kiedy ją w morze Ósmy krąg nieba wpędzi po nieszporze; I tak szesnaście godzin rządu swego
Rachuje co dzień, w które wiele złego Aspektem swoim nad ziemią przewodzi: Stoki wysusza, urodzajom szkodzi, Ogrody z włoskiej obnaża ozdoby, Gorączki mnoży, przywodzi choroby; Aż i pokrewnych, bez żadnej ich winy, Psów niezleczonej nabawia wściekliny. Ale z osobna ze mną harce zwodzi I dwoistym mię płomieniem podchodzi: To mi nad głową przykrym ogniem świeci, To mi miłości płomień w sercu nieci. Lubo Kampańczyk słusznie się żałuje, Gdy mu winnice Wezuwijusz psuje, Lubo sykańska Etna gdy szaleje, Ogniste rzeki z paszczęki swej leje, Przecię szczęśliwe mniemam być
kiedy ją w morze Ósmy krąg nieba wpędzi po nieszporze; I tak szesnaście godzin rządu swego
Rachuje co dzień, w które wiele złego Aspektem swoim nad ziemią przewodzi: Stoki wysusza, urodzajom szkodzi, Ogrody z włoskiej obnaża ozdoby, Gorączki mnoży, przywodzi choroby; Aż i pokrewnych, bez żadnej ich winy, Psów niezleczonej nabawia wściekliny. Ale z osobna ze mną harce zwodzi I dwoistym mię płomieniem podchodzi: To mi nad głową przykrym ogniem świeci, To mi miłości płomień w sercu nieci. Lubo Kampańczyk słusznie się żałuje, Gdy mu winnice Wezuwijusz psuje, Lubo sykańska Etna gdy szaleje, Ogniste rzeki z paszczęki swej leje, Przecię szczęśliwe mniemam być
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 153
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
będą się na cię Augustynie gniewali, żeś choć pasterzów, przedcię nagannymi, przedcię złymi nazwał. nieboi się gniewu Augustyn, jakoby mówiąc gniewajcie się wprzód na Chrystusa, bo on siebie dobrym pasterzem nazywając, przyciął i przymowił złym. 5. PASTOR BONUS. Jam jest pasterz dobry. Kłopotu się nabawia kto chwały szuka, chwalą cię drudzy, ściga cię nienawiść, chwaliż się sam, aż szmer między ludźmi: A to skąd? Nie zda mi się to? Nie wiem o tym? i każdy się o racją, każdy o dowód pyta. Chwali się Pan. Ego sum pastor bonus. Jam pasterz dobry
będą się ná ćię Augustynie gniewáli, żeś choć pásterzow, przedćię nágánnymi, przedćię złymi názwał. nieboi się gniewu Augustyn, iákoby mowiąc gniewayćie się wprzod ná Chrystusá, bo on siebie dobrym pásterzem názywáiąc, przyćiął i przymowił złym. 5. PASTOR BONUS. Iam iest pásterz dobry. Kłopotu się nábáwia kto chwały szuka, chwalą ćię drudzy, śćiga ćię nienawiść, chwaliż się sąm, áż szmer między ludźmi: A to zkąd? Nie zda mi się to? Nie więm o tym? i kożdy się o rácyią, kożdy o dowod pyta. Chwali się Pan. Ego sum pastor bonus. Iam pásterz dobry
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 60
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
się prawdzi o rozumie co powiedział Tomasz Z. I. p. q. 5. n. 4. Non dicimur boni propter bonum intellectum, sed propter bonam voluntatem.,quae respicit sinem. Dopieroż o tym pomienionych. Dowód tego i ten drugi: Dobrem być nie może człowieka to/ co go pospolicie nabawia wiele złego/ i owszem największego i ostatniego nieszczęścia. Ani złym człowieka to co go pospolicie nabawia wiele złego/ i owszem największego i ostatniego nieszczęścia. Ani złym człowieka to/ co go nabawia wiele dobrego/ i owszem szczęścia wiecznego. A to więc czynią te rzeczy/ który ty dobrem alboli złym człowieka nazywasz.
się práwdźi o rozumie co powiedźiáł Tomász S. I. p. q. 5. n. 4. Non dicimur boni propter bonum intellectum, sed propter bonam voluntatem.,quae respicit sinem. Dopieroż o tym pomienionych. Dowod tego i ten drugi: Dobrem bydź nie może człowieká to/ co go pospolićie nabáwiá wiele złego/ i owszem náywiększego i ostátniego nieszczęśćiá. Ani złym człowieká to co go pospolićie nábáwia wiele złego/ i owszem naywiększego i ostátniego nieszczęśćiá. Ani złym człowieká to/ co go nábáwiá wiele dobrego/ i owszem szczęśćia wiecznego. A to więc czynią te rzeczy/ ktory ty dobrem álboli złym człowieka názywáśz.
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 28
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
. 4. Non dicimur boni propter bonum intellectum, sed propter bonam voluntatem.,quae respicit sinem. Dopieroż o tym pomienionych. Dowód tego i ten drugi: Dobrem być nie może człowieka to/ co go pospolicie nabawia wiele złego/ i owszem największego i ostatniego nieszczęścia. Ani złym człowieka to co go pospolicie nabawia wiele złego/ i owszem największego i ostatniego nieszczęścia. Ani złym człowieka to/ co go nabawia wiele dobrego/ i owszem szczęścia wiecznego. A to więc czynią te rzeczy/ który ty dobrem alboli złym człowieka nazywasz. O jak wielom/ dostatek/ dobre mienie; wrota otworzyły do wszelkiej niecnoty swawoli/ w ostatku
. 4. Non dicimur boni propter bonum intellectum, sed propter bonam voluntatem.,quae respicit sinem. Dopieroż o tym pomienionych. Dowod tego i ten drugi: Dobrem bydź nie może człowieká to/ co go pospolićie nabáwiá wiele złego/ i owszem náywiększego i ostátniego nieszczęśćiá. Ani złym człowieká to co go pospolićie nábáwia wiele złego/ i owszem naywiększego i ostátniego nieszczęśćiá. Ani złym człowieká to/ co go nábáwiá wiele dobrego/ i owszem szczęśćia wiecznego. A to więc czynią te rzeczy/ ktory ty dobrem álboli złym człowieka názywáśz. O iak wielom/ dostátek/ dobre mienie; wrotá otworzyły do wszelkiey niecnoty swawoli/ w ostátku
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 28
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
sinem. Dopieroż o tym pomienionych. Dowód tego i ten drugi: Dobrem być nie może człowieka to/ co go pospolicie nabawia wiele złego/ i owszem największego i ostatniego nieszczęścia. Ani złym człowieka to co go pospolicie nabawia wiele złego/ i owszem największego i ostatniego nieszczęścia. Ani złym człowieka to/ co go nabawia wiele dobrego/ i owszem szczęścia wiecznego. A to więc czynią te rzeczy/ który ty dobrem alboli złym człowieka nazywasz. O jak wielom/ dostatek/ dobre mienie; wrota otworzyły do wszelkiej niecnoty swawoli/ w ostatku i do pie- kła. Jak często się prawdzi owo Deuter: 32. Incrassatus est dilectus et
sinem. Dopieroż o tym pomienionych. Dowod tego i ten drugi: Dobrem bydź nie może człowieká to/ co go pospolićie nabáwiá wiele złego/ i owszem náywiększego i ostátniego nieszczęśćiá. Ani złym człowieká to co go pospolićie nábáwia wiele złego/ i owszem naywiększego i ostátniego nieszczęśćiá. Ani złym człowieká to/ co go nábáwiá wiele dobrego/ i owszem szczęśćia wiecznego. A to więc czynią te rzeczy/ ktory ty dobrem álboli złym człowieka názywáśz. O iak wielom/ dostátek/ dobre mienie; wrotá otworzyły do wszelkiey niecnoty swawoli/ w ostátku i do pie- kłá. Iák często się prawdzi owo Deuter: 32. Incrassatus est dilectus et
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 28
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
Bo jeżeli używanie bogactw/ majętności/ zdrowia/ i tym podobnych będzie przeciw rozumowi przeciw woli i prawu Boskiemu; złe człowiekowi bogactwa/ złe żdrowie/ bo go pozbawia cnoty i Boga. Jeżeli ubóstwo/ nędza/ choroba/ znosić się będzie w cierpliwości wedle rozumu i Boga; dobre człowiekowi ubóstwo i nędza. Bo go nabawia cnoty/ wysługi i zapłaty od Boga. I w tymci rozumieniu uczeni dzielą dobro/ na dobro ucieszne/ pożyteczne/ ile te znaczą rzeczy wydzielne/ i pod zmysły podpadające/ i na dobro poczciwe. Nie żeby takowy podział był na równe sobie i jednakowe części. Nie żeby pierwsze i wtóre było dobrem w sobie i
Bo ieżeli używánie bogáctw/ máiętnośći/ zdrowia/ i tym podobnych będźie przeciw rozumowi przećiw woli i práwu Boskiemu; złe człowiekowi bogáctwá/ złe żdrowie/ bo go pozbáwia cnoty i Bogá. Ieżeli ubostwo/ nędzá/ chorobá/ znośić się będzie w ćierpliwośći wedle rozumu i Bogá; dobre człowiekowi ubostwo i nędzá. Bo go nábáwiá cnoty/ wysługi i zápłáty od Bogá. I w tymći rozumieniu uczeni dzielą dobro/ ná dobro ućieszne/ pożyteczne/ ile te znáczą rzeczy wydźielne/ i pod zmysły podpádáiące/ i ná dobro poczćiwe. Nie zeby tákowy podźiáł był ná rowne sobie i iednákowe częśći. Nie żeby pierwsze i wtore było dobrem w sobie i
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 31
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
w pół jesieni czyste Pola, i morza bieży mieszać przeźroczyste: Gdy żelazną Eolus zastawi mu ścianę: Traci impet, i groźby uśmierza wzmieszane. Za tym Merkuriusza, coby niósł swe mowy: Każe wołać; on w drogę stanie wnet gotowy. Zewsząd pióra, a w ręku laska, która ludzi Nie spiących snu nabawia, spiących ze snu budzi Sam Pluto na wysokim tronie, i w okrutnej Wszytek siedzi powadze, marszcząc się przy smutnej Cery chmurze; w tym mrucząc, i zmrożywszy czoła. Rdzawe berło, trzymając, przeraźliwym woła Głosem: gdy mówi Tyran drzą ziemskie pokoje, A Cerber przestraszony tyli garła troje. Więźniów kocyt płaczliwe zatamował
w puł ieśieni czyste Polá, y morzá bieży mieszáć przeźroczyste: Gdy żelázną Eolus zástáwi mu śćiánę: Tráći impet, y groźby usmierza wzmieszáne. Zá tym Merkuryuszá, coby niosł swe mowy: Każe wołáć; on w drogę stánie wnet gotowy. Zewsząd piorá, á w ręku laská, ktora ludźi Nie spiących snu nábawia, spiących ze snu budźi Sam Pluto ná wysokim tronie, y w okrutney Wszytek śiedźi powadze, marszcząc się przy smutney Cery chmurze; w tym mrucząc, y zmrożywszy czołá. Rdzáwe berło, trzymáiąc, przeráźliwym woła Głosem: gdy mowi Tyran drzą źiemskie pokoie, A Cerber przestrászony tyli gárła troie. Więźniow kocyt płáczliwe zátámował
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 5
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
zwykła, a nie tylko ta, ale wiele innych bardzo szkodliwych, które wierszem dla lepszego im zrozumienia opisuję. BAchus zuchwały, zawraca głowę, Oczy zaślepia, odmienia mowę. Rzuca jak kaduk, niby co złego, Pijaka Trunkiem zara[...] nego. Jako w bareły lejąc w kałdony, Womitem trapi na obie strony. Kaszlu nabawia, płuca wysusza, Apetyt traci, pamięć narusza. W głowie i w rękach drzenie sprawuje, I sprosnym trądem. twarz obsypuje. W pęcherzu, w nerkach rodzi kamienie; Czyni i w członkach wielkie bolenie. Gdy ich zaraża przykrą Chiragrą Zbyt bolejącą nóg iPOdagrą. Nad to puchliną nogi zalewa, Bachus, gdy często
zwykłá, á nie tylko tá, ále wiele innych bárdzo szkodliwych, ktore wierszem dla lepszego im zrozumienia opisuię. BAchus zuchwáły, záwraca głowę, Oczy záślepia, odmienia mowę. Rzuca iak káduk, niby co złego, Piiaká Trunkiem zára[...] nego. Iáko w báreły leiąc w káłdony, Womitem trapi ná obie strony. Kászlu nábawia, płucá wysusza, Apetyt tráći, pámięć nárusza. W głowie y w rękách drzenie spráwuie, Y sprosnym trądem. twarz obsypuie. W pęcherzu, w nerkách rodźi kamienie; Czyni y w członkách wielkie bolenie. Gdy ich záraża przykrą Chirágrą Zbyt boleiącą nog iPOdágrą. Nád to puchliną nogi zálewa, Bachus, gdy często
Skrót tekstu: CompMed
Strona: 106
Tytuł:
Compendium medicum
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Jasnej Góry Częstochowskiej
Miejsce wydania:
Częstochowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1719
Data wydania (nie później niż):
1719
gdyby aqua vitae niestawała się aqua mortis? A co większa? że i Świeccy ludzie życie sobie skracają, Wdowy sierot kondycje mnożą, przez zbytnie gorących trunków używanie, a nie tylko ciału nimi szkodzą, ale i duszy, bo vinum corrumpit Cor hominum, co woda chrzesna spierworódnego grzechu pozbawiła, to wodka, aktualnego nabawia, gdy do lubieżności pobudza. A jakom Paragrafo 19. naminił, że każdy chwyciwszy się lubieżności, torowną drogę znajdzie do grzechowych innych złości. Gdyby była większa abstynencja, ab usu gorących trunków, toby wszystkim młodym, garnącym się do Świętego Duchownego stanu, był difficilior aditus, boby Conserwatio longioris vitae praesentium
gdyby aqua vitae niestáwała się aqua mortis? A co większa? że y Swieccy ludzie życie sobie skrácaią, Wdowy sierot kondycye mnożą, przez zbytnie gorących trunkow używánie, á nie tylko ciału nimi szkodzą, ále y duszy, bo vinum corrumpit Cor hominum, co woda chrzesna zpierworodnego grzechu pozbáwiła, to wodka, aktualnego nábawia, gdy do lubieżności pobudza. A iákom Paragrapho 19. náminił, że każdy chwyciwszy się lubieżności, torowną drogę znáydzie do grzechowych innych złości. Gdyby była większa abstynencya, ab usu gorących trunkow, toby wszystkim młodym, gárnącym się do Swiętego Duchownego stánu, był difficilior aditus, boby Conserwatio longioris vitae praesentium
Skrót tekstu: GarczAnat
Strona: 200
Tytuł:
Anatomia Rzeczypospolitej Polskiej
Autor:
Stefan Garczyński
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1753
Data wydania (nie wcześniej niż):
1753
Data wydania (nie później niż):
1753
Boga ze wszytkiej głębowkości serca ustawicznie chwaliła. To słyszac młodzieniec/ pytał za coby tak serdecznie dziękowała/ ponieważeś jest uboga jakeby za co wielkiego dziękujesz/ i chwalisz Pana Boga? Ona odpoiwedziała. Niewiesz iż jako małe lekarstów częstokroć od wielkiej choroby wybawia: tak też za małe dobrodziejstwo/ dzięk czynienie liele dobrego nabawia człowieka. Jamci jest córka ubogiego starca jednak dziękuję Panu zato małe dobrodziejstwo/ i wielbie Pana mego/ będać pewna/ iż ten kroj mi to dał/ mocen jest dać mi i co więtszego. Więc te rzeczy zwierzchne które i nie są nasze/ i chociajby ich nawięcej miałczłowiek/ nie wielki pżytek/ iż
Bogá ze wszytkiey głębowkości sercá vstáwicznie chwaliłá. To słyszac młodźieniec/ pytał zá coby ták serdecznie dźiękowałá/ ponieważeś iest vboga iákeby zá co wielkiego dźiękuiesz/ y chwalisz Páná Bogá? Oná odpoiwedźiáłá. Niewiesz iż iáko máłe lekárstow częstokroć od wielkiey choroby wybáwia: ták też zá máłe dobrodźieystwo/ dźięk cżynienie liele dobrego nabawia człowieká. Iamći iest corká vbogiego stárca iednák dźiękuię Pánu záto máłe dobrodźieystwo/ y wielbie Pána mego/ będac pewna/ iż ten kroy mi to dał/ mocen iest dáć mi y co więtszego. Więc te rzecży zwierzchne ktore y nie są násze/ y choćiayby ich nawięcey miałczłowiek/ nie wielki pżytek/ iż
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 294
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
