię albo fl. 1 s. Powinność ich orać od roztopu do zamrozu; jak zamarznie, młócą w stodole pańskiej na korzec jedenasty, a chłopiec robi co mu każą. Ordynaria ogrodników. — Ma każdy myta fl. 10, żyta kor. 10, jęczmienia kor.
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 108
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
1 s. Powinność ich orać od roztopu do zamrozu; jak zamarznie, młócą w stodole pańskiej na korzec jedenasty, a chłopiec robi co mu każą. Ordynaria ogrodników. — Ma każdy myta fl. 10, żyta kor. 10, jęczmienia kor. 3, grochu kor. 2, piwa beczkę 1, na mleczno krowę lub fl. 10, Świnia lub słoniny połeć i sadło, soli w. 2. Powinność ich robić od Najśw. Panny Roztwornej s do ś. Marcina (exceptosoboty) dwojgiem, które tylko sami chłopi wolne mają; dziewki zaś żadnego dnia nie mają wolnego. Od ś. Marcina chłopi młócą w stodole
1 s. Powinność ich orać od roztopu do zamrozu; jak zamarznie, młócą w stodole pańskiej na korzec jedenasty, a chłopiec robi co mu każą. Ordynaria ogrodników. — Ma każdy myta fl. 10, żyta kor. 10, jęczmienia kor. 3, grochu kor. 2, piwa beczkę 1, na mleczno krowę lub fl. 10, Świnia lub słoniny połeć i sadło, soli w. 2. Powinność ich robić od Najśw. Panny Roztwornej s do ś. Marcina (exceptosoboty) dwojgiem, które tylko sami chłopi wolne mają; dziewki zaś żadnego dnia nie mają wolnego. Od ś. Marcina chłopi młócą w stodole
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 108
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
