Jezu, co bym ci darował, Nie mam, o święty Panie, co bym ofiarował. Jeźlić się sam podobam, dajęć się samego, Boć krom siebie już nie mam podarku inszego.
RYCZYWÓŁ Witam cię i ja, nędzny, o śliczne Dzieciątko, Witam cię, o niebieskie, Jezu, pacholątko!
I jac pokłon oddaję, padszy na kolana. Za własnego obieram i ja ciebie Pana O mój Panie, bogactwa ty w ręku piastujesz, A tak nam nędznie przyście twe na świat sprawujesz! Nie masz ani pościółki, ani poduszeczki. Nie masz, w co byś uwinął twe święte kosteczki! Czys się
Jezu, co bym ci darował, Nie mam, o święty Panie, co bym ofiarował. Jeźlić się sam podobam, dajęć się samego, Boć krom siebie już nie mam podarku inszego.
RYCZYWÓŁ Witam cie i ja, nędzny, o śliczne Dzieciątko, Witam cie, o niebieskie, Jezu, pacholątko!
I iac pokłon oddaję, padszy na kolana. Za własnego obieram i ja ciebie Pana O mój Panie, bogactwa ty w ręku piastujesz, A tak nam nędznie przyście twe na świat sprawujesz! Nie masz ani pościółki, ani poduszeczki. Nie masz, w co byś uwinął twe święte kosteczki! Czys się
Skrót tekstu: DialPańOkoń
Strona: 259
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pańskim
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
mamy, Z głosów to anielskich znamy! Z uczciwością wstąpmy k niemu, Dzieciątku narodzonemu. Winną mu cześć, chwałę dajmy, A najpierwy mu zagrajmy.
Tu mogą cokolwiek grać abo śpiewać, a zaśpiewawszy Dej
Za mną że oba klękajcie, A dary swe oddawajcie!
Tenże ofiaruje
Uzdrów cię Pan Bóg, moje małe pacholątko, Niech ci będzie cześć, chwała, nadobne Dzieciątko! Czułem ja to, żeś ty mial w takim zimnie leżeć, Przetom tu z koziołeczkiem wolał k tobie bieżeć. Będzie ciepły kożuszek, a mięso staremu Żydzie się Józefowi i z matką twojemu. I płótna na pieluszki zeszłoby się było, Ale
mamy, Z głosów to anjelskich znamy! Z ućciwością wstąpmy k niemu, Dzieciątku narodzonemu. Winną mu cześć, chwałę dajmy, A najpierwy mu zagrajmy.
Tu mogą cokolwiek grać abo śpiewać, a zaśpiewawszy Dej
Za mną że oba klękajcie, A dary swe oddawajcie!
Tenże ofiaruje
Uzdrów cię Pan Bog, moje małe pacholątko, Niech ci bedzie cześć, chwała, nadobne Dzieciątko! Czułem ja to, żeś ty mial w takim zimnie leżeć, Przetom tu z koziołeczkiem wolał k tobie bieżeć. Bedzie ciepły kożuszek, a mięso staremu Żydzie się Józefowi i z matką twojemu. I płótna na pieluszki zeszłoby się było, Ale
Skrót tekstu: DialKrótOkoń
Strona: 89
Tytuł:
Dialog krótki na święto narodzenia Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
Dał Ci bym i kukiełkę, lec z pieca uciekła.
SECUNDUS PASTOR Witajże, Maluśki, nowo narodzony, Mesyjaszu prawdziwy, w żłobie położony, Od Anioła prawdziwie nam tu pokazany I z wysokich niebiosów na ziemię zesłany! Lec by to nie przystało, maluchne Dzieciątko, Bywszy Królem i Panem, piekne Pacholątko, Tak podło się narodzić w tej bydlęcej chacie, Wesela dodawając ukochanej Matce. Dlategoż Ci dziękując za Twe narodzenie, Barzo niskie samego siebie uniżenie — Nie mam Ci nic darować, tylko co przy sobie: Dziesięć tych gomołecek ofiaruję Tobie! Przymij, proszę, ode mnie to wdzięcne witanie, Ten lichy podarunek,
Dał Ci bym i kukiełkę, lec z pieca uciekła.
SECUNDUS PASTOR Witajże, Maluśki, nowo narodzony, Mesyjaszu prawdziwy, w żłobie położony, Od Anioła prawdziwie nam tu pokazany I z wysokich niebiosów na ziemię zesłany! Lec by to nie przystało, maluchne Dzieciątko, Bywszy Królem i Panem, piekne Pacholątko, Tak podło się narodzić w tej bydlęcej chacie, Wesela dodawając ukochanej Matce. Dlategoż Ci dziękując za Twe narodzenie, Barzo niskie samego siebie uniżenie — Nie mam Ci nic darować, tylko co przy sobie: Dziesięć tych gomołecek ofiaruję Tobie! Przymij, proszę, ode mnie to wdzięcne witanie, Ten lichy podarunek,
Skrót tekstu: DialŚwiętOkoń
Strona: 189
Tytuł:
Dialog na święto Narodzenia
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1700
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
nas cześć oddawając, że się tak uniżyć, Będąc królem nad królmi, raczył się narodzić!
TERTIUS PASTOR Usłyszałem o Tobie, Jezu miłościwy, Iżeś przyszedł na ten świat wielce nieszczęśliwy; Także, żeś się narodził w tej chacie smrodliwej, Przyczynąś jest radości Pannie dobrotliwej. Litując się nad Tobą, Pacholątko małe, Bieżałem co najprędzej, abym Ci dał chwałę. Prawda, żem ci tam odbiegł gospodarskiej trzody, A skoro się powrócę, to będę miał gody! — Ale ja o to nie dbam, bo mi nie żal przecie, Iżem Cię już oglądał, malusieńkie Dziecię! A widząc Cię ubogo
nas cześć oddawając, że się tak uniżyć, Będąc królem nad królmi, raczył się narodzić!
TERTIUS PASTOR Usłyszałem o Tobie, Jezu miłościwy, Iżeś przyszedł na ten świat wielce nieszczęśliwy; Także, żeś się narodził w tej chacie smrodliwej, Przyczynąś jest radości Pannie dobrotliwej. Litując się nad Tobą, Pacholątko małe, Bieżałem co najprędzej, abym Ci dał chwałę. Prawda, żem ci tam odbiegł gospodarskiej trzody, A skoro się powrócę, to będę miał gody! — Ale ja o to nie dbam, bo mi nie żal przecie, Iżem Cie już oglądał, malusieńkie Dziecię! A widząc Cie ubogo
Skrót tekstu: DialŚwiętOkoń
Strona: 190
Tytuł:
Dialog na święto Narodzenia
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1700
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
