przyjęły: jej wprzód każą prawić. Ta gwałt baśni umiejąc/ którąby wprzód jawić Biedzi się na swej myśli/ i wątpi u siebie/ czy wprzód wspomnieć Derceto Babilońska ciebie? O której wieść/ żeś poszła w Palestyńskie stawy/ Luską nakryta/ rybiej dostawszy postawy. Czy jako/ jej corucha/ przerzem nabieżała/ I na wysokich wieżach wieku dokonała? Czy jako Nais/ rymy/ i zioła twardemi/ Młodź więc sztafirowała rybami niememi? Aż się toż samej stało? Czy co wprzód rodziło Drzewo nadobny owoc/ dziś go krwią zmieniło? Ta się zda prawie; jeszcze że nie głośna wszędzie: I poczyna/ a nici rozpuszczając
przyięły: iey wprzod każą práwić. Tá gwałt báśni vmieiąc/ ktorąby wprzod iawić Biedźi sie na swey myśli/ y wątpi v siebie/ czy wprzod wspomnieć Derceto Bábylonska ćiebie? O ktorey wieść/ żeś poszłá w Pálestynskie stáwy/ Luską nákryta/ rybiey dostawszy postáwy. Czy iáko/ iey corucha/ przerzem nábieżáłá/ Y ná wysokich wieżách wieku dokonáłá? Czy iáko Náis/ rymy/ y źioły twardemi/ Młodź więc sztáfirowáłá rybámi niememi? Aż się toż sámey sstało? Czy co wprzod rodźiło Drzewo nadobny owoc/ dźiś go krwią zmieniło? Tá się zda práwie; ieszcze że nie głośna wszędźie: Y poczyna/ á nići rospuszczáiąc
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 80
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
grobu/ i pod zmownych drzewem siadła Śmiałą sprawiła miłość. A oto przypadła Lwica/ mordem bydlęcym paszcekę zjuszywszy/ Pragnienie swe w krynicy złożyć umyśliwszy. Jej tysbe Babilońska sprzęłaje dojźrzała Po mieściącu/ i zlękła w jaskinią bieżała. A uchodząc zawicie z głowy uroniła. Lwica jako pragnienia zdrojem przygasiła/ Powraćając do lasa/ płótno nabieżała Z trafunku/ toż paszczęką krwawa potargała. Pozdniej Piram wyszedszy/ ściegna srogiej lwice Uznał w piasku/ i zaraz struchlało mu lice. Dalej jak na płótno padł zjuszone/ zawoła: Już/ już/ dwóch nas/ noc jedna/ na on świat powoła/ Z których ta była godna dłuższe wyżyć lata. Mój duch
grobu/ y pod zmownych drzewem śiádłá Smiáłą spráwiłá miłość. A oto przypádłá Lwica/ mordem bydlęcym pászcekę ziuszywszy/ Prágnienie swe w krynicy złożyć vmyśliwszy. Iey tysbe Bábilonska zprzęłáie doyźrzáłá Po mieściącu/ y zlękła w iáskinią bieżáłá. A vchodząc zawićie z głowy vroniłá. Lwicá iáko prágnięnia zdroiem przygáśiłá/ Powraćáiąc do lasá/ płotno nábieżáłá Z tráfunku/ toż pászczeką krwawá potárgáłá. Pozdniey Pyram wyszedszy/ śćiegná srogiey lwice Vznał w piasku/ y zaraz struchlało mu lice. Dáley iák ná płotno padł ziuszone/ záwoła: Iuż/ iuż/ dwoch nas/ noc iedná/ ná on świát powołá/ Z ktorych tá byłá godna dłuższe wyżyć látá. Moy duch
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 81
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
