nowych zaciągach ostrzegał Wojsko, na które zaciągi kilka Set Konfederackich Deputatów we Lwowie patrzyło, popisy Chorągwi, i przysięgi widziało, i słyszało ustawiczne przegrożki. Jakoż to mogło być secretem, co przez dwa Miesiące lu-
Niewstyd mię za to, i przyznawam się do tego, żem K. I. Mści od Rad gwałtownych odwodził, iże radziłem, nieporywać się do nowych zaciągów, daleko barziej, aby Tatarów niezaciągać. Lepiej było tę pieniądze Wojsku dać, lepiej cokolwiek Rzeczpospolita złożyła i zniosła do Lwowa, wyliczyć szczerze, i rozwiązać Wojsko. Piąty. dzi zaciągano, Chorągwiom in verba Króla przysięgać kazano, bić Konfederatów grożono, Deputaci
nowych záćiągách ostrzegał Woysko, ná ktore záćiągi kilká Set Confoederáckich Deputatow we Lwowie pátrzyło, popisy Chorągwi, y przyśięgi widźiáło, y słyszáło vstáwiczne przegrożki. Iákoż to mogło bydź secretem, co przez dwá Mieśiące lu-
Niewstyd mię zá to, y przyznawam się do tego, żem K. I. Mśći od Rad gwałtownych odwodźił, iże rádźiłem, nieporywáć się do nowych záćiągow, dáleko bárźiey, áby Tátárow niezáćiągáć. Lepiey było tę pieniądze Woysku dáć, lepiey cokolwiek Rzeczpospolita złożyłá y zniosłá do Lwowá, wyliczyć szczerze, y rozwiązáć Woysko. Piąty. dźi záćiągano, Chorągwiom in verba Krolá przyśięgáć kazano, bić Confoederatow grożono, Deputaći
Skrót tekstu: LubJMan
Strona: 60
Tytuł:
Jawnej niewinności manifest
Autor:
Jerzy Sebastian Lubomirski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
/ w których zamknienie i to przynoszę. Ze on sam jest, który jeśliby o swoim i o bratnim zbawieniu niedbały będąc niepotrzebny i niepożyteczny w sprawach swoich, i w dobrych milczący coby zbyt i samemu i wielom było szkodno i niezliczone narody hufami z sobą do pierwszego onego niewolnika piekielnego, na wieczne potępienie odwodził z takowego występku nikt go z ludzi sztrofować śmieć nie ma, gdyż on wszystkich jest sędzią, a sądzony ni odkogo nie ma być. Pan bóg abowiem tak zrządził, aby inszych ludzi sądy przez ludzie były kończone, a jego samego swemu dekretowi zostawił. Na którym Prorockie się one słowa wypełniają. Oto przełożyłem
/ w ktorych zámknienie y to przynoszę. Ze on sam iest, ktory ieśliby o swoim y o brátnim zbáwieniu niedbáły będąc niepotrzebny y niepożytecżny w spráwách swoich, y w dobrych milcżący coby zbyt y sámemu y wielom było szkodno y niezlicżone narody hufámi z sobą do pierwszego onego niewolniká piekielnego, ná wiecżne potępienie odwodził z tákowego występku nikt go z ludzi sztrofowáć śmieć nie ma, gdyż on wszystkich iest sędźią, á sądzony ni odkogo nie ma być. Pan bog ábowiem ták zrządził, áby inszych ludzi sądy przez ludzie były koncżone, a iego sámego swemu decretowi zostáwił. Ná ktorym Prorockie sie one słowá wypełniáią. Oto przełożyłem
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 34v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
z sobą, powinni one według starego zwyczaju wziąwszy sobie na drągi oprawiać, a gdyby który z nich szkodę w oprawie umyślnie uczynił, takowego wolno będzie urzędnikowi na miejscu skarać albo do więzienia urzędowi oddać, zatrzymawszy jego nad górą.
A gdzie by się takowy znalazł między walaczami i innym robotnikiem nieposłuszny albo też inszych od posłuszeństwa odwodził, takowy ma być oddalony od roboty, tak dolnej, jako i górnej, do której nie ma być przypuszczony, ażby sobie pp. urzędników starszych przejednał. A pokazałoby się to i drugi raz na takowego, tedy nie tylko oddaleniem roboty ma być pokarany, ale też wiecznymi czasy jako buntownik z miasta wytrąbiony
z sobą, powinni one według starego zwyczaju wziąwszy sobie na drągi oprawiać, a gdyby który z nich szkodę w oprawie umyślnie uczynił, takowego wolno będzie urzędnikowi na miejscu skarać albo do więzienia urzędowi oddać, zatrzymawszy jego nad górą.
A gdzie by się takowy znalazł między walaczami i innym robotnikiem nieposłuszny albo też inszych od posłuszeństwa odwodził, takowy ma być oddalony od roboty, tak dolnej, jako i górnej, do której nie ma być przypuszczony, ażby sobie pp. urzędników starszych przejednał. A pokazałoby się to i drugi raz na takowego, tedy nie tylko oddaleniem roboty ma być pokarany, ale też wiecznymi czasy jako buntownik z miasta wytrąbiony
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 36
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
jego trapili. Duchowni i Zakonnicy byli którzy Z. Teresę Pannę/ zakon Karmelitańskie Reformującą dziwnie turbowali/ i onej Klaszstorów fundowania wielką mocą i sztukami rozmaitemi bronili. Duchowni i Zakonni byli/ którzy wieku naszego w Rzymie/ na Z. Filipa Neriusa/ niedawno zmarłego/ a świeżo Kanonizowanego powstali/ oto że od mięsopust ludzie odwodził/ i zgromadzając ich pod czas do trzech tysięcy razem/ znimi Siedm Kościołów Rzymskich obchodził. Jedni to jego pysze/ a drudzy bańkietowania pragnieniu przypisując/ a trzeci niebezpieczęństwo i zamieszanie Rzymu/ i tumultów gotową okazją/ pod czas dni szalonych/ wtakich gromadach być twierdząc/ i dla tego jego źle udając i trapiąc.
iego trapili. Duchowni y Zakonnićy byli ktorzy S. Teresę Pánnę/ zákon Cármelitáńskie Reformuiącą dźiwnie turbowáli/ y oney Klaszstorow fundowániá wielką mocą y sztukámi rozmáitemi bronili. Duchowni y Zakonni byli/ ktorzy wieku nászego w Rzymie/ ná S. Filippá Neriusá/ niedawno zmárłego/ á swieżo Kánonizowánego powstáli/ oto że od mięsopust ludźie odwodźił/ y zgromádzáiąc ich pod czás do trzech tysięcy rázem/ znimi Siedm Kośćiołow Rzymskich obchodźił. Iedni to iego pysze/ á drudzy báńkietowániá prágnieniu przypisuiąc/ á trzeći niebespiecżęństwo y zámieszánie Rzymu/ y tumultow gotową okázyą/ pod czás dni szalonych/ wtákich gromádách bydź twierdząc/ y dla tego iego źle vdáiąc y trapiąc.
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 171
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
ogień dzielności swej zapominał/ i pisma się owego nie imał. Chcieli ci Kacerze o tym cudzie zamilczeć; ale żołnierz jeden który był przy tym/ to przed ludźmi głosił. Tak i w Karkasonie/ i gdzie indziej/ Mąż Świety i słowem i przykładami/ i cudami/ to Kacerstwo tępił/ i wielu od niego odwodził. Wiek 13. Rok P. 1204. Innocen. III. 7. Bald. Ces. Wschód. 1. 8. Zakazano ognia na probę prawdy i niewinności.
Roku tego Innocencjusz zakazał; aby/ co przed tym sądy/ w rzeczach wątpliwych/ rozpalonego żelaza dotknienia/ bez skazy i szkody dotykającego się zażywały
ogień dźielnośći swey zápominał/ i pismá się owego nie imał. Chćieli ći Kácerze o tym cudźie zámilczeć; ále żołnierz ieden ktory był przy tym/ to przed ludźmi głośił. Ták i w Kárkásonie/ i gdźie indźiey/ Mąż Swiety i słowem i przykłádámi/ i cudámi/ to Kácerstwo tępił/ i wielu od niego odwodźił. Wiek 13. Rok P. 1204. Innocen. III. 7. Bald. Ces. Wschod. 1. 8. Zákázáno ogniá ná probę práwdy i niewinnośći.
Roku tego Innocencyusz zákazał; áby/ co przed tym sądy/ w rzeczách wątpliwych/ rospalonego żelázá dotknienia/ bez skázy i szkody dotykáiącego się záżywáły
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 17
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
pienie o Duchu świętym gdy do owego wiersza przyszli: Hostem repellas longius, a po trzy kroć go powtórzyli/ nieprzyjaciele cudownie przestraszeni/ na insze miejsce ustąpili. Bał się już i o Tolossę Rajmundus Komes; dla tego prosił o posiłki Piotra Króla Aragońskiego/ który dał się mu na to namówić/ lub go Poseł Papieski odwodził/ żeby się z Heretykami nie wiązał/ i klątwą mu z jego wojskiem groził. Lecz Król tenże przypłacił tego w przyszłym roku; bo od sługi Toloskiego Komesa zabity; z którego jednak sługi rąk potym ani pies chleba nie przyjął. Przepowiedział tę śmierć Królewską Z. Dominik/ który spytany/ kiedyli też to
pienie o Duchu świętym gdy do owego wierszá przyszli: Hostem repellas longius, á po trzy kroć go powtorzyli/ nieprzyiaćiele cudownie przestrászeni/ ná insze mieysce ustąpili. Bał się iuż i o Tolossę Raymundus Komes; dla tego prośił o posiłki Piotrá Krolá Arrágońskiego/ ktory dał się mu ná to námowić/ lub go Poseł Papieski odwodźił/ żeby się z Heretykámi nie wiązał/ i klątwą mu z iego woyskiem groźił. Lecz Krol tenże przypłácił tego w przyszłym roku; bo od sługi Toloskiego Komesá zábity; z ktorego iednák sługi rąk potym áni pies chlebá nie przyiął. Przepowiedźiał tę śmierć Krolewską S. Dominik/ ktory spytány/ kiedyli też to
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 27
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
codzień 2000 ubogich ziwił. Henryk Król Anglii na wojnę Świętą Krzyż przyjąwszy obowiązał się/ częścia aby Rodzica zmarłego ślubom dość uczynił/ częścią żeby pierwiastki panowania swego tym dziełem poświęcił. Pomagał mu do tego Honorius/ to Filipa Korla Francuskiego na to wiodąc/ aby Ludwika Syna od wojny z Królem Angielskim dla zatrzymania Królestwa jego odwodził/ to Króla Szkockiego odciągnąć od Ludwika usiłując/ który mu do Królestwa pomagał/ i Nortmanią poddał/ albo podbił. A że/ jeśliby z Anglii nieustąpił/ miał Ludwika Papieski Poseł w dzień wieczerzy Pańskiej wyklinac/ on na czas ustąpił/ a po Wielkiej Nocy się wrócił/ dla czego też i od Posła
codźień 2000 ubogich źywił. Henryk Krol Anglii ná woynę Swiętą Krzyż przyiąwszy obowiązał się/ częśćia áby Rodźicá zmarłe^o^ ślubom dość uczynił/ częśćią żeby pierwiástki panowániá swe^o^ tym dźiełem poświęćił. Pomagał mu do tego Honorius/ to Philippá Korlá Francuskiego ná to wiodąc/ aby Ludwiká Syna od woyny z Krolem Angielskim dla zátrzymaniá Krolestwá iego odwodźił/ to Krolá Szkockie^o^ odciągnąć od Ludwiká usiłuiąc/ ktory mu do Krolestwá pomagał/ i Nortmánią poddał/ álbo podbił. A że/ ieśliby z Anglii nieustąpił/ miał Ludwiká Pápieski Poseł w dźień wieczerzy Páńskiey wyklinác/ on ná czas ustąpił/ á po Wielkiey Nocy się wroćił/ dlá cze^o^ też i od Posła
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 38
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Świętej w tym Królu/ za którą też go Pan Bóg zwycięstwem z Maurów wsławił. Ze jednak tenże król Garsyą Żołnierza ślubem obowiązanego na wojnę przeciw Saracenom/ prześladował/ tak że nie dopuszczał aby mu kto co przedawał/ a to dla tego że Król sam przymierze był uczynił z Saraceny; Honoriusz go od tego przesladowania odwodził/ i jeśliby tego nie przestał/ Arcybiskupom Seguntyńskiemu i Cesaraugustańskiemu/ wykląć go kazał. 9. Poseł Papieski do Polski.
Do Polski Grzegorz de Crescentia od Papieża wysłany/ od Leszka Białego i od Iwona Biskupa z wielką czcią w Krakowie przyjęty/ gdzie wiele w Duchowieństwie poprawił/ i Leszka Książę z Pany pogodził.
Swiętey w tym Krolu/ za ktorą też go Pan Bog zwyćięstwem z Maurow wsławił. Ze iednak tenże krol Garsyą Zołnierza slubem obowiązanego ná woynę przećiw Saracenom/ prześladował/ tak że nie dopuszczał aby mu kto co przedawał/ á to dla tego że Krol sam przymierze był uczynił z Saráceny; Honoryusz go od tego przesládowánia odwodźił/ i ieśliby tego nie przestał/ Arcybiskupom Seguntynskiemu i Cesáraugustańskiemu/ wykląć go kazał. 9. Poseł Papieski do Polski.
Do Polski Grzegorz de Crescentia od Papieżá wysłány/ od Leszká Białego i od Iwoná Biskupá z wielką czćią w Krákowie przyięty/ gdźie wiele w Duchowienstwie popráwił/ i Leszká Xiążę z Pany pogodźił.
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 53
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Pasierba się wezbrał/ i na Ludwika Króla go pobudzał/ wrzekomo jakoby chciał odyskać/ co Ojcu jego Janowi Królowi Angielskiemu Filip Francuski odebrał: Lecz Anglik szczęśliwych początków Ludywka się obawiał/ żeby mu ostatka Aquitanii nie odjął: acz Papież za Anglikiem jako pod opieką Stolice Rzymskiej zostającym wstawił się/ i Ludwika od wojny nań odwodził/ a do oddania Prowincyj/ które Ociec jego Anglom wziął przez wojnę/ namawiał. Jednak Angielskiego Króla jeszcze frasowało/ że pod swoję opiekę Papież i Ludwika przyjął; i bał się/ aby tym nie zmocnił się Francuz przeciw niemu. Ale mu tę bojaźń wybił Papież/ mówiąc/ iż to Ludwikowi uczynił dla zasług Francuskich
Páśierba się wezbrał/ i ná Ludwiká Krolá go pobudzał/ wrzekomo iákoby chćiał odyskáć/ co Oycu iego Ianowi Krolowi Angielskiemu Philip Fráncuski odebrał: Lecz Anglik szczęśliwych początkow Ludiwká się obawiał/ żeby mu ostátká Aquitánii nie odiął: ácz Pápież zá Anglikiem iako pod opieką Stolice Rzymskiey zostáiącym wstáwił się/ i Ludwiká od woyny náń odwodźił/ á do oddánia Prowincyi/ ktore Oćiec iego Anglom wźiął przez woynę/ námawiał. Iednák Angielskiego Krolá ieszcze frásowáło/ że pod swoię opiekę Papież i Ludwika przyiął; i bał się/ áby tym nie zmocnił się Fráncuz przećiw niemu. Ale mu tę boiaźń wybił Papież/ mowiąc/ iż to Ludwikowi uczynił dla zasług Fráncuskich
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 62
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
. 14. Do Rusi Papież pisze. 15. Persa w Syrią wtargnął.
Do Syryj wtargnął tego czasu Król Perski/ o czym gdy Papieżowi Fryderyk oznajmił/ chcąc od niego pomocy na obronę Królestwa Jerozolimskiego/ Panów Chrześcijańskich przeciw Persom Ziemię Świętą pustoszących/ Papież zachęcał/ i Wodza abo Magistra Templariorum od wojny z pogranicznymi Pany odwodził/ aby te siły na Persy raczej obrócił. Rok Pański 1232. Grzegorza IX. 6. Fryderyka II. 13. Jana 4. 1. Fryderyk sprzyja Saracenom.
CHcąc skuteczniej obmyślić Ziemi Świętej Grzegorz/ przyzwał na spolną o tym radę do Rzymu Mistrzów abo Wodzów Templariorum, Hospitalariorum, Theutonicorum. A że ich Rycerstwu
. 14. Do Ruśi Pápież pisze. 15. Persa w Syryą wtargnął.
Do Syryi wtárgnął tego czásu Krol Perski/ o czym gdy Papieżowi Fryderyk oznáymił/ chcąc od niego pomocy ná obronę Krolestwa Ierozolimskiego/ Pánow Chrześćiáńskich przećiw Persom Ziemię Swiętą pustoszących/ Pápież záchęcał/ i Wodza ábo Mágistrá Templariorum od woyny z pogránicznymi Pány odwodźił/ áby te śiły ná Persy raczey obroćił. Rok Pański 1232. Grzegorza IX. 6. Fryderyka II. 13. Iana 4. 1. Fryderyk sprzyia Sarácenom.
CHcąc skuteczniey obmyślić Ziemi Swiętey Grzegorz/ przyzwał ná spolną o tym radę do Rzymu Mistrzow ábo Wodzow Templariorum, Hospitalariorum, Theutonicorum. A że ich Rycerstwu
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 73
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
