Ubrawszy się jako koń/ a zastawił siadkę. Więc się zlekka przymyka straszy ptaki ony/ A wilk mniemając by koń/ zanim z drugiej strony. Jużby go był ułapił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropatwy zleciały/ a jego odjęli. Mościwy Pan.
NIedawno między nami urosły te błędy/ Ze mało nie każdemu Mościwają wszędy. Więc przy starym tytułe jeden zostać woli/ Drugi sobie mościwiać każe poniewoli: Ten się gniewa o tytuł/ owe się nań zdobywa/ Pan nie każe mościwiać/ a pani się gniewa. Księdza znać mościwego bo w czamlecie chodzi/ Co prosty Ksiądz to w sukni/ choć się także rodzi. Ale
Vbrawszy się iáko koń/ á zástáwił śiadkę. Więc się zlekká przymyka strászy ptáki ony/ A wilk mniemáiąc by koń/ zánim z drugiey strony. Iużby go był vłápił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropátwy zlećiáły/ á iego odięli. Mośćiwy Pan.
NIedawno między námi vrosły te błędy/ Ze máło nie káżdemu Mośćiwáią wszędy. Więc przy stárym tytule ieden zostáć woli/ Drugi sobie mośćiwiáć każe poniewoli: Ten się gniewa o tytuł/ owe się nań zdobywa/ Pan nie każe mośćiwiáć/ á páni się gniewa. Kśiędzá znáć mośćiwego bo w czámlećie chodźi/ Co prosty Kśiądz to w sukni/ choć się tákże rodźi. Ale
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: Bv
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
/ owe się nań zdobywa/ Pan nie każe mościwiać/ a pani się gniewa. Księdza znać mościwego bo w czamlecie chodzi/ Co prosty Ksiądz to w sukni/ choć się także rodzi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic jeden nad drugiego/ nam sunt sibi Pares. Poczymże was mamy znać byśmy mościwali/ Miej każdy znak osobny żeby wszyscy znali. Fraszki Most Krakowski.
Długoż nas będziesz woził stateczny Charonie? Kto więtszym dobrodziejem tej i owej stronie? Nad cię: wiem że go niemasz/ bo przodkowie naszy Dawno ten port miewali/ nie pamiętne czaszy. Prawda żeś nie ucierpiał ciężaru więtszego/ Jak teraz
/ owe się nań zdobywa/ Pan nie każe mośćiwiáć/ á páni się gniewa. Kśiędzá znáć mośćiwego bo w czámlećie chodźi/ Co prosty Kśiądz to w sukni/ choć się tákże rodźi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic ieden nád drugiego/ nam sunt sibi Pares. Poczymże was mamy znáć bysmy mośćiwáli/ Miey káżdy znák osobny żeby wszyscy ználi. Frászki Most Krákowski.
DLugoż nas będźiesz woźił státeczny Charonie? Kto więtszym dobrodźieiem tey y owey stronie? Nád ćię: wiem że go niemász/ bo przodkowie nászy Dawno ten port miewáli/ nie pámiętne czászy. Prawdá żeś nie vćierpiał ćiężáru więtszego/ Iák teraz
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: B2
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
dali ubogiemu Kapłanowi/ po Peticjej jeźdzącemu Zakonnikowi/ inaczej mu nie rzeką tylko Mości Księże choć boso/ Miłościwy Prałacie choć odarto/ podobno aby go onym miłościwaniem od Szpikłerza/ szpizarnie i szkatuły odegnał; rozumiejąc że jako miłościwy Prałat będzie się wstydał żebrać. Zostawić było Franciszku święty te Ceremonie Nowopolitykom bo jako to nie grzeczy ubogiemu Mościwać; Tak jeszcze barziej samemu ubóstwu; Ale nie mamci za złe boś tego doświadczył i sam po sobie i po braci swoich/ że im ubożsi byli/ tym się lepiej mieli/ stało im ubóstwo za skarb/ stało za dostatki. Doznałeś tego po Zakonnikach twoich/ czego Chrystus po Apostołach/ że quoties misistieos
dáli vbogiemu Kápłanowi/ po Peticyey iezdzącemu Zakonnikowi/ ináczey mu nie rzeką tylko Mośći Xięże choć boso/ Miłośćiwy Práłaćie choć odárto/ podobno áby go onym miłośćiwániem od Szpikłerza/ szpizárnie y szkátuły odegnał; rozumieiąc że iáko miłośćiwy Práłat będźie się wstydał żebráć. Zostáwić było Fránćiszku święty te Ceremonie Nowopolitykom bo iako to nie grzeczy vbogiemu Mośćiwáć; Ták ieszcze bárźiey samemu vbostwu; Ale nie mamći zá złe boś tego doświádczył y sam po sobie y po bráći swoich/ że im vbożśi byli/ tym się lepiey mieli/ stáło im vbostwo zá skarb/ stáło zá dostátki. Doznáłeś tego po Zakonnikách twoich/ czego Chrystus po Apostołách/ że quoties misistieos
Skrót tekstu: MijInter
Strona: 26
Tytuł:
Interregnum albo sieroctwo apostolskie
Autor:
Jacynt Mijakowski
Drukarnia:
Paweł Konrad
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
który tego prawem przyrodzonym Bożym/ i ludzkim (jakoś to indzie z Genealogiej Żydowskiej/ i z drugiej Księgi przedtym wydanej/ lepiej mniemam zrozumiał) nie godzien/ łamali/ i zdyimowali; a nawet/ com też słyszał/ contra dictamen rationis suae, jakoby przez nich/ ipsis inuitis, coś mówiło/ mościwali mu/ a sami się przed sobą tej niegodności swojej zaś wstydzić musieli/ że do takiej niewoli/ będąc ludźmi wolnymi/ godnymi i znaczymi/ i do takiego uniżenia przyszli. Tak Pan Bóg do każdego grzechu zaraz pierwszy odtręt/ i napomnienie/ abo raczej lekkie karanie/ przyłączył. Żyd też zdrajca/ oszust/ dobrze
ktory tego práwem przyrodzonym Bożym/ y ludzkim (iákoś to indźie z Geneálogiey Zydowskiey/ y z drugiey Kśięgi przedtym wydáney/ lepiey mniemam zrozumiał) nie godźien/ łámáli/ y zdyimowali; á náwet/ com też słyszáł/ contra dictamen rationis suae, iákoby przez nich/ ipsis inuitis, coś mowiło/ mościwáli mu/ á sámi się przed sobą tey niegodnośći swoiey záś wstydźić muśieli/ że do tákiey niewoli/ będąc ludźmi wolnymi/ godnymi y znáczymi/ y do tákiego vniżenia przyszli. Ták Pan Bog do káżdego grzechu záraz pierwszy odtręt/ y nápomnienie/ ábo ráczey lekkie karánie/ przyłączył. Zyd też zdraycá/ oszust/ dobrze
Skrót tekstu: SleszDow
Strona: 11
Tytuł:
Jasne dowody o doktorach żydowskich
Autor:
Sebastian Sleszkowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
się jako koń/ a zastawił siadkę. Więc się zlekka przymyka straszy ptaki ony/ A wilk mniemając by koń/ za nim z drugiej strony. Jużby go był ułapił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropatwy zleciały/ a jego odjęli. Mościwy Pan.
NIedawno między nami urosły te błędy/ Ze mało nie każdemu Mościwają wszędy. Więc przy starym tytułe jeden zostać woli/ Drugi sobie Mościwać każe poniewoli. Ten się gniewa o tytuł/ ów się nań zdobywa/ Pan nie każe mościwać/ a pani się gniewa. Księdza znać mościwego bo w czamlecie chodzi/ Co prosty Ksiądz to w sukni/ choć się także rodzi. Ale
się iáko koń/ á zástáwił śiadkę. Więc się zlekká przymyka strászy ptáki ony/ A wilk mniemáiąc by koń/ zá nim z drugiey strony. Iużby go był vłápił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropátwy zlećiały/ á iego odięli. Mośćiwy Pan.
NIedawno między námi vrosły te błędy/ Ze máło nie káżdemu Mośćiwáią wszędy. Więc przy stárym tytule ieden zostáć woli/ Drugi sobie Mośćiwáć każe poniewoli. Ten się gniewa o tytuł/ ow się nań zdobywa/ Pan nie każe mośćiwáć/ á páni się gniewa. Kśiędzá znáć mośćiwego bo w czámlećie chodźi/ Co prosty Kśiądz to w sukni/ choć się tákże rodźi. Ale
Skrót tekstu: FraszNow
Strona: E3
Tytuł:
Fraszki nowe sowizrzałowe
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
straszy ptaki ony/ A wilk mniemając by koń/ za nim z drugiej strony. Jużby go był ułapił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropatwy zleciały/ a jego odjęli. Mościwy Pan.
NIedawno między nami urosły te błędy/ Ze mało nie każdemu Mościwają wszędy. Więc przy starym tytułe jeden zostać woli/ Drugi sobie Mościwać każe poniewoli. Ten się gniewa o tytuł/ ów się nań zdobywa/ Pan nie każe mościwać/ a pani się gniewa. Księdza znać mościwego bo w czamlecie chodzi/ Co prosty Ksiądz to w sukni/ choć się także rodzi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic jeden nad drugiego/ nam sunt sibi
strászy ptáki ony/ A wilk mniemáiąc by koń/ zá nim z drugiey strony. Iużby go był vłápił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropátwy zlećiały/ á iego odięli. Mośćiwy Pan.
NIedawno między námi vrosły te błędy/ Ze máło nie káżdemu Mośćiwáią wszędy. Więc przy stárym tytule ieden zostáć woli/ Drugi sobie Mośćiwáć każe poniewoli. Ten się gniewa o tytuł/ ow się nań zdobywa/ Pan nie każe mośćiwáć/ á páni się gniewa. Kśiędzá znáć mośćiwego bo w czámlećie chodźi/ Co prosty Kśiądz to w sukni/ choć się tákże rodźi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic ieden nád drugiego/ nam sunt sibi
Skrót tekstu: FraszNow
Strona: E3
Tytuł:
Fraszki nowe sowizrzałowe
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
ułapił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropatwy zleciały/ a jego odjęli. Mościwy Pan.
NIedawno między nami urosły te błędy/ Ze mało nie każdemu Mościwają wszędy. Więc przy starym tytułe jeden zostać woli/ Drugi sobie Mościwać każe poniewoli. Ten się gniewa o tytuł/ ów się nań zdobywa/ Pan nie każe mościwać/ a pani się gniewa. Księdza znać mościwego bo w czamlecie chodzi/ Co prosty Ksiądz to w sukni/ choć się także rodzi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic jeden nad drugiego/ nam sunt sibi Pares. Poczymże was mamy znać byśmy mościwali/ Miej każdy znak osobny żeby wszyscy znali. Most
vłápił/ wtym chłopi krzyknęli: Kuropátwy zlećiały/ á iego odięli. Mośćiwy Pan.
NIedawno między námi vrosły te błędy/ Ze máło nie káżdemu Mośćiwáią wszędy. Więc przy stárym tytule ieden zostáć woli/ Drugi sobie Mośćiwáć każe poniewoli. Ten się gniewa o tytuł/ ow się nań zdobywa/ Pan nie każe mośćiwáć/ á páni się gniewa. Kśiędzá znáć mośćiwego bo w czámlećie chodźi/ Co prosty Kśiądz to w sukni/ choć się tákże rodźi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic ieden nád drugiego/ nam sunt sibi Pares. Poczymże was mamy znáć bysmy mośćiwáli/ Miey káżdy znák osobny żeby wszyscy ználi. Most
Skrót tekstu: FraszNow
Strona: E3
Tytuł:
Fraszki nowe sowizrzałowe
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
/ ów się nań zdobywa/ Pan nie każe mościwać/ a pani się gniewa. Księdza znać mościwego bo w czamlecie chodzi/ Co prosty Ksiądz to w sukni/ choć się także rodzi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic jeden nad drugiego/ nam sunt sibi Pares. Poczymże was mamy znać byśmy mościwali/ Miej każdy znak osobny żeby wszyscy znali. Most Krakowski.
Długoż nas będziesz woził stateczny Charonie/ Kto więtszym dobrodziejem tej i owej stronie? Nad cię: wiem że go niemasz/ bo przodkowie naszy/ Dawno ten port miewali/ nie pamiętne czasy. Prawda żeś nie ucierpiał ciężaru więtszego/ Jak teraz
/ ow się nań zdobywa/ Pan nie każe mośćiwáć/ á páni się gniewa. Kśiędzá znáć mośćiwego bo w czámlećie chodźi/ Co prosty Kśiądz to w sukni/ choć się tákże rodźi. Ale inter Nobiles zwłaszcza Seculares, Nic ieden nád drugiego/ nam sunt sibi Pares. Poczymże was mamy znáć bysmy mośćiwáli/ Miey káżdy znák osobny żeby wszyscy ználi. Most Krákowski.
DLugoż nas będźiesz woźił státeczny Charonie/ Kto więtszym dobrodźieiem tey y owey stronie? Nád ćię: wiem że go niemász/ bo przodkowie nászy/ Dáwno ten port miewáli/ nie pámiętne czásy. Práwdá żeś nie vćierpiał ćiężáru więtszego/ Iák teraz
Skrót tekstu: FraszNow
Strona: E3
Tytuł:
Fraszki nowe sowizrzałowe
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
że się nienawidzą; Sprawiłem, że właśni słudzy z swego pana szydzą. Czasem pyszniejszy pachołek aniźli pan jego. Ba, stłucze sługa dębowy pana olszowego. Jam przyniósł Mościwy tytuł teraz na świat nowy, Tego się wszyscy chwycili, ba i białegłowy. Drugi przy starym tytułe przecię zostać woli, A drugi sobie mościwać każe poniewoli. Więc pan nie każe mościwać, a pani się gniewa: Wżdym ci ja też jako druga szlachcianka uczciwa. Więc kiedy się według naszej uchwały obierze, Najdziesz to więc wszystko u niej, co i u macierze. Nie powinna niwczym wydać swojej paniej matki, By pożyczyć, powinna mieć
że się nienawidzą; Sprawiłem, że właśni słudzy z swego pana szydzą. Czasem pyszniejszy pachołek aniźli pan jego. Ba, stłucze sługa dębowy pana olszowego. Jam przyniósł Mościwy tytuł teraz na świat nowy, Tego się wszyscy chwycili, ba i białegłowy. Drugi przy starym tytule przecię zostać woli, A drugi sobie mościwać każe poniewoli. Więc pan nie każe mościwać, a pani się gniewa: Wżdym ci ja też jako druga szlachcianka uczciwa. Więc kiedy się według naszej uchwały obierze, Najdziesz to więc wszystko u niej, co i u macierze. Nie powinna niwczym wydać swojej paniej matki, By pożyczyć, powinna mieć
Skrót tekstu: SejmPiek
Strona: 30
Tytuł:
Sejm piekielny straszliwy
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1622
Data wydania (nie wcześniej niż):
1622
Data wydania (nie później niż):
1622
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1903
słudzy z swego pana szydzą. Czasem pyszniejszy pachołek aniźli pan jego. Ba, stłucze sługa dębowy pana olszowego. Jam przyniósł Mościwy tytuł teraz na świat nowy, Tego się wszyscy chwycili, ba i białegłowy. Drugi przy starym tytułe przecię zostać woli, A drugi sobie mościwać każe poniewoli. Więc pan nie każe mościwać, a pani się gniewa: Wżdym ci ja też jako druga szlachcianka uczciwa. Więc kiedy się według naszej uchwały obierze, Najdziesz to więc wszystko u niej, co i u macierze. Nie powinna niwczym wydać swojej paniej matki, By pożyczyć, powinna mieć te wszystkie dostatki, To jest: letnik aksamitny
słudzy z swego pana szydzą. Czasem pyszniejszy pachołek aniźli pan jego. Ba, stłucze sługa dębowy pana olszowego. Jam przyniósł Mościwy tytuł teraz na świat nowy, Tego się wszyscy chwycili, ba i białegłowy. Drugi przy starym tytule przecię zostać woli, A drugi sobie mościwać każe poniewoli. Więc pan nie każe mościwać, a pani się gniewa: Wżdym ci ja też jako druga szlachcianka uczciwa. Więc kiedy się według naszej uchwały obierze, Najdziesz to więc wszystko u niej, co i u macierze. Nie powinna niwczym wydać swojej paniej matki, By pożyczyć, powinna mieć te wszystkie dostatki, To jest: letnik aksamitny
Skrót tekstu: SejmPiek
Strona: 30
Tytuł:
Sejm piekielny straszliwy
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1622
Data wydania (nie wcześniej niż):
1622
Data wydania (nie później niż):
1622
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1903
