piętnastu mógł one zakończyć, nie bez przypominania onym, jako to mowy skomponowawszy sobie, niech przepowiedają, listy jeden do drugiego niech piszą. Wiersze też czasem, lecz niezawsze. 15. Wirgiliusza i Oracjusza zakończywszy retorykę nie przez promocją, jak po wakacjach zwykli czynić jezuici, że często nieuka, by dalej nad nim nie nukać, do wyższych promowują szkół, ale zupełnie ją pojąwszy, mają czytać i codziennie do periodu gubernatorowi przepowiadać. Za co, gdy dobrze - obrazek, gdy źle - w tylną paneczka blachę. 16. Do spowiedzi i świętej komuni przed dziesiątym rokiem nie mają być przypuszczani. Przed czym mają być o walor ze skramentów i
piętnastu mógł one zakończyć, nie bez przypominania onym, jako to mowy skomponowawszy sobie, niech przepowiedają, listy jeden do drugiego niech piszą. Wiersze też czasem, lecz niezawsze. 15. Wirgiliusza i Oracjusza zakończywszy retorykę nie przez promocją, jak po wakacjach zwykli czynić jezuici, że często nieuka, by dalej nad nim nie nukać, do wyższych promowują szkół, ale zupełnie ją pojąwszy, mają czytać i codziennie do periodu gubernatorowi przepowiadać. Za co, gdy dobrze - obrazek, gdy źle - w tylną paneczka blachę. 16. Do spowiedzi i świętej komuni przed dziesiątym rokiem nie mają być przypuszczani. Przed czym mają być o walor ze skramentów i
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 186
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
wieści wrzask/ hut/ uderzone Grzmią bębny/ z Cymbałami/ fujary toczone. Łaskawy/ miłościwy/ racz przybyć żądają Ismenowy/ co twoje święta poważają. Same córki Mineja takich świąt nie święcą/ Nie wcześnie robić woląc: częściąwątek kręcą/ Cześcią postawę snują/ cześcią płótno tkają/ I swój k tejże robicie fraucimer nukają. Z nich jedna wartkiem palcem nić przewlokłą kręcąc/ Gdyż/ pry/ insze próżnują święta zmyślne święcąc/ My/ gdyż lepsza bogini Palas/ dzierży z nami/ Zabawek pożytecznych skracajmy gadkami: A koleją cóżkolwiek/ by w długim sposobie Czas się nam być nie zwiedział/ krotofilmy sobie. Rzecz siostrzyce przyjęły: jej wprzód
wieśći wrzask/ hut/ vderzone Grzmią bębny/ z Cymbałámi/ fuiáry toczone. Láskáwy/ miłościwy/ rácz przybyć żądáią Ismenowy/ co twoie świętá poważáią. Same corki Mineiá tákich świąt nie święcą/ Nie wczesnie robić woląc: częściąwątek kręcą/ Cześćią postáwę snuią/ cześćią płotno tkáią/ Y swoy k teyże robićie fraucimer nukáią. Z nich iedná wártkiem pálcem nić przewlokłą kręcąc/ Gdyż/ pry/ insze proznuią świętá zmyślne święcąc/ My/ gdyż lepsza bogini Pálás/ dźierży z námi/ Zabáwek pożytecznych skracaymy gadkámi: A koleią cożkolwiek/ by w długim sposobie Czás się nam być nie zwiedźiał/ krotofilmy sobie. Rzecz śiestrzyce przyięły: iey wprzod
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 79
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
Ja przyczyną: lub ja za najgorszego stoję; Któryć pociechę śmierci/ śmiercią swą ustroje. Rzekł: i z opoki którą woda podliżała/ Runął w morze; nad nim się Tetys zlitowała: Podjęła/ i w pławie go pierzem opatrzyła/ A tak mu jako zginąć chciałnie dopuściła. Kłopoce się nieborak/ że go żyć nukają; I z ciałą chcącą duszę upornie wściagają. Owa skrzydeł do barków dostawszy wypada W zgórę; od kąd na morze saszorem się składa. Mech go sam odzierżywa. dziwy E sak stroi/ W głębi na łęb utyka/ i wzbyt na tym stoi/ W głębi na łeb utyka/ i wzbyt na
Ia przyczyną: lub ia zá naygorszego stoię; Ktoryć poćiechę śmierći/ smiercią swą vstroie. Rzekł: y z opoki ktorą wodá podliżáłá/ Runął w morze; nád nim się Tetys zlitowáłá: Podięłá/ y w płáwie go pierzem opátrzyłá/ A tak mu iako zginąć chćiałnie dopuśćiłá. Kłopoce się nieborak/ że go żyć nukáią; Y z ćiałą chcącą duszę vpornie wśćiagáią. Owa skrzydeł do barkow dostawszy wypada W zgorę; od kąd ná morze saszorem się skłádá. Mech go sam odźierżywa. dźiwy AE sak stroi/ W głębi ná łęb vtyka/ y wzbyt ná tym stoi/ W głębi ná łeb vtyka/ y wzbyt ná
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 293
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
piśmie zeznał, kto co wziął, i po kijem Inaczej kary nie ujdzie i sromu. Toż; żeby drugim rządzili pułrokiem Pompejani, zwłaszcza od pogromu Hirtego, z Pansą; proszą o to, ale I Cesarz się też krząta nie ospale. CXLIV. Lecz nie Senatu, o tę część moryczy Ale prywatnie Cicerona nuka I w Konsulacie mieć Kolegą życzy Przy nim rząd, władza, powaga, nauka Będzie; on tytuł tylko odziedziczy Żeby przystojniej, czego dawno szuka Mógł Wojsko zwinąć, pułkom podziękować Dla tego i wprzód pragnął triumfować. CXLV. Nadzieją pełny, oraz chciwy rządu Cicero powie bez wstydu w Senacie: Ze sobie wielkość sprzykrzywszy nierządu
pismie zeznał, kto co wziął, y po kiem Inaczey kary nie uydzie y sromu. Tosz; żeby drugim rządzili pułrokiem Pompeiani, zwłasżcza od pogromu Hirtego, z Pansą; proszą ó to, ale I Cesarz się tesz krząta nie ospale. CXLIV. Lecz nie Senatu, ó tę czesc moryczy Ale prywatnie Cicerona nuka I w Konsulacie mieć Kollegą życzy Przy nim rząd, władza, powaga, nauka Będzie; on tytuł tylko odziedziczy Zeby przystoyniey, czego dawno szuka Mogł Woysko zwinąć, pułkom podziękować Dla tego y wprzod pragnął tryumfować. CXLV. Nadzieią pełny, oraz chciwy rządu Cicero powie bez wstydu w Senacie: Ze sobie wielkość sprzykrzywszy nierządu
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 141
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
