, przeł. J. Niemirska-Pliszczyńska).
Tyberiusz cesarz także skarbowy urząd, o który wielu godnych Rzymian konkurowało, jednemu nikczemnemu człowiekowi za to jedno dał, iż spory dzban wina duszkiem za jego zdrowie wypił. Zatem, ponieważ niegodnym za niecnoty, nie cnoty, honor dostać się, a pokora chrześcijańska przez ambicją prędko się nadwątlić może, wolał śp. pan tym cnoty, talenta, zasługi swoje cieszyć, czym się cieszyli Scypionowie, gdy ich dyktatura minęła: „melius ut interrogent Romani, quare Scipio dictator non fuerit, quam quare fuerit” lepiej, aby Rzymianie pytali, dlaczego Scypio nie był dyktatorem, niż dlaczego był. Ostatnią błogosławieństwa boskiego
, przeł. J. Niemirska-Pliszczyńska).
Tyberiusz cesarz także skarbowy urząd, o który wielu godnych Rzymian konkurowało, jednemu nikczemnemu człowiekowi za to jedno dał, iż spory dzban wina duszkiem za jego zdrowie wypił. Zatem, ponieważ niegodnym za niecnoty, nie cnoty, honor dostać się, a pokora chrześcijańska przez ambicją prędko się nadwątlić może, wolał śp. pan tym cnoty, talenta, zasługi swoje cieszyć, czym się cieszyli Scypionowie, gdy ich dyktatura minęła: „melius ut interrogent Romani, quare Scipio dictator non fuerit, quam quare fuerit” lepiej, aby Rzymianie pytali, dlaczego Scypio nie był dyktatorem, niż dlaczego był. Ostatnią błogosławieństwa boskiego
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 492
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Turcy, ale mężnie stawiła się ta chorągiew, a do tego blisko piechoty nasz regiment stojący wydaniem ognia wsparł ich, a cesarscy w rezerwie naszym zostali. Potym też nasi jak się pomknęli i wsiedli na nich, tak ich jak bydło w Dunaj napędzili. Z początku zaś batalii Król kazał kilkadziesiąt dział wyrychtować do mostu i nadwątlić go. Gdy tedy na most hurmem się Turcy rzucili uciekając, tak się pod niemi załamał w samym środku Dunaju, a który się nie mógł docisnąć do mostu, to wpław w Dunaj puszczał się, ale z rzadka który do brzegu dociągnął, bo się Dunaj od zawojów i mycek tureckich zabielał tak, jak gdy kwiat
Turcy, ale mężnie stawiła się ta chorągiew, a do tego blisko piechoty nasz regiment stojący wydaniem ognia wsparł ich, a cesarscy w rezerwie naszym zostali. Potym też nasi jak się pomknęli i wsiedli na nich, tak ich jak bydło w Dunaj napędzili. Z początku zaś bataliji Król kazał kilkadziesiąt dział wyrychtować do mostu i nadwątlić go. Gdy tedy na most hurmem się Turcy rzucili uciekając, tak się pod niemi załamał w samym środku Dunaju, a który się nie mógł docisnąć do mostu, to wpław w Dunaj puszczał się, ale z rzadka który do brzegu dociągnął, bo się Dunaj od zawojów i mycek tureckich zabielał tak, jak gdy kwiat
Skrót tekstu: DyakDiar
Strona: 82
Tytuł:
Diariusz wiedeńskiej okazji
Autor:
Mikołaj Dyakowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki, relacje
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1717 a 1720
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1720
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef A. Kosiński, Józef Długosz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Ministerstwo Obrony Narodowej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1983
Ale i cóżby to i za societas beła: wy z nami koniecznie, wy nam pomagacie, a gdy o wasze rzeczy pójdzie, nam do tego nic? Wiedźcie się, jako raczycie. Druga, co za rozum to, co za odmianą czasu i ludzi Rzpltą, jeśli nie zgubić, tedy barzo zamieszać i nadwątlić może, zostawować to infectum, mogąc to zaraz uspokoić? Wyda się każdy, jakim kto jest, ktoby ociągać się na to abo temu przeszkodzać chciał. Jeśli zaś na sejm to zostawić, to ma racją rzkomo po sobie, że tam praesentia cleri (bez których trudno co na nich stanowić) będzie. Ale
Ale i cożby to i za societas beła: wy z nami koniecznie, wy nam pomagacie, a gdy o wasze rzeczy pójdzie, nam do tego nic? Wiedźcie się, jako raczycie. Druga, co za rozum to, co za odmianą czasu i ludzi Rzpltą, jeśli nie zgubić, tedy barzo zamieszać i nadwątlić może, zostawować to infectum, mogąc to zaraz uspokoić? Wyda się każdy, jakiem kto jest, ktoby ociągać się na to abo temu przeszkodzać chciał. Jeśli zaś na sejm to zostawić, to ma racyą rzkomo po sobie, że tam praesentia cleri (bez których trudno co na nich stanowić) będzie. Ale
Skrót tekstu: JezuitRespCz_III
Strona: 92
Tytuł:
Jezuitom i inszem duchownem respons
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
bez obrazy/ znalazła. Stąd łatwo obaczyć może/ jaka jest w egzorcysmach kościelnych/ przeciwko sidlom szatańskim/ moc. Pokazuje się i nad to Boga wszechmocnego łaska i mądrość/ którą przechodzi od końca/ aż do końca/ i mocno tych bezbożnych ludzi/ i szatańskimi czarami władnie: że gdy pragną wiary umniejszyć/ i nadwątlić/ tę w sercach wielu ludzi/ umacniają/ i korzenią barziej. Wiele abowiem pożytku wiernym Pańskim z takowych przypadków przychodzi: gdy się wiara umacnia tak złością szatańską. Polazuje się miłosierdzie Boże/ i moc: ludzie do obwarowania siebie są czujniejszy/ i ku szanowaniu męku Pana Chrystusowej/ i obrzędów kościelnych zapalają się. Tego
bez obrázy/ ználázłá. Stąd łátwo obaczyć może/ iáka iest w exorcysmách kośćielnych/ przećiwko śidlom szátáńskim/ moc. Pokázuie sie y nád to Bogá wszechmocnego łáská y mądrość/ ktorą przechodzi od końcá/ áż do koncá/ y mocno tych bezbożnych ludźi/ y szátáńskimi czárámi władnie: że gdy prágną wiary vmnieyszyć/ y nádwątlić/ tę w sercach wielu ludźi/ vmacniáią/ y korzenią bárźiey. Wiele ábowiem pożytku wiernym Páńskim z tákowych przypadkow przychodźi: gdy sie wiárá vmacnia ták złośćią szátáńską. Polázuie sie miłośierdźie Boże/ y moc: ludźie do obwárowánia śiebie są czuynieyszy/ y ku szánowániu męku Páná Chrystusowey/ y obrzędow kośćielnych zápaláią się. Tego
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 7.
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
probaveris ipse. Niżeli zaś moje wyrażę intentum, pytam się W. Pana naprzód: czy powinien król ustąpić Ius Maiestatis, a nie temu, suppono godnemu, komu on chce, konferować Buławę? SĄŚIAD: Jużeśmy to zakonkludowali, że ani powinien, ani go kto do tego przyniewolić może. Boby to było nadwątlić Królowi jedno, co mu jest własne, Ius Maiestatis circa liberam dispositionem wakansów. ZIEMIANIN: To Król, jakieśmy mówili, ius suum nie może ustąpić, proszę to pamiętać. Pytam się powtóre: co W. Pan rozumiesz, czy konkurenci do Buław ustąpią swojej pretensyj, i Dworu dyspozycją cale kontentować się będą
probaveris ipse. Niżeli zaś moie wyrażę intentum, pytam śię W. Pana naprzod: czy powinien krol ustąpić Ius Maiestatis, a nie temu, suppono godnemu, komu on chce, konferować Buławę? SĄŚIAD: Iużeśmy to zakonkludowali, że ani powinien, ani go kto do tego przyniewolić może. Boby to było nadwątlić Krolowi iedno, co mu iest własne, Ius Maiestatis circa liberam dispositionem wakansow. ZIEMIANIN: To Krol, iakieśmy mowili, ius suum nie może ustąpić, proszę to pamiętać. Pytam śię powtore: co W. Pan rozumiesz, czy konkurrenći do Buław ustąpią swoiey pretensyi, y Dworu dyspozycyą cale kontentować śię będą
Skrót tekstu: KonSRoz
Strona: 42
Tytuł:
Rozmowa pewnego ziemianina ze swoim sąsiadem
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
coby to za societas beła: »Wy z nami horujcie, wy nam pomagajcie, a gdy o wasze rzeczy pójdzie, wam do tego nic; wiedźcie się, jako raczycie«? Druga, co za rozum to, co za odmianą czasu i ludzi Rzpltą, jeśli nie zgubić, tedy barzo za mieszać i nadwątlić może, zostawować infedum, mogąc to zaraz uspokoić? Wyda się każdy, jakim kto jest, ktoby ociągać się na to, abo temu przeszkadzać chciał. Jeśli zaś na sejm to zostawić, to ma racją rzkomo po sobie, że tam praesentia cleri (bez których trudno co na nich stanowić) będzie. Ale
coby to za societas beła: »Wy z nami horujcie, wy nam pomagajcie, a gdy o wasze rzeczy pójdzie, wam do tego nic; wiedźcie się, jako raczycie«? Druga, co za rozum to, co za odmianą czasu i ludzi Rzpltą, jeśli nie zgubić, tedy barzo za mieszać i nadwątlić może, zostawować infedum, mogąc to zaraz uspokoić? Wyda się każdy, jakiem kto jest, ktoby ociągać się na to, abo temu przeszkadzać chciał. Jeśli zaś na sejm to zostawić, to ma racyą rzkomo po sobie, że tam praesentia cleri (bez których trudno co na nich stanowić) będzie. Ale
Skrót tekstu: RozRokCz_II
Strona: 135
Tytuł:
Rozmowa o rokoszu
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
Iflanciech się stał by była nad nami zwykła opatrzność boska/ i świeża przewaga Hetmana w.Ks. L. a cnego Rycerstwa dzielność/ wojska nieprzyjacieła naszego skarbem Szujskiego uhartowanego niestarła. więc i tak długie samych niewczasy/ które ustawnie pote lata w tym zawodzie mogły nieprzy jaciela siedzacego w mieście zmocnić/ a ich nadwątlić (gdyż rzadka najdłuzsza trwałość bez potęgi wygrawa)a zatym gościniec usłać narodowi tego do incursij/ abo do odnowienia dawnych z państwem Litewskim wojen i zaciągów: czego i oni doświadczyli/ gdy lud cudzoziemski na nich pieniędzmi swemi/ przez tegoż nieprzyjaciela ojczystego królestwa naszego zwiódł co samo niemniejszą przyczyną impreziej naszej było/ abychmy
Iflanciech sie stał by byłá nád námi zwykła opátrzność boska/ y świeża przewagá Hetmána w.X. L. á cnego Rycerstwá dźielność/ woyská nieprzyiaciełá nászeg^o^ skarbem Szuyskieg^o^ vhártowánego niestárłá. więc y ták długie samych niewczásy/ ktore vstáwnie pote látá w tym zawodzie mogły nieprzy iaćielá śiedzacego w mieśćie zmocnić/ á ich nádwątlić (gdyż rzadka naydłuzsza trwáłość bez potęgi wygrawa)a zátym gościniec vsłáć narodowi te^o^ do incursiy/ ábo do odnowienia dawnych z panstwem Litewskim woien y záćiągow: czego y oni doświádczyli/ gdy lud cudzoźiemski ná nich pieniądzmi swemi/ przez tegoż nieprzyiaćielá oyczystego krolestwá nászego zwiodł co sámo niemnieyszą przyczyną impressiey nászey było/ ábychmy
Skrót tekstu: BielDiar
Strona: C3v
Tytuł:
Diariusz wiadomości od wyjazdu króla z Wilna do Smoleńska
Autor:
Samuel Bielski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
