Pyszni się sam u siebie grzeczny, ni u kogo; Jest uroda, nauka, jest dostatek, bo go Nie ruszy z domu sława; dość grzecznym być sobie. Anuż by się inakszym obaczył na próbie? Woli mieć pewne doma niż ludzkiej cenzury Szukać, gdzie by podobno nie było bez dziury. Z orłem paragonuje ślepa sowa: póki W duplu siedzi, gotowa latać pod obłoki; Niechże się na las z dupla wychyli, co żywo Wielkie i małe ptastwo zlatuje na dziwo: Kraczą wrony i sroki rzegocą, że owę, Nie skryjeli się, na śmierć zahukają sowę. Zaraz kurczę z skorupy na świat się dobywa,
Pyszni się sam u siebie grzeczny, ni u kogo; Jest uroda, nauka, jest dostatek, bo go Nie ruszy z domu sława; dość grzecznym być sobie. Anoż by się inakszym obaczył na próbie? Woli mieć pewne doma niż ludzkiej cenzury Szukać, gdzie by podobno nie było bez dziury. Z orłem paragonuje ślepa sowa: poki W duplu siedzi, gotowa latać pod obłoki; Niechże się na las z dupla wychyli, co żywo Wielkie i małe ptastwo zlatuje na dziwo: Kraczą wrony i sroki rzegocą, że owę, Nie skryjeli się, na śmierć zahukają sowę. Zaraz kurczę z skorupy na świat się dobywa,
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 149
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
