. Ustępuje miłość ona po części którą Córka naprzeciw to Rodzicielce swej miała której ustępując/ do małżonka się wiąże i jemu za wolą Bożą i Rodziców cale się oddaje czego samego nie sprawuje jedno od Boga zrządzona miłość/ wdzięczność której sami Rodzicy wyciagają. Jam który na ten plac takich pociech wstępuję ilem znajomością i czystym obcowaniem zasiać mógł/ rozumiem że I. M. P. N i zacnego zrodzenia i pięknej sławy z postępkę w wysokich wielkiej sławy godzien. O którego zacnej Familii wywodów/ żadnych mi tu nie potrzeb/ boście się W dawno wprzód z tym porachowali w jaki Dom i komuście Wmu namilsze dziecię swoje oddać
. Vstępuie miłość ona po cżęśći ktorą Corká náprzeciw to Rodźićielce swey miáłá ktorey vstępuiąc/ do małżonka się wiąże y iemu za wolą Bożą y Rodźicow cale sie oddáie czego samego nie spráwuie iedno od Bogá zrządzona miłość/ wdźięcżność ktorey sami Rodźicy wyćiagaią. Iam ktory na ten plác takich poćiech wstępuię ilem znaiomośćią y czystym obcowaniem záśiac mogł/ rozumiem że I. M. P. N y zacnego zrodzenia y piękney sławy z postępkę w wysokich wielkiey sławy godzien. O ktorego zacney Fámiliey wywodow/ żadnych mi tu nie potrzeb/ bośćie sie W dawno wprzod z tym porachowali w iaki Dom y komuśćie Wmu namilsze dźiećie swoie oddáć
Skrót tekstu: SpiżAkt
Strona: B4v
Tytuł:
Spiżarnia aktów rozmaitych przy zalotach, weselach, bankietach, pogrzebach
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
swoje o doczesnym pokoju i rozkoszach dumy na stronę odłożywszy/ o tym się tylko samym staraj/ o tym dniem i nocą rozmyślaj/ o to z płaczem i skruchą serdeczną do Boga wołaj: Okaż mi/ mówiąc/ mój Panie drogę prawą/ po którejbym idąc nie zabłądził/ ale nawieczne z tobą Panem moim życie i obcowanie trafił/ okaż szczyrą onę i niefałszowaną (wiary w cię) monetę/ bez której się nic do zbawienia należącego kupić nie może/ okaż tajemną oną Noego Archę/ w którejbym się od srogiego onego ognistego potopu za pomocą twoją mógł uchronic. Szczęśliwy bowiem ten jest i nadder szczęśliwy/ kogo Pan nieba i ziemie do tej
swoie o docżesnym pokoiu y roskoszach dumy ná stronę odłożywszy/ o tym się tylko sámym stáray/ o tym dniem y nocą rozmyślay/ o to z płácżem y skruchą serdecżną do Bogá wołay: Okaż mi/ mowiąc/ moy Pánie drogę práwą/ po ktoreybym idąc nie zábłądźił/ ále náwiecżne z tobą Pánem moim żyćie y obcowánie tráfił/ okaż szcżyrą onę y niefałszowáną (wiáry w ćie) monetę/ bez ktorey się nic do zbáwienia należącego kupić nie może/ okaż táiemną oną Noego Archę/ w ktoreybym się od srogiego onego ognistego potopu zá pomocą twoią mogł vchronic. Szcżęśliwy bowiem ten iest y nádder szcżęśliwy/ kogo Pan niebá y źiemie do tey
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 16
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
trzody Chrystusowej. Stójcie nie chwiejąc się w darowanej wam od Boga wierze/ czujcie z pilnością o powierzonych wam owieczkach. Mężnie się zastawiajcie tym którzy prawdę burzyć usiłują. Niespokojnych karzcie/ pocieszajcie lękliwe nieuków nauczajcie/ swowolnych i niepokornych uskramiajcie i hamujcie: Niedołężnych uzdrawiajcie: sprzeciwiających się strofujcie. Bądźcie przykładem wiernych w mowie/ w obcowaniu/ w miłości w wierze/ w czystości. Pilnujcie czytania/ napominania/ nauki: Przeprowiadajcie słowo/ nalegajcie w czas/ i bez czasu/ karzcie/ fukajcie/ proście ze wszelaką cierpliwością i nauką/ brońcie niepotężnych/ a nieporządnych naprawiajcie. Wy bowiem jesteście Solą ziemie/ i światłością świata. Was postanowił Duch ś.
trzody Chrystusowey. Stoyćie nie chwieiąc się w dárowáney wam od Bogá wierze/ cżuyćie z pilnośćią o powierzonych wam owiecżkách. Mężnie się zástáwiaycie tym ktorzy prawdę burzyć vśiłuią. Niespokoynych karzćie/ poćieszayćie lękliwe nieukow náucżaycie/ swowolnych y niepokornych vskramiayćie y hámuyćie: Niedołężnych vzdrawiaycie: sprzećiwiaiących się strofuyćie. Bądźćie przykłádem wiernych w mowie/ w obcowániu/ w miłości w wierze/ w cżystośći. Pilnuyćie cżytánia/ nápominánia/ náuki: Przeprowiádayćie słowo/ nálegaycie w cżás/ y bez cżásu/ karzćie/ fukayćie/ proście ze wszeláką ćierpliwośćią y náuką/ brońcie niepotężnych/ á nieporządnych nápráwiaycie. Wy bowiem iesteśćie Solą źiemie/ y świátłośćią świátá. Was postánowił Duch ś.
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 8v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
poćciwością etc. 1. Timot. 3. 1. 2. 3. 4. różnych Stanów.
Pilnujcie samy siebie/ w wszytkiej trzody/ nad którą was Duch święty postanowił Biskupami/ abyście paśli Kościół Boży/ którego nabył własną Krwią/ Act. 20. 28.
Bądź przykładem wiernych w mówi/ w obcowaniu/ w miłości/ w Duchu/ w wierze/ w czystości 1. Tim. 4. 12.
Przepowiadaj słowo/ przynaglaj wczas nie wczas/ strofuj/ fukaj/ napominaj/ z wszelką nieskwapliwością i nauką/ 1. Tim. 4 2.
Paście trzeodę Bożą która jest miedzy wami/ doglądając/ nie poniewolnie/
poććiwośćią etc. 1. Timot. 3. 1. 2. 3. 4. roznych Stanow.
Pilnuyćie sámy śiebie/ w wszytkiey trzody/ nád ktorą was Duch święty postánowił Biskupámi/ abyśćie páśli Kośćioł Boży/ ktorego nábył własną Krwią/ Act. 20. 28.
Bądź przykłádem wiernych w mowi/ w obcowániu/ w miłośći/ w Duchu/ w wierze/ w czystośći 1. Tim. 4. 12.
Przepowiáday słowo/ przynaglay wczás nie wczás/ strofuy/ fukay/ nápominay/ z wszelką nieskwápliwośćią y náuką/ 1. Tim. 4 2.
Páśćie trzeodę Bożą ktora iest miedzy wámi/ doglądáiąc/ nie poniewolnie/
Skrót tekstu: RybMKat
Strona: 89
Tytuł:
Katechizmy
Autor:
Maciej Rybiński
Drukarnia:
Andrzej Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
przez trzy dni/ zgubionego JEzusa i nalezienia w Kościele z radościa sobie przekładaj. Proś zaś abyś mógł poznać gdy zgubisz JEzusa/ a poznawszy onego szukać/ z Panną Naświętszą/ a szukając znaleźć zradością. 19. Tego dnia gdy miluchne i święte Panny i Matki z JEzusem swoim przez wszytek żywot/ będziesz rozstrząsał obcowanie/ sam też mile z niemi obcując Proś o święte z bliznimi obcowanie/ i pożyteczne na JEzusa pamiętanie i męke jego. 20. Przez ten dzień niech ci stoi w oczach Miłosierdzie i miłość Panny Naśw. na ubogich godach w Kanie Galilejskiej przeciw ubożuchnym ludziom święte cnoty. 21. We dniu tym/ Chodzenie Panny Naśw
przez trzy dni/ zgubionego IEzusá y naleźieniá w Kośćiele z radośćia sobie przekładay. Proś záś ábyś mogł poznáć gdy zgubisz IEzusá/ á poznawszy onego szukáć/ z Pánną Náświętszą/ á szukáiąc ználeść zradośćią. 19. Tego dniá gdy miluchne y święte Pánny y Mátki z IEzusem swoim przez wszytek żywot/ będźiesz rozstrząsał obcowanie/ sam też mile z niemi obcuiąc Proś o święte z bliznimi obcowanie/ y pożyteczne ná IEzusa pámiętánie y męke iego. 20. Przez ten dźień niech ći stoi w oczách Miłośierdźie y miłość Pánny Naśw. ná vbogich godach w Kanie Galileyskiey przećiw vbożuchnym ludźiom święte cnoty. 21. We dniu tym/ Chodzenie Pánny Náśw
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 180
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
przekładaj. Proś zaś abyś mógł poznać gdy zgubisz JEzusa/ a poznawszy onego szukać/ z Panną Naświętszą/ a szukając znaleźć zradością. 19. Tego dnia gdy miluchne i święte Panny i Matki z JEzusem swoim przez wszytek żywot/ będziesz rozstrząsał obcowanie/ sam też mile z niemi obcując Proś o święte z bliznimi obcowanie/ i pożyteczne na JEzusa pamiętanie i męke jego. 20. Przez ten dzień niech ci stoi w oczach Miłosierdzie i miłość Panny Naśw. na ubogich godach w Kanie Galilejskiej przeciw ubożuchnym ludziom święte cnoty. 21. We dniu tym/ Chodzenie Panny Naśw: i naśladowanie za Chrystusem JEzusem Synem swoim/ i nauki jego świętej
przekładay. Proś záś ábyś mogł poznáć gdy zgubisz IEzusá/ á poznawszy onego szukáć/ z Pánną Náświętszą/ á szukáiąc ználeść zradośćią. 19. Tego dniá gdy miluchne y święte Pánny y Mátki z IEzusem swoim przez wszytek żywot/ będźiesz rozstrząsał obcowanie/ sam też mile z niemi obcuiąc Proś o święte z bliznimi obcowanie/ y pożyteczne ná IEzusa pámiętánie y męke iego. 20. Przez ten dźień niech ći stoi w oczách Miłośierdźie y miłość Pánny Naśw. ná vbogich godach w Kanie Galileyskiey przećiw vbożuchnym ludźiom święte cnoty. 21. We dniu tym/ Chodzenie Pánny Náśw: y naśladowánie zá Chrystusem IEzusem Synem swoim/ y nauki iego świętey
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 180
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
abowiem tu/ wyjąwszy Kucko/ niewidzieć było osady/ któraby godna była zwana być miastem: ale tam ich niemało było/ jako Meksykum/ Tescucum/ Tlascala/ Sinsona. Piątej części,
Nakoniec wielkość państwa i Rzeczypospolitej/ prostuje i sposabia nikczemność przez rządy/ obcina grubość obyczajmi/ i znosi grubiaństwo ludzkie przez obcowanie spolne. Abowiem dwory i spolne mieszkania odmładzają obyczaje/ i polerują rzemiosła/ wzbudzają dowcipy/ i przywodzą do rozsądku: Obcowanie też z rozmaitymi ludźmi/ czyści roztropność/ i bogaci animusze niezliczonemi szlachetnemi naukami. Ludzie Peruańscy żyli przedtym po skałach górnych/ nadzy/ głupi i bestialscy będąc: jedli to co im ziemia rodziła/
ábowiem tu/ wyiąwszy Kucko/ niewidźieć było osády/ ktoraby godná byłá zwána być miástem: ále tám ich niemáło było/ iáko Mexikum/ Tescucum/ Tláscálá/ Sinsoná. Piątey częśći,
Nákoniec wielkość páństwá y Rzeczypospolitey/ prostuie y sposabia nikczemność przez rządy/ obćina grubość obyczáymi/ y znośi grubiáństwo ludzkie przez obcowánie spolne. Abowiem dwory y spolne mieszkánia odmładzáią obyczáie/ y poleruią rzemiosłá/ wzbudzáią dowćipy/ y przywodzą do rozsądku: Obcowánie też z rozmáitymi ludźmi/ czyśći rostropność/ y bogáći ánimusze niezliczonemi szláchetnemi náukámi. Ludźie Peruáńscy żyli przedtym po skáłách gornych/ nádzy/ głupi y bestiálscy będąc: iedli to co im źiemiá rodźiłá/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 18
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
/ abo języka Żydowskiego/ abo pisma/ abo też rzeczy podobnych: a zwłaszcza gdyż niemasz narodu na świecie/ któryby pilniej przestrzegał obrządków/ i zachował cerymonie, i uporniejszy był w swych opiniach/ jako Żydowie: a w Peru też nie było inszego narodu/ któryby je wojną miał scisnąć/ abo obcowaniem swym popsować. Księgi wtóre. Piątej części,
Ale wroćmi się skądeśmy wyszli: Daleko zaś więtsza ciężkość była ludziom Peruańskim; iż powinni byli wydawać dzieci swe/ aby były ofiarowane dla zdrowia/ i dla szczęśliwego powodzenia spraw Ingi; także dopuszczać grześć samych siebie przy śmierci jego i Caciquów. Gdy był umarł Guajnacapa/
/ ábo ięzyká Zydowskiego/ ábo pismá/ ábo też rzeczy podobnych: á zwłasczá gdyż niemász narodu ná świećie/ ktoryby pilniey przestrzegał obrządkow/ y záchował caerimoniae, y vpornieyszy był w swych opiniách/ iáko Zydowie: á w Peru też nie było inszego narodu/ ktoryby ie woyną miał zćisnąć/ ábo obcowániem swym popsowáć. Kśięgi wtore. Piątey częśći,
Ale wroćmi się skądesmy wyszli: Dáleko záś więtsza ćiężkość byłá ludźiom Peruáńskim; iż powinni byli wydáwáć dźieći swe/ áby były ofiárowáne dla zdrowia/ y dla sczęśliwego powodzenia spraw Ingi; tákże dopusczáć grześć sámych śiebie przy śmierći iego y Cáciquow. Gdy był vmárł Guáynácápá/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 22
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
/ jako pielgrzymów/ i czestowano z ludzkością. Minister mówiąc dobrze po Hiszpańsku/ poczynając przechwalać się z zacności i szlachectwa domu swego (był to podobno drugi Draco: Genus huic materna superbum Nobilitas dabat, incertum de patre ferebat ) i wynosić się też z tego i z owego swej nauki: a udając się niejakim ludzkim obcowaniem/ i dowcipem wkradając się w ludzie począł powoli u ludzi poczytany być za coś grzecznego. Pisał też list ad P. Ludouicum de Grana Prowincjała Jezuitskiego/ który na ten czas był w Piratinindze/ dając mu sprawę o sobie/ o godności swej/ o nauce/ powiadając/ iż potym/ jako mistrz jego młodości/
/ iáko pielgrzymow/ y czestowano z ludzkośćią. Minister mowiąc dobrze po Hiszpáńsku/ poczynáiąc przechwáláć się z zacnośći y szláchectwá domu swego (był to podobno drugi Dráco: Genus huic materna superbum Nobilitas dabat, incertum de patre ferebat ) y wynośić się też z tego y z owego swey náuki: á vdáiąc sie nieiákim ludzkim obcowániem/ y dowćipem wkrádáiąc się w ludźie począł powoli v ludźi poczytány być zá coś grzecznego. Pisał też list ad P. Ludouicum de Grana Prouinciałá Iezuitskiego/ ktory ná ten czás był w Pirátinindze/ dáiąc mu spráwę o sobie/ o godnośći swey/ o náuce/ powiádáiąc/ iż potym/ iáko mistrz ieg^o^ młodośći/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 96
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
zbytnią poczytam. Ta krótkie posilenie daje/ tamta na wielki ochłądza i nasyca. O jakoż szczęśliwi są którzy jej bez końca zażywać bę- dą? Za rozkazaniemi Opata przyzwano niektórych nojuciusów/ którzy byli na świecie zacni i rycerze zawołani/ których tak pocieszył. Prawdziwie szczęśliwi jesteście/ i po wielkokroć błogosławieni/ którzy z marnego waszego obcowania i z świetckiej próżności/ przez miłosierdzie Boże jesteście wezwani abyście cząstkę w niebie z sprawiedliwymi mieli. Jam jest pewien zbawienia waszego/ byleście aż do końca trwali/ abowiem Ociec Dawid bez przestanku za wami się modli/ abyście to szczęśliwie skończyli/ coście zbawiennie Poczęli. A jednego imieniem słasnym mianując o
zbytnią poczytam. Tá krotkie pośilenie daie/ támtá ná wielki ochłądza y násyca. O iákoż sczęśliwi są ktorzy iey bez końcá zażywáć bę- dą? Za roskazániemi Opátá przyzwano niektorych noiuciusow/ ktorzy byli ná świećie zacni y rycerze zawołani/ ktorych ták poćieszył. Prawdźiwie sczęsliwi iestesćie/ y po wielkokroć błogosłáwieni/ ktorzy z marnego wászego obcowania y z świetckiey proznośći/ przez miłosierdzie Boże iesteśćie wezwáni ábyśćie cząstkę w niebie z spráwiedliwymi mieli. Iam iest pewien zbáwienia wászego/ byleśćie áż do końcá trwáli/ ábowiem Oćiec Dawid bez przestánku zá wámi sie modli/ abyśćie to sczęśliwie skończyli/ cośćie zbáwiennie poczeli. A iednego imieniem słasnym miánuiąc o
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 151
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
