bez wiadomości Konsylij traktować nie będę, a tym barziej z Kandydatami, których Consilium to pro exclusis uzna i osądzi, żadnego nie będę mieć porozumienia, ani pretensij ich promowować, i owszem im przeszkadzać, i onym się oponować będę, chyba, żeby się potym inaczej Consilio tego Związku zdało. Od Związku tego nigdy nie odstąpię, i z niego nie wynidę aż za spolnym i zezwolonym tego Związku rozwiązaniem i rozpuszczniem. Tak mi Panie Boże dopomóż w Trójcy świętej Jedyny. Forma przysięgi. Subtelne i skryte tajemnice.
4to. Ażeby Sprawy i Rady Związku tego skuteczność i wagę więlkszą miały, prosilismy Królestwa Ich Mościów Państwa naszego Miłościwego, aby nie tylko
bez wiádomośći Consilij tráctowáć nie będę, á tym bárźiey z Candidatámi, ktorych Consilium to pro exclusis vzna y osądźi, żadnego nie będę mieć porozumienia, áni pretensiy ich promowowáć, y owszem im przeszkadzáć, y onym się oponowáć będę, chybá, żeby się potym ináczey Consilio tego Zwiąsku zdáło. Od Zwiąsku tego nigdy nie odstąpię, y z niego nie wynidę áż zá spolnym y zezwolonym tego Zwiąsku rozwiązániem y rospuszczniem. Ták mi Pánie Boże dopomoż w Troycy świętey Iedyny. Formá przyśięgi. Subtelne y skryte táiemnice.
4to. Ażeby Spráwy y Rády Zwiąsku tego skuteczność y wagę więlkszą miáły, prośilismy Krolestwá Ich Mośćiow Páństwá nászego Miłośćiwego, áby nie tylko
Skrót tekstu: LubJMan
Strona: 24
Tytuł:
Jawnej niewinności manifest
Autor:
Jerzy Sebastian Lubomirski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
, dopiero fremitus zaczął powstawać, a pisarz ziemski Buchowiecki biegał po kościele, animując szlachtę, aby się do szabel na braci moich rzucili. Przyszedł zatem Piotr Paszkowski pułkownik do Buchowieckiego, pisarza ziemskiego, i te mu powiedział słowa: „Panie pisarzu,
buntujesz szlachtę do tumultu, a bądź pewnym, że ja ciebie nie odstąpię i na krok jeden, a skoro się tumult zacznie, tedy najpierwszy w twojej łysinie pałasz utopię.” Zmięszała ta rezolucja pisarza ziemskiego, a do tego szlachta nie miała do nas żadnej pretensji, niełatwo ich było poburzyć i owszem, jak mi sami bracia moje powiedali, większa daleko część szlachty w stronie przeciwnej była,
, dopiero fremitus zaczął powstawać, a pisarz ziemski Buchowiecki biegał po kościele, animując szlachtę, aby się do szabel na braci moich rzucili. Przyszedł zatem Piotr Paszkowski pułkownik do Buchowieckiego, pisarza ziemskiego, i te mu powiedział słowa: „Panie pisarzu,
buntujesz szlachtę do tumultu, a bądź pewnym, że ja ciebie nie odstąpię i na krok jeden, a skoro się tumult zacznie, tedy najpierwszy w twojej łysinie pałasz utopię.” Zmięszała ta rezolucja pisarza ziemskiego, a do tego szlachta nie miała do nas żadnej pretensji, niełatwo ich było poburzyć i owszem, jak mi sami bracia moje powiedali, większa daleko część szlachty w stronie przeciwnej była,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 629
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
pisaniu i przyznawaniu w magdeburii kowieńskiej transakcji zabawił się podkanclerzy, a potem około godziny piątej wieczorem razem z kasztelanem witebskim przyjechał do Czerwonego Dworu. Przyjmował go Zabiełło z biciem z armat, barzo solennie i ochoczo. Podkanclerzy był wesoły i dla mnie łagodną twarz pokazywał, próbując łagodnością, azali uwierzywszy jego obietnicom i pokazywanej dobroci odstąpię od dekretu mińskiego. Spodziewał się, że mu zacznę do nóg padać i jego o instancją do księcia kanclerza lit. prosić. Jakoż do tego od kasztelana witebskiego i od marszałka kowieńskiego miałem sobie podawane motiva, ale ja znając to, żeby to wszystko próżna rzecz była i jeszcze niebezpieczna, że gdybym uraził
pisaniu i przyznawaniu w magdeburii kowieńskiej transakcji zabawił się podkanclerzy, a potem około godziny piątej wieczorem razem z kasztelanem witebskim przyjechał do Czerwonego Dworu. Przyjmował go Zabiełło z biciem z armat, barzo solennie i ochoczo. Podkanclerzy był wesoły i dla mnie łagodną twarz pokazywał, próbując łagodnością, azali uwierzywszy jego obietnicom i pokazywanej dobroci odstąpię od dekretu mińskiego. Spodziewał się, że mu zacznę do nóg padać i jego o instancją do księcia kanclerza lit. prosić. Jakoż do tego od kasztelana witebskiego i od marszałka kowieńskiego miałem sobie podawane motiva, ale ja znając to, żeby to wszystko próżna rzecz była i jeszcze niebezpieczna, że gdybym uraził
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 660
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
chciała; Lecz iż to na cię trudno, ja do ciebie muszę, Zwłaszcza widząc chęć taką, dałcibym i duszę. A tak, proszę, niźli nam przyjdzie do witania, Zakołac tam na stróża do jego mieszkania, Aby mi drzwi otworzył, a ja z tobą wstąpię W przyjaźń i w nieszczęściu cię żadnym nie odstąpię”. Lis rad, krzyknie. Wtym się pies ze snu pochwyciwszy, Porwał lisa za gardło, zdradą przyskoczywszy. I tak co się od lisa miało stać kurowi, To ode psa stało się chytremu lisowi. Tak kto oszukać myśli, często więc samego Oszukiwają ludzie, znając umysł jego Chytry i myśl obłudną; więc
chciała; Lecz iż to na cię trudno, ja do ciebie muszę, Zwłaszcza widząc chęć taką, dałcibym i duszę. A tak, proszę, niźli nam przyjdzie do witania, Zakołac tam na stróża do jego mieszkania, Aby mi drzwi otworzył, a ja z tobą wstąpię W przyjaźń i w nieszczęściu cię żadnym nie odstąpię”. Lis rad, krzyknie. Wtym się pies ze snu pochwyciwszy, Porwał lisa za gardło, zdradą przyskoczywszy. I tak co się od lisa miało stać kurowi, To ode psa stało się chytremu lisowi. Tak kto oszukać myśli, często więc samego Oszukiwają ludzie, znając umysł jego Chytry i myśl obłudną; więc
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 28
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
ten traktat o Elekcjach naszych, dwoma anotacjami, Włocha jednego: który na Elekcją in Anno 1697, był od Pana jednego postronnego Ablegatem. Jedna służyć Polakom może na poprawę, druga na konsolacją. Mówił onże: Polakom najmniej trzeba wierzyć wtedy, kiedy się po gardłach palcem rzną, mówiąc: do gardła nieodstąpię. A to co on mówił, rozumieć się ma, że nieodstąpią do gardła, póki w nie nienaleją; to jest: póki się nieupiją: i w tym szydził z Polaków, że za tym trzymają, który im wina da najwięcej. Druga zaś mówił: że kiedy będzie który z Przyjaciół jego
ten traktat o Elekcyach nászych, dwoma annotacyami, Włocha iednego: ktory ná Elekcyą in Anno 1697, był od Paná iednego postronnego Ablegatem. Jedna służyć Polakom może ná poprawę, druga ná konsolacyą. Mowił onże: Polakom naymniey trzebá wierzyć wtedy, kiedy się po gardłach palcem rzną, mowiąc: do gardłá nieodstąpię. A to co on mowił, rozumieć się ma, że nieodstąpią do gardłá, poki w nie nienáleią; to iest: poki się nieupiią: y w tym szydźił z Polakow, że zá tym trzymaią, ktory im winá da naywięcey. Druga záś mowił: że kiedy będźie ktory z Przyiaćioł iego
Skrót tekstu: RadzKwest
Strona: 40
Tytuł:
Kwestie polityczne
Autor:
Franciszek Radzewski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
miłosierdzia racz mię w tym ratować. PIąTEK O Boleściach P. N. a o cnocie cierpiliwości.
PIątek twe pod krzyżem staniO Królowa boleści/ przed oczy me stawi/A ten widok myśl moje i serce zabawi. Statek i w dobrym wytrwanie/IEZUSA naśladowanie/ Za fundament położę zbawienia mojego:Y krokiem nie odstąpię od ukrzyżowanego. Niechże świat ze mnie zartuje/Niech mię być głupim mianuje/ Nie będę słuchał głosów świata szalonego/I[...] odpowiem na zarzuty jego. To chcę czynić/ co Bóg kazał/A niechcę/ czego zakazał. Mówi Pam kto do końca wytrwa/ zbawien będzie/I majestat Królestwa wiecznego osiędzie.
miłośierdźia rácz mię w tym rátować. PIąTEK O Boleśćiách P. N. á o cnoćie ćierpiliwośći.
PIątek twe pod krzyżem stániO Krolowa boleśći/ przed oczy me stáwi/A ten widok mysl moie y serce zábáwi. Státek y w dobrym wytrwánie/IEZVSA náśládowánie/ Zá fundáment położę zbáwienia moiego:Y krokiem nie odstąpię od vkrzyżowánego. Niechże świat ze mnie zártuie/Niech mię być głupim miánuie/ Nie będę słuchał głosow świata szalonego/Y[...] odpowiem ná zárzuty iego. To chcę czynić/ co Bog kazał/A niechcę/ czego zákazał. Mowi Pam kto do końcá wytrwa/ zbáwien będźie/Y maiestat Krolestwá wiecznego ośiędźie.
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 264
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
89. Znam tę przymowkę, on jej na to rzecze: Lubi się do niej nie ze wszytkim czuję. Chciwość mię prowada panowania piecze, Lecz w pierwszej mojej przyjaźni statkuję. Bo jeśli mniemasz, że bardziej w Królewnie Korzystam: tedy mylisz się zapewnie. 90. Niech raczej nagle zycie moje skończę, Jeżeli twojej odstąpię miłości. Bo jeśli ślubem z Libią się łączę, Nie pochodzi to z żadnej odmienności Pierwszych afektów; nie miej za swawolą Ze czynię Matki i Królewską wolą. 91. Teo. Widzę, jako się miłość pierwszą chwieje, Któraś mi zawsze stateczną ślubował. Ale przynamniej nie bierz mi nadzieje, Ze się w tym będziesz
89. Znam tę przymowkę, on iey ná to rzecze: Lubi sie do niey nie ze wszytkim czuię. Chćiwość mię prowadá pánowánia piecze, Lecz w pierwszey moiey przyiáźni státkuię. Bo ieśli mniemasz, że bárdźiey w Krolewnie Korzystam: tedy mylisz się zápewnie. 90. Niech ráczey nagle zyćie moie skończę, Ieżeli twoiey odstąpię miłośći. Bo ieśli slubem z Libią sie łączę, Nie pochodźi to z zadney odmiennośći Pierwszych áffektow; nie miey zá swawolą Ze czynię Mátki y Krolewską wolą. 91. Teo. Widzę, iáko sie miłość pierwszą chwieie, Ktoraś mi záwsze státeczną ślubował. Ale przynamniey nie bierz mi nádźieie, Ze się w tym będźiesz
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 85
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
, zostaną nazad.
A tu dopiero król sam tymi krótkimi słowy rzecz tę skończył: "Co się stało, odstać się nie może, a wam przystało nie o to mię prosić, iżbym żenie wiarę złamał, lecz o to, iżbych ją każdemu człowiekowi na świecie chował. Przysiągłem żenie, tej nie odstąpię póki mię pan Bóg na świecie zachowa, a milsza mi jest wiara moja, niż wszytkie na świecie królestwa". Zatym król do sądów przystąpił i sądził, kto się wdał w sądy. Zaś posłowie znowu przyszli, prosząc króla, żeby zaniechał sądów. Na co ks. Maciejowski od króla odpowiedział, że król powinności
, zostaną nazad.
A tu dopiero król sam tymi krótkimi słowy rzecz tę skończył: "Co się sstało, odstać się nie może, a wam przystało nie o to mię prosić, iżbym żenie wiarę złamał, lecz o to, iżbych ją każdemu człowiekowi na świecie chował. Przysiągłem żenie, tej nie odstąpię póki mię pan Bóg na świecie zachowa, a milsza mi jest wiara moja, niż wszytkie na świecie królestwa". Zatym król do sądów przystąpił i sądził, kto się wdał w sądy. Zaś posłowie znowu przyszli, prosząc króla, żeby zaniechał sądów. Na co ks. Maciejowski od króla odpowiedział, że król powinności
Skrót tekstu: GórnDzieje
Strona: 161
Tytuł:
Dzieje w Koronie Polskiej
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1637
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1637
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
a nakarmiwszy go/ uczynił mu miejsce gdzieby spał. Heretyk on myśląc w nocy o tym/ dziwował się/ mówiąc: Jakoć żadnego mniemania złego nie ma o mnie/ prawdziwie to jest sługa Boży. I wstawszy rano upadł u nóg jego/ mówiąc: od tej godziny jam jest Karholikiem/ i nie odstąpię od ciebie. I tak uczynił. Lib: de Hospitalitate num: 9. Przykład IIII. Łaskawością swoją Opat Pastro zazdrościwego brata serce uzdrowił. 234.
STarzec jeden był w Egipcie/ pierwej niż tam byłOpat Pastro przyszedł/ i miałznajomość miedzy ludźmi/ i w wielkim był poszanowaniu. Gdy tedy przyszedł tam z swoimi Opat
á nákarmiwszy go/ vczynił mu mieysce gdzieby spał. Heretyk on myśląc w nocy o tym/ dźiwował sie/ mowiąc: Iákoć żadnego mniemánia złego nie ma o mnie/ prawdźiwie to iest sługá Boży. Y wstawszy rano vpadł v nog iego/ mowiąc: od tey godźiny iam iest Kárholikiem/ y nie odstąpię od ćiebie. Y ták vczynił. Lib: de Hospitalitate num: 9. PRZYKLAD IIII. Láskáwością swoią Opát Pástro zazdrośćiwego brátá serce vzdrowił. 234.
STárzec ieden był w Egyptcie/ pierwey niż tám byłOpát Pástro przyszedł/ y miałznáiomość miedzy ludźmi/ y w wielkim był poszánowániu. Gdy tedy przyszedł tám z swoimi Opát
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 247
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
i czeladź domowa/ dziczeje w robocie/ Niemasz ktoby oddawał posługi w ochocie. Pan Ociec dla starości/ nie zdoła wszystkiemu/ Trzebaby to podać w rząd pachołku darskiemu.
ICARUS. I jać jej także mówię: lecz przeciwna temu/ Nie pozwala przystępu mężowi wtóremu.
PENELOPE.
Tak jest/ iż nie odstąpię przedsiewzięcia swego/ Ktom Ulissessa/ niechcę mieć męża inszego.
AMFINOMUS.
Ale nowiny pewne/ iże już nie żywy/
PENELOPE.
Więc będę żyć bez męża/ każdy mi brzydliwy.
ICARUS Eurymachusa który na ten czas przydzie witać ma.
Eurymache/ witam cię za szczęścia lepszego/ Zażywiesz niż Anfinom/ u potomka
y czeladź domowa/ dźiczeie w roboćie/ Niemasz ktoby oddawał posługi w ochoćie. Pan Oćiec dla stárośći/ nie zdoła wszystkiemu/ Trzebáby to podáć w rząd páchołku dárskiemu.
ICARVS. I iać iey także mowię: lecz przećiwna temu/ Nie pozwala przystępu mężowi wtoremu.
PENELOPE.
Tak iest/ iż nie odstąpię przedśiewzięćia swego/ Ktom Vlyssessá/ niechcę mieć męża inszego.
AMPHINOMVS.
Ale nowiny pewne/ iże iuż nie żywy/
PENELOPE.
Więc będę żyć bez mężá/ każdy mi brzydliwy.
ICARVS Eurymachusá ktory ná ten czás przydźie witáć ma.
Eurymache/ witám ćię za sczęśćia lepszego/ Zażywiesz niż Anphinom/ v potomká
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: Fv
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
