powinne opatrzenie dać? Niewiesz iż masz przed straszliwym Trybunałem Pańskim za te wszytkie odpowiadać/ a ty teraz mając takie Vikarie/ skarżysz się iż ci darmo ciężaru twego pod którym zgniecionyś/ dźwigać pomagają. Przeto dla tej skargi twojej/ pokazałęś się koniecznie być niegodnymi urzędu tego/ a ja władzą moją skłądam cię z urzędku Palicę Apostołskiej/ z osobliwemi przywilejami/ rpzepowiadać i spowiedzi słuchać wszelakich ludzi miał poruczona od Papieża Innecenciusa trzeciego/ Honoriusa czwartego/ i Grzegorza dziewiątego. Thomas Cantipratanus lib: 1. ca: 9. par: 2. 4. 6. et 7. Kartuzjański Zakon. Przykład III. Zarliwość wielką do nawrócenia dusz miał Mistrz
powinne opátrzenie dáć? Niewiesz iż masz przed straszliwym Trybunałem Páńskim zá te wszytkie odpowiadać/ á ty teraz máiąc tákie Vikárye/ skárżysz sie iż ći darmo ćiężaru twego pod ktorym zgniećionyś/ dźwigáć pomagáią. Przeto dla tey skargi twoiey/ pokazałęś sie koniecznie bydź niegodnymi vrzędu tego/ á ia władzą moią skłądam ćię z vrzędku Pálicę Apostolskiey/ z osobliwemi przywileiámi/ rpzepowiádáć y spowiedźi słucháć wszelákich ludźi miał poruczona od Papieżá Innecenciusa trzećiego/ Honoriusá czwartego/ y Grzegorzá dźiewiątego. Thomas Cantipratanus lib: 1. ca: 9. par: 2. 4. 6. et 7. Kártuzyáński Zakon. PRZYKLAD III. Zarliwość wielką do náwrocenia dusz miał Mistrz
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 363
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
mnie do grzechu przyprowadzili i gospodarza mię dobrego zbawili bo mi zaraz obmierzł ze już był u kata w ręku i kazałem mu precz. A potym żałowałem tego dowiedziawszy się że mię z ynszej okazji szkoda potkała Bo u kowalów zapaliło się wiatr wten czas był srogi prosto na gumno, podobieństwo ze się stodoła poczęła palic non ab intra ale ab. Extra . a potym się i drugie stodoły sterty stogi Brogi zapalały co jest wola Pana Boga Dominus dedit , Dominus abstulit . nadół Rok Pański 1681.
Daj Panie Boże szczęśliwie zacząłem ten Rok w olszowce W ostatki Zapustu Zeniłem JoMŚCi Pana Aleksandra Tomickiego w krakowie z Jej MŚCią Panią Makowiecką
mnie do grzechu przyprowadzili y gospodarza mię dobrego zbawili bo mi zaraz obmierzł ze iuz był u kata w ręku y kazałęm mu precz. A potym załowałęm tego dowiedziawszy się że mię z ynszey okazyiey szkoda potkała Bo u kowalow zapaliło się wiatr wten czas był srogi prosto na gumno, podobienstwo ze się stodoła poczęła palic non ab intra ale ab. Extra . a potym się y drugie stodoły sterty stogi Brogi zapalały co iest wola Pana Boga Dominus dedit , Dominus abstulit . nadoł Rok Panski 1681.
Day Panie Boze szczęsliwie zacząłęm ten Rok w olszowce W ostatki Zapustu Zeniłęm IoMSCi Pana Alexandra Tomickiego w krakowie z Iey MSCią Panią Makowiecką
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 256v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
Lyonn wprowadzona, znowu między owe niewolnice Damy, przyłączona byłam, tylko że mnie już ściślej pilnowano, lubo Król którego umysł był prawdziwie żenic się zemną, tak dla piękności mojej jako też dla Koligacyj z Cesarzem, i Rytymierem (którąm miała) rożkazał aby mi na niczym nie schodziło. Nawet ognie triumfalne po mieście palic kazał, na znak pociechy, że się każdy dziwował. Tym czasem Bellarys uciekłszy, lubo w wielu miejscach od gęstwiny onej podrapany, ledwo się przedarłszy, wszytek ze strachem do Pana swego przybiegł, który się nie mniej tej nowinie zadziwował, tak dalece, że od żałości słowa przemówić nie mógł, tylko na łozko padłszy
Lyonn wprowadzona, znowu między owe niewolnice Damy, przyłączona byłam, tylko że mnie iuż ściśley pilnowano, lubo Krol ktorego umysł był prawdźiwie żenic się zemną, ták dlá pięknośći moiey iáko też dla Kolligacyi z Cesarzem, y Rytymierem (ktorąm miała) rożkazał áby mi ná niczym nie schodźiło. Nawet ognie tryumfalne po mieście palic kázáł, ná znák poćiechy, że się kazdy dźiwował. Tym czasem Bellarys ućiekłszy, lubo w wielu mieyscách od gęstwiny oney podrapany, ledwo się przedarłszy, wszytek ze strachem do Páná swego przybiegł, ktory się nie mniey tey nowinie zadźiwował, ták dalece, że od żałośći słowa przemowić nie mogł, tylko ná łozko padłszy
Skrót tekstu: UrfeRubJanAwan
Strona: 197
Tytuł:
Awantura albo Historia światowe rewolucje i niestatecznego alternatę szczęścia zamykająca
Autor:
Honoré d'Urfé
Tłumacz:
Jan Karol Rubinkowski
Drukarnia:
Jan Ludwik Nicolai
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
dormient. Postea ANGELUS stabit cantans
CEDZIMLEKO sentiens excitabit et sic ait
Słuchaj, słuchaj!
Ille iterum Wstań, już dziń!
NIEROBOT Ba, toch dopirom ci oczy Zamrużył, tak rozumim, że ledwie pół nocy!
CEDZIMLEKO Biele, wstań jeno, obacz, jak to bardzo jasno!
NIEROBOT Wstanę li z swą palicą, wierz mi, będzieć ciasno!
Podobno cię Gryzisyr gomołką obudził Alboś mu to, że nie spisz, w brzuch mleka nacedził!
ANGELUS iterum cantet
Chwała bądź Bogu na wysokiem niebie, A ludziom pokoj na niskim padole. Wtym się dwa porwą a będą uciekać, a
ANIOŁ do nich rzecze
Pastyrze, nie
dormient. Postea ANGELUS stabit cantans
CEDZIMLEKO sentiens excitabit et sic ait
Słuchaj, słuchaj!
Ille iterum Wstań, już dziń!
NIEROBOT Ba, toch dopirom ci oczy Zamrużył, tak rozumim, że ledwie pół nocy!
CEDZIMLEKO Biele, wstań jeno, obacz, jak to bardzo jasno!
NIEROBOT Wstanę li z swą palicą, wierz mi, będzieć ciasno!
Podobno cię Gryzisyr gomołką obudził Alboś mu to, że nie spisz, w brzuch mleka nacedził!
ANGELUS iterum cantet
Chwała bądź Bogu na wysokiem niebie, A ludziom pokoj na niskim padole. Wtym się dwa porwą a będą uciekać, a
ANJOŁ do nich rzecze
Pastyrze, nie
Skrót tekstu: DialBożOkoń
Strona: 264
Tytuł:
Dialog na Boże Narodzenie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
