, aż płonie. Obaczże w miesiąc abo w kilka ją po ślubie, Nie poznasz, tak się barzo odmieni, tak zgrubię. Niechajże raz i drugi położne sekreta Odprawi — i sto razy przysiężesz, że nie ta. Gdy tak co rok szpetnieje, aże do trzydziestu, Podobieństwa w niej różej, tylko ostropestu, Bo na miejsce gładkości niż w jeżu, niż w oście Ostrzejsze i żądlistsze na niej ciernie roście. Cóż rzeczesz, jeśli piąte miną jej dziesiątki? Urodzone straszydło z onej pięknej łątki. Wszytek koncept w języku, wszytka grzeczność w mowie: Jeżeli spytasz słowem, tysiącem odpowie; A co się jej zda czynić najbardziej
, aż płonie. Obaczże w miesiąc abo w kilka ją po ślubie, Nie poznasz, tak się barzo odmieni, tak zgrubię. Niechajże raz i drugi położne sekreta Odprawi — i sto razy przysiężesz, że nie ta. Gdy tak co rok szpetnieje, aże do trzydziestu, Podobieństwa w niej różej, tylko ostropestu, Bo na miejsce gładkości niż w jeżu, niż w oście Ostrzejsze i żądlistsze na niej ciernie roście. Cóż rzeczesz, jeśli piąte miną jej dziesiątki? Urodzone straszydło z onej pięknej łątki. Wszytek koncept w języku, wszytka grzeczność w mowie: Jeżeli spytasz słowem, tysiącem odpowie; A co się jej zda czynić najbardziej
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 438
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
/ nie/ mógłbyś (mogłabyś) na węża nadeptać/ a onby cię viadł. Podźcie zemną do Windarza * Ogroda/) tam ja wam pokażę piekne kwiatki. Co to za kwiat/ ziele/ kierz? Jest to piołun/ Bylica/ rzeżucha/ Mak/ Macierzanka. Czosnek/ Haniż/ Ostropest/ Bukwica/ Podróżnik. Slaz/ Miętkiew/ Karuj/ Kopr włoski/ szałwyja/ szczaw. Jest to lelia/ roża/ gozdziki/ fiołka/ modrak. Jest to Loboda/ pokrzywa/ oset/ łopian. Narwi trochę * nieco) kwiatków/ uwiję wieniec/ wąchadło. Jako sprośnie krety poryli tę lechę. CO
/ nie/ mogłbyś (mogłábyś) ná wężá nádeptáć/ á onby ćię viadł. Podźćie zemną do Windarzá * Ogrodá/) tám já wam pokażę piekne kwiatki. Co to zá kwiát/ źiele/ kierz? Iest to piołun/ Bylicá/ rzeżuchá/ Mák/ Mácierzanká. Cżosnek/ Hániż/ Ostropest/ Bukwicá/ Podrożnik. Slaz/ Miętkiew/ Káruy/ Kopr włoski/ száłwyia/ szcżaw. Iest to lelia/ roża/ gozdźiki/ fiołká/ modrak. Iest to Lobodá/ pokrzywá/ oset/ łopian. Nárwi trochę * nieco) kwiatkow/ uwiję wieniec/ wąchádło. Iáko sprośnie krety poryli tę lechę. CO
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 132v
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
