przykładów i nauki jego zostawiony żywot swój wiedli/ przyobiecany jest/ szczęśliwe/ wieczne Królestwo Niebieskie. Pokazał nam Najmilszy Zbawiciel nasz nie jaki szczęścia tego abrys w przedziwnym Zmartwychwstaniu swoim/ gdy dnia trzeciego po swy na krzyżu skonaniu zdjęte i w grobie złożone swe Przenajświętsze Ciało/ niedojrzaną światłością/ niezgonioną bystrością/ niepojętą subtelnością/ nietknioną niecierpiętliwością nadawszy z triumfem ożywił. To ciało/ które jako wygorzała skorupa bez żadnego pozoru było/ tysiąckroć nad słońce piękniejsze zostało. Które tak wiele mąk i boleści poniosło/ wszelkich bólów/ wszelkiego utrapienia na wieki pozbyło. Które jako jedna bryła grubej udeptanej gliny ciężało/ bystrzejsze nad lotne wiatry/ prędsze nad słoneczne promienie/ w
przykładow y náuki iego zostáwiony żywot swoy wiedli/ przyobiecány iest/ szczęśliwe/ wieczne Krolestwo Niebieskie. Pokazał nam Náymilszy Zbáwićiel nász nie iáki szczęścia tego abrys w przedźiwnym Zmártwychwstániu swoim/ gdy dniá trzećiego po swý ná krzyżu skonaniu zdięte y w grobie złożone swe Przenáyświętsze Ciáło/ niedoyrzaną świátłośćią/ niezgonioną bystrośćią/ niepoiętą subtelnośćią/ nietknioną niećierpiętliwośćią nádawszy z tryumfem ożywił. To ćiáło/ ktore iáko wygorzáła skorupá bez żadnego pozoru było/ tyśiąckroć nád słońce pięknieysze zostało. Ktore ták wiele mąk y boleśći poniosło/ wszelkich bolow/ wszelkiego utrápieniá ná wieki pozbyło. Ktore iáko iedna bryłá grubey vdeptaney gliny ćiężało/ bystrzeysze nád lotne wiátry/ prętsze nád słoneczne promienie/ w
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 403
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
wysługę Synowi? M. Cóż mu miał dać/ gdyż im spolne jest wszytko/ jako mówi: Fili omnia mea tua sunt. V. Mógłże wysługę śmierci swojej dać komuby chciał? M. Mógł/ i dał ją człowiekowi/ za którego wszytko ucierpiał/ a tak za Mękę wysłużył wybranym/ w uwielbionych ciałach niecierpiętliwość/ za śmierć/ nieśmiertelność/ za pielgrzymowanie na ziemi/ wieczną Ojczyznę/ za sromoty swe/ jasność. V. Wiele godzin był umarły? M. Czterdzieści. V. Czemu? M. Aby cztery części świata/ które w dziesiątku prawa były/ ożywił. V. Czemu w grobie leżał dwie nocy/ i
wysługę Synowi? M. Coż mu miał dáć/ gdyż im spolne iest wszytko/ iáko mowi: Fili omnia mea tua sunt. V. Mogłże wysługę śmierći swoiey dáć komuby chćiał? M. Mogł/ y dał ią człowiekowi/ zá ktorego wszytko vćierpiał/ á ták zá Mękę wysłużył wybránym/ w vwielbionych ćiáłách niećierpiętliwość/ zá śmierć/ nieśmiertelność/ zá pielgrzymowánie ná źiemi/ wieczną Oyczyżnę/ zá sromoty swe/ iásność. V. Wiele godźin był vmárły? M. Czterdźieśći. V. Czemu? M. Aby cztery częśći świátá/ ktore w dźieśiątku práwá były/ ożywił. V. Czemu w grobie leżał dwie nocy/ y
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 34
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Księżyca, insza gwiazd, i gwiazda od gwiazdy różni się światłem: tak będzie i zmartwychwstanie umarłych. Zmartwychwstanie ciało w nieskazitelności, w chwale, w mocy. Potrzeba bowiem aby teraźniejsza skazitelność wzięła na się nieskazitelność, i ta śmiertelność przyobłokła się w nieśmiertelność. Atoli ciała dusz potępionych lubo nabędą nieśmiertelności, przecież nie nabędą niecierpiętliwości, jasności, piękności, chwały, i innych przymiotów własnych samym ciałom uwielbionym SS: Pańskich. Co się wnosi z tegoż Pawła Z. To wam opowiadam iż ciało i krew (to jest według żądzy ciała i krwi żyjący) królestwa Boskiego osiągnąć niemogą ani skazitelność nabędzie nieskazitelności. Oto tajemnicę wam powiada: wszyscy
Xiężyca, insza gwiazd, y gwiazda od gwiazdy rożni się swiatłem: tak będzie y zmartwychwstanie umarłych. Zmartwychwstanie ciało w nieskazitelności, w chwale, w mocy. Potrzeba bowiem áby teraźnieysza skazitelność wzięła ná się nieskazitelność, y ta smiertelność przyoblokłá się w niesmiertelność. Atoli ciałá dusz potępionych lubo nábędą nieśmiertelności, przecież nie nábędą niecierpiętliwości, iásności, piękności, chwały, y innych przymiotow własnych samym ciałom uwielbionym SS: Pańskich. Co się wnosi z tegoż Pawłá S. To wam opowiadam iż ciało y krew (to iest według żądzy ciałá y krwi żyiący) krolestwa Boskiego osiągnąć niemogą áni skazitelność nabędzie nieskazitelności. Oto taiemnicę wam powiada: wszyscy
Skrót tekstu: BystrzInfCosm
Strona: I2
Tytuł:
Informacja Cosmograficzna
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
biologia, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
istotą moją wielbię i wychwalam sercem ludzkim niepojętą hojność twoję/ na świętych wybranych twoich w-krolestwie twoim wiecznym.
2. Ziemskie ciała ich/ z prochu i zgnilizny na nieśmiertelność wzbudziwszy/ osadzasz je przymiotami duchom własnymi/ jasnością nad słońce/ prędkością nad wiatry/ subtelnością/ której mury/ i skały/ i góry nie zastępują/ niecierpiętliwością/ dla której żadnej szkody odnosić nie mogą/ zmysły ich wszytkie wnętrzne i zwierzchne/ wszelaką nieba i świętych godną uciechą napełniasz i widomym najśliczniejszej twarzy Pana JEZUSOWEJ także Matki jego najświętszej/ i innych świętych obcowaniem wiecznie miłym i mile wiecznym uweselasz i napełniasz.
3. Dusze ich zasię święte jasnym widzeniem i zupełnym zażywaniem oblicza twego
istotą moią wielbię i wychwalam sercem ludzkim niepoiętą hoyność twoię/ ná świętych wybránych twoich w-krolestwie twoim wiecznym.
2. Ziemskie ćiáłá ich/ z prochu i zgnilizny ná nieśmiertelność wzbudźiwszy/ osadzasz ie przymiotámi duchom własnymi/ iásnośćią nád słońce/ prędkością nád wiátry/ subtelnośćią/ ktorey mury/ i skáły/ i gory nie zástępuią/ niećierpiętliwośćią/ dla ktorey żadney szkody odnośić nie mogą/ zmysły ich wszytkie wnętrzne i zwierzchne/ wszeláką niebá i świętych godną vćiechą napełniasz i widomym nayślicznieyszey twarzy Páná IEZVSOWEY tákże Mátki iego nayświętszey/ i innych świętych obcowáńiem wiecznie miłym i mile wiecznym vweselasz i nápełniasz.
3. Dusze ich záśię święte iásnym widzeniem i zupełnym záżywániem obliczá twego
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 488
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
