przybyli gotowo. Rzuciła Wenus na stronę zaloty, A do lekarskiej spieszyła roboty; Przypadł z słojkami Febus swą osobą I z władzą silną nad każdą chorobą; Diana, pannie dziewica, przybyła I swego cechu od szkody broniła; Był Eskulapi, gotów swymi zioła Ustawające pokrzepić żywioły; I sam Alcydes opanował weście, Chcąc śmierć odgromić jako przy Alceście, Która nie mogąc wytrzymać tej zgodzie Bogów, wróciła do piekła o głodzie. Wszytko-ć się niebo z pomocą ozwało, Wszytko przy zdrowiu twym opowiedziało; Wróciło-ć, Jago, i zdrowie, i siły, I kształt urody, mnie nad wszytko miły, A zorza śliczna z swej
przybyli gotowo. Rzuciła Wenus na stronę zaloty, A do lekarskiej spieszyła roboty; Przypadł z słojkami Febus swą osobą I z władzą silną nad każdą chorobą; Dyjana, pannie dziewica, przybyła I swego cechu od szkody broniła; Był Eskulapi, gotów swymi zioły Ustawające pokrzepić żywioły; I sam Alcydes opanował weście, Chcąc śmierć odgromić jako przy Alceście, Która nie mogąc wytrzymać tej zgodzie Bogów, wróciła do piekła o głodzie. Wszytko-ć się niebo z pomocą ozwało, Wszytko przy zdrowiu twym opowiedziało; Wróciło-ć, Jago, i zdrowie, i siły, I kształt urody, mnie nad wszytko miły, A zorza śliczna z swej
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 264
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
abo inszych jakich ludzi pojawił się/ zabierali jako zbójcy/ i wilcy drapieżni/ a na wietszą naszę żałość ten płon który obfity z Polski przygnali/ po połach za Niestrowych rozłożyli/ i tak daleko od nas z nim stali/ jako owo z Warszawy na pola Dząskie/ że nas tylko Niestr dzielił/ domagali się Kozacy odgromić to nieprzyjacielowi/ ale im dla rozerwania wojska nie pozwalano tego.
11. Septem. Wojsko Tureckie i nasze ad poranku aż do wieczora w sprawie stało/ Turcy przeprawiwszy przez most swój na ten czas dział kilka swoich/ strzelali do Kozaków Zaporoskich/ szkodzili ich w koniach barzo. Od tego dnia P. Hetmann wielki nacześciej
abo inszych iákich ludźi poiáwił sie/ zábieráli iáko zboycy/ y wilcy drapieżni/ á ná wietszą nászę żáłość ten płon ktory obfity z Polski przygnáli/ po połách zá Niestrowych rozłożyli/ y ták dáleko od nas z nim stali/ iáko owo z Wárszáwy ná polá Dząskie/ że nas tylko Niestr dźielił/ domagáli sie Kozacy odgromić to nieprzyiaćielowi/ ále im dla rozerwánia woyská nie pozwalano tego.
11. Septem. Woysko Tureckie y násze ad poránku áż do wiecżorá w spráwie stało/ Turcy przepráwiwszy przez most swoy ná ten czás dźiał kilká swoich/ strzeláli do Kozakow Zaporoskich/ szkodźili ich w koniách barzo. Od tego dniá P. Hetmann wielki nacześćiey
Skrót tekstu: ZbigAdw
Strona: B4
Tytuł:
Adwersaria, albo terminata sprawy wojennej
Autor:
Prokop Zbigniewski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
pewnie bym WMŚCim Pana w podobnych odniesionego Circum stancjach inaczej nie sądził. Na które konsyderacyje taką daję Justyfikacyją. Na pierwszą dziękuję Ojcu memu ze mi z młodu nie kazał Cieląt pasać A do tego jest to practicatum Axioma że necessitas acuit ingenium . Na drugą sprawiać się Niepowinienem ale ci którzy to czynili że mię odgromić chcieli ani mię widząc ani mię znając ale czynili to podobno supponendo zem ten jest jako mię udano To jest Poseł. Że ich zaś WM Pan hultajami mianujesz nie wiedziałem do tąd że by w tak zacnym Narodzie Księstwa Litewskiego mieli się znajdować hultaje. Bo ich w naszym wojsku nie masz. Do trzeciej tak mówię
pewnie bym WMSCim Pana w podobnych odniesionego Circum stancyiach inaczey nie sądził. Na ktore konsyderacyie taką daię Iustyfikacyią. Na pierwszą dziękuię Oycu memu ze mi z młodu nie kazał Cieląt pasać A do tego iest to practicatum Axioma że necessitas acuit ingenium . Na drugą sprawiać się Niepowinięnem ale ci ktorzy to czynili że mię odgromić chcieli ani mię widząc ani mię znaiąc ale czynili to podobno supponendo zem ten iest iako mię udano To iest Poseł. Że ich zas WM Pan hultaiami mianuiesz nie wiedziałęm do tąd że by w tak zacnym Narodzie Xięstwa Litewskiego mieli się znaydować hultaie. Bo ich w naszym woysku nie masz. Do trzeciey tak mowię
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 135v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
wodnista pod skorą od jednego ucha do drugiego rozchodziła i wzdymała: tedy się na głowie zdał być by Czepiec albo Kapica białogłowska.
Przez co chciał Bóg pokazać/ że mu nie są miłe owe wasze nowowymyślne stroje/ którymi Wy nadęte białej płci Osoby głowy wasze ubieracie.
A iż się Bogu i słowu jego od strojów zbytnich odgromić i odstraszyć dać nie chcecie: otoż się z dopuszczenia Bożego cuda na różnych miejscach dla was dziać muszą/ abyście nimi przestraszone będąc mustrom nie od Boga/ ale od Diabła powód swój mającym/ dały pokoj!
Powiedźcie mi/ proszę/ Wy jeszcze się poniekąd Boga bojący Krześcianie: Jeśli też takie strojne Pyszałki
wodnista pod skorą od jednego uchá do drugiego rozchodźiłá y wzdymáłá: tedy śię ná głowie zdał bydź by Czepiec álbo Kápicá białogłowska.
Przez co chćiał Bog pokazáć/ że mu nie są miłe owe wásze nowowymyślne stroje/ ktorymi Wy nádęte białey płći Osoby głowy wásze ubieraćie.
A iż śię Bogu y słowu jego od strojow zbytnich odgromić y odstrászyć dáć nie chcećie: otoż śię z dopusczenia Bożego cudá ná rożnych mieyscách dla was dźiać muszą/ ábyśćie nimi przestrászone będąc mustrom nie od Bogá/ ále od Dyjabłá powod swoy májącym/ dáły pokoy!
Powiedźcie mi/ proszę/ Wy jescze śię poniekąd Bogá bojący Krześćiánie: Ieśli też tákie stroyne Pyszałki
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 43.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
. allegan. Jacob. Stöck. Conc. III. in Cap. X. Sir. p. m. 128.
Dałby to Bóg! gdyby też jeszcze podziśdzień wszyscy gorliwi Kaznodzieje na tym byli/ aby Słuchacze swoje od pychy/ która się już aż nazbyt miedzy ludźmi zawzięła i zagęściła/ jakokolwiek odstraszyć i odgromić mogli: mam za to/ żeby się nią/ jak nie wiem czym hidzili/ i mamićby się jej nie dali/ wiedząc/ iż ona tak więc mydli oczy człowiekowi/ że nierzkąc samego siebie/ ale i Rodziców własnych nie widzi.
Niektóry Mąż Uczony wspomina jednego Węglarza/ który miał Syna/ na którego
. allegan. Jacob. Stöck. Conc. III. in Cap. X. Sir. p. m. 128.
Dałby to Bog! gdyby też jescze podźiśdźień wszyscy gorliwi Káznodźieje ná tym byli/ áby Słuchácze swoje od pychy/ ktora śię już aż názbyt miedzy ludźmi záwźięłá y zágęściłá/ jákokolwiek odstrászyć y odgromić mogli: mam zá to/ żeby śię nią/ ják nie wiem czym hidźili/ y mamićby śię jey nie dáli/ wiedząc/ iż oná ták więc mydli oczy człowiekowi/ że nierzkąc sámego śiebie/ ále y Rodźicow własnych nie widźi.
Niektory Mąż Uczony wspomina jednego Węglarzá/ ktory miał Syná/ ná ktorego
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 53.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
