tradycie i mandata śmiertelne i Kościoła waszego głowy/ nad nie/ przekładacie. Gdzież do owych jeszcze i inne przesławne Chrystusowe żołnierstwo/ które się on na wszystkich powszechnych i partikularnych Synodach zastawiając/ stale przy prawdzie świętej dusze swe pokładało/ prawdziwi/ mówię/ prawdziwego Pisma Bożego wykładacze: aby dzisiejszym swego Ducha pełnym mędrellom/ Nestoriańskiego mówię Kacerstwa naśladowcom/ także Stoicam fatalem euentuum necessitatem w Cerkiew Bożą w prowadzającym/ i przyczyną grzechu i zginienia ludzkiego Boga być bluźniersko twierdzącym/ z Ewanielskim mieczem od owiec Chrystusowych drogę zastępowali. Gdzież nad to jeszcze i one jasnogórające/ Zachodniej Cerkwie/ Lampy/ Gelazius i Lew świątobliwi Rzymscy Biskupowie/ aby wysokością Majestatu swego
trádicie y mándatá śmiertelne y Kośćiołá wásze^o^ głowy/ nád nie/ przekłádáćie. Gdźież do owych ieszcże y inne przesławne Chrystusowe żołnierstwo/ ktore się on ná wszystkich powszechnych y pártikulárnych Synodách zástáwiáiąc/ stale przy prawdźie świętey dusze swe pokładáło/ prawdźiwi/ mowię/ prawdźiwego Pismá Bożego wykłádácże: áby dźiśieyszym swego Duchá pełnym mędrellom/ Nestoriáńskiego mowię Kácerstwá násladowcom/ tákże Stoicam fatalem euentuum necessitatem w Cerkiew Bożą w prowadzáiącym/ y przycżyną grzechu y zginienia ludzkiego Bogá być bluźniersko twierdzącym/ z Ewánielskim miecżem od owiec Chrystusowych drogę zástępowáli. Gdzież nád to ieszcże y one iásnogoráiące/ Zachodniey Cerkwie/ Lámpy/ Gelázius y Lew świątobliwi Rzymscy Biskupowie/ áby wysokośćią Máiestatu swego
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 5v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
który tylko umiał Z: Atanazy, jako Ojczysty, ale jest genuinus Łaciński. 3tio. Gdy by Katalog Osób, wiadomości o sobie godnych.
ten Skład był Z. Atanazego, tak dawno żyjącego, pewnie go by li by pochwalili i cytowali Cyrillus Aleksandryjski, Synod Efezski Z. Leo Papież, Konsylium Kalcedońskie na zbicie Nestoriańskiej, i Eutychiańskiej Herezyj, ile na to wyśmienicie służący. 4to. Gdy by cale ten Skład był Z: Atanazego (jako mu Baronius z innemi communiter przyznaje) pewnie by go zażyli byli Ojco wie na zbicie Focjusza Schizmatyka, gdby byli trzymali, iż to jest partus Z. Atanazego, tak wielkiego i poważnego w
ktory tylko umiał S: Atánazy, iako Oyczysty, ale iest genuinus Łaciński. 3tio. Gdy by Katalog Osob, wiadomości o sobie godnych.
ten Skład był S. Atanazego, tak dawno żyiącego, pewnie go by li by pochwalili y cytowali Cyrillus Alexandriyski, Synod Efezski S. Leo Papież, Koncilium Kalcedońskie na zbicie Nestoriańskiey, y Eutychiańskiey Herezyi, ile na to wysmienicie służący. 4to. Gdy by cale ten Skład był S: Atanazego (iako mu Baronius z innemi communiter przyznaie) pewnie by go zażyli byli Oyco wie na zbicie Focyusza Schizmatyka, gdby byli trzymali, iż to iest partus S. Atanazego, tak wielkiego y poważnego w
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 579
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Insuły a tym, Selim II. Cesarz Turecki Roku 1571. wydarł per potentiam. Eria na Cyprze Insule nie zdrowa; ale obfitość wina, cukru, szafranu, pszenicy, bawełny, miodu, to pokrywa. Obywatele mocni, wojenni, ale to zle, że różnej Religii, to Ormiańskiej, Koptejskiej, Maronickiej, Nestoriańskiej, Georgiańskiej, Jokobickiej. Z. Paweł z Z. Barnabem (tu umęczonym w Salaminie, albo Konstancyj Mieście) Wiarę Z. temu opowiadali Krajowi. Tu się znajduje Amiantus kamień, który potłukłszy w moździerzu może prząść na nici, i płótna robić, które w ogniu nie góreje, owszem się czyści jak w praniu
Insuły á tym, Selim II. Cesarz Turecki Roku 1571. wydarł per potentiam. Aerya na Cyprze Insule nie zdrowa; ale obfitośc wina, cukru, szafranu, pszenicy, bawełny, miodu, to pokrywa. Obywatele mocni, woienni, ale to zle, że rożney Religii, to Ormiańskiey, Kopteyskiey, Maronickiey, Nestoriańskiey, Georgiańskiey, Iokobickiey. S. Paweł z S. Barnabem (tu umęczonym w Saláminie, albo Konstancyi Mieście) Wiarę S. temu opowiadali Kraiowi. Tu się znayduie Amianthus kamień, ktory potłukłszy w moździerzu może prząść na nici, y płutna robić, ktore w ogniu nie goreie, owszem się czyści iak w praniu
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 518
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Dogma, i je rozsiał w Męsze Stolicy Arabskiej. Roku 622, znacznie z hultajów rozpustnej i cielesny nauki swojej sekwitów, wzmocniony, a najbardziej z owych Saracenów od Heracliusza Cesarza na wojnie Perskiej nie płatnych, i za Wodza go swego obierających siłami wsparty, wiele Rzymskich Prowincyj przywłaszczać, Persów ciemiężyć począł. Wspomogły go Sekty Nestoriańska i Ariańska wiele mu supplendo z siebie kompanów. Po zeszłym z świata Roku 630. czyli 631. Mahomecie nastąpili ordine na Panowanie Saraceńskie Abubachar, czyli Eububezer, 2. Haumar, czyli Homar, 3. Hołman, 4. Mahuvias. Roku 632. Gażam w Palestynie fuditùs zrujnowali Saraceni, wiele w Persyj dostali
Dogma, y ie rozsiał w Męsze Stolicy Arábskiey. Roku 622, znácznie z hultaiow rospustney y cielesny náuki swoiey sekwitow, wzmocniony, á náybardźiey z owych Sarácenow od Herácliusza Cesarzá ná woynie Perskiey nie płatnych, y zá Wodzá go swego obieraiących siłámi wsparty, wiele Rzymskich Prowincyi przywłaszczać, Persow ciemiężyć począł. Wspomogły go Sekty Nestoryańska y Ariańska wiele mu supplendo z siebie kompanow. Po zeszłym z świáta Roku 630. czyli 631. Máchomecie nástąpili ordine ná Panowánie Saráceńskie Abubachar, czyli Eububezer, 2. Haumar, czyli Homar, 3. Hołman, 4. Mahuvias. Roku 632. Gażam w Palestynie fuditùs zruynowáli Saráceni, wiele w Persyi dostáli
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 718
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
są pod jednymże panem/ i że też wielkie z sobą mają podobieństwo w każdej rzeczy. Tebet ma krainę zarosłą lasy/ i pełną piesków białych/ i szarych/ i zwierza wszelkiego: ale obfitą w piżmo: tam frymarczą korale za pieniądze. W Tenduch królował (nie nazbyt dawno) jeden pan Chrześcijański z sekty Nestoriańskiej (z której się też tam jeszcze i dziś znajduje wiele ludzi) którego zwano Pop Jan. Ten miał oboję władzą/ duchowną i świecką po wszytkich tych Prowincjach/ acz przecię pod wielkim Chamem: ale naostatek podbili go pod swą moc Tartarowie/ i odjęli mu wszytkę moc/ i królestwo. Prawda jest/ iż
są pod iednymże pánem/ y że też wielkie z sobą máią podobieństwo w káżdey rzeczy. Tebet ma kráinę zárosłą lásy/ y pełną pieskow białych/ y szárych/ y źwierzá wszelkiego: ále obfitą w piżmo: tam frymárczą korale zá pieniądze. W Tenduch krolował (nie názbyt dawno) ieden pan Chrześćiáński z sekty Nestoriáńskiey (z ktorey się też tám iescze y dźis znáyduie wiele ludźi) ktorego zwano Pop Ian. Ten miał oboię władzą/ duchowną y świecką po wszytkich tych Prowinciách/ ácz przećię pod wielkim Chámem: ále náostátek podbili go pod swą moc Tártárowie/ y odięli mu wszytkę moc/ y krolestwo. Prawda iest/ iż
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 169
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
. mil. Widać tam jeszcze kościoły Chrześcijańskie/ i wieże przy nich/ które był pobudował Balduinus brat Godfredów. Widzieć też nad rzeką Tigris/ Merdyn: a trochę niżej Mosal: tamto jest bogate w bawełnę/ a to zaś w złotogłowy/ i w jedwabne rzeczy. W tamtym rezyduje Patriarcha Chaldejski/ a w tym Nestoriański; którego władza rozciąga się aż do Katajo/ i do Indii. Jest też tam Gezire na Insule/ i Asanchif na jednej gorze/ której jest wokoło na pułtory mile: a oprócz tych jednak widzieć tam mieszkania bez liczby. Poniżej/ kędy się łący Eufrates z Tigrisem/ wjeżdża się do Chaldejskiej ziemie/ której głową
. mil. Widáć tám iescze kośćioły Chrześćiáńskie/ y wieże przy nich/ ktore był pobudował Bálduinus brát Godfredow. Widźieć też nád rzeką Tigris/ Merdin: á trochę niżey Mosal: támto iest bogáte w báwełnę/ á to záś w złotogłowy/ y w iedwábne rzeczy. W támtym residuie Pátriárchá Cháldeyski/ á w tym Nestoriáński; ktorego władza rośćiąga się áż do Cátáio/ y do Indiey. Iest też tám Gezire ná Insule/ y Asanchif ná iedney gorze/ ktorey iest wokoło ná pułtory mile: á oprocz tych iednák widźieć tám mieszkánia bez liczby. Poniżey/ kędy się łączy Eufrátes z Tigrisem/ wieżdża się do Cháldeyskiey źiemie/ ktorey głową
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 217
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
sobą/ zwali go Pop Jan. Podobno dla herezjej upadło tak wielkie Państwo; pod którym (jeśliż to prawda/ co niektórzy piszą) było 62 królestw/ abo iż raczej rzeczemy/ księstw: poraził go i zburzył wielki Chingi król Tartarski w roku 1162. we 40. lat potym/ jako był przyjął niezbożność Nestoriańską. Został jednak panem małego państwa/ i tego za czasów Innocentiusa IIII. zalecali Ojcowie Dominikani wielkiemu Chamowi/ z rozkazania tegoż Innocentiusa. A jeszcze i dziś w państwach wielkiego chama Katajskiego/ znajduje się wiele Chrześcijan (jakośmy już pokazali) z sekty Nestoriańskiej. I owszem/ niektórzy Angielczykowie/ którzy aż tam zajeżdżali
sobą/ zwáli go Pop Ian. Podobno dla haeresiey vpádło ták wielkie Páństwo; pod ktorym (iesliż to prawdá/ co niektorzy piszą) było 62 krolestw/ ábo iż ráczey rzeczemy/ kśięstw: poráźił go y zburzył wielki Chingi krol Tártárski w roku 1162. we 40. lat potym/ iáko był przyiął niezbożność Nestoriáńską. Został iednák pánem máłego páństwá/ y tego zá czásow Innocentiusá IIII. zálecáli Oycowie Dominikani wielkiemu Chámowi/ z roskazánia tegoż Innocentiusá. A iescze y dźiś w páństwách wielkiego chámá Kátáyskiego/ znáyduie się wiele Chrześćian (iákosmy iuż pokazáli) z sekty Nestoriáńskiey. Y owszem/ niektorzy Angielczykowie/ ktorzy áż tám záieżdżáli
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 157
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
. we 40. lat potym/ jako był przyjął niezbożność Nestoriańską. Został jednak panem małego państwa/ i tego za czasów Innocentiusa IIII. zalecali Ojcowie Dominikani wielkiemu Chamowi/ z rozkazania tegoż Innocentiusa. A jeszcze i dziś w państwach wielkiego chama Katajskiego/ znajduje się wiele Chrześcijan (jakośmy już pokazali) z sekty Nestoriańskiej. I owszem/ niektórzy Angielczykowie/ którzy aż tam zajeżdżali/ powiadają/ iż Arcybiskup z Cambalu koronuje wielkiego Kama/ gdy następuje na państwo. Byli też pod posłuszeństwem Patriarchy Musalskiego Chaldejczykowie z zacnego miasta Caramit/ głowy Mesopotamiej/ w którym daleko więcej mieszka Chrześcijan/ a niż Mahometanów: ale się oderwali od jego jurysdykciej/
. we 40. lat potym/ iáko był przyiął niezbożność Nestoriáńską. Został iednák pánem máłego páństwá/ y tego zá czásow Innocentiusá IIII. zálecáli Oycowie Dominikani wielkiemu Chámowi/ z roskazánia tegoż Innocentiusá. A iescze y dźiś w páństwách wielkiego chámá Kátáyskiego/ znáyduie się wiele Chrześćian (iákosmy iuż pokazáli) z sekty Nestoriáńskiey. Y owszem/ niektorzy Angielczykowie/ ktorzy áż tám záieżdżáli/ powiádáią/ iż Arcibiskup z Cámbálu koronuie wielkiego Kámá/ gdy nástępuie ná páństwo. Byli też pod posłuszeństwem Pátriárchy Musálskiego Cháldeyczykowie z zacnego miástá Cárámit/ głowy Mesopotámiey/ w ktorym dáleko więcey mieszka Chrześćian/ á niż Máhometanow: ále się oderwáli od iego iurisdictiey/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 157
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
1584. w mieście Aleppo/ w ręku Monsignora Leonarda Abla Biskupa z Sidoniej/ posła na ten czas Papieskiego na Wschodzie/ od któregośmy mieli więtszą cześć Relacji teraźniejszej Wschodniej: i jemu ma być powinien z zemną Czytelnik za te rzeczy/ i rozumieć o nim ma wiele. Tom miał powiedzieć o Nacji abo sekcie Nestoriańskiej. Księgi wtóre. Czwartej części, Księgi wtóre. O Dioscorianach.
CI się dzielą na trzy narody abo sekty/ to jest/ na Ormiany/ Jakobity/ i na Cofty. Ormianie nazywają Patriarchami rozmaitych swych Praełatów/ których stanowi częścią łaska Turecka/ (i ci pospolicie ogłaszają podatki i tributy/ które Turcy kładą na
1584. w mieśćie Aleppo/ w ręku Monsignorá Leonárdá Ablá Biskupá z Sidoniey/ posłá ná ten czás Papieskiego ná Wschodźie/ od ktoregosmy mieli więtszą cześć Relátiey teráznieyszey Wschodniey: y iemu ma być powinien z zemną Czytelnik zá te rzeczy/ y rozumieć o nim ma wiele. Tom miał powiedźieć o Nátiey ábo sekćie Nestoriáńskiey. Kśięgi wtore. Czwartey częśći, Kśięgi wtore. O Dioscorianách.
CI się dźielą ná trzy narody ábo sekty/ to iest/ ná Ormiány/ Iákobity/ y ná Cofty. Ormiánie názywáią Pátriárchámi rozmáitych swych Praełatow/ ktorych stánowi częśćią łáská Turecka/ (y ći pospolićie ogłaszáią podátki y tributy/ ktore Turcy kłádą ná
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 158
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
poganina Mahomet się nauczył/ od matki żydowki nauczył się wiary żydowskiej/ dlatego przyjął obrzezanie/ i świniego mięsa jeść zakazał/ żeby do swej sekty pociągnoł żydów/ którzy obrzezanie przyjmują i świniego mięsa nie jedzą/ od Sergiusza zaś heretyka nauczyłsię wiary chrześcijańskiej/ ale heretyckiej nieprawdziwej/ bo przy Mahomecie był Sergiusz mnich Secty ariańskiej i nestoriańskiej/ z Carogrodu dla swej herezji wypędzony/ i nauczył Mahometa pisma z starego i z nowego Testamentu/ według rozumu Ariusza i Nestoriusza/ i tak Mahomet z trzech wiar jedną wiarę fałszywą ukleił. dotego napisał Mahomet w Alkoranie swoim/ gdy ludzie mówili onemu/ pokaż nam cud jaki: jako czynił Mojżesz/ Chrystus
poganina Máchomet śię nauczył/ od mátki żydowki nauczył śię wiary żydowskiey/ dlátego przyiął obrzezánie/ y świniego mięsa ieść zakázał/ żeby do swey sekty poćiągnoł żydow/ ktorzy obrzezáńie przymuią y świniego mięsa nie iedzą/ od Sergiusza zaś heretyka náuczyłśię wiáry chrześćiańskiey/ ále heretyckiey nieprawdźiwey/ bo przy Máchomecie był Sergiusz mnich Secty áryáńskiey y nestoryáńskiey/ z Carogrodu dlá swey hereziey wypędzony/ y nauczył Machometa pisma z starego y z nowego Testámentu/ według rozumu Aryusza y Nestoryusza/ y ták Máchomet z trzech wiar iedną wiarę fałszywą vkleił. dotego napisał Máchomet w Alkoránie swoim/ gdy ludzie mowili onemu/ pokáż nám cud iaki: iáko czynił Moyzesz/ Chrystus
Skrót tekstu: GalAlk
Strona: 22
Tytuł:
Alkoran Machometów
Autor:
Joannicjusz Galatowski
Drukarnia:
Łazarz Baranowicz
Miejsce wydania:
Czernihów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
