Regnerus odpowiedział gdy go pytano czemu ludzie przeciw śmierci recepty niemają.
Spytany też Regnerus Król Duński/ Czemuby ludzie żadnej recepty przeciw śmierci ludziom nie dawali? mądrze odpowiedział: Et quis immortales erudiet mori? cũ gesta famaq; eorũ mori nescia. Wszakże jednak ta ich nieśmiertelność śmiertelnymi zapadła cieniami/ gdy ich tę niezwiędłość sławy/ i niezamierzone granice/ zmocą i potęgą zmierzywszy jedną motyką przywaliła. Potkało to szczęście walecznych onych Bohaterów Agamemnona/ Afrykana/ Amfiarata/ którzy we krwi nieprzyjacielskiej brodziwszy/ nie litowali i zdrowia na los szczęścia wydać/ tylkoby sławy swemu imieniowi przydać. Jednak w to jarzmo wprawieni/ od tej mężnej Bohatyrki grũtownie
Regnerus odpowiedźiáł gdy go pytáno czemu ludźie przeciw śmierći recepty niemaią.
Spytany też Regnerus Krol Duński/ Czemuby ludźie żadney recepty przećiw śmierći ludźiom nie dáwáli? mądrze odpowiedźiáł: Et quis immortales erudiet mori? cũ gesta famaq; eorũ mori nescia. Wszakże iednák tá ich nieśmiertelność śmiertelnymi zápádłá ćieniami/ gdy ich tę niezwiędłość sławy/ y niezámierzone granice/ zmocą y potęgą zmierzywszy iedną motyką przywaliłá. Potkało to szczęśćie walecznych onych Boháterow Agámemnoná/ Afrikaná/ Amphiárata/ ktorzy we krwi nieprzyiaćielskiey brodźiwszy/ nie litowali y zdrowiá ná los szczęśćia wydáć/ tylkoby sławy swemu imieniowi przydać. Iednák w to iarzmo wprawieni/ od tey mężney Bohátyrki grũtownie
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 144
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
i przeszedł; aby to okazał/ że imienia jego dziedzictwo/ nie na zagonie jakim/ nie na ziemi/ nie w pustych kniejach/ ale w samych niebiesiech na szerokim placu swoje granice rozszerza.
Pro- żnującego by to języka była zabawa/ ktoby się ważył/ odwagę sławę/ męstwo/ i samę niewysłowioną/ onych niezwiędłość w jednym momencie zamknąć. Nie trzeba tedy i mnie w tym się dnia dzisiejszego rozwodzić/ jako ten Senator swoje pańskie i wysokie urzędy odprawował/ abym o urzędach Senatorskich mówiąc/ nie wspomniał urzędu jego ostatniego/ na tych marach/ na tej trunie rozpisanego. Nie potrzeba Genealogią wywodzić Prześwietnego Domostwa/ bo wszytek ten dom
y przeszedł; áby to okázał/ że imienia iego dźiedźictwo/ nie ná zagonie iákim/ nie ná źiemi/ nie w pustych knieiách/ ále w sámych niebieśiech ná szerokim placu swoie gránice rozszerza.
Pro- żnuiącego by to ięzyká byłá zabáwá/ ktoby się ważył/ odwagę sławę/ męstwo/ y sámę niewysłowioną/ onych niezwiędłość w iednym momenćie zamknąć. Nie trzebá tedy y mnie w tym się dniá dźisieyszego rozwodźić/ iáko ten Senator swoie pańskie y wysokie vrzędy odpráwował/ ábym o vrzędách Senatorskich mowiąc/ nie wspomniał vrzędu iego ostátniego/ ná tych márách/ ná tey trunie rospisanego. Nie potrzeba Geneálogią wywodźić Prześwietnego Domostwá/ bo wszytek ten dom
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 175
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
