psiną oczy zakrywszy płodziłeś niewstydy: cierpże/ i kąpaj się w tej sadzawce/ która takim nagotowana/ z ognia i siarki. Prawo/ mówi Paweł ś. (a ja przykładam; Ogień piekielny) nie jest położone na sprawiedliwego, ale na niesprawiedliwe, i na nieposłuszne, niezbozne, zbrodnie i pomazane, ojcobójce, i matkobójce; wszeteczniki, Sodomity, przedańce ludzi, których kradzieżą dostają, kłamce, krzywoprzysiężce. Osądź się/ jeśliś tych tytułów nie winien/ Osmanie przeklęty; abo wszystkich/ abo wielu z nich/ a dopiero skarż na sprawiedliwość Bożą/ która cię do piekła wtrąciła. Pokiś żył na ziemi/ trwogiś
pśiną oczy zákrywszy płodźiłeś niewstydy: ćierpże/ y kąpay się w tey sadzáwce/ ktora tákim nágotowána/ z ogniá y śiárki. Práwo/ mowi Páweł ś. (á ia przykładam; Ogień piekielny) nie iest położone ná spráwiedliwego, ále ná niespráwiedliwe, y ná nieposłuszne, niezbozne, zbrodnie y pomázáne, oycoboyce, y mátkoboyce; wszeteczniki, Sodomity, przedáńce ludzi, ktorych kradzieżą dostáią, kłamce, krzywoprzyśiężce. Osądź się/ iesliś tych tytułow nie winien/ Osmanie przeklęty; ábo wszystkich/ ábo wielu z nich/ a dopiero skarż ná spráwiedliwość Bożą/ która ćię do piekłá wtrąćiłá. Pokiś żył ná źiemi/ trwogiś
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 37
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
według Pliniusza. Koguta starożytna superstycja poswięciła, to Marsowi Bożkowi wojen, iż jest bitny i zwyciężywszy pieje; to Merkuriuszowi Bożkowi, iż dzień następujący pianiem oznajmuje swoim. Zowie się animal Solis że z Słońcem zachodzi, z Słońcem wstaje. A że i na swego Ojca albo Matkę porywa się, ani im przepuszcza; dlatego Ojcobójców gdy starożytne karały Trybunały, z niemi w jeden wór koguta, żmiję, i psa zaszywszy, w głębokich topili wodach. Sybarytowie, jako pisze o nich Ateneusz, kogutów i kowalów, kotlarzów, i wszelkich brząkających rzemiesników z miast rugowali swoich; aby w delicjach i spaniu zatopionym, nie byli przeszkodą. Julia Cesarzowa będąc
według Pliniusza. Koguta starożytna superstycya poswięciła, to Marsowi Bożkowi woien, iż iest bitny y zwyciężywszy pieie; to Merkuryuszowi Bożkowi, iż dzień następuiący pianiem oznaymuie swoim. Zowie się animal Solis że z Słońcem zachodzi, z Słońcem wstaie. A że y na swego Oyca albo Matkę porywa się, ani im przepuszcza; dlatego Oycoboycow gdy starożytne karały Trybunały, z niemi w ieden wor koguta, żmiię, y psa zaszywszy, w głębokich topili wodach. Sybarytowie, iako pisze o nich Ateneusz, kogutow y kowalow, kotlarzow, y wszelkich brząkáiących rzemiesnikow z miast rugowali swoich; aby w delicyach y spaniu zatopionym, nie byli przeszkodą. Iulia Cesarzowa będąc
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 295
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
snać mniejsza/ czego jest grzech powszedni przyczyną. Gorszy jest sam w sobie nad każdą stratę którą przynosi. Albowiem i on się przeciwi opierając woli Boskiej/ i on się Bogu nie podoba/ i on Boga obraża. Nie takci wprawdzie/ aby cię Bóg dla niego jako psa z oczu wygnał/ i jako zdrajcy Ojcobójcy nie nawidział/ wszakże tak cię mu nie miłym czyni/ że (po ludzku mówiąc) marszczyć się/ z żymać/ nie raz na cię zgrzytać i żałośnie utyskować musi. Niewiem jakiś Syn/ kiedy kontent tym tylko będąc że cię rozgniewany Ojcieć z domu nie wypędzi/ nie wydziedziczy: oto nic niedbasz/
snać mnieyszá/ czego iest grzech powszedni przyczyną. Gorszy iest sam w sobie nad każdą stratę ktorą przynośi. Albowiem y on się przećiwi opieraiąc woli Boskiey/ y on się Bogu nie podoba/ y on Bogá obraża. Nie tákći wprawdźie/ aby ćię Bog dla niego iáko psa z oczu wygnał/ i iáko zdráycy Oycoboycy nie náwidźiał/ wszakże ták ćię mu nie miłym czyni/ że (po ludzku mowiąc) marszczyć się/ z żymać/ nie raz ná ćię zgrzytać y żałośnie utyskować muśi. Niewiem iákiś Syn/ kiedy kontent tym tylko będąc że ćię rozgniewany Oyćieć z domu nie wypędźi/ nie wydźiedźiczy: oto nic niedbasz/
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 50
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
żalu i jadu szaleje/ iż Joabowi Dobrodziejowi swemu/ za którego staraniem i radą do Ojczyzny powrócił/ pola pali/ dobra pustoszy. Daleko bardziej nieszczęśliwych potępieńców/ owa ich ślepota grzechowym kałem narzucona/ wszelką pociechę odbierze/ słońca przedwiecznego światło na wieki zgasi. Daleko żałośniej oszaleni/ jadem się miotać będą owi złośliwi Brato i Ojcobójcy gdy ich jako psów z oczu Ojcowskich/ z pocztu tak wielu (a młodszych jeszcze) braci na wieki wypędzą. Tam się otworzą oczy co im zniknęło/ tam ujrzą/ czego na wieki nie obaczą/ tam pozna rozum co stracił/ czego niegdy nienajdzie/ czego nie powetuje. 4. Karanie zaś Poena sensûs
żalu y iadu szaleie/ iż Ioabowi Dobrodźieiowi swemu/ zá ktorego stáraniem y radą do Oyczyzny powroćił/ polá pali/ dobra pustoszy. Daleko bardźiey nieszczęśliwych potępieńcow/ owá ich ślepotá grzechowym kałem nárzucona/ wszelką poćiechę odbierze/ słońcá przedwiecznego świátło ná wieki zgaśi. Daleko żałośniey oszaleni/ iádem się miotáć będą owi złośliwi Brato y Oycoboycy gdy ich iáko psow z oczu Oycowskich/ z pocztu ták wielu (a młodszych ieszcze) braći ná wieki wypędzą. Tám się otworzą oczy co im zniknęło/ tám uyrzą/ czego ná wieki nie obaczą/ tam pozna rozum co straćił/ czego niegdy nienaydźie/ czego nie powetuie. 4. Káranie zaś Poena sensûs
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 159
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
