Nie myśląc, jako będą przy nich grzali, jeśli Poganie miasto mieczem abo ogniem znieśli; Owszem, się bardziej szerzą, bardziej świecą, właśnie Jako wągiel w perzynie, kiedy już, już gaśnie: Zaiskrzy, nim z popiołem na dwór go wymietę. Ostatnią kominowi oddając waletę. Tak łasica, gdy na nią żaba parchowata Otworzy pysk, im bardziej piszczy, biega, lata, Żaba ani się ruszy, skoro ją zazionie, Sama jej wpadnie w gardło, czemuż o obronie Nie radzi, czego biega, aż kiedy się znuży, Wysili, ginie, biegać nie mogąc już dłużej. Siedzi Turczyn w Kamieńcu jako żaba sprosna,
Otworzywszy
Nie myśląc, jako będą przy nich grzali, jeśli Poganie miasto mieczem abo ogniem znieśli; Owszem, się bardziej szerzą, bardziej świecą, właśnie Jako wągiel w perzynie, kiedy już, już gaśnie: Zaiskrzy, nim z popiołem na dwór go wymietę. Ostatnią kominowi oddając waletę. Tak łasica, gdy na nię żaba parchowata Otworzy pysk, im bardziej piszczy, biega, lata, Żaba ani się ruszy, skoro ją zazionie, Sama jej wpadnie w gardło, czemuż o obronie Nie radzi, czego biega, aż kiedy się znuży, Wysili, ginie, biegać nie mogąc już dłużej. Siedzi Turczyn w Kamieńcu jako żaba sprosna,
Otworzywszy
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 431
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, rzeczesz. Prawda, miałeś i w pół roka, Ożeniwszy: kurczętom cudzym kapłon kwoka. 128. BAZYLISZEK
Piszą badacze natur zwierzęcych i ptaszych (Ale się to nie trafia nigdy w krajach naszych), Że kogut z przyrodzenia, skoro starzeje się, Ja je równe kokoszy w końskim gnoju zniesie, Na którym parchowata żaba siedzi, aże Bazyliszka, co wzrokiem zabija, pokaże.
Kurem się pieczętując, pojął starzec babę: Jakoby też na jajcach swych nasadził żabę. Kiedyby się jej przeszłe mogły wrócić lata, w Pewnie by toż na zgubę urodziła świata. 129. BEZ KOGUTA KOKOSZ NIESIE JAJCA
Panna bez męża herbu Kur powiła syna
, rzeczesz. Prawda, miałeś i w pół roka, Ożeniwszy: kurczętom cudzym kapłon kwoka. 128. BAZYLISZEK
Piszą badacze natur zwierzęcych i ptaszych (Ale się to nie trafia nigdy w krajach naszych), Że kogut z przyrodzenia, skoro starzeje się, Ja je równe kokoszy w końskim gnoju zniesie, Na którym parchowata żaba siedzi, aże Bazyliszka, co wzrokiem zabija, pokaże.
Kurem się pieczętując, pojął starzec babę: Jakoby też na jajcach swych nasadził żabę. Kiedyby się jej przeszłe mogły wrócić lata, w Pewnie by toż na zgubę urodziła świata. 129. BEZ KOGUTA KOKOSZ NIESIE JAJCA
Panna bez męża herbu Kur powiła syna
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 452
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
lekarstwem: ale i tym które pochodzą z kruszców/ z Ziół jadowitych/ i zbytnie ziębiących rzeczy/ bądź w pokarmie albo w trunku przyjętym/ bądź namazaniem/ albo po wietrze puszczonym/ ćwierć łota z winem pijąc. uszczknionym od bestii jadowitych.
Uszczknionym i ukąszonym od psa wściekłego. Także od Pająka/ żaby ziemnej z parchowatej/ Nietoperza/ od Pczoł/ Syrszeni/ od Os/ Mrówek/ Gąsienic/ i od innych bestii jadowitych/ jest ratunkiem pewnym i doświadczonym/ warząc liście i z kłączem w winie/ albo w wodzie/ i pijąc. Albo korzeń miałko utarszy/ ćwierć łota z winem pić dając. Też Olejku z całego i ze
lekárstwem: ále y tym ktore pochodzą z kruszcow/ z Zioł iádowitych/ y zbytnie źiębiących rzeczy/ bądź w pokármie álbo w trunku przyiętym/ bądź námázániem/ álbo po wietrze pusczonym/ ćwierć łotá z winem piiąc. vsczknionym od bestiy iádowitych.
Vsczknionym y vkąszonym od psá wśćiekłego. Tákże od Páiąká/ żáby źiemney z párchowátey/ Nietoperzá/ od Pczoł/ Syrszeni/ od Os/ Mrowek/ Gąśienic/ y od inych bestiy iádowitych/ iest rátunkiem pewnym y doświadczonym/ wárząc liśćie y z kłączem w winie/ álbo w wodźie/ y piiąc. Albo korzeń miáłko vtárszy/ ćwierć łotá z winem pić dáiąc. Też Oleyku z cáłego y ze
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 116
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
/ to ziele i z kwieciem swym/ w wódce swej/ na poły z kałkusem Jasienowego popiołu zaczynione/ albo warzone/ i na członki ułomne przykładane/ albo naparzane. Tak czujność i władzą utraconą im przywraca. (Tabe.) Bestie jadowite z domu wypędza.
Węże. Jaszczurki. Niedźwiadki. Pająki. Zaby parchowate/ i inne jadowite bestie. z domu/ z gmachów/ kadzenie czyniąc z tego ziela wypędza.
Ku tego/ jest tych wszytkich skutków/ których Jelenie Oko/ albo czarny Jeleni Korzeń/ jeno mdlejszy. Przeto więcej to białej płci/ a ono męższczyznie służy. Oleum Olejek.
Olej/ który z korzenia bywa wyciągniony
/ to źiele y z kwiećiem swym/ w wodce swey/ ná poły z káłkusem Iáśienowego popiołu záczynione/ álbo wárzone/ y ná członki vłomne przykłádáne/ álbo náparzáne. Ták czuyność y władzą vtráconą im przywraca. (Tabe.) Bestye iádowite z domu wypędza.
Węże. Iásczurki. Niedźwiadki. Páiąki. Záby párchowáte/ y ine iádowite bestyie. z domu/ z gmáchow/ kádzenie czyniąc z te^o^ źiela wypądza.
Ku te^o^/ iest tych wszytkich skutkow/ ktorych Ielenie Oko/ álbo czarny Ieleni Korzeń/ ieno mdleyszy. Przeto więcey to białey płci/ á ono mężsczyznie służy. Oleum Oleiek.
Oley/ ktory z korzeniá bywa wyćiągniony
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 133
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
postępując miejscy przykrymi barzo/ stanelismy u źródła/ które z jakiej przyczyny i kiedy tu wyniknęło cudownie/ powie się niżej. Krawędzią góry po kamieniach zaiste przykrych siląc się/ przyszliśmy do jednej kaplice Naświętszej Panny/ o której taka jest Historia. Rzuciły się tu były do klasztora/ i wszędy około węże/ jaszczurki/ parchowate żaby/ i rozmaita ina gadzina jadowita: i tak się już było to złe barzo zawzięło/ i rozmnożyło/ że zakonnicy koniecznie musieli postanowić odmianę tego miejsca/ iż mieli wszystkiego odejść. Ale pierwej chcieli procesją uczynić/ i wiersch góry Z. nawiedzić/ a jakoby się z miejscem Z. pożegnać/ czemu dosyć uczyniwszy
postępuiąc mieyscy przykrymi bárzo/ stánelismy u źrodłá/ ktore z iákiey przyczyny y kiedy tu wyniknęło cudownie/ powie sie niżey. Kráwędźią gory po kámieniách zaiste przykrych śiląc sie/ przyszlismy do iedney káplice Naświętszey Pánny/ o ktorey táka iest Historya. Rzućiły sie tu były do klasztorá/ y wszędy około węże/ iásczorki/ párchowáte żáby/ y rozmáita ina gádźiná iádowita: y ták sie iuż było to złe bárzo záwźięło/ y rozmnożyło/ że zakonnicy koniecznie muśieli postánowić odmiánę tego mieyscá/ iż mieli wszystkiego odeyść. Ale pierwey chćieli procesyą uczynić/ y wiersch gory S. náwiedźić/ á iákoby sie z mieyscem S. pożegnáć/ czemu dosyć uczyniwszy
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 17
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
