długo/ a nigdy ich nie czesząc/ ciało wszytko popiołem posypując/ szaty podrapane nosząc/ twarzy też był suchej i posiniałej) dostąpił był tak wysokiego o sobie i o swej świątobliwości rozumienia; iż król Ormuski/ z wielkiego głupstwa i z prosnych zabobonów/ pijał tę wodę/ którą on nogi umywał. Na tego tedy nabiegł on Ociec Jezuita/ łagodnymi a wdzięcznymi postępkami swemi z nim/ zjednał sobie u niego chęć i towarzyską miłość: i rozmawiając z nim częstokroć/ o powściągliwości/ o czystości/ i o wszelkiej inszej cnocie/ przywiódł go ku zamiłowaniu światłości i prawdy Chrześcijańskiej. Lecz iż się jeszcze nie resolwował; dał mu radę/ żeby
długo/ á nigdy ich nie czesząc/ ćiáło wszytko popiołem posypuiąc/ száty podrápáne nosząc/ twarzy też był suchey y pośiniáłey) dostąpił był ták wysokiego o sobie y o swey świątobliwośći rozumienia; iż krol Ormuski/ z wielkiego głupstwá y z prosnych zabobonow/ piiał tę wodę/ ktorą on nogi vmywał. Ná tego tedy nábiegł on Oćiec Iezuitá/ łágodnymi á wdźięcznymi postępkámi swemi z nim/ ziednał sobie v niego chęć y towárzyską miłość: y rozmawiáiąc z nim częstokroć/ o powśćiągliwośći/ o czystośći/ y o wszelkiey inszey cnoćie/ przywiodł go ku zámiłowániu świátłośći y prawdy Chrześćiáńskiey. Lecz iż się iescze nie resolwował; dał mu rádę/ żeby
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 194
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
: Czym już Panowie będą ubodzy Panami?
Leńkoś. Jakie plemię/ takie też imię czasem bywa. W tobie zaś to Lenkosiu za ledwie prawdziwa. Leniwyś nieboraku był kiedy po wodę/ Ale kiedy do kaszy rącząś miał podwodę. Na złe nie mówię: a toż nie wiem ja też tego/ Czyś nabiegł biegły/ czyć Bóg naniósł leniwego/ Na to złe/ żeś od kule poległ navlicy: I leniwi i biegli upadają wszycy.
Lata. Żebyś potym fortuny i lat niechciał winić/ Gdy masz czas z okazją/ czynże co masz czynić.
Lichwiarz i Tyran. Lis lichwiarz/ wilk wydzierca
: Czym iuż Pánowie będą vbodzy Pánámi?
Leńkoś. Iákie plemię/ tákie też imię czásem bywa. W tobie záś to Lenkośiu zá ledwie prawdźiwa. Leniwyś nieboraku był kiedy po wodę/ Ale kiedy do kászy rącząś miał podwodę. Ná złe nie mowię: á toż nie wiem ia też tego/ Czyś nabiegł biegły/ czyć Bog nániosł leniwego/ Ná to złe/ żeś od kule poległ návlicy: Y leniwi y biegli upadáią wszycy.
Látá. Zebyś potym fortuny y lat niechćiał winić/ Gdy masz czás z okázyą/ czynże co masz czynić.
Lichwiarz y Tyran. Lis lichwiarz/ wilk wydźiercá
Skrót tekstu: JagDworz
Strona: Biv
Tytuł:
Dworzanki
Autor:
Serafin Jagodyński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
