zapomniałem wziąć z sobą pieniędzy.” Słowem jednak przyrzecze, że mu je dziś pośle; A ten niecnota, brzytwy przytarszy na ośle, Weźmie go cuazić, aż mu skwierczki staną w oczu. Ten, ni wałach pod ostrym grzebłem na poboczu, Kręci się, zęby ściska i dźwiga ku górze, Kiedy mu pasamony bramuje po skórze.
Tymczasem kwiczy Świnia; pyta gospodyni Cyrulik: „Co się stało, że kwiczy, tej świni? Jeśli kędy uwięzia, niechaj ją wyzwolą!” Aż ów szlachcic: „Pewnie ją też to na borg golą. Nie trzeba większej cieśni; i mnie co się tycze, Nie odmieniszli brzytwy
zapomniałem wziąć z sobą pieniędzy.” Słowem jednak przyrzecze, że mu je dziś pośle; A ten niecnota, brzytwy przytarszy na ośle, Weźmie go cuazić, aż mu skwierczki staną w oczu. Ten, ni wałach pod ostrym grzebłem na poboczu, Kręci się, zęby ściska i dźwiga ku górze, Kiedy mu pasamony bramuje po skórze.
Tymczasem kwiczy Świnia; pyta gospodyni Cyrulik: „Co się stało, że kwiczy, tej świni? Jeśli kędy uwięzia, niechaj ją wyzwolą!” Aż ów szlachcic: „Pewnie ją też to na borg golą. Nie trzeba większej cieśni; i mnie co się tycze, Nie odmieniszli brzytwy
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 171
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Marianna Wolińska (z domu Ważyńska), małżonka IMci Pana Stefana Wolińskiego, dała manelle perłowe, a ferety złote między niemi, dała na telecie czarnym kołnierz haftowany szczeroperłami, dała i sukienkę tabinową ze złotym kwiatem. — Tegoż roku Jej Mć Pani Wojciechowa Bogumiła z Domasławia, Zarczyńska, dała kapę aksamitną czerwoną ze złotemi pasamonami. — Tegoż roku J.M. P. Stanisław Złotkowski, na oczy chory, dał tablicę srebrną, na której sam przed Najświętszą Panną klęczy, a przed nim okulary leżą. -— Tegoż roku J.M. P. Aleksander Blinstrup srebrną tablicę z tym napisem: Sub Tuum praesidium confugimus.
Marianna Wolińska (z domu Ważyńska), małżonka JMci Pana Stefana Wolińskiego, dała manelle perłowe, a ferety złote między niemi, dała na telecie czarnym kołnierz haftowany szczeroperłami, dała i sukienkę tabinową ze złotym kwiatem. — Tegoż roku Jej Mć Pani Wojciechowa Bogumiła z Domasławia, Zarczyńska, dała kapę aksamitną czerwoną ze złotemi pasamonami. — Tegoż roku J.M. P. Stanisław Złotkowski, na oczy chory, dał tablicę srebrną, na której sam przed Najświętszą Panną klęczy, a przed nim okulary leżą. -— Tegoż roku J.M. P. Aleksander Blinstrup srebrną tablicę z tym napisem: Sub Tuum praesidium confugimus.
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 306
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
, quando feresia fuisti, nuncmodo żupan eris, postea curta brevis, z której znowu mogła być portka, ba, i czapka razem Antosiowi pańskiemu.
Co powiem o żołnierzu, który po te czasy w atłasowych portkach do pychy haruje, podjazduje i wojennie pracuje, ubramowawszy je, jak sznurówkę Dorota, galonem, czyli pasamonem, gdzie by do łęku zadek mocno juchtem albo skorą jelenią na pracę i szargi obozowe obwarować należało, gdzie by nie w nich do pociesznej prezenty i oka ludzkiego, ale w ustawicznym broni ochędostwie i zażywaniu rękę prochem jak ukropem oparzoną mieć potrzeba. Co powiem o dworskich, którzy przez lubieżny gust, liżąc jak po
, quando feresia fuisti, nuncmodo żupan eris, postea curta brevis, z której znowu mogła bydź portka, ba, i czapka razem Antosiowi pańskiemu.
Co powiem o żołnierzu, który po te czasy w atłasowych portkach do pychy haruje, podjazduje i wojennie pracuje, ubramowawszy je, jak sznurówkę Dorota, galonem, czyli pasamonem, gdzie by do łęku zadek mocno juchtem albo skorą jelenią na pracę i szargi obozowe obwarować należało, gdzie by nie w nich do pociesznej prezenty i oka ludzkiego, ale w ustawicznym broni ochędostwie i zażywaniu rękę prochem jak ukropem oparzoną mieć potrzeba. Co powiem o dworskich, którzy przez lubieżny gust, liżąc jak po
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 296
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
: 8. A od Śląskich, gr: 4. Od sztuki Drylichu Gdańskiego I Wrocławskiego, gr: 5. Od sztuki drylichu Wrocławskiego w kostki i paski. gr: 10. Od sztuki Ręczników przednich gr: 8. A od prostych gr: 4. Od Nici Bieli, Igieł, Wstąg, Naparsztków. Pasamony, Włóczki Pytlów cienkich grubszych, i innego drobiazgu taksa według uwagi ma być od zł: po gr: Lit: a nie więcej. Od tuzina Pończoch Francuskich Męskich, Białogłowskich, gr: 20. Od Wrocławskich. gr: 12. Od Gdańskich, gr: 8. A od dziecinnych wszelakich, gr: 6
: 8. A od Szląskich, gr: 4. Od sztuki Drylichu Gdańskiego Y Wrocławskiego, gr: 5. Od sztuki drylichu Wrocławskiego w kostki y paski. gr: 10. Od sztuki Ręcznikow przednich gr: 8. A od prostych gr: 4. Od Nici Bieli, Igieł, Wstąg, Naparsztkow. Pasamony, Włoczki Pytlow ćienkich grubszych, y innego drobiazgu taxa według uwági ma bydź od zł: po gr: Lit: a nie więcey. Od tuźina Pończoch Francuskich Męskich, Białogłowskich, gr: 20. Od Wrocławskich. gr: 12. Od Gdańskich, gr: 8. A od dźiećinnych wszelakich, gr: 6
Skrót tekstu: InsWybCła
Strona: 134
Tytuł:
Instruktarz wybierania cła W. X. L. na tymże Sejmie postanowiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
dano, Kiedy ich dla przestempstwa precz z raju wygnano, Toż by się też i temu Jadamowi stało, Gdyby go z swoją Jewą miasto precz wygnało. Musiałby wtenczas chodzić jako nań przystoi, Co się teraz, chłop prosty, w księże szaty stroi, Co drogie tkanki na łeb córce swej sprawuje, I pasamany w kramach dla żonki kupuje. Lepiej by szedł po kożuch do kusznierza sobie, A dał pokój kleryckiej sukni i ozdobie. Owo zgoła we zborze naszym co chce broi, Kiedy mu się i jako co w mózgu zaroi. Zaczem twej decyzyjej w tym pilnie czekamy, I usilnie prośbami swymi nalegamy. Nie chciej nas
dano, Kiedy ich dla przestempstwa precz z raju wygnano, Toż by się też i temu Jadamowi stało, Gdyby go z swoją Jewą miasto precz wygnało. Musiałby wtenczas chodzić jako nań przystoi, Co się teraz, chłop prosty, w księże szaty stroi, Co drogie tkanki na łeb córce swej sprawuje, I pasamany w kramach dla żonki kupuje. Lepiej by szedł po kożuch do kusznierza sobie, A dał pokój kleryckiej sukni i ozdobie. Owo zgoła we zborze naszym co chce broi, Kiedy mu się i jako co w mózgu zaroi. Zaczem twej decyzyjej w tym pilnie czekamy, I usilnie prośbami swymi nalegamy. Nie chciej nas
Skrót tekstu: ChądzJRelKontr
Strona: 296
Tytuł:
Relacja
Autor:
Jan Chądzyński
Drukarnia:
Drukarnia Jezuicka
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
Ceglastej, Sztuka złot. 40. Szaje Czarnej, Sztuka złot. 36. Trypu, alias Plisie podłej łok. złot. 2. g. 15. Pułszaje Lipskiej,[...] Sztuka złot. 15. Agaizu, Sztuka złot. 12. PułCzamletu Lipskiego, Sztuka złot. 15. Feredyny, Sztuka złotych 50. Pasamonów, Sztuka złot: 8. Włóczki Lipskiej, funt złot. 3. Item Wrocławskiej, funt złot. 2. Kameli, Sztuka złot. 50 Kalamaki przedniej, Sztuka złot. 60. Sznorków Włóczkowych Tuzin złot. 6. Szkotu, Sztuka złot. 40. Pasków Jedwabnych, Tuzin złot. 24. Koronki białe
Ceglástey, Sztuká złot. 40. Száie Czárney, Sztuká złot. 36. Trypu, alias Plisie podłey łok. złot. 2. g. 15. Pułszáie Lipskiey,[...] Sztuká złot. 15. Agaizu, Sztuká złot. 12. PułCzamletu Lipskiego, Sztuká złot. 15. Feredyny, Sztuká złotych 50. Passámonow, Sztuká złot: 8. Włoczki Lipskiey, funt złot. 3. Item Wrocławskiey, funt złot. 2. Kámeli, Sztuká złot. 50 Kálámáki przedniey, Sztuká złot. 60. Sznorkow Włoczkowych Tuzin złot. 6. Szkotu, Sztuká złot. 40. Paskow Iedwabnych, Tuzin złot. 24. Koronki białe
Skrót tekstu: InsCel
Strona: Cv
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
płomień gęsty aftowany, żółtą kitajką podszyty, jest Króla Jana III do Orderu Ducha Ś.
Dywan wielki, bardzo miejscem dziurawy. Item dywan drugi, kompan jego, na 2 przerobiony.
Niedźwiedni nowych dwie.
Patrontażów granatyrskich, nowych, łosiowych, z herbami królewskimi, No 69.
Patrontażów hajduckich, skórzanych, 2.
Pasamonów aksamitnych, w kolorze żółtym, pakietów kilka.
Skorupa wielka żółwia morskiego.
Tarcz chińska.
Jastyków skórzanych, juchtowych, w kwiat jedwabiem gęsto sznurkowanych, cztery.
Skór okrągłych, pod lichtarze należących, No 6.
Karabinierów łosiowych 7.
Rękawic łosich, gardekurskich, nowych, par 3.
Strzemion niemieckich, prostych, par
płomień gęsty aftowany, żółtą kitajką podszyty, jest Króla Jana III do Orderu Ducha Ś.
Dywan wielki, bardzo miejscem dziurawy. Item dywan drugi, kompan jego, na 2 przerobiony.
Niedźwiedni nowych dwie.
Patrontażów granatyrskich, nowych, łosiowych, z herbami królewskimi, No 69.
Patrontażów hajduckich, skórzanych, 2.
Passamonów aksamitnych, w kolorze żółtym, pakietów kilka.
Skorupa wielka żółwia morskiego.
Tarcz chińska.
Jastyków skórzanych, juchtowych, w kwiat jedwabiem gęsto sznurkowanych, cztery.
Skór okrągłych, pod lichtarze należących, No 6.
Karabinierów łosiowych 7.
Rękawic łosich, gardekurskich, nowych, par 3.
Strzemion niemieckich, prostych, par
Skrót tekstu: RuchSkarbGęb
Strona: 166
Tytuł:
Inwentarz ruchomości w skarbcu żółkiewskim z 1738 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Żółkiew
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
XVII. DIALÓG. XVII. DIALÓG. XVII. DIALÓG. XVII. DIALÓG. XVII. DIALÓG. XVII. DIALÓG. XVIII. DIALÓG. Ośmnasta Rozmowa/ jako szaty robić dają.
PAnie Ojcze/ proszę daj mi W. M. nową szatę urobić na święta. Bo mi się stara już zdrapała/ a pasamony/ bramy się odproły. Wszak jeszcze roku niemasz/ jakom ci ją dał urobić. Już temu dalej/ niżeli trzy lata/ do tego nosiłem (nosiłam) ją na każdy dzień. Mógłbyś (mogłabyś) jeszcze dłużej w niej chodzić/ kiedybyś umiał (umiała)
XVII. DIALOG. XVII. DIALOG. XVII. DIALOG. XVII. DIALOG. XVII. DIALOG. XVII. DIALOG. XVIII. DIALOG. Osmnasta Rozmowá/ jáko száty robić dáją.
PAnie Oycże/ proszę day mi W. M. nową szátę urobić ná swiętá. Bo mi się stárá już zdrápáłá/ á pásámony/ bramy się odproły. Wszák jeszcże roku niemász/ jákom ći ją dał urobić. Iuż temu dáley/ niżeli trzy látá/ do tego nośiłem (nośiłám) ją ná káżdy dźień. Mogłbyś (mogłábyś) jeszcże dłużey w niey chodźić/ kiedybyś umiał (umiáłá)
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 62v
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
było. Możecie mi wierzyć. A suknia moja gotowa? Gotowa/ a czemuście dawno po nią nie przyszli? Ukażcie/ przymierzcież mi ją. A dosyć przeswtórna. Ciasna mi około piersi. Jeszcze się to rozciągnie. A coście zarobili od niej? Od roboty grzywnę. Za jedwab pięć groszy. Za pasamonów czterdzieści łokci/ po trzy pułgroszki/ uczyni sześćdziesiąt groszy. Za tuzin guzików trzy grosze. Wszystko pospołu uczyni/ cztery grzywny i ośm groszy. Nazbyteście wiele napisali. Nie nazbyt/ widzicie dobrze/ że teraz wszystko drogo. Jako przydziecie do miasta/ tedy weźmiecie pieniądze. Zgodzę się ja dobrze z Panem Ojcem.
było. Możećie mi wierzyć. A suknia mojá gotowa? Gotowa/ á cżemuśćie dawno po nię nie przyszli? Vkażćie/ przymierzćież mi ją. A dosyć przeswtorna. Ciásna mi około pierśi. Ieszcże się to rozćiągnie. A cośćie zárobili od niey? Od roboty grzywnę. Zá jedwab pięć groszy. Zá pásámonow cżterdźieśći łokći/ po trzy pułgroszki/ vcżyni sześćdźiesiąt groszy. Zá tuźin guźikow trzy grosze. Wszystko pospołu ucżyni/ cżtery grzywny y ośm groszy. Názbyteśćie wiele nápisáli. Nie názbyt/ widźićie dobrze/ że teraz wszystko drogo. Iáko przydźiećie do miástá/ tedy weźmiećie pieniądze. Zgodzę się ja dobrze z Pánem Oycem.
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 65v
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
, najdzie ją i w patynkach u nadobnej Kasie. Nuż owi, co falendyszem dupę obszywają: To znać, że i w zadku pychę niektórzy chowają. Ona mieszka w murowanych pokojach obitych, W łańcuchach, w noszeniu, chodzi i w pierścieniach rytych. Ona jeździ poszesnemi w lektykach, w rydwaniech, Ona siedzi w pasamonach i w bobrowych bramiech.
Ona się zwykła przybierać prostych ludzi pracą, Iż się ciężkim potem karmi, na tę wszyscy płacą. Najduje się i w kapicy, chodzi i w giermaku, Chodzi czasem i z mantyką po wsi przy żebraku. Wszyscy się nią powiązali, i starzy i młodzi, Ledwie ten człek od niej
, najdzie ją i w patynkach u nadobnej Kasie. Nuż owi, co falendyszem dupę obszywają: To znać, że i w zadku pychę niektórzy chowają. Ona mieszka w murowanych pokojach obitych, W łańcuchach, w noszeniu, chodzi i w pierścieniach rytych. Ona jeździ poszesnemi w lektykach, w rydwaniech, Ona siedzi w pasamonach i w bobrowych bramiech.
Ona się zwykła przybierać prostych ludzi pracą, Iż sie ciężkim potem karmi, na tę wszyscy płacą. Najduje sie i w kapicy, chodzi i w giermaku, Chodzi czasem i z mantyką po wsi przy żebraku. Wszyscy się nią powiązali, i starzy i młodzi, Ledwie ten człek od niej
Skrót tekstu: SejmPiek
Strona: 33
Tytuł:
Sejm piekielny straszliwy
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1622
Data wydania (nie wcześniej niż):
1622
Data wydania (nie później niż):
1622
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1903
