patrząc na taką brzydkość spustoszenia/ nie w jednym kościele/ alepo wszystkim państwie/ to jest/ dopuszczamy budować brzydkim poganom Tatarom zabobonnych bożnic/ w których cześć BOga prawdziwego ujmowana i lżona bywa? Niesłuszne tedy jest dopuszczanie budowania Mieczytów Tatarskich w państwie tym/ których teraz świeżo po śmierci I. M. X. Biskupa Wileńskiego nabudowali/ jako w Rejzowie pod Puniami/ na Kijenie za Wilnem/ w Sorok Tatar/ i w Sołkinikach blisko Trok. Nie dopuszczano tego przedtym zacnym ludziom/ i Państwu Rzymskiemu dobrze zasłużonym/ co teraz Tatarom wolno. Starał się u Honoriusza Cesarza/ on dobrze zasłużony Hetman Rzymski Gainas/ a/ aby mógł mieć abo nowo
pátrząc ná táką brzydkość spustoszenia/ nie w iednym kośćiele/ álepo wszystkim páństwie/ to iest/ dopuszcżamy budowáć brzydkim pogánom Tátárom zabobonnych bożnic/ w ktorych cżeść BOgá prawdźiwego vymowána y lżona bywa? Niesłuszne tedy iest dopuszcżánie budowánia Miecżytow Tátárskich w páństwie tym/ ktorych teraz świeżo po śmierći I. M. X. Biskupá Wileńskiego nábudowáli/ iáko w Reyzowie pod Puniámi/ ná Kiienie zá Wilnem/ w Sorok Tátár/ y w Sołkinikách blisko Trok. Nie dopuszcżano tego przedtym zacnym ludźiom/ y Páństwu Rzymskiemu dobrze zásłużonym/ co teraz Tátárom wolno. Stárał się v Honoriuszá Cesárzá/ on dobrze zásłużony Hetman Rzymski Gáinás/ a/ áby mogł mieć ábo nowo
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 20
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
się mocno będą chcieli wziąć za pasterzem swym. i tego zabobonnego pogańskich bożnic budowania nie dopuszczą. Gdyż jeśli się nie postrzeżem/ atej swejwolej Tatarskiej/ która wielką gurę wzięła/ nie zabieżym/ iż bez pozwolenia I. Król. M. i I. M. X Biskupa Wileńskiego/ siła pogańskich swych bożnic koło Wilna nabudowali: tedy w pogaństwo naszy Chrześcijanie do nich się obracać będą/ jakoż się i obracają. Com ja gotów pokazać. A iż się tu pokazała słuszność niedopuszczania budowania mieczytów Tatarskich/ toć za tym musi iść/ 2. Nobilitas censeturnomine Episcopi fecisse. Tatarskie mieczyty rozrzucać. Exempla moueant. Iż Tatarskie boznice z państwa Chrześcijaniego
się mocno będą chćieli wźiąć zá pásterzem swym. y tego zabobonnego pogáńskich bożnic budowánia nie dopuszcżą. Gdyż ieśli się nie postrzeżem/ átey sweywoley Tátárskiey/ ktora wielką gurę wźięła/ nie zábieżym/ iż bez pozwolenia I. Krol. M. y I. M. X Biskupá Wileńskiego/ śiłá pogáńskich swych bożnic koło Wilná nábudowáli: tedy w pogáństwo nászy Chrześciánie do nich się obracáć będą/ iákoż się y obrácáią. Com ia gotow pokázáć. A iż się tu pokázáłá słuszność niedopuszcżánia budowánia miecżytow Tátárskich/ toć zá tym muśi iść/ 2. Nobilitas censeturnomine Episcopi fecisse. Tátárskie mieczyty rozrzucáć. Exempla moueant. Iż Tátárskie boznice z państwá Chrześciáńie^o^
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 22
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Chrześcijańskiego/ x. ale Tatarskiej sekty bożnic w prawie niemasz ochronionych. Przywilejów też śmiele mówię na budowanie swoich bożnic/ ani pozwolenia I. Król M. nie mają/ ( bo tożby to było pozwalać Tatarom bożnic budować/ jako i sektę ich brzydką rozmnażać) i jako swowolnie bożnic pogańskich na wzgardę wiary Chrześcijańskiej nabudowali/ takimże też sposobem mogłyby być rozrzucane. Abo też tak jakom czytał w Chronikach/ iż starzy Polacy przyjąwszy wiarę Chrystusowę/ za wyrokiem Książęcia swego Mieczysława/ złożyli dzień siódmy Marca/ którego wszytkie bałwany wyrzucono/ i kościoły pogańskie obalono. Na ten kształtby Tatarskim Mieczytom uczynić/ pewny dzień naznaczywszy/ wszytkie
Chrześćiáńskie^o^/ x. ále Tatarskiey sekty bożnic w práwie niemász ochronionych. Przywileiow też śmiele mowię ná budowanie swoich bożnic/ áni pozwolenia I. Krol M. nie máią/ ( bo tożby to było pozwáláć Tátárom bożnic budowáć/ iáko y sektę ich brzydką rozmnażáć) y iáko swowolnie bożnic pogáńskich ná wzgárdę wiáry Chrześćiáńskiey nábudowali/ tákimże też sposobem mogłyby być rozrzucane. Abo też ták iákom cżytał w Chronikách/ iż stárzy Polacy przyiąwszy wiárę Chrystusowę/ zá wyrokiem Xiążęćiá swego Miecżysławá/ złożyli dźień śiodmy Márcá/ ktorego wszytkie báłwany wyrzucono/ y kościoły pogáńskie obálono. Ná ten kształtby Tátárskim Miecżytom vcżynic/ pewny dźień náznácżywszy/ wszytkie
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 28
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
sobie ma, także sadzawek, zwierzynców, i lasów na wszystko pożytecznych. Powietrze w niej barzo dobre, i wesołość krainy sama przez się jest uciechą wielką Obywatelom. Przed tym jeszcze skoro ziemia Pruska Wiarę Chrześcijańską przyjęła, miała Zamków co przedniejszych siedmdziesiąt i dwa, a Miast także co przedniejszych sześćdziesiąt i dwie, których Krzyżacy nabudowali: Ale teraz daleko większa liczba ich urosła. Wiele abowiem gęstych miast i miasteczek, także zamków w tych tam stronach Pruskich, tak Polacy jako Krzyżacy, gdy z sobą różnym szczęściem z obu stron walczyli, nabudowali, poczytając za jedno Zamek z Miastem: najdzie się sztuk we wszystkiej ziemi Pruskiej około 138. a dzieląc
sobie ma, tákże sádzáwek, źwierzyncow, y lásow ná wszystko pożytecznych. Powietrze w niey bárzo dobre, y wesołość kráiny sáma przez się iest ućiechą wielką Obywátelom. Przed tym ieszcze skoro źiemiá Pruska Wiárę Chrześciáńską przyięłá, miáłá Zámkow co przednieyszych śiedmdźiesiąt y dwá, á Miást tákże co przednieyszych sześćdźieśiąt y dwie, ktorych Krzyżacy nábudowáli: Ale teraz dáleko większa liczbá ich urosła. Wiele ábowiem gęstych miast y miásteczek, tákże zamkow w tych tám stronách Pruskich, ták Polacy iáko Krzyżacy, gdy z sobą rożnym szczęśćiem z obu stron walczyli, nábudowáli, poczytaiąc zá iedno Zámek z Miástem: naydźie się sztuk we wszystkiey źiemi Pruskiey około 138. á dźieląc
Skrót tekstu: MurChwałPam
Strona: R
Tytuł:
Pamiętnik albo Kronika Pruskich Mistrzów i Książąt Pruskich
Autor:
Mikołaj Chwałkowski
Drukarnia:
Jan Tobiasz Keller
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1712
Data wydania (nie wcześniej niż):
1712
Data wydania (nie później niż):
1712
, miała Zamków co przedniejszych siedmdziesiąt i dwa, a Miast także co przedniejszych sześćdziesiąt i dwie, których Krzyżacy nabudowali: Ale teraz daleko większa liczba ich urosła. Wiele abowiem gęstych miast i miasteczek, także zamków w tych tam stronach Pruskich, tak Polacy jako Krzyżacy, gdy z sobą różnym szczęściem z obu stron walczyli, nabudowali, poczytając za jedno Zamek z Miastem: najdzie się sztuk we wszystkiej ziemi Pruskiej około 138. a dzieląc osobliwie miasta od zamków, zwłaszcza licząc Gdańsk za trzy Miasta, Królewiec za trzy, Toruń za 2. Elbląg za dwie, tedy się najdzie starych i nowych z miasteczkami około sta: zamków także wiele, a
, miáłá Zámkow co przednieyszych śiedmdźiesiąt y dwá, á Miást tákże co przednieyszych sześćdźieśiąt y dwie, ktorych Krzyżacy nábudowáli: Ale teraz dáleko większa liczbá ich urosła. Wiele ábowiem gęstych miast y miásteczek, tákże zamkow w tych tám stronách Pruskich, ták Polacy iáko Krzyżacy, gdy z sobą rożnym szczęśćiem z obu stron walczyli, nábudowáli, poczytaiąc zá iedno Zámek z Miástem: naydźie się sztuk we wszystkiey źiemi Pruskiey około 138. á dźieląc osobliwie miástá od zamkow, zwłaszczá licząc Gdańsk zá trzy Miástá, Krolewiec zá trzy, Toruń zá 2. Elbiąg zá dwie, tedy się naydźie stárych y nowych z miásteczkámi około stá: zamkow tákże wiele, á
Skrót tekstu: MurChwałPam
Strona: R
Tytuł:
Pamiętnik albo Kronika Pruskich Mistrzów i Książąt Pruskich
Autor:
Mikołaj Chwałkowski
Drukarnia:
Jan Tobiasz Keller
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1712
Data wydania (nie wcześniej niż):
1712
Data wydania (nie później niż):
1712
się im równają Mazowsze, i Ruś, i Prussy. O Zdobniejsze w miasta i w budowania, i bogatsze w handle, i zjazdy kupców, są, (dla sposobności morza i rzek, które się tam ściągają) Prusy i Liwlanty: abowiem w tych, iż przez długi czas panowali Kawalierowie Niemieccy, przetoż nabudowali tam miast i zamków: i miejsc inszych znacznych po Niemiecku. A iż się rozciągają nad brzegiem morskim więcej niż na 800. mil, i mają wiele i dobrych portów; przeto w moc są wszystkie handle, które idą miedzy Polską i morzem Bałtyckim: bo Wisła rzeka która poczyna się nie granicach Śląskich, przechodzi wszystkę
się im rownáią Mazowsze, y Ruś, y Prussy. O Zdobnieysze w miástá y w budowánia, y bogátsze w hándle, y ziazdy kupcow, są, (dla sposobnośći morzá y rzek, ktore sie tám śćiągáią) Prusy y Liwlanty: ábowiem w tych, iż przez dlugi czás pánowali Káwallierowie Niemieccy, przetoż nábudowáli tam miást y zámkow: y mieysc inszych znácznych po Niemiecku. A iż się rośćiągáią nád brzegiem morskim więcey niż ná 800. mil, y máią wiele y dobrych portow; przeto w moc są wszystkie hándle, ktore idą miedzy Polską y morzem Baltyckim: bo Wisła rzeka ktora poczyna się ne gránicach Sląskich, przechodźi wszystkę
Skrót tekstu: MurChwałPam
Strona: U4v
Tytuł:
Pamiętnik albo Kronika Pruskich Mistrzów i Książąt Pruskich
Autor:
Mikołaj Chwałkowski
Drukarnia:
Jan Tobiasz Keller
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1712
Data wydania (nie wcześniej niż):
1712
Data wydania (nie później niż):
1712
