Elektroniczny korpus tekstów polskich z XVII i XVIII w.


arrow_drop_down
arrow_drop_down




arrow_drop_down
arrow_drop_down
Znaleziono 109 wyników.
Lp Lewy kontekst Rezultat Prawy kontekst Skrót tekstu Data
1 obaczyła/ że jej dwoje dziatek drogę zabieżało/ które płacząc [płakać:pcon:imperf] wołały: Matuchno chleba/ chleba (bo one dziatki GdacKon 1681
1 obáczyłá/ że jey dwoje dźiatek drogę zábieżáło/ ktore płácząc [płakać:pcon:imperf] wołáły: Mátuchno chlebá/ chlebá (bo one dźiatki GdacKon 1681
2 feralnej nucie, Której ton smutno zanosi Korona Osierocona, Płacząc [płakać:pcon:imperf] swojego i pana i syna, Którego sroga wzięła Libityna MorszZWierszeWir_I 1675
2 feralnej nucie, Ktorej ton smutno zanosi Korona Osierocona, Płacząc [płakać:pcon:imperf] swojego i pana i syna, Ktorego sroga wzięła Libityna MorszZWierszeWir_I 1675
3 , żeby te łzy krwawe, Które toczę na fata płacząc [płakać:pcon:imperf] niełaskawe, Obróciły się w czyste,wod przejrzystych MorszZWierszeWir_I 1675
3 , żeby te łzy krwawe, Ktore toczę na fata płacząc [płakać:pcon:imperf] niełaskawe, Obrociły się w czyste,wod przejrzystych MorszZWierszeWir_I 1675
4 ogniowi Dobije, prędzej w sieci obłoki połowi, Prędzej płacząc [płakać:pcon:imperf] nad Etną łzami zaleje, Prędzej niemy zaśpiewa, MorszAUtwKuk 1654
4 ogniowi Dobije, prędzej w sieci obłoki połowi, Prędzej płacząc [płakać:pcon:imperf] nad Etną łzami zaleje, Prędzej niemy zaśpiewa, MorszAUtwKuk 1654
5 już mdleje: Najwyższa litość, co na cudze winy Płacząc [płakać:pcon:imperf] , że na to nie dosyć dwie oczy, Z MorszAUtwKuk 1654
5 już mdleje: Najwyższa litość, co na cudze winy Płacząc [płakać:pcon:imperf] , że na to nie dosyć dwie oczy, Z MorszAUtwKuk 1654
6 pani, która gościem siedziała za stołem:Nie płacząc [płakać:pcon:imperf] naszy księża pewnie z apostołem. Ksiądz też siedząc PotFrasz4Kuk_I 1669
6 pani, która gościem siedziała za stołem:Nie płacząc [płakać:pcon:imperf] naszy księża pewnie z apostołem. Ksiądz też siedząc PotFrasz4Kuk_I 1669
7 wstydam się barzo tak was oglądać/ i inne rzewliwie płacząc [płakać:pcon:imperf] słowa mówił. Rzucono mu potym suknię/ którą odziawszy KalCuda 1638
7 wstydam się bárzo ták was oglądáć/ y inne rzewliwie płácząc [płakać:pcon:imperf] słowá mowił. Rzucono mu potym suknię/ ktorą odźiawszy KalCuda 1638
8 wrzaskiem schodzącego/ dla żalu nieutulonego z izby wyszła/ płacząc [płakać:pcon:imperf] lamentując/ osierocenie dziatek i swoje/ opłakując/ ucieka KalCuda 1638
8 wrzaskiem zchodzące^o^/ dla żalu nieutulone^o^ z izby wyszłá/ płácząc [płakać:pcon:imperf] lámentuiąc/ ośierocenie dźiatek y swoie/ opłákuiąc/ vćieka KalCuda 1638
9 Żeś mężnie poległ w oczach własnej żony, Która płacząc [płakać:pcon:imperf] ciebie włos złoty stargała, Rożane lice paznokty zdrapała I TrembWierszeWir_II między 1643 a 1719
9 Żeś mężnie poległ w oczach własnej żony, Ktora płacząc [płakać:pcon:imperf] ciebie włos złoty stargała, Rożane lice paznokty zdrapała I TrembWierszeWir_II między 1643 a 1719
10 trzymała, Jako skoro tych wszytkich bez dusze ujźrzała, Płacząc [płakać:pcon:imperf] i roztargane włosy wyrywając, Pierzchnęła w gęste chrusty, ArKochOrlCz_I 1620
10 trzymała, Jako skoro tych wszytkich bez dusze ujźrzała, Płacząc [płakać:pcon:imperf] i roztargane włosy wyrywając, Pierzchnęła w gęste chrósty, ArKochOrlCz_I 1620