Rodus, hic salta. Ani podstoli wyda kolegi i posła, Lecz jako Samson szczęką znalezioną z osła, Niech się Księstwo z Koroną trwalszą ligą złoży, Tysiąc jednym zamachem Litewek położy. Na cóżeście się teraz pożenili wdowcy?
Widziałby siódmy Trion, że nie tylko mówcy Tam, kędy się w głębokiej Wiśle Wanda nurzy, Lecz się oraz i mówcy rodzą, i jeburzy. 445. NA PRZEZWISKO RÓŻNYCH PANIEN OD DRZEWA
Lub cię wdowa za żonę, lub potyka dziewka, Trzeba do obieszenia upatrować drzewka; Lecz i to dla przestrogi nie wadzi napisać, Że wprzód trzeba na nią wleźć, niźli się kołysać. Tobie jabłoń do smaku;
Rhodus, hic salta. Ani podstoli wyda kolegi i posła, Lecz jako Samson szczęką znalezioną z osła, Niech się Księstwo z Koroną trwalszą ligą złoży, Tysiąc jednym zamachem Litewek położy. Na cóżeście się teraz pożenili wdowcy?
Widziałby siódmy Tryon, że nie tylko mówcy Tam, kędy się w głębokiej Wiśle Wanda nurzy, Lecz się oraz i mówcy rodzą, i jeburzy. 445. NA PRZEZWISKO RÓŻNYCH PANIEN OD DRZEWA
Lub cię wdowa za żonę, lub potyka dziewka, Trzeba do obieszenia upatrować drzewka; Lecz i to dla przestrogi nie wadzi napisać, Że wprzód trzeba na nię wleźć, niźli się kołysać. Tobie jabłoń do smaku;
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 197
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
godziny to czyniąc 24 razy. Dla tego Egipcjanie na Kompasach i Zegarach go rysują, jako godziny denotantem: Czasem bywała ta bestia za ciekącą Klepsydrę. Także też czuje natu- o Zwierzętach osobliwych
ralnie Coniunctionem Solis cum Luna, w ten czas w cale wzrok tracąc, Samiec w tedy nic nie jada, głowę w ziemie w nurzywszy; i dla tej samej eksperiencyj w domach chowany bywa. Jonstonus. Trismegistus pisze o jakimsi Zwierzęciu 12 razy urynę puszczającym paribus omnino intervaliis. Podobno jednasz to Species Zwierzęcia z CYNOCEFALEM dopiero tu opisanym.
HiaENA wielkością Wilka Zwierz, takąż z Wilkiem sierść mający. Żyje najwięcej trupami, z grobów wygrzebanemi. Podczas Pełni Miesiąca
godziny to czyniąc 24 razy. Dla tego Egypcyanie na Kompasach y Zegarach go rysuią, iako godziny denotantem: Czasem bywała ta bestya za ciekącą Klepsydrę. Także też czuie natu- o Zwierzętach osobliwych
ralnie Coniunctionem Solis cum Luna, w ten czas w cale wzrok tracąc, Samiec w tedy nic nie iada, głowę w ziemie w nurzywszy; y dla tey samey experyencyi w domach chowany bywa. Ionstonus. Trismegistus pisze o iakimsi Zwierzęciu 12 razy urynę puszczáiącym paribus omnino intervaliis. Podobno iednasz to Species Zwierzęcia z CYNOCEFALEM dopiero tu opisanym.
HYAENA wielkością Wilka Zwierz, takąż z Wilkiem szerść maiący. Zyie naywięcey trupami, z grobow wygrzebanemi. Podczas Pełni Miesiąca
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 574
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Kruki, na ścierw apetyczne, zlatują się, chcąc tego w sobie pochować trupa; w tym Liszka je łowi, dusi, pożywa. Piccinellus in Mundo Symbolico. Albertus zaś Magnus, Olaus Magnus i Jonstonus świadczą o Liszcze, że ta od pchłów cierpiąc persekucje, wziąwszy w pysk źbło, albo słomkę, w wodzie nurzy się powoli, interym pchły co raz na suche umykają miejsce; a kiedy siebie całą zanurza, złażą się na owę słomkę, którą ona razem puszcza w wodę: sama na brzeg od nich umykając, Jeżeli to prawdziwa eksperiencja, wielką Lisa denotat industrię et solertiā. Iudieũ c: 15 Samson nałowiwszy Liszek 300 im do
Kruki, na ścierw appetyczne, zlatuią się, chcąc tego w sobie pochować trupa; w tym Liszka ie łowi, dusi, pożywa. Piccinellus in Mundo Symbolico. Albertus zaś Magnus, Olaus Magnus y Ionstonus świadczą o Liszcze, że ta od pchłow cierpiąc persekucye, wziąwszy w pysk źbło, albo słomkę, w wodzie nurzy się powoli, interim pchły co raz na suche umykaią mieysce; a kiedy siebie całą zanurza, złażą się na owę słomkę, ktorą ona razem puszcza w wodę: sama na brzeg od nich umykaiąc, Ieżeli to prawdziwa experyencya, wielką Lisa denotat industryę et solertiā. Iudieũ c: 15 Samson nałowiwszy Liszek 300 im do
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 578
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
kóz, kości i głowy. Przylatują Orzeł z Orlicą, której od pyska, do końca ogona, na wzdłuż było stop 7, skrzydła rozciągnione brały na łokci 12. Pióra wielkie były na łokieć, teste Kirchera. Z Jeleniami swoję Orzeł toczy wojnę, prochu zażywszy bez kuli, alias w prochu suchym się i piasku nurząc, z tym prochem, według Pliniusza, na Jelenie usiada rogi, proch strzepuje, a piasek w oczy Jeleniowi leci; z czego niejako zaślepiony, na skałach, drzewach, rowach, szwank odnosi, i staje się połowem. Orłem wiele Państw i Prowincyj, to białym, to czarnym insigniuntur.
PAW trzy rzeczy ma
koz, kości y głowy. Przylatuią Orzeł z Orlicą, ktorey od pyska, do końca ogona, na wzdłuż było stop 7, skrzydła rozciągnione bráły na łokci 12. Piora wielkie były na łokieć, teste Kirchera. Z Ieleniami swoię Orzeł toczy woynę, prochu zażywsży bez kuli, alias w prochu suchym się y piasku nurząc, z tym prochem, według Pliniusza, na Ielenie usiada rogi, proch strzepuie, a piasek w ocży Ieleniowi leci; z czego nieiako zaślepiony, na skałach, drzewach, rowach, szwank odnosi, y staie się połowem. Orłem wiele Państw y Prowincyi, to białym, to cżarnym insigniuntur.
PAW trzy rżeczy ma
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 614
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, Z łez ustawicznych bezsennie żyć nie mogę dłużej. Konfidentka: Wyjaw szczerze Filido, zaco tak opacznie Wrożysz pomyślność szczęścia? utyskując znacznie? Musisz coś taić w sercu, bo żal jadowity Z skrytych przyczyn powstaje, najczęściej sowity, W takich się rozpościera żal tajemny, którzy Inszych gardząc, w jednym się mocny zapał nurzy. Filida: Ach! nacoż chcesz pojmować skryte sentymenta. Z różnych przyczyn nieszczęsne ponoszę momenta. Lecz niech się wszystkie szturmy na zgubę mą ważą, Nieuczynię nic nadto co Rodzice każą, Zaszczyt młodego wieku, ten ma polor w zysku, Cierpieć, a słuchać skromnie, choć żyje w ucisku. I sam tryb
, Z łez ustawicznych bezsennie żyć nie mogę dłużey. Konfidentka: Wyiaw szczerze Filido, zaco tak opacznie Wrożysz pomyślność szczęścia? utyskuiąc znacznie? Musisz coś taić w sercu, bo żal iadowity Z skrytych przyczyn powstaie, nayczęściey sowity, W takich się rospościera żal taiemny, ktorzy Inszych gardząc, w iednym się mocny zapał nurzy. Filida: Ach! nacoż chcesz poymować skryte sentymenta. Z rożnych przyczyn nieszczęsne ponoszę momenta. Lecz niech się wszystkie szturmy na zgubę mą ważą, Nieuczynię nic nadto co Rodźice każą, Zaszczyt młodego wieku, ten ma polor w zysku, Cierpieć, á słuchać skromnie, choć żyie w ucisku. Y sam tryb
Skrót tekstu: RadziwiłłowaFMiłość
Strona: Ev
Tytuł:
Miłość mistrzyni doskonała
Autor:
Franciszka Urszula Radziwiłłowa
Miejsce wydania:
Żółkiew
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
i co już stał: Trwoży ją, jakoby się stać dopiero miało. Potym gniewem wzburzona, na całe się sroży Niebo, jako w żelaznej gdy gniazdo obroży, Śmiały Królewiczowi uwozi Perskiemu Myśliwiec: źrze się Tygrys, i rącza pretkiemu Chcąc wyrownać wiatrowi, w pław rozbyce goni; Cień chwyta, i w głębokiej szczękę nurzy toni. Tak ona niebo nagłym wrzaskiem pomieszała, Wroccie, (mowiąc) oddajcie, i mnie nie wydała Podła rzeka na ten świat, jak Jowisz tak wiele Mam; za Ojca Saturna, za Matkę Cybele. Kędy prawa niebieskie, kędy teraz chodzi Sprawiedliwość, cnotliwe na co się przygodzi Zycie, kiedy na więzy Wulkana
y co iuż stáł: Trwoży ią, iákoby sie stáć dopiero miáło. Potym gniewem wzburzona, ná cáłe się sroży Niebo, iáko w żelázney gdy gniazdo obroży, Smiáły Krolewicowi uwoźi Perskiemu Myśliwiec: źrze sie Tygris, y rącza pretkiemu Chcąc wyrownáć wiátrowi, w pław rozbyce goni; Cień chwyta, y w głębokiej szczękę nurzy toni. Ták oná niebo nagłym wrzaskiem pomieszáłá, Wrocćie, (mowiąc) oddayćie, y mnie nie wydáłá Podła rzeká ná ten świát, iák Iowisz ták wiele Mam; zá Oycá Sáturná, zá Mátkę Cybele. Kędy práwá niebieskie, kędy teraz chodźi Spráwiedliwość, cnotliwe ná co sie przygodźi Zyćie, kiedy ná więzy Wulkáná
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 38
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
: Zarazem poczuł/ iże w moje kości/ Rzuciła połomień brzydkiej wszeteczności. Jużem nieszczęsny chodził zaprzęgniony W czartowskim jarzmie/ już kark odciśniony Ciężkim brzemieniem grzechu plugawego/ Nawyknał dźwigać jarzma przeklętego. A pewniebym był w tym potopie moich/ Plugawych grzechów nie uszedł rąk twoich/ Przeklęty łowczy/ pewniebyś był nurzył Łodkę mą na dno/ jużbyś ją był kurzył Zarskim luczywem i ogniem siarczanym/ Jakoś zwykł czynić tobie raz oddanym. Gdyć tysiącami on przewoźnik stary/ Charon przywozi/ a płaszcza na nim szary Trzęsie się/ kiedy ze wszytkiego biegu/ Po drugie swój prum napycha do brzegu. A ty przeklętą rozdarszy
: Zarazem poczuł/ iże w moie kośći/ Rzućiłá połomień brzydkiey wszetecznośći. Iużem nieszczęsny chodźił záprzęgniony W czartowskim iárzmie/ iuż kark odćiśniony Ciężkim brzemieniem grzechu plugawego/ Náwyknał dźwigáć iárzmá przeklętego. A pewniebym był w tym potopie moich/ Plugáwych grzechow nie vszedł rąk twoich/ Przeklęty łowczy/ pewniebyś był nurzył Łodkę mą na dno/ iużbyś ią był kurzył Zarskim luczywem y ogniem śiárczanym/ Iakoś zwykł czynić tobie raz oddánym. Gdyć tyśiącami on przewoźnik stary/ Cháron przywoźi/ á płaszcza ná nim száry Trzęśie się/ kiedy ze wszytkiego biegu/ Po drugie swoy prum nápycha do brzegu. A ty przeklętą rozdarszy
Skrót tekstu: TwarKŁodz
Strona: B3
Tytuł:
Łódź młodzi z nawałności do brzegu płynąca
Autor:
Kasper Twardowski
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Siebeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
Święta jeśli mieszkasz w Niebie Sprawiedliwości, świadczę i pozywąm ciebie, Dzieci Ojca przemogły: owszem sama żona Lub jest serca srogiego, i nieunoszona Tuszę woli dzieci, niż małżęństwo zachować. Umyśliłem z gniewliwą prosbami traktować. Ot jak mię obaczyła, porwie się i burzy, I gniewa, a wszystek żal wtwarzy się jej nurzy. Med. Uchodze o Jasonie odmieniać mi kraje Nie pierwsza: lecz przyczyna nowa tego wstaje. Dla ciebiem Uciekała Idę ustępuję, Z przymusu twego, zdomu wdrogę się foruję. Gdzież odsyłasz? ja kolchom mam pokazać oczy? Państwu Ojca? tym krajom które bratnia moczy Krew obficie? wktórysz kraj
Swięta ieśli mieszkasż w Niebie Spráwiedliwośći, swiádcżę y pozywąm ciebie, Dźieći Oycá przemogły: owszęm sámá żona Lub iest sercá srogiego, y nieunoszona Tuszę woli dźieci, niż małżęństwo záchowáć. Vmysliłem z gniewliwą prosbámi tráktowáć. Ot iák mię obacżyła, porwie się y burzy, I gniewa, á wszystek żal wtwarzy się iey nurzy. Med. Vchodze o Jásonie odmięniáć mi kráie Nie pierwsza: lecż przyćżyná nowa tego wstáie. Dla ciebięm Vciekáłá Idę ustępuię, Z przymusu twego, zdomu wdrogę się foruię. Gdźiesz odsyłasz? ia kolchom mąm pokazáć ocży? Páństwu Oycá? tym kráiom ktore brátnia mocży Krew obficie? wktorysz kráy
Skrót tekstu: SenBardzTrag
Strona: 93
Tytuł:
Smutne Starożytności Teatrum, to jest Tragediae Seneki rzymskiego
Autor:
Seneka
Tłumacz:
Jan Alan Bardziński
Drukarnia:
Jan Christian Laurer
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
z krwi Nessa jadem zarażony, Zdaru od żony Dzik Anceusza kłem srogim podcina. I wy giniecie z rąk swej siostry syna Od Meleagra, Lecz on Zyvot traci, Z Matczynych gniewów: tak się wszystkim płaci. Alcydów chłopiec, śmiercią to wmłodości Nie naleziony płaci w głębokości. Gdzie wszem bezpieczno, tam go nurzą wody, Idźciesz odważni puszczajcie się wbrody: Lecz nie bez szkody. Idmona choć swe dobrze wiedział fata Wpiaskach Libyjskich wąź okrutny płata. Wszystkim prawdziwy, sam kłąmca u siebie, Legł równo Mopsus, ani leży w Tebie, Ten który przyszłe rzeczy prorokował. I mąż Tetydy wygnania skosztował. Chcąc Argom szkodzić przez
z krwi Nessá iádęm záráżony, Zdáru od żony Dźik Anceuszá kłem srogim podćina. I wy giniećie z rąk swey siostry syná Od Meleágrá, Lecż on Zyvot tráći, Z Mátczynych gniewow: ták się wszystkim płáći. Alcydow chłopiec, smierćią to wmłodośći Nie náleźiony płáći w głębokośći. Gdźie wszęm bespiecżno, tám go nurzą wody, Idźćiesz odważni puszcżaycie się wbrody: Lecż nie bez szkody. Idmoná choć swe dobrze wiedźiał fatá Wpiáskách Lybyyskich wąź okrutny płatá. Wszystkim prawdźiwy, sąm kłąmcá u siebie, Legł rowno Mopsus, áni leży w Thebie, Ten ktory przyszłe rzecży prorokował. I mąż Tetydy wygnáńia skosztował. Chcąc Argom szkodźić przez
Skrót tekstu: SenBardzTrag
Strona: 103
Tytuł:
Smutne Starożytności Teatrum, to jest Tragediae Seneki rzymskiego
Autor:
Seneka
Tłumacz:
Jan Alan Bardziński
Drukarnia:
Jan Christian Laurer
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
do Minicy. Ale że materii też tam potrzebują/ I tam darmo nie dają groszy/ gdzie je kują. Gdy nędza to już nędza i w izbie/ i w sklepie. Gdy nędza/ i my nędzę/ i nędza nas klepie.
Nowokrzczeńcy. Każdać się Haeresia może zwać kacerstwo/ Lecz Nurkowska/ swe kaczki nurząc i kaczerstwo.
Napis nad grochem przy drodze. Nie ciesz się tym złodzieju/ co pospólstwo gada/ Nie wisi kto groch jada wisi/ kto go krada.
Obietnica abo raczej Oszustnica. Za sto złotych dać konia jeden obiecowa/ Ktoby się go nakarmić raki podejmował. Ważył służka/ a Pana i z panią nasycił
do Minicy. Ale że materiey też tám potrzebuią/ Y tám dármo nie dáią groszy/ gdźie ie kuią. Gdy nędzá to iuż nędzá y w izbie/ y w sklepie. Gdy nędzá/ y my nędzę/ y nędza nas klepie.
Nowokrzczeńcy. Kożdać śię Haeresia może zwáć kácerstwo/ Lecz Nurkowska/ swe káczki nurząc y káczerstwo.
Napis nád grochem przy drodze. Nie ćiesz śię tym złodźieiu/ co pospolstwo gada/ Nie wiśi kto groch iada wiśi/ kto go krada.
Obietnicá ábo raczey Oszustnica. Zá sto złotych dać konia ieden obiecowa/ Ktoby śię go nákarmić raki podeymował. Ważył służka/ á Páná y z panią násyćił
Skrót tekstu: JagDworz
Strona: Cv
Tytuł:
Dworzanki
Autor:
Serafin Jagodyński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
