że gdy co wymałował musiał długo człowiek konfiderować Na ten obraz zasłona jest pamięć PuteãEpi. 30 POLITYCZNY. Mowa na Pogrzeb Jakiego Znacznego, i godnego w Rzeczypospolitej Męża PIERWSZA. 14 Człowiek nie jest człowiekiem kiedy żyje
NIe to człowiek co żyje/ ale ten co umiera człowiekiem jest. Miłościwi PP. Zadziwił się niegdyś na takowe Paradoksum Filip Macedo/ i natychmiast niejakieś Memento te esse hominem sobie na fantazij uprzątnął. Aby za tym swym zdaniem mógł to światu opowiedzieć/ że człowiekiem nie po śmierci ale za żywota był. Jakoż jeżeli za ciężką rzecz przychodzi Inter ruinas viuere, et ruinas non exhorrescere. In faeculo permanere et faecula non accusare : Ciężka za
że gdy co wymałował muśiał długo człowiek konfiderować Ná ten obraz zasłona iest pamięć PuteãEpi. 30 POLITYCZNY. Mowá ná Pogrzeb Iákiego Znácznego, y godnego w Rzeczypospolitey męza PIERWSZA. 14 Człowiek nie iest człowiekiẽ kiedy żyie
NIe to człowiek co żyie/ ále ten co vmiera człowiekiem iest. Miłośćiwi PP. Zadźiwił się niegdyś ná takowe Páradoxum Philip Macedo/ y nátychmiast nieiákieś Memento te esse hominem sobie ná fantazij vprzątnął. Aby za tym swym zdániem mogł to świátu opowiedźieć/ że człowiekiem nie po śmierći ále zá żywotá był. Iákoż ieżeli zá ćięszką rzecz przychodźi Inter ruinas viuere, et ruinas non exhorrescere. In faeculo permanere et faecula non accusare : Cięszka zá
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 182
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
Pięknie o tym mówi jeden Illum lauda, et imitare, quem non piget mori, cum iuuat viuere. Tego by to w regestr chwały wpisać/ i za takim w tropy iść przynależało/ któremu nie żal umrzeć było/ gdyż wiedział: że mu ta śmierć kredensować i pomocą być do dalszego pożycia miała. Chciał te paradoksum roztargnąc Perykles: kiedy rzekł do siebie: Pericles attende tibi; Pilnuj Peryklesie/ żebyś nie był w sieci; pilnuj/ żebyś nie wpadł na sęk; pilnuj/ żebyś był człowiekiem na świecie. O umiejętny Peryklesie/ ty się wspinasz/ żebyś był człowiekiem/ a ty wdół i głębinę zapadasz
Pięknie o tym mowi ieden Illum lauda, et imitare, quem non piget mori, cum iuuat viuere. Tego by to w regestr chwały wpisać/ y za tákim w tropy iść przynależáło/ ktoremu nie żal vmrzeć było/ gdyż wiedźiał: że mu ta śmierć kredensowáć y pomocą być do dalszego pożyćia miáłá. Chciał te párádoxum rostargnąc Perikles: kiedy rzekł do śiebie: Pericles attende tibi; Pilnuy Perikleśie/ żebyś nie był w śieći; pilnuy/ żebyś nie wpadł ná sęk; pilnuy/ żebyś był człowiekiem ná świećie. O vmieiętny Periklesie/ ty się wspinasz/ żebyś był człowiekiẽ/ á ty wdoł y głębinę zápádasz
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 184
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
/ niestatek czoła nie zmieni/ fortuna wrumel zawsze ugodzi. POLITYCZNY. Jako też fortuna człowieka piastuje, i jakie znim przenosiny czyni w grobie zazdrości nie pytaj, Idem de breuitate vite C. 7.
I tak dopiero cię człowiekiem w grobie być uznają/ kiedy na świecie człowiekiem być przestaniesz. Potwierdza mi tego paradoksu owo wieszczbiarstwo Zenona Cesarza/ ten przyszedszy do orakulum swego chciał się wywiedzieć/ jakoby mógł najlepiej żyć na świecie: Wydało orakulum praktykę swoję/ Si mortuorum consuetuidini niteretur. Jeżeliby z umarłymi kompanią wiódł. A cóż to za porada? z umarłym gadać: Strach ci tam i Synowi do Rodzica przystąpić zmarłego/ a z
/ niestátek czołá nie zmieni/ fortuna wrumel záwsze vgodźi. POLITYCZNY. Iáko też fortuná człowieká piástuie, y iákie znim przenośiny czyni w grobie zazdrośći nie pytay, Idẽ de breuitate vitae C. 7.
I ták dopiero ćię człowiekiem w grobie być vznaią/ kiedy ná świećie człowiekiem być przestániesz. Potwierdza mi tego párádoxu owo wiesczbiarstwo Zenoná Cesarzá/ ten przyszedszy do orákulum swego chćiał się wywiedźieć/ iákoby mogł naylepiey żyć ná świećie: Wydáło orákulum praktykę swoię/ Si mortuorum consuetuidini niteretur. Ieżeliby z umarłymi kompanią wiodł. A coż to zá poráda? z umarłym gádać: Strach ći tam y Synowi do Rodźica przystąpić zmarłego/ á z
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 186
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644