O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE. ŚŚ.
Drugi przykład Pasterza dobrego powiada, Który mając sto Owiec, gdy z tych Owiec stada Jednę zgubił Owieczkę, zostawiwszy onych Dziewięćdziesiąt i dziewięć owiec zgromadzonych, Szedł na puszczą skwapliwy po onę straconą, I poty szukał, póki znalazł, a znajdzioną Wziąwszy na barki swoje przyniósł do gromady Drugich niebłędnych owiec. tedy do biesiady Przyjaciół i Sąsiadów wezwawszy bogaty Sprawił bankiet, ciesząc się z powróconej straty. Tak (powiada Zbawiciel) nad powracającem Jednem grześnikiem będzie pokutę czyniącem Więtsza radość w poszrzodku duchów świątobliw’ych W niebie, niż beż jednego nad ztem sprawiedliwych, Którzy niechcą pokuty. Tedy te zostawił I insze
O BARLAAMIE Y IOZAPHAĆIE. ŚŚ.
Drugi przykład Pásterzá dobrego powiáda, Ktory máiąc sto Owiec, gdy z tych Owiec stáda Iednę zgubił Owieczkę, zostáwiwszy onych Dźiewięćdźieśiąt y dźiewięć owiec zgromádzonych, Szedł ná puszczą skwápliwy po onę stráconą, Y poty szukał, poki ználazł, á znaydźioną Wźiąwszy ná bárki swoie przyniosł do gromády Drugich niebłędnych owiec. tedy do bieśiády Przyiaćioł y Sąśiádow wezwawszy bogáty Sprawił bánkiet, ćiesząc się z powroconey stráty. Ták (powiáda Zbáwićiel) nád powrácáiącem Iednem grześnikiem będźie pokutę czyniącem Więtsza rádość w poszrzodku duchow świątobliw’ych W niebie, niż beż iednego nad stem spráwiedliwych, Ktorzy niechcą pokuty. Tedy te zostáwił Y insze
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 81
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
łotra jednego Mnie zalecił za sługę do Boga prawego, I napisałeś w regestr Boskie między syny. Tyś ginącego w grzechu ratował od winy; I już już oddanego dzikim zwierzom w zęby Otwarte na zgryżenie, wyrwałes mnie z gęby, A przywiodłeś mnie owcę, ze wszytkich miar błędną W trzodę między owieczki Chrystusa niebłędną: Tyś mnie na drogę prawdy niemylnej wprowadził, I z ciemności, i z cienia śmierci wyprowadził. Tyś od śliskiej, szkodliwej, złej, i krzywej drogi Zle biegące odwabił moi błędne nogi. Otrzymałem od ciebie wielkie, a cudowne, Nad zasługi me, dobra, za które wymowne Żadne usta nie
łotrá iednego Mnie zálećił zá sługę do Bogá práwego, Y nápisałeś w regestr Boskie między syny. Tyś ginącego w grzechu rátował od winy; Y iuż iuż oddánego dźikim zwierzom w zęby Otwárte ná zgryżenie, wyrwałes mie z gęby, A przywiodłeś mie owcę, ze wszytkich miar błędną W trzodę między owieczki Chrystusá niebłędną: Tyś mie ná drogę práwdy niemylney wprowádźił, Y z ćiemnośći, y z cienia śmierći wyprowádźił. Tyś od śliskiey, szkodliwey, złey, y krzywey drogi Zle biegące odwabił moi błędne nogi. Otrzymałem od ćiebie wielkie, á cudowne, Nád zásługi me, dobrá, zá ktore wymowne Zadne vstá nie
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 155
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Ojców, i Niebo ukazaniem pierwszej Pełni po Porównaniu/ i Rzymianie/ i Żydzi/ i Heretycy/ i Ręga Damascenowa/ na ostatek i Zegare większej dzień nad noc ukazując/ tej prawdy Kalendarza Nowego poświędczają. Słuszna by tedy rzecz/ obaczywszy tak jawny Błąd w Starym Kalendarzu/ onego opuścić/ a Nowego jako lepszego i niebłędnego z Rzymiany się ująć/ gdyż o i grzech agnitam veritatem negare, widząc jasną prawde nie przyznawać. Demonstrtiue ukazuje się Błąd w święceniu Paschi, Anno 1640. Jeszcze większy Błąd w Roku 1641. ZARZUTY STAROKALENDARZCÓW.
ALe zmowią obrońce Starego Kalendarza, że lepszy nasz Stary, niźli wasz Nowy, abo Młody (bo go
Oycow, y Niebo vkazániem pierwszey Pełni po Porownániu/ y Rzymiánie/ y Zydźi/ y Hereticy/ y Ręga Dámáscenowa/ ná ostátek y Zegáre większey dźień nád noc vkázuiąc/ tey práwdy Kálendárza Nowego poświędczáią. Słuszna by tedy rzecz/ obáczywszy ták iawny Błąd w Stárym Kálendárzu/ onego opuśćić/ á Nowego iáko lepszego y niebłędnego z Rzymiány się viąć/ gdyż o y grzech agnitam veritatem negare, widząc iásną práwde nie przyznáwáć. Demonstrtiue vkázuie się Błąd w święceniu Paschi, Anno 1640. Ieszcze większy Błąd w Roku 1641. ZARZVTY STAROKALENDARZCOW.
ALe zmowią obrońce Stárego Kálendárza, że lepszy nász Stáry, niźli wász Nowy, ábo Młody (bo go
Skrót tekstu: SakKal
Strona: B
Tytuł:
Kalendarz stary
Autor:
Kalikst Sakowicz
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
