, ale Lisowczykowie w koszulach na koń wsiadłszy, nie raz mu się oparli, gdzie Lisowski Hetman od strzały raniony. Potym do Krom z ludem poszedł, dniem i nocą 60. mil upadł, Bilichów Miasto ubiegł, spalił, w krótce Szeremisza zniósł, Torsk, Kazym, Halecz spalił. Potym Ryskiewicz ów żonę mając Moskiewkę, przez akomodacją żonie, odstąpił Lisowskiego. Zaczym on już z swoją partią aż za Stolicą Moskiewską będąc, mil 80, blisko lodowatego Morza, obawiając się aby Ryskiewicz zbieg sekretów jego nie rewelował Moskwie, skąd by Lisowskiego było nieomylne fatum, z tak dalekiego zapędu, wrócił się nazad; ale wszędzie drogi, słał sobie
, ale Lisowczykowie w koszulach na koń wsiadłszy, nie raz mu się oparli, gdzie Lisowski Hetman od strzały raniony. Potym do Krom z ludem poszedł, dniem y nocą 60. mil upadł, Bilichow Miasto ubiegł, spalił, w krotce Szeremisza zniosł, Torsk, Kazym, Halecz spalił. Potym Ryskiewicz ow żonę maiąc Moskiewkę, przez akkomodacyą żonie, odstąpił Lisowskiego. Zaczym on iuż z swoią partyą aż za Stolicą Moskiewską będąc, mil 80, blisko lodowatego Morza, obawiaiąc się aby Ryskiewicz zbieg sekretow iego nie rewelował Moskwie, zkąd by Lisowskiego było nieomylne fatum, z tak dalekiego zapędu, wrocił się nazad; ale wszędzie drogi, słał sobię
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 38
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
/ Arabom i Etiopom/ dla rozbójstwa/ odjąć się ta meczni obywatele/ nie mogą. Scythae praedonesako rozbójnicy. o. art. 32. z rozdz.[...] . Zbrodni Tatarskich Inwentarz krótki.
Piąty. Nad krwią Chrześcijańską częste mordy potajemnie czynią. Alej Misturkowicz z sioła Małachowicz/ wespół z żoną swoją l. zabili Moskiewek trzy/ i w gnoju zagrzebli: a dwu Moskalów małych utopili/ iż ich wydawali drugim Tatarom/ o ono okrutne zabójstwo. Tych Moskalów utopionych/ do sioła Kozaklarów przypłynionych/ drudzy Tatarowie naleźli/ a urzędowi o tym okrutnym zabójstwie znać nie dali. Zaś Szczęsny Iżdagiej Tatarzyn Trocki/ czeladnikowi jednej osoby Duchownej/ rękę prawą
/ Arábom y Etyopom/ dla rozboystwá/ odiąć się tá mecżni obywátele/ nie mogą. Scythae praedonesako rozboynicy. o. art. 32. z rozdz.[...] . Zbrodni Tátárskich Inwentarz krotki.
Piąty. Nád krwią Chrześciáńską cżęste mordy potáiemnie cżynią. Aley Misturkowicż z śiołá Máłáchowicż/ wespoł z żoną swoią l. zábili Moskiewek trzy/ y w gnoiu zágrzebli: á dwu Moskalow máłych vtopili/ iż ich wydáwáli drugim Tátárom/ o ono okrutne záboystwo. Tych Moskálow vtopionych/ do śiołá Kozáklárow przypłynionych/ drudzy Tátárowie náleźli/ á vrzędowi o tym okrutnym zaboystwie znáć nie dáli. Záś Szcżęsny Iżdágiey Tátárzyn Trocki/ cżeládnikowi iedney osoby Duchowney/ rękę práwą
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 40
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Statut zagrodził/ chudzięta zwielkim żalem swym pod niewolą Tatarską w państwie Chrześcijańskim trwać muszą. Ludzie odkupują od Tatar z niewoli Chrześcijany/ a my tu w niewolą podajem Tatarom Chrześcijany. Z strony zaś pacholików i inszej czeladzi/ ustawić winę na Tatary którzy przyjmują/ i na tych co do nich przystają: a do tego Moskiewki i Moskale odbierać od nich/ a napotym prawem warować i winą. Iż jako Żydowi czeladzi Chrześcijańskiej niewolno chować/ tak też i Tatarzynowi zabroniono być ma. Przypatrzmy się jako tu wiele Żydów i Tatar jest: a ukażcie mi którego żebrzącego i chleba proszącego u was? nie ukażecie/ bo oni z nas bez prace pięknie
Státut zágrodźił/ chudźiętá zwielkim żalem swym pod niewolą Tátárską w páństwie Chrześćiáńskim trwáć muszą. Ludźie odkupuią od Tátar z niewoli Chrześćiány/ á my tu w niewolą podáiem Tátárom Chrześćiány. Z strony záś pácholikow y inszey cżeládźi/ vstáwić winę ná Tátáry ktorzy prziymuią/ y ná tych co do nich przystáią: á do tego Moskiewki y Moskale odbieráć od nich/ á nápotym práwem wárowáć y winą. Iż iáko Zydowi cżeládźi Chrześćiáńskiey niewolno chowáć/ ták też y Tátárzynowi zábroniono być ma. Przypátrzmy się iáko tu wiele Zydow y Tátar iest: á vkażćie mi ktorego żebrzącego y chlebá proszącego v was? nie vkażećie/ bo oni z nas bez prace pięknie
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 47
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
od Pułnocy leżący, Nordan, NORWANNI i Norwegi nazwani; od których ISLANDCKI Język na ISLANDII Insule urodził się czasów nie dawnych; którego Norwerczykowie przecież tyle rozumieją, ile Francuzi Włocha.
CZWARTA tandem Matrix, która w Europie narodziła Języków, jest Język SŁOWIEŃSKI naprzykład BOGE. Synowie tej Matki są te Języki RUSKI, MOSKIEWKI, POLSKI, CZESKI, IliRYCKI, aliàs propriè SŁOWIEŃSKI, DALMACKI, WINDyCKI. Charaktery albo sposoby pisania są dwojakie: jeden Ruski i Moskiewski, Drugi Dalmacki, albo Hieronimów.
Pomniejszych zaś Języków, nie tak w Europie wziętych i obszernych jest siedm Species, i są innych Matkami. Taki jest Język Epirotów, ALBAŃSKIM nazwany
od Pułnocy leżący, Nordan, NORWANNI y Norwegi názwani; od ktorych ISLANDCKI Ięzyk ná ISLANDII Insule urodźił się czásow nie dawnych; ktorego Norwerczykowie przecież tyle rozumieią, ile Francuzi Włocha.
CZWARTA tandem Matrix, ktorá w Europie národziła Ięzykow, iest Ięzyk SŁOWIENSKI náprzykład BOGE. Synowie tey Matki są te Ięzyki RUSKI, MOSKIEWKI, POLSKI, CZESKI, ILLYRICKI, aliàs propriè SŁOWIENSKI, DALMACKI, WINDICKI. Charáktery albo sposoby pisania są dwoiakie: ieden Ruski y Moskiewski, Drugi Dalmacki, albo Hieronimow.
Pomnieyszych zaś Ięzykow, nie ták w Europie wźiętych y obszernych iest siedm Species, y są innych Matkámi. Taki iest Ięzyk Epirotow, ALBANSKIM názwany
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 746
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
przykładów tu miał wypisać, lecz dla tęskności czytającemu opuszczam te okrucieństwa moskiewskie, które oni w Polsce przez półtora roku wyrabiali, jako wiele dworów szlacheckich porabowali, a to wszystko za powodem Niemców oficerów czynili, gdyż urodzeni Moskwa dyskretniejsi byli. ROK 1709.
§. 33: Po konferencji z Brandenburczykiem w Kwidzynie, pojechał car moskiewki do Inflant, który zimą wojował i fortece odbierał Szwedowi, a w Polsce zostawił na zimę 20 tysięcy i przeszło Moskwy, i syna Aleksego Pietrowicza z żony swojej Natolii Kiryłownej urodzonego, z którą się potem rozwiódł sam, a onę z matką jej Łopuchiną do monasteru w sekwestr dożywotni oddał. §. 31. Mizerny był
przykładów tu miał wypisać, lecz dla tęskności czytającemu opuszczam te okrucieństwa moskiewskie, które oni w Polsce przez półtora roku wyrabiali, jako wiele dworów szlacheckich porabowali, a to wszystko za powodem Niemców oficerów czynili, gdyż urodzeni Moskwa dyskretniejsi byli. ROK 1709.
§. 33: Po konferencyi z Brandeburczykiem w Kwidzynie, pojechał car moskiewki do Inflant, który zimą wojował i fortece odbierał Szwedowi, a w Polsce zostawił na zimę 20 tysięcy i przeszło Moskwy, i syna Aleksego Pietrowicza z żony swojéj Natolii Kiryłownéj urodzonego, z którą się potém rozwiódł sam, a onę z matką jéj Łopuchiną do monasteru w sekwestr dożywotni oddał. §. 31. Mizerny był
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 164
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
