/ źdrowia naruszenie/ zostawi. O jako rzecz miła/ jako pożyteczna/ maszkarę rzeczom zedrzeć/ a obaczyć się/ że sudatur ad super vacua! Opinione bracie miły/ non re laboras. Nihil deest auibus: pecora in diem viuunt: feris ad alimenta solitudo sua sufficit. skrzynia to nie człowiek; odchłań/ nie nasycisz: Ubogi się nie poratujesz. Abowiem jego pieniądze/ nie on pieniądze ma: sługą ich/ nie Panem jest/ stróżem/ nie wolen w nich. Tak i to człowiek nieszczęśliwy/ który tym żyć na świecie umyślił. Abowiem gwałt czyni przyrodzeniu/ gdy to co władzej rodzenia nie ma/ rodzić musi. jako grosz
/ źdrowia náruszenie/ zostáwi. O iáko rzecz miła/ iáko pożyteczna/ mászkárę rzeczom zedrzeć/ á obaczyć się/ że sudatur ad super vacua! Opinione bráćie miły/ non re laboras. Nihil deest auibus: pecora in diem viuunt: feris ad alimenta solitudo sua sufficit. skrzyniá to nie człowiek; odchłań/ nie násyćisz: Vbogi się nie porátuiesz. Abowiem iego pieniądze/ nie on pieniądze ma: sługą ich/ nie Pánem iest/ strożem/ nie wolen w nich. Ták y to człowiek niesczęśliwy/ ktory tym żyć ná świećie vmyślił. Abowiem gwałt czyni przyrodzeniu/ gdy to co władzey rodzenia nie ma/ rodzić muśi. iáko grosz
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: K2
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
niż chuchać.
Lepsze; Chwala Bogu, niż: Dali Bóg Lepszy To masz, niż Ja dam.
Sława rzecz nie oszacowana, stoi za bogactwo.
Lepiej wczas niż poczsie.
Pamięć ludzka słaba.
Kłamcy dobrej pamięci i dowcipu mądrego potrzeba.
Łgarze, Pan Bóg Karze, nie mrozem ale powrozem.
Zebraka nigdy nie nasycisz.
Miara we wszystkim potrzebna. Kot mówi miarą.
Ganiąc Kupić, chwaląc przedać.
Nic mi się stąd nie zawiąże.
Dla strachu do boru nie jachać.
Odległe rzeczy zdadzą się ogromne, A zasię podłe kiedy są przytomne.
Nie rad gościa przyjmuje, gdy się kto frasuje. Gdy gomon wdomu, nie radem
niż chuchać.
Lepsze; Chwala Bogu, niż: Dali Bog Lepszy To masz, niż Ja dam.
Sława rzecz nie oszacowana, stoji za bogactwo.
Lepiey wczas niż poczśie.
Pamięć ludzka słaba.
Kłamcy dobrey pamięci y dowcipu mądrego potrzeba.
Łgarze, Pan Bog Karze, nie mrozem ale powrozem.
Zebraka nigdy nie nasycisz.
Miara we wszystkim potrzebna. Kot mowi miarą.
Ganiąc Kupić, chwaląc przedać.
Nic mi śię ztąd nie zawiąże.
Dla strachu do boru nie jachać.
Odległe rzeczy zdadzą śię ogromne, A zaśię podłe kiedy są przytomne.
Nie rad gośćia przyymuie, gdy śię kto frasuie. Gdy gomon wdomu, nie radem
Skrót tekstu: FlorTriling
Strona: 90
Tytuł:
Flores Trilingues
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Johannes Zacharias Stollius
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1702
mówili — kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę (Ew. wg Łuk., 7, 4—5). Pamiętają wdzięczni łasce fundatorskiej na owe boskie słowa: „cum comederis, et satiatus fueris, benedic Dominum pro terra optima quam dedit tibi” (Deut., 8) Najesz się, nasycisz i będziesz błogosławił Pana, Boga twego, za piękną ziemię, którą ci dał (Księga Powt. Prawa, 8, 10).
Mówią zapewne w dobrej nadziei w Bogu o pierwszych przodkach zakonu swego: dał nam pierwszy w W. Ks. Lit. ziemię i chleb pan zakon nasz kochający, częstujcie go też
mówili — kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę (Ew. wg Łuk., 7, 4—5). Pamiętają wdzięczni łasce fundatorskiej na owe boskie słowa: „cum comederis, et satiatus fueris, benedic Dominum pro terra optima quam dedit tibi” (Deut., 8) Najesz się, nasycisz i będziesz błogosławił Pana, Boga twego, za piękną ziemię, którą ci dał (Księga Powt. Prawa, 8, 10).
Mówią zapewne w dobrej nadziei w Bogu o pierwszych przodkach zakonu swego: dał nam pierwszy w W. Ks. Lit. ziemię i chleb pan zakon nasz kochający, częstujcie go też
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 493
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Z roztarchanymi kędziory, i włosy. Cokolwiek w ten czas stanie się, wszystko to, Rzekniesz, że na cię słusznie spuszcza Kloto; I którekolwiek spadną na cię grzmoty, Będziesz rozumiał, że za twe sromoty. Daj czas srogości twojej chociaż krótki, Daj moment zwłoki, i drogi, i słodki Daj; a nasycisz wierną twoję sługę, I ubezpieczysz morze na żeglugę. Anie tę dla mnie chciej oświadczyć łaskę, Niech ją ma Julus mały za igraszkę; Dosyć to na cię, że będzie przy tobie Tytuł mej śmierci, skoro lęgę w grobie. Ale cóż winien Askaniusz mały? Co i domowe Bogi; zaniedbały? Takli wyrwanych
Z rostarchánymi kędźiory, y włosy. Cokolwiek w ten czás stánie się, wszystko to, Rzekniesz, że ná ćię słusznie spuszcza Kloto; Y ktorekolwiek spádną ná ćię grzmoty, Będźiesz rozumiáł, że zá twe sromoty. Day czás srogośći twoiey choćiasz krotki, Day moment zwłoki, y drogi, y słodki Day; á násyćisz wierną twoię sługę, Y ubespieczysz morze ná żeglugę. Anie tę dla mnie chćiey oświádczyć łáskę, Niech ią ma Iulus máły zá igrászkę; Dosyć to ná ćię, że będźie przy tobie Tytuł mey śmierći, skoro lęgę w grobie. Ale coż winien Askániusz máły? Co y domowe Bogi; zániedbáły? Tákli wyrwánych
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 89
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Z pod miecza nieuwolnisz? SA: Gdybym ci mógł Synu: Ale darmo. - - MEL: To go już zamorduj, nad dzikie Niedzwiedzie sroższy Ojcze, ty sam w nim, ty utop Miecz krwawy. ty sam z niego, ostatnią krwi kroplę Wytocz, i wypii: a za tak słodkim napojem Nasycisz mściwe chuci. JO: Ah! Bracie okrutny, Przebóg! przestań. MEL: A czegoż już milczeć? od Nieba Ja raczej zemsty szukam. Ah! gdzieście pioruny? Ah! gdzieście buntownicze szable, miecze, strzały? Gdzie kałkany, tarany? gdzieście się podziały Ognie, groty, pociski
Z pod mieczá nieuwolnisz? SA: Gdybym ci mógł Synu: Ale dármo. - - MEL: To go iuż zámorduy, nád dzikie Niedzwiedzie sroższy Oycze, ty sam w nim, ty utop Miécz krwáwy. ty sam z niego, ostátnią krwi kroplę Wytocz, i wypii: á za ták słodkim nápoiem Násycisz mściwe chuci. JO: Ah! Brácie okrutny, Przebóg! przestań. MEL: A czegoż iuż milczeć? od Niebá Ja ráczey zemsty szukam. Ah! gdzieście pioruny? Ah! gdzieście buntownicze száble, miecze, strzáły? Gdzie káłkány, tárány? gdziescie się podziáły Ognie, groty, pociski
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 65
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
dobre płacicie kochanie prawdziwe: Pójdę powiem, a potym przywiodę sowicie Tych co wam razem z cnotą wydrą dumne życie. SCENA IX.
Dulciusz, Agasp. Agasp; I Mówić mi niedały płoche Choleryczki, Gotowe dziś do śmierci, pragną iść w potyczki, Darmo swę suszysz głowę, niewskurasz litością, Użyj gwałtu, nasycisz gust swój sowitością: Bo rzecz wydarta musem, tym większy smak rodzi, Bardziej się chce tych rzeczy, których się niegodzi. Dulciusz. Cóż czynić? dobrze radzisz, prowadz ich w więzienie Tam gdzie skryte kuchennych rzeczy jest złożenie; Przyjdę ja tam w zapędach mojej skrytej woli, I gwałtu sobie serce z trojgiem
dobre płacicie kochanie prawdźiwe: Poydę powiem, á potym przywiodę sowicie Tych co wam razem z cnotą wydrą dumne życie. SCENA IX.
Dulciusz, Agasp. Agasp; Y Mowić mi niedały płoche Choleryczki, Gotowe dźiś do śmierci, pragną iść w potyczki, Darmo swę suszysz głowę, niewskurasz litośćią, Użyi gwałtu, nasycisz gust swoy sowitością: Bo rzecz wydarta musem, tym większy smak rodźi, Bardźiey się chce tych rzeczy, ktorych się niegodźi. Dulciusz. Coż czynić? dobrze radźisz, prowadz ich w więzienie Tam gdźie skryte kuchennych rzeczy iest złożenie; Przyidę ia tam w zapędach moiey skrytey woli, Y gwałtu sobie serce z troygiem
Skrót tekstu: RadziwiłłowaFSędzia
Strona: F
Tytuł:
Sędzia bez rozsądku
Autor:
Franciszka Urszula Radziwiłłowa
Miejsce wydania:
Żółkiew
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
dóbr zgromadzonych doskonałym. Drogi doskonałości Chrześć:
3. Od tegoż Miłosierdzia twego BOże mój spodziewam się/ i czekam przyszłej odmiany/ i chwały tego ziemskiego ciała mego/ że mię od śmierci znowu wzbudzisz na życie wiekuiste/ i dasz ciału memu nieskazitelność/ jasność/ subtelność/ chyżość/ i od wszelkiej nędze wolność. Nasycisz wszytkie zmysły moje uciechami onym służącymi. Dasz mi zażywać widzenia Boga Wcielonego JEZUSA Chrystusa Pana mojego/ cieszyć mię będziesz widzeniem i towarzystwem Przenajdroższej Bogarodzice Panny MARIEJ i wszytkich Świętych twoich.
4. Od tegoż Miłosierdzia twego mój Boże/ spodziewam się wszytkich srzodków/ sposobów/ i pomocy skutecznych/ i pożytecznych do zbawienia mego:
dobr zgromadzonych doskonáłym. Drogi doskonałośći Chrześć:
3. Od tegoż Miłośierdźia twego BOże moy spodźiewam się/ i czekam przyszłey odmiány/ i chwały tego źiemskiego ćiáłá mego/ że mię od śmierći znowu wzbudźisz ná żyćie wiekuiste/ i dasz ćiáłu memu nieskáźitelność/ iásność/ subtelność/ chyżość/ i od wszelkiey nędze wolność. Nasyćisz wszytkie zmysły moie vćiechámi onym służącymi. Dasz mi záżywáć widzenia Bogá Wćielonego IEZUSA Chrystusá Páná moiego/ ćieszyć mię będźiesz widzeniem i towárzystwem Przenaydroższey Bogárodźice Pánny MARYEY i wszytkich Swiętych twoich.
4. Od tegoż Miłośierdźia twego moy Boże/ spodźiewam się wszytkich srzodkow/ sposobow/ i pomocy skutecznych/ i pożytecznych do zbáwienia mego:
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 338
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
