zarazem przedsięwzięcia swego poniechał. I stąd to kościół święty postanowił/ aby kapłan przystępując do Ołtarza/ lubo znajwiększym przygotowaniem swoim/ spowiedzią/ skruchą/ i żalem za grzechy swoje przystępuje/ przecię znowu dał się winnym Panu Bogu z nieprawości swoich mówiąc: CõfiteorKonfiteorDeo etc. I omywszy łzami sumnienie swoje przedtym/ powtóre omywał ręce swoje do ofiarowania hostyjej przystępując/ i mówił: Lauabo inter innocentes manus meas etc. I żałował zaraz za namniejszy grzech powszedni/ którym majestat Boski obraził/ już povczynionej spowiedzi/ i przy ubieraniu się do Mszej. Abowiem przystępuje do tego/ o którym Habakuk Prorok powiedział. Mundi sunt oculi tui, ne videas malum
zárázem przedśięwźięćia swego poniechał. Y ztąd to kośćioł święty postánowił/ áby kápłan przystępuiąc do Ołtarzá/ lubo znaywiększym przygotowániem swoim/ spowiedźią/ skruchą/ y żalem zá grzechy swoie przystępuie/ przećię znowu dał się winnym Panu Bogu z niepráwośći swoich mowiąc: CõfiteorConfiteorDeo etc. Y omywszy łzámi sumnienie swoie przedtym/ powtore omywał ręce swoie do ofiárowánia hostyiey przystępuiąc/ y mowił: Lauabo inter innocentes manus meas etc. Y żáłował záraz zá namnieyszy grzech powszedni/ ktorym máiestat Boski obráźił/ iuż povczynioney spowiedźi/ y przy vbierániu się do Mszey. Abowiem przystępuie do tego/ o ktorym Hábákuk Prorok powiedźiał. Mundi sunt oculi tui, ne videas malum
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 51
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
pozwoli/ należą: nie może się bowiem nikt umywać oną wodą z Gangesu/ który idzie przez królestwo Bengale/ ani z Gangi/ co przez królestwo Orysse płynie; ażby zapłacił cło tamtym królom: i samże król Narsinge/ kupuje wodę z pomienionych rzek/ i każe ją zdaleka wozić/ aby się nią omywał i oczyszczał wedle swych zabobonów. Przetoż/ gdy sam król jest Panem źrzodeł w swym Państwie/ nie zostaje poddanym jego nic inszego/ tylko ramiona/ a praca: acz Kapitani pomienieni/ a zwłaszcza niektórzy z nich/ biorą summy wielkie: i przetoż jest to prawda/ iż podzieliwszy to wszystko/ co idzie
pozwoli/ należą: nie może się bowiem nikt vmywáć oną wodą z Gángesu/ ktory idźie przez krolestwo Bengálae/ áni z Gángi/ co przez krolestwo Orissae płynie; áżby zápłáćił cło támtym krolom: y samże krol Nársingae/ kupuie wodę z pomienionych rzek/ y każe ią zdáleká woźić/ áby się nią omywał y oczysczał wedle swych zabobonow. Przetoż/ gdy sam krol iest Pánem źrzodeł w swym Páństwie/ nie zostáie poddánym iego nic inszego/ tylko rámioná/ á praca: ácz Cápitani pomienieni/ á zwłasczá niektorzy z nich/ biorą summy wielkie: y przetoż iest to prawdá/ iż podźieliwszy to wszystko/ co idźie
Skrót tekstu: BotŁęczRel_III
Strona: 113
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. III
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
ten mądrym nie będzie, a co najwiętsza, obawiam się, aby i mnie głupim nie uczynił.”
Kiedy kto do nauki ma chęć z przyrodzenia, Ma też chęć nauczyciel do jego ćwiczenia. Probierski kamień dobrem nie uczyni złota, Jeśli go sama dobroć nie ubierze cnota. Psa choćby w siedmi morzach w każdy dzień omywał, Przecię on psem do śmierci będzie jako bywał. Na ośle Jezus prorok miał swój wjazd do Mechy, A przecię osieł osłem zdechł bez wszej pociechy. POWIEŚĆ II.
Jeden człowiek dzieci ucząc, mówił im: — „Dzieci moje rozumu i mądrości uczcie się, na bogactwa i majętności się nie spuszczajcie, gdyż to
ten mądrym nie będzie, a co najwiętsza, obawiam się, aby i mnie głupim nie uczynił.”
Kiedy kto do nauki ma chęć z przyrodzenia, Ma też chęć nauczyciel do jego ćwiczenia. Probierski kamień dobrém nie uczyni złota, Jeśli go sama dobroć nie ubierze cnota. Psa choćby w siedmi morzach w każdy dzień omywał, Przecię on psem do śmierci będzie jako bywał. Na ośle Jezus prorok miał swój wjazd do Mechy, A przecię osieł osłem zdechł bez wszéj pociechy. POWIEŚĆ II.
Jeden człowiek dzieci ucząc, mówił im: — „Dzieci moje rozumu i mądrości uczcie się, na bogactwa i majętności się nie spuszczajcie, gdyż to
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 197
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
