wzgląd miany/ zaiste pierwszeby miejsce Hierozolimskiemu/ Antiocheńskiemu/ i Aleksandryjskiemu Arcybiskupowi należało. A po owych Rzymskiemu i Konstantynopolskiemu. Trzecia odpowiedź. Iż gdy Pan Chrystus postanawiał Apostoły/ aby byli oznajmiciele i przepowiadacze przykazania jego/ po różnych świata krainach biegając/ nie czytam i aby którego z nich uczynił Archimuntium, to jest przodkującego opowiadacza. Biskupowie bowiem nic inszego nie są tylko Chrystusowi posłańcy i opowiadacze przykazania jego/ w każdym mieście postanowieni porządku Cerkiewnego postrzegacze. A przetoż kto z przyrodzenia albo dobrowolnie jest niemy/ to jest który milczy/ a urzędu prżepowiadacza nie używa/ ten nie tylko prawa Biskupiego/ albo Arcybiskupiego/ nie jest godzien/ ale ani
wzgląd miány/ záiste pierwszeby mieysce Hierozolimskiemu/ Antiocheńskiemu/ y Alexándryiskiemu Arcybiskupowi należáło. A po owych Rzymskiemu y Constántinopolskiemu. Trzećia odpowiedź. Iż gdy Pan Chrystus postánawiał Apostoły/ áby byli oznaymićiele y przepowiádacże przykazánia iego/ po roznych świátá kráinách biegáiąc/ nie cżytam y áby ktorego z nich vcżynił Archimuntium, to iest przodkuiącego opowiádáczá. Biskupowie bowiem nic inszego nie są tylko Chrystusowi posłáńcy y opowiádacże przykazánia iego/ w káżdym mieśćie postánowieni porządku Cerkiewnego postrzegácże. A przetoż kto z przyrodzenia álbo dobrowolnie iest niemy/ to iest ktory milcży/ á vrzędu prżepowiádacża nie vżywa/ ten nie tylko práwá Biskupiego/ álbo Arcybiskupiego/ nie iest godźien/ ále áni
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 54v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
Aleksandryjskiemu Arcybiskupowi należało. A po owych Rzymskiemu i Konstantynopolskiemu. Trzecia odpowiedź. Iż gdy Pan Chrystus postanawiał Apostoły/ aby byli oznajmiciele i przepowiadacze przykazania jego/ po różnych świata krainach biegając/ nie czytam i aby którego z nich uczynił Archimuntium, to jest przodkującego opowiadacza. Biskupowie bowiem nic inszego nie są tylko Chrystusowi posłańcy i opowiadacze przykazania jego/ w każdym mieście postanowieni porządku Cerkiewnego postrzegacze. A przetoż kto z przyrodzenia albo dobrowolnie jest niemy/ to jest który milczy/ a urzędu prżepowiadacza nie używa/ ten nie tylko prawa Biskupiego/ albo Arcybiskupiego/ nie jest godzien/ ale ani nazwiska. Ale powieważ Papieżowie w każdym trzecim słówku swoich Dekretałów tę
Alexándryiskiemu Arcybiskupowi należáło. A po owych Rzymskiemu y Constántinopolskiemu. Trzećia odpowiedź. Iż gdy Pan Chrystus postánawiał Apostoły/ áby byli oznaymićiele y przepowiádacże przykazánia iego/ po roznych świátá kráinách biegáiąc/ nie cżytam y áby ktorego z nich vcżynił Archimuntium, to iest przodkuiącego opowiádáczá. Biskupowie bowiem nic inszego nie są tylko Chrystusowi posłáńcy y opowiádacże przykazánia iego/ w káżdym mieśćie postánowieni porządku Cerkiewnego postrzegácże. A przetoż kto z przyrodzenia álbo dobrowolnie iest niemy/ to iest ktory milcży/ á vrzędu prżepowiádacża nie vżywa/ ten nie tylko práwá Biskupiego/ álbo Arcybiskupiego/ nie iest godźien/ ále áni nazwiská. Ale powieważ Papieżowie w káżdym trzećim słowku swoich Decretałow tę
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 54v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
A przetoż miewał rozmowę z Żydami/ i z ludźmi nabożnymi/ w bożnicy i na rynku na każdy dzień/ z kim się mu trafiło. 18. Tedy niektórzy z Epikurów i Stoików Filozofowie/ spierali się z nim: A niektórzy mówili; Cóż wżdy ten plotka mówić chce? A drudzy; Zda się być opowiadaczem obcych bogów. Bo im JEzusa i zmartwychwstanie opowiadał. 19. A porwawszy go/ wiedli do Areopagu/ mówiąc: Możemyli wiedzieć co to jest za nowa nauka którą ty opowiadasz? 20. Bo jakieś obce rzeczy przynosisz do uszu naszych. Chcemy tedy wiedzieć/ co wżdy z tego ma być? 21. (
A przetoż miewał rozmowę z Zydámi/ y z ludźmi nabożnymi/ w bożnicy y ná rynku ná káżdy dźień/ z kim śię mu tráfiło. 18. Tedy niektorzy z Epikurow y Stoikow Filozofowie/ spieráli śię z nim: A niektorzy mowili; Coż wżdy ten plotká mowić chce? A drudzy; Zda śię być opowiádácżem obcych bogow. Bo im IEzusá y zmartwychwstánie opowiádał. 19. A porwawszy go/ wiedli do Areopágu/ mowiąc: Możemyli wiedźieć co to jest zá nowa náuká ktorą ty opowiádasz? 20. Bo jákieś obce rzecży przynośisz do uszu nászych. Chcemy tedy wiedźieć/ co wżdy z tego ma być? 21. (
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 145
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
lat wołając. Bóg was dla sprosności/ i wszeteczności waszych zgubić potopem umyślił: Upewniam was w tym i zdaleka upominam: Czujcie o sobie/ a przestaniem grzechów/ i skruchą serdeczną/ drogę sobie do miłosierdzia Bożego ścielcie/ a przed naciągnionym łukiem sądu jego uciekajcie. I z teyć przyczyny Piotr ś. Noego zowie opowiadaczem sprawiedliwości Bożej/ praeconem iustitiae: bo przez całe sto lat sprawiedliwością Bożą ludziom grożył/ aby ich do upamiętania z grzechów kiedyż tedyż pociągnął. Ale coś jeszcze osobliwszego miłosierdzie Boże na on czas sprawiło/ iż gdy już do potopu siedm tylko dni było/ znowu Bóg dał o tym Noemu wiadomość/ temi słowy.
lat wołáiąc. Bog was dla sprosnośći/ y wszetecznośći wászych zgubić potopem vmyślił: Vpewniam was w tym y zdáleká vpominam: Czuyćie o sobie/ á przestániem grzechow/ y skruchą serdeczną/ drogę sobie do miłośierdźia Bożego śćielćie/ á przed náćiągnionym łukiem sądu iego vćiekayćie. Y z teyć przyczyny Piotr ś. Noego zowie opowiádáczem spráwiedliwośći Bożey/ praeconem iustitiae: bo przez cáłe sto lat spráwiedliwośćią Bożą ludźiom grożił/ áby ich do vpámiętánia z grzechow kiedyż tedyż poćiągnął. Ale coś ieszcze osobliwszego miłośierdźie Boże ná on czás spráwiło/ iż gdy iuż do potopu śiedm tylko dni było/ znowu Bog dał o tym Noemu wiádomość/ temi słowy.
Skrót tekstu: BemKom
Strona: 4.
Tytuł:
Kometa to jest pogróżka z nieba na postrach, przestrogę i upomnienie ludzkie
Autor:
Mateusz Bembus
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
