ociec zasłużył, już po jego zgonie Syn, Michał Wiśniowiecki, posadzon na tronie. Lecz cóż czynisz, o śmierci, co, o jędzo wściekła? Jeszcze miejsca nie zagrzał, jużeś go zewlekła! Czy dosyć go pokazać było jako czaczko, Potem schować do trumny z tronu? o dziwaczko! Więc złomawszy ojcowskiej morderczyni kielce, Leż w tym grobie, nieboże, choć nam cię żal wielce. 60. KSIĄŻĘCIU JEREMIEMU WIŚNIOWIECKIEMU
Komu by tak wspaniały grobowiec był suty, Pytasz. Książę Jeremi, między Korybuty, Jako nieśmiertelnymi na świat głośny czyny Waleczny Hektor między Priamiego syny, Pamiętnych bohatyrów licząc na Wiśniowcu, W tym śmiertelne zewłoki położył grobowcu
ociec zasłużył, już po jego zgonie Syn, Michał Wiśniowiecki, posadzon na tronie. Lecz cóż czynisz, o śmierci, co, o jędzo wściekła? Jeszcze miejsca nie zagrzał, jużeś go zewlekła! Czy dosyć go pokazać było jako czaczko, Potem schować do trumny z tronu? o dziwaczko! Więc złomawszy ojcowskiej morderczyni kielce, Leż w tym grobie, nieboże, choć nam cię żal wielce. 60. KSIĄŻĘCIU JEREMIEMU WIŚNIOWIECKIEMU
Komu by tak wspaniały grobowiec był suty, Pytasz. Książę Jeremi, między Korybuty, Jako nieśmiertelnymi na świat głośny czyny Waleczny Hektor między Pryjamiego syny, Pamiętnych bohatyrów licząc na Wiśniowcu, W tym śmiertelne zewłoki położył grobowcu
Skrót tekstu: PotNagKuk_I
Strona: 454
Tytuł:
Nagrobki
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
treny, lamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1699
Data wydania (nie wcześniej niż):
1699
Data wydania (nie później niż):
1699
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
