starców: Plac to wnuków moich MIasta będzie: i w słowach nie pochybił swoich. Bo był syn niejakiego Alemona Greka/ Micył Bogom kochany/ za swojego wieka. Nad nim/ gyd sobie wczasu/ potężnym ujęty Snem/ zażywał/ stanąwszy Bóg buławą wzięty/ Rzekł mu: z siedlisk co prędzej wypadaj ojczystych/ A mykaj do Esterskich krynic kamienistych. Gdzieby niechciał/ karaniem przygraża mu srogiem: I zatym opuszcza go sen/ pospołu z Bogiem. Wstanie Alemonowic: milczkiem się rachuje Ze snem świeżym/ i z samym sobą się bieduje. Bóg się rumować każe: prawo w inszą radzi: Gardłem pachnie/ któr sięprecz z ojczyzny prowadzi
stárcow: Plác to wnukow moich MIástá będźie: y w słowách nie pochybił swoich. Bo był syn nieiákiego Alemoná Graeká/ Micył Bogom kochány/ za swoiego wieká. Nád nim/ gyd sobie wczásu/ potężnym vięty Snem/ záżywał/ stánąwszy Bog bułáwą wźięty/ Rzekł mu: z śiedlisk co pręcey wypaday oyczystych/ A mykay do Esterskich krynic kámienistych. Gdźieby niechćiał/ karániem przygraża mu srogiem: Y zátym opuszcza go sen/ pospołu z Bogiem. Wstánie Alemonowic: milczkiem się ráchuie Ze snem świeżym/ y z samym sobą się bieduie. Bog się rumowáć każe: práwo w inszą radźi: Gárdłem páchnie/ ktor sięprecz z oyczyzny prowádźi
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 375
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
