i możny. Cóż! Bojaźliwy czy tak z natury ostrożny, Że i przed końcem palca mdlał, nie tylko noża; Owo się wszelkiego bał na świecie poroża. Odważniejsze tu dziewki mogę nazwać śmiele, Które na końce noszą gotowe rodele. 34. KORBACZ
Jam korbacz, kto mię nie zna, com cielęta płodził; A skoro mię z tej pracy rzeźnik oswobodził, Muszę znowu te, które już wyrosły z pręta, Ćwiczyć, żeby nie były cielęty, chłopięta. 35. OMYŁKA
Zdybał chłop pana swego w komorze przy żenie. Do kija, pan do okna, ale wpadł w więzienie. Chłop siekiery, że ciasne okienko rozkopie
i możny. Cóż! Bojaźliwy czy tak z natury ostrożny, Że i przed końcem palca mdlał, nie tylko noża; Owo się wszelkiego bał na świecie poroża. Odważniejsze tu dziewki mogę nazwać śmiele, Które na końce noszą gotowe rodele. 34. KORBACZ
Jam korbacz, kto mię nie zna, com cielęta płodził; A skoro mię z tej pracy rzeźnik oswobodził, Muszę znowu te, które już wyrosły z pręta, Ćwiczyć, żeby nie były cielęty, chłopięta. 35. OMYŁKA
Zdybał chłop pana swego w komorze przy żenie. Do kija, pan do okna, ale wpadł w więzienie. Chłop siekiery, że ciasne okienko rozkopie
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 220
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
/ z tymiś teraz związany/ od tych węzłów nie będziesz oswobodzony na wieki. Wziąłeś teraz zapłatę za niecnoty twoje Mahometańskie: widzisz w piekle Mahometa twego: widzisz jako cierpi za wszeteczną naukę swoję/ w której pozwala wszelakich zbrodni z niewiastami/ bez wstydu/ aż groza wspominać. Słuchałeś łotra/ psiną oczy zakrywszy płodziłeś niewstydy: cierpże/ i kąpaj się w tej sadzawce/ która takim nagotowana/ z ognia i siarki. Prawo/ mówi Paweł ś. (a ja przykładam; Ogień piekielny) nie jest położone na sprawiedliwego, ale na niesprawiedliwe, i na nieposłuszne, niezbozne, zbrodnie i pomazane, ojcobójce, i matkobójce
/ z tymiś teraz związány/ od tych węzłow nie będźiesz oswobodzony ná wieki. Wźiąłeś teraz zapłátę zá niecnoty twoie Máhometáńskie: widźisz w piekle Máhometá twego: widźisz iáko ćierpi zá wszeteczną náukę swoię/ w ktorey pozwala wszelákich zbrodni z niewiástámi/ bez wstydu/ aż grozá wspomináć. Słuchałeś łotrá/ pśiną oczy zákrywszy płodźiłeś niewstydy: ćierpże/ y kąpay się w tey sadzáwce/ ktora tákim nágotowána/ z ogniá y śiárki. Práwo/ mowi Páweł ś. (á ia przykładam; Ogień piekielny) nie iest położone ná spráwiedliwego, ále ná niespráwiedliwe, y ná nieposłuszne, niezbozne, zbrodnie y pomázáne, oycoboyce, y mátkoboyce
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 37
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
I twierdzą o nim, że swą często postać traci, Kiedy się w różnych zwierząt obraca postaci, W których do śmiertelnych się białychgłów przymyka, Chcąc nierząd pełnić: bo się raz przedzierzgnął w byka Aby mógł gwałt uczynić ozdobnej Europie, A drugi raz w Satyra, aby Antiopie. Inszy był raz łabęciem, i niecnotę płodził Z Ledą, a do Dane przez deszcz złoty wchodził. Piorunem się obracał ku gładkiej Semele; Z których się niewiast Bogów namnożyło wiele: Bachus, Zetus, Amfio, Herkules odważny, Apollo, Kastor, Polluks, Radamant uważny, Perseus, i Diana, Minos, i Helena, Sarpedon, i dziewięć Muz Sióstr
Y twierdzą o nim, że swą często postáć tráći, Kiedy się w rożnych źwierząt obráca postáći, W ktorych do śmiertelnych się białychgłow przymyka, Chcąc nierząd pełnić: bo się raz przedźierzgnął w byká Aby mogł gwałt vczynić ozdobney Europie, A drugi raz w Sátyrá, áby Antyopie. Inszy był raz łábęćiem, y niecnotę płodźił Z Ledą, á do Dánáe przez deszcz złoty wchodźił. Piorunem się obrácał ku głádkiey Semele; Z ktorych się niewiast Bogow námnożyło wiele: Bácchus, Zethus, Amphio, Herkules odważny, Apollo, Kástor, Pollux, Rádámant vważny, Perseus, y Diáná, Minos, y Helená, Sarpedon, y dźiewięć Muz Siostr
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 202
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
, że się nie miał dać zmiękczyć łzom takim; i tak za to/ że nie przystał/ czego po nim słusznie chciano/ przy inszych Duchownych wyklęty. Fukseńskiemu też Komesowi/ chciano przywrócić/ co mu pod tę wojnę wzięto/ byle się z Kościołem Katolickim pojednał/ bo i dobra kościelne plądrował/ i insze zbrodnie płodził; gdy też kości Z. Antonina nabożnie prowadzono/ on przechodząc/ żadnej czci im nie oddawał/ co widząc Opat Cystercjeński/ to mu przepowiedział: Ty żadnej czci Świętemu nie czynisz/ wiedzże iż miasta tego państwo utracisz/ i tak się stało. Bo gdy w uporze swym trwał/ Król Aragoński w mieście jego
, że się nie miał dáć zmiękczyć łzom tákim; i ták zá to/ że nie przystał/ czego po nim słusznie chćiano/ przy inszych Duchownych wyklęty. Fuxeńskiemu też Komesowi/ chćiano przywroćić/ co mu pod tę woynę wźięto/ byle się z Kośćiołem Kátolickim poiednał/ bo i dobrá kośćielne plądrował/ i insze zbrodnie płodźił; gdy też kośći S. Antoniná nabożnie prowádzono/ on przechodząc/ żadney czći im nie oddawał/ co widząc Opát Cystercyeński/ to mu przepowiedźiał: Ty żadney czći Swiętemu nie czynisz/ wiedzże iż miástá tego páństwo utráćisz/ i ták się stáło. Bo gdy w uporze swym trwał/ Krol Arrágoński w mieśćie iego
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 25
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Zaledwie ten drugi na ziemię upadł/ aż oto dwaj mężowie w chodząc obaczyli co się stało/ lecz nie wiedzieli/ żeby z Bożego zrządzenia/ jeden z nich fyryną zapalony zawołał. A pokisz tej twojej niecnoty będzie/ i białegłowy uczciwe do swojej sprosności namawiasz/ i ludzi niewinnych zabijasz/ wierę nie będziesz więcej niecnoty płodził: Za czym gniewem zapalony z dobytym mieczem przybieżał/ żeby go zabił: jako skoro jednak Sylwanus zawołał/ ratuj Hieronimie chwalebny/ mąż on/ jako i dwaj pierwszy ręką swą zabił się. Ów zaś drugi/ który z nim był przyszedł zwidzenia onego przestraszony/ czarom wszytko przypisując/ skoczył do drzwi kościelnych ze wszytkiej siły
Záledwie ten drugi ná źiemię vpadł/ áż oto dwáy mężowie w chodząc obaczyli co sie stáło/ lecz nie wiedźieli/ żeby z Bożego zrządzenia/ ieden z nich fyryną zápalony záwołał. A pokisz tey twoiey niecnoty będźie/ y białegłowy vcżćiwe do swoiey sprosnośći námawiasz/ y ludźi niewinnych zábiiasz/ wierę nie będźiesz więcey niecnoty płodźił: Zá cżym gniewem zápalony z dobytym mieczem przybieżał/ żeby go zábił: iáko skoro iednák Sylwánus záwołał/ rátuy Hieronimie chwalebny/ mąż on/ iáko y dwáy pierwszy ręką swą zábił sie. Ow záś drugi/ ktory z nim był przyszedł zwidzenia onego przestrászony/ czárom wszytko przypisuiąc/ skocżył do drzwi kośćielnych ze wszytkiey śiły
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 124
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
rozkazano od Boga/ że w jedzeniu/ piciu i w odzieniu mamy miernymi być/ i zbytków się chronić.
Przeto nie grzeszy Krześcianin bądź Mężczyzna/ bądź i białogłowa w tym/ kiedy trzewiki na pomieniony model urobione nosi/ jedno tego się każdy wystrzegać powinien/ aby/ jako innymi ubiorami/ tak i trzewikami pychy nie płodził.
A że temu tak/ i nie jest to przeciw Bogu cudne i ozdobne nosić trzewiki; poznać to możemy z słów samego Boga/ który mówi: Obułem się w kosztowne (zameszkowe) trzewiki. Calceavi te taxo, Pagnin. Corio taxeo. Hujus animalis mentio fit Exod. 26. 14. Sensus est
roskazáno od Bogá/ że w jedzeniu/ pićiu y w odźieniu mamy miernymi bydź/ y zbytkow śię chronić.
Przeto nie grzeszy Krześćiánin bądź Męsczyzná/ bądź y białogłowá w tym/ kiedy trzewiki ná pomieniony model urobione nośi/ jedno tego śię káżdy wystrzegáć powinien/ áby/ jáko innymi ubiorámi/ ták y trzewikámi pychy nie płodźił.
A że temu ták/ y nie jest to przećiw Bogu cudne y ozdobne nośić trzewiki; poznáć to możemy z słow sámego Bogá/ ktory mowi: Obułem śię w kosztowne (zámeszkowe) trzewiki. Calceavi te taxo, Pagnin. Corio taxeo. Hujus animalis mentio fit Exod. 26. 14. Sensus est
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 23.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
. v. 11. c. 21. v. 5. M. Lungw. Par. VI.der Biblischen Herß-Postill/ in Domin. III. post Trinit. Conc. I. p. m. 480.
Takiego karania doznałci już niektóry hardy Polityk/ który z żoną swoją niezmierną w szatach pychę płodził. On sam miał kilkanaście (12.) szat jedwabnych i aksamitnych. Płaszczów miał sześć aksamitem futrowanych. Tak że i Zona jego miała szaty kosztowne/ jedwabne/ Atłasowe/ Damaszkowe/ ba podobno i Altembasowe/ etc. miała też pierścienie złote/ noszenia albo zawieszenia drogie/ manelle/ etc. A gdy Roku 1632
. v. 11. c. 21. v. 5. M. Lungw. Par. VI.der Biblischen Herß-Postill/ in Domin. III. post Trinit. Conc. I. p. m. 480.
Tákiego karánia doznałći już niektory hárdy Polityk/ ktory z żoną swoją niezmierną w szátách pychę płodźił. On sam miał kilkánaśćie (12.) szat jedwabnych y áksámitnych. Płasczow miał sześć áksámitem futrowánych. Ták że y Zoná jego miáłá száty kosztowne/ jedwabne/ Atłásowe/ Dámászkowe/ bá podobno y Altembásowe/ etc. miáłá też pierśćieńie złote/ noszenia álbo záwieszenia drogie/ mánelle/ etc. A gdy Roku 1632
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 48.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
tak k woli stroją? p. 46. LIX. Komu ludzie pyszni podobni są? p. 47. LX. Kto tego przyczyną: Albo/ kto to sprawuje/ że ludzie pychy miedzy grzechy nie liczą? p. 48. LXI. Jako Bóg jednego Polityka/ który z Zoną swoją niezmierną w szatach pychę płodził/ srodze skarał? p. 48. LXII. Jako jeden Dworzanin/ który się szumno w szatach chował/ w pysze kiedyś był foremnie pohańbiony? p. 49. (Przy tej kwestyjej nie wadzi to przypomnieć: Jeśli się Dworzanom nie godzi barzo szumnych szat nosić: tedyć tym więcej Księżej nie przystoi w przepysznych
ták k woli stroją? p. 46. LIX. Komu ludźie pyszni podobni są? p. 47. LX. Kto tego przyczyną: Albo/ kto to spráwuje/ że ludźie pychy miedzy grzechy nie liczą? p. 48. LXI. Iáko Bog jednego Polityká/ ktory z Zoną swoją niezmierną w szátách pychę płodźił/ srodze skarał? p. 48. LXII. Iáko jeden Dworzánin/ ktory śię szumno w szátách chował/ w pysze kiedyś był foremnie poháńbiony? p. 49. (Przy tey kwestyjey nie wádźi to przypomnieć: Ieśli śię Dworzánom nie godźi bárzo szumnych szat nośić: tedyć tym więcey Xiężey nie przystoi w przepysznych
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 70.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
