ganili: sam tylko Diogenes pochwalał. A gdy się dziwowali czemuby to czynił/ rzekł: Z tej miary go chwalę/ że będąc chłopem urodziwym/ woli muzyką się bawić/ niżli zbijać. Spytany będąc/ któraby bestia miała w sobie jad najszkodliwszy? tak odpowiedział: Jeśli pytasz o dzikich: z tych jest ożuwca: jeśli z domowych/ z tych jest pochlebca. Diogenes ożuwcę a pochlebce rozumiał za jadowity zwierz: jedno w tym ich za różne miał: że ożuwca stawi się srogo w brew: a pochlebca łagodnie jad swój w człowieka wpuszcza/ nie inaczej jako gadziny Aspides. Krótkich Powieści
Mowę łagodną/ która się z sercem nie
gánili: sam tylko Diogenes pochwalał. A gdy się dźiwowáli cżemuby to cżynił/ rzekł: Z tey miáry go chwalę/ że będąc chłopem vrodźiwym/ woli muzyką się báwić/ niżli zbijáć. Spytány będąc/ ktoraby bestia miáłá w sobie iad nayszkodliwszy? ták odpowiedźiał: Ieśli pytasz o dźikich: z tych iest ożuwcá: ieśli z domowych/ z tych iest pochlebcá. Diogenes ożuwcę á pochlebce rozumiał zá iádowity źwierz: iedno w tym ich zá rozne miał: że ożuwcá stáwi się srogo w brew: á pochlebcá łágodnie iad swoy w cżłowieká wpuszcża/ nie inácżey iáko gádźiny Aspides. Krotkich Powieśći
Mowę łágodną/ ktora się z sercem nie
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 32
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
woli muzyką się bawić/ niżli zbijać. Spytany będąc/ któraby bestia miała w sobie jad najszkodliwszy? tak odpowiedział: Jeśli pytasz o dzikich: z tych jest ożuwca: jeśli z domowych/ z tych jest pochlebca. Diogenes ożuwcę a pochlebce rozumiał za jadowity zwierz: jedno w tym ich za różne miał: że ożuwca stawi się srogo w brew: a pochlebca łagodnie jad swój w człowieka wpuszcza/ nie inaczej jako gadziny Aspides. Krótkich Powieści
Mowę łagodną/ która się z sercem nie zgadza/ nazywał sidłem miodowym.
Niejaki Fysikus pytał go/ coby za przyczyna tego była/ że złoto blade. Na to tak rzekł: Dla tego
woli muzyką się báwić/ niżli zbijáć. Spytány będąc/ ktoraby bestia miáłá w sobie iad nayszkodliwszy? ták odpowiedźiał: Ieśli pytasz o dźikich: z tych iest ożuwcá: ieśli z domowych/ z tych iest pochlebcá. Diogenes ożuwcę á pochlebce rozumiał zá iádowity źwierz: iedno w tym ich zá rozne miał: że ożuwcá stáwi się srogo w brew: á pochlebcá łágodnie iad swoy w cżłowieká wpuszcża/ nie inácżey iáko gádźiny Aspides. Krotkich Powieśći
Mowę łágodną/ ktora się z sercem nie zgadza/ názywał śidłem miodowym.
Nieiaki Physikus pytał go/ coby zá przycżyná tego byłá/ że złoto bláde. Ná to ták rzekł: Dla tego
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 32
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
. Tak bez pochyby i tyś strawił siła czasu/ I zażyłeś z tęsknicą wielkiego niewczasu/ Około Przypowieści w tę kupę zebranych/ I do ręku tak swoim/ jak obcym podanych. Więc jako groch przebrany snadnie ludziom prażyć/ Tak twej wybornej pracej każdy może zażyć. Przeco od bacznych słuszną otrzymawszy dziękę/ Ożuwcom zadasz sercu ich zwyczajną mękę. PIOTR BLASTUS KMITA. PROVERBIORUM POLONICORVM CENTVRIA PRIMA.
A. A Biało? biało. A czarno? czarno. Abo mój grosz nie groszem? A golono? golono. A strzyżono? strzyżono. Albo moja gęba cholewa? Albo pij/ albo się bij. Aut bibe, aut abi
. Ták bez pochyby y tyś strawił śiłá cżásu/ Y záżyłeś z tęsknicą wielkiego niewcżasu/ Około Przypowieśći w tę kupę zebránych/ Y do ręku ták swoim/ iák obcym podánych. Więc iáko groch przebrány snádnie ludźiom práżyć/ Ták twey wyborney pracey káżdy może záżyć. Przeco od bácżnych słuszną otrzymawszy dźiękę/ Ożuwcom zádasz sercu ich zwycżáyną mękę. PIOTR BLASTVS KMITA. PROVERBIORUM POLONICORVM CENTVRIA PRIMA.
A. A Biało? biało. A cżarno? cżarno. Abo moy grosz nie groszem? A golono? golono. A strzyżono? strzyżono. Albo moiá gębá cholewá? Albo piy/ albo się biy. Aut bibe, aut abi
Skrót tekstu: RysProv
Strona: 3
Tytuł:
Proverbium polonicorum
Autor:
Salomon Rysiński
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
aby otrzymał zwycięzstwo nad Chrześcijany. O bezecne Usta! o głowo piekielnej pełna nienawiści! wżdyć i jawny Nieprzyjaciel verisimilibus iambis proscindit swego Adwersarza; a te Kasianowe Paradoksa, co za Coniecturę mieć będą. Rebellionis też przeciwko Majestatu Jego Królewskiej Mści, Pana naszego Miłościwego, i wszystkiej Rzeczyposp: arguit Duchowieństwo Prawosławne Ruskie tenże Ożuwca: A kimś świadczy, Popem bezimiennym jakimś, że piany na harc wyjezdzał. Ergo wszystkie Duchowieństwo Ruskie rebelizowało, nielada mi probatia, godna podławia. Pytaćby się kto Kasiana uczynił Instigatorem tej sprawy, kiedy i gdzie z Ruskim Duchowieństwem, ta Sprawa agitatowana i sądzona była, i jaki dekret w tej sprawie stanął,
aby otrzymał zwyćięzstwo nád Chrześćiány. O bezecne Vstá! o głowo piekielney pełna nienawiśći! wżdyć y iáwny Nieprzyiaćiel verisimilibus iambis proscindit swego Adwersarzá; á te Kássianowe Párádoxá, co zá Coniecturę mieć będą. Rebellionis też przećiwko Máiestatu Iego Krolewskiey Mśći, Páná nászego Miłośćiwego, y wszystkiey Rzeczyposp: arguit Duchowienstwo Prawosławne Ruskie tenże Ożuwcá: A kimś świádczy, Popem bezimiennym iákimś, że piány ná hárc wyiezdzał. Ergo wszystkie Duchowienstwo Ruskie rebellizowáło, nieládá mi probátia, godná podłáwia. Pytáćby się kto Kássianá vczynił Instigatorem tey spráwy, kiedy y gdźie z Ruskim Duchowienstwem, tá Spráwá ágitátowána y sądzona byłá, y iáki dekret w tey spráwie stánął,
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 7
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
o wszytkiem zawiadywał rozkazał. Urzędu on przyjąć nie chciał, mówiąc: — „U mądrych lepiej jest bez urzędu być i siedzieć w pokoju, niźli z urzędem w ustawicznej pracy i kłopocie.
„Ci co umieją na małe przestawać, Obmów się ludzkich mogą nie obawiać: Iż papier zdarli, pióra połamali, Już od ożuwców wolnymi zostali.”
Cesarz rzeki: — „Koniecznie takich ludzi mądrych nam potrzeba, którzyby prace się nie warując, statecznie i roztropnie odprawowali i jej zdołali.” Przeto Phoeniks wielkiej jest sławy w ptaszym rodzie, Że kością żyjąc, mieszka ze zwierzęty w zgodzie. POWIEŚĆ XVI.
Jest jedno zwierzątko małe, a
o wszytkiém zawiadywał rozkazał. Urzędu on przyjąć nie chciał, mówiąc: — „U mądrych lepiéj jest bez urzędu być i siedzieć w pokoju, niźli z urzędem w ustawicznéj pracy i kłopocie.
„Ci co umieją na małe przestawać, Obmów się ludzkich mogą nie obawiać: Iż papier zdarli, pióra połamali, Już od ożuwców wolnymi zostali.”
Cesarz rzeki: — „Koniecznie takich ludzi mądrych nam potrzeba, którzyby prace się nie warując, statecznie i roztropnie odprawowali i jéj zdołali.” Przeto Phoenix wielkiéj jest sławy w ptaszym rodzie, Że kością żyjąc, mieszka ze zwierzęty w zgodzie. POWIEŚĆ XVI.
Jest jedno zwierzątko małe, a
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 36
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
posnęli, teraz czas), żądości i wolej swej nie uczyniwszy dosyć, wytrwał i tak pokusę zwyciężył?”
Rzekł: — „Jeśli z cnoty właśnie to uczynił, a niepokalany został, pochwały godzien; wszakże przedsię od języków ludzkich wolnym nie będzie.”
Choćby człowiek był wolen od złego sumnienia, Nie będzie od ożuwców i ich złorzeczenia. Inszy: Może człowiek swych złych spraw przestać naśladować, Ale języki ludzkie trudno pohamować. POWIEŚĆ VII.
Papugę z wroną w jednę klatkę wsadzono. Papuga na sprosność wrony patrząc, żałosna była i mówiła: — „O jakież to moje szczęście, że z tą szpetną twarzą, głosu szkaradnego,
posnęli, teraz czas), żądości i woley swéj nie uczyniwszy dosyć, wytrwał i tak pokusę zwyciężył?”
Rzekł: — „Jeśli z cnoty właśnie to uczynił, a niepokalany został, pochwały godzien; wszakże przedsię od języków ludzkich wolnym nie będzie.”
Choćby człowiek był wolen od złego sumnienia, Nie będzie od ożuwców i ich złorzeczenia. Inszy: Może człowiek swych złych spraw przestać naśladować, Ale języki ludzkie trudno pohamować. POWIEŚĆ VII.
Papugę z wroną w jednę klatkę wsadzono. Papuga na sprosność wrony patrząc, żałosna była i mówiła: — „O jakież to moje szczęście, że z tą szpetną twarzą, głosu szkaradnego,
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 176
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
. III. Jeśli się w Dyskursu moim Methodus Analytica zamyka: p. 4. IV. Którzy ludzie Uczeni de Methodo pisali: p. 4. V. Skąd Szlachcic imię swoje ma: p. 4. VI. Jeśli Szkrypt mój jest Scriptum scopticum? p. 7. VII. W której Sekcie nawięcej Ożuwców/ Szczekułów i Gryzosławów/ którzy Księżą i Bracią swoję bramują i szacują: p. 7. VIII. Jeśli każda Religija nazwana być może Sektą/ albo herezyją: p. 8. IX. Jeśli Wolfgangus Musculus Reformat Boga primum ac supremum omnium Haereticum dobrze nazwał: p. 9. X. Do kogo mogą być
. III. Ieśli śię w Dyszkursu moim Methodus Analytica zámyka: p. 4. IV. Ktorzy ludźie Uczeni de Methodo pisáli: p. 4. V. Zkąd Szláchćic imię swoje má: p. 4. VI. Ieśli Szkrypt moy jest Scriptum scopticum? p. 7. VII. W ktorey Sekćie nawięcey Ożuwcow/ Sczekułow y Gryzosłáwow/ ktorzy Xiężą y Bráćią swoję brámują y szácują: p. 7. VIII. Ieśli káżda Religija názwána bydź może Sektą/ álbo herezyją: p. 8. IX. Ieśli Wolfgangus Musculus Reformat Bogá primum ac supremum omnium Haereticum dobrze názwał: p. 9. X. Do kogo mogą bydź
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 65.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
