Rusi bywszy, zaś do domu musi. LI. Póty dzban wodę nosi, aż się urwie. O MUCHACH I MIEDZIE.
Wioząc chłop faski z miodem, jedna z woza spadła, Miód z niej na kamień wyciekł, skoro się rozpadła. Muchy hurmem na on miód, wkoło go obsiadły I tak się go okrutnie muszyska objadły,
Że i wzlecieć nie mogły jedłem obciążone, Skrzydła i nogi mając miodem oblepione. A wtym głodne sikory tamtędy leciały, Muchy wszystkie do jednej prawie pozobały. Tak niektórzy gdy się w moc łakomstwu podają,
Miary żadnej nie mając, i w nim długo trwają, Niespodziewanie giną, choć w pieniądzach brodzą, Ze
Rusi bywszy, zaś do domu musi. LI. Póty dzban wodę nosi, aż się urwie. O MUCHACH I MIEDZIE.
Wioząc chłop faski z miodem, jedna z woza spadła, Miód z niej na kamień wyciekł, skoro się rozpadła. Muchy hurmem na on miód, wkoło go obsiadły I tak się go okrutnie muszyska objadły,
Że i wzlecieć nie mogły jedłem obciążone, Skrzydła i nogi mając miodem oblepione. A wtym głodne sikory tamtędy leciały, Muchy wszystkie do jednej prawie pozobały. Tak niektórzy gdy się w moc łakomstwu podają,
Miary żadnej nie mając, i w nim długo trwają, Niespodziewanie giną, choć w pieniądzach brodzą, Ze
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 50
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
